Πολυδούρη-Καρυωτάκης, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας

Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε “ανεκπλήρωτος έρωτας”;
Κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται στον μέγιστο βαθμό αλλά δεν μπορούν να είναι μαζί. Είτε γιατί δεν τους το επιτρέπουν οι συγκύριες, είτε γιατί δεν είναι “γραφτό” τους. Η μοίρα παίζει διάφορα παιχνίδια. Κάποιες φορές λέμε πως όλα γίνονται για ένα συγκεκριμένο λόγο αλλά όταν εμπλέκεται το συναίσθημα, οι πληγές που προκύπτουν από τα παιχνίδια της μοίρας είναι πάντα πιο βαθιές.
Αν με ρωτήσετε, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ανεκπλήρωτου έρωτα που μπορώ να σκεφτώ είναι εκείνο της Μαρίας Πολυδούρη και του Κώστα Καρυωτάκη. Οι δυο ποιητές της γενιάς του 1920 ερωτεύτηκαν πολύ αλλά η φλόγα που δημιουργήθηκε ανάμεσα τους έσβησε άδοξα και ανολοκλήρωτα.
Γνωρίστηκαν τον Δεκέμβριο του 1921 στην Αθήνα, όπου εργάζονταν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Από νωρίς φάνηκε η ασυμφωνία των χαρακτήρων τους αλλά αυτό ήταν που τους γοήτευε. Άλλωστε τα ετερώνυμα έλκονται…

Ο Καρυωτάκης ήταν ένας μελαγχολικός νέος που μείωνε συνέχεια τον εαυτό του και είχε πολλές ανασφάλειες. Προτιμούσε να ζει ήσυχα και παράλληλα με το επάγγελμά του έγραφε ποιήματα. Η Πολυδούρη αντίθετα ήταν μες την ζωντάνια, γεμάτη φεμινιστικές ιδέες και ζούσε μια προκλητική ζωή για την τότε εποχή επειδή έκανε παρέα με άντρες και συμμετείχε στις συζητήσεις τους. Κάτι που ήταν απαράδεκτο για μια κοπέλα της γενιάς εκείνης.
Είναι φανερό πως ο συνεσταλμένος νέος δεν μπορούσε να δεχτεί τον “προκλητικό” χαρακτήρα της αγαπημένης του. Αυτό όμως δεν πτόησε την γεμάτη πυγμή νεαρή. Έτσι η ίδια αποφάσισε να του κάνει πρόταση γάμου. Η τολμηρή αυτή κίνηση θεωρήθηκε ανήθικη για τα χρονιά εκείνα. Ο ποιητής αρνήθηκε τον έρωτα της ,όχι επειδη τα αισθήματα του ήταν διαφορετικά , αλλά επειδη διαγνώστηκε με σύφιλη. Η ποιήτρια θεώρησε πως το νόσημα του ήταν απλώς μια δικαιολογία για να χωρίσουν και απομακρύνθηκε πληγωμένη. Παρ’ όλα αυτά , οι φιλικές τους σχέσεις συνεχίστηκαν.
Η Μαρία συνέχισε την “προκλητική” ζωή της στο Παρίσι αλλά επέστρεψε στην Ελλάδα όταν διαγνώστηκε με φυματίωση. Τότε πληροφορήθηκε πως ο αγαπημένος της είχε αυτοκτονήσει γιατί δεν κατάφερε να παλέψει με τους δαίμονες του. Αυτοκτόνησε με πιστόλι σε μια παραλία του Αμβρακικού, αφήνοντας μόνο ένα σημείωμα. Στην τελευταία του εξομολόγηση ανέφερε ότι πριν δοκιμάσει το πιστόλι, είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει στη θάλασσα, αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί ήξερε να κολυμπάει καλά.
Το τραγικό αυτό γεγονός χειροτέρευσε την υγεία της νεαρής ποιήτριας τόσο την σωματική ,οσο και την ψυχική. Έτσι στις 29 Απρίλιου του 1930, έφυγε από τη ζωή, με ενέσεις μορφίνης.
Οι δυο νέοι δεν προλάβαν να ζήσουν τον έρωτα τους. Ο ανεκπλήρωτος αυτός έρωτας ήταν η αιτία για τον θάνατο τους. Το μόνο που μένει και αναζωπυρώνει την αγάπη τους μέχρι και σήμερα είναι τα ποιήματα τους.