Ελευθερία ή Ιnsta Story

O  τίτλος είναι  τόσο ειρωνικός, όσο ακούγεται. Τι γιορτάζουμε την 25^η Μαρτίου; οι απαντήσεις  που μπορούμε να ακούσουμε  έχουν μεγάλη ποικιλία . Από  το ΟΧΙ του Μεταξά μέχρι και  το Νέγρος του Μοριά . Μπορεί όντως κάποιοι να θέλουν να  γίνουν viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης , όμως δυστυχώς οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται και να μάθουν την ιστορία του 1821. Μάλλον για να  ήμαστε απολύτως ειλικρινής τους ενδιαφέρει πόσοι θα δουν την ανάρτηση τους και πόσα ‘’μου αρέσει’’ θα συγκεντρώσουν.   Αν δεν θέλουμε λοιπόν να μην χαθεί αυτή η ιδιαίτερη μέρα ,  η παιδεία πρέπει να παίξει  πρωταγωνιστικό ρόλο στην αλλαγή της εικόνας.

Όταν στο σχολείο το μόνο που ενδιαφέρει τους μαθητές είναι το διάλλειμα και στους καθηγητές να βγάλουν την ύλη, τότε η ευθύνη για την έλλειψη των γνώσεων των νέων καταμερίζεται εκατέρωθεν ισόποσα . Προσωπικά πιστεύω ότι οι καθηγητές  έπρεπε μέσα από κείμενα και εικόνες αλλά και συζητήσεις να βοηθήσουν τα παιδιά να καταλάβουν ότι λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Βάζοντας ένα  παιδί να μάθει 5 σελίδες παπαγαλία είναι αυτό ακριβώς που οδηγεί τον μαθητή στο να  αντιπαθήσει το  μάθημα της ιστορίας ή ακόμα χειρότερα να πιστεύει ότι γνωρίζει την ιστορία  του τόπου του. Επίσης πιστεύω ακράδαντα ότι για να μπορέσει  ένας λαός να βρει λύση στα προβλήματα  που τον ταλανίζουν θα  ήταν καλό να κοιτάξει την ιστορία  του, φυσικά οι εποχές αλλάζουν και τα εφόδια που έχει κάποιος και οι παροχές επίσης , τα προβλήματα όμως παραμένουν τα  ίδια. Επίσης οι νέοι σήμερα έχουν πρόσβαση σε μια πολύ μεγάλη γκάμα πληροφορίων, οι καθηγητές θα μπορούσαν να   διοργανώσουν μια  εβδομάδα όπου τα παιδία θα χωριστούν σε ομάδες και θα τους ανατεθεί  ένα θέμα όπως για παράδειγμα Φιλική εταιρεία και ο ρόλος της στην επανάσταση  ή  οι ήρωες του 1821.Τα παιδία αναγκαστικά θα  χρειαστεί να ψάξουν να διαβάσουν να συγκρατήσουν πληροφορίες και γεγονότα. Σίγουρα τα πάντα δεν θα τα  συγκρατήσουν, όμως  θα ξέρουν που  να ψάξουν και σίγουρα δεν θα μπερδέψουν  ξανά τον Μεταξά με τον Μακρυγιάννη.

Κλείνοντας, το 1821 και οι άνθρωποι που με αυταπάρνηση θυσιαστήκαν, όλοι μαζί  ώστε  εμείς σήμερα να είμαστε ελεύθεροι και να βγάζουμε στόρι στην παραλία υποδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι  στα δύσκολα χρειάζεται να  ήμαστε όλοι ενωμένοι σαν μια ομάδα , ανεξαρτήτως χρωμάτων και πολίτικών πεποιθήσεων. Ειδάλλως θα  βρισκόμαστε μονίμως σε πόλεμο  μόνο που αυτήν την φόρα ο αντίπαλος θα είναι ένας  ομοεθνής σου.