17η Νοέμβρη ημέρα Πολυτεχνείου

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν κορυφαία μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών που έλαβε χώρα στην ελληνική επικράτεια τον Νοέμβριο του 1973, όπου με έντονα αντιδικτατορικά αισθήματα αντέδρασαν και φοιτητές.

Ήδη από το 1967 η διακυβέρνηση του στρατιωτικού καθεστώτος είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα και με κριτήριο τις πολιτικές πεποιθήσεις βασάνιζε το λαό. Είχε αναμιχθεί στον φοιτητικό συνδικαλισμό από το 1967 απαγορεύοντας τις φοιτητικές εκλογές στα πανεπιστήμια, στρατολογώντας υποχρεωτικά τους φοιτητές και επιβάλλοντας μη εκλεγμένους ηγέτες των φοιτητικών συλλόγων στην Eθνική Φοιτητική Ένωση Eλλάδας (ΕΦΕΕ). Και ακριβώς σε αυτά αντέδρασαν και ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347.

Αφετηρία της εξέγερσης στάθηκε η κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών, η οποία κλιμακώθηκε σε αντιχουντική, καταλήγοντας, τελικώς, σε θανατώσεις και βιαιότητες. Με τη διαδήλωση μέσα στο Πολυτεχνείο και τη χούντα να παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο, δόθηκε η εντολή στην αστυνομία να επέμβει, με το έργο της να αποδεικνύεται ανεπαρκές στο να εμποδίσει την προσέλευση του κόσμου.

Οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της Νομική σχολής, την προάγγελο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Εκεί, ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου, με τον πομπό μέσα σε λίγες ώρες να έχει κατασκευαστεί στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών από τον Γιώργο Κυρλάκη. Επιπλέον, εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, για να πληροφορούν τους φοιτητές και τον υπόλοιπο κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων.

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!»
Εκφωνητές του σταθμού ήταν η Μαρία Δαμανάκη, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο Μίλτος Χαραλαμπίδης. «Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας» αυτό μαζί με τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο συνεχίστηκε ακόμα και μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο της σχολής για 40 λεπτά μετά την έξοδο.

Και στην συνέχεια, γεννιέται ένα θέμα που στην μακρόχρονη πορεία του, παίρνει διαστάσεις αστικού μύθου: «Οι νεκροί του Πολυτεχνείου».

Η απόρροια αυτού:
Δεκάδες νεκροί. Χιλιάδες τραυματισμένοι. Αιώνια η τιμή και μνήμη της ημέρας.

Αικατερίνη Συμφέρη
Θεολόγος-Εκπαιδευτικός-Προπτυχιακή Ιταλικής Φιλολογίας ΑΠΘ