Κατερίνα Μπιλάλη: «Το ατού του Μποστ είναι ότι χτυπάει ή μαστιγώνει όσους προσβάλλουν είτε την ηθική, είτε την κοινωνικοπολιτική αίσθηση, δίχως να περιορίζεται από φορμαλιστικούς περιορισμούς […]»

Με αφορμή την επιθεώρηση «Το μποστάνι του Μποστ», στο θέατρο Μεταξουργείο η Κατερίνα Μπιλάλη μας παρουσίασε, σε μια σύντομη συνέντευξη και στον Γιώργο Μαλέκα, τη δική της οπτική στα πάντα επίκαιρα κείμενα του Μποστ:

Τα κείμενα του Μποστ και η μουσική του Κηλαηδόνη περιγράφονται ως εξαιρετικά επίκαιρα παρά την ηλικία τους. Πώς θεωρείτε ότι αυτά τα έργα βρίσκουν απήχηση στο σημερινό κοινό;

Ο Μποστ με την ιδιαίτερη, μοναδική του γραφή καταδείκνυε τα κακώς κείμενα της εποχής του, τα οποία δυστυχώς παραμένουν σχεδόν τα ίδια και στην δική μας. Με την καυστική του πένα και με όπλο τη σάτιρα, τον σουρεαλισμό και το παράδοξο, ο Μποστ θέτει πολιτικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς, όπως η ανεργία, η διάβρωση της πολιτικής εξουσίας, ο χρηματισμός, οι ταξικές ανισότητες, η αδιαφορία και η απάθεια των ισχυρών απέναντι στους φτωχούς και ανήμπορους. Μήπως δεν είναι επίκαιρο σήμερα η επιστροφή των ελγίνειων; Η δηθενιά των νεόπλουτων; Οι ακολασίες σε θρησκευτικούς κόλπους; Η αστυνομική βία; Η ματαιότητα της ζωής; Οι έμφυλες ανισότητες; Όλα αυτά είναι θέματα αγγίζουν το κοινό γιατί τα βιώνει στην καθημερινότητά του.

Ο Μποστ ταξιδεύει στον χρόνο και φέρνει στα καθ’ ημάς αυτές τις σπουδαίες ιστορίες που έχουν αντέξει στον χρόνο τόσους αιώνες, τις μπλέκει με ήρωες της φαντασίας του και φτιάχνει μια δική του αφήγηση, περνώντας τα δικά του κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, με μαεστρία και με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Κατερίνα Μπιλάλη

Το έργο προσφέρει μια νέα προσέγγιση σε ιστορίες όπως η Μήδεια και το Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Πώς πιστεύετε ότι αυτή η σάτιρα συμβάλλει στη συνεχιζόμενη συζήτηση για αυτές τις κλασικές ιστορίες;

Η πρόσληψη των μεγάλων έργων όπως αυτά του Ευριπίδη και του Σαίξπηρ είναι ατελείωτη, γι’ αυτό και είναι μεγάλα έργα. Κι όταν η πρόσληψη γίνεται από μεγάλους συγγραφείς όπως ο Μποστ, τότε έχουμε ένα εξίσου μεγάλο έργο. Ο Μποστ ταξιδεύει στον χρόνο και φέρνει στα καθ’ ημάς αυτές τις σπουδαίες ιστορίες που έχουν αντέξει στον χρόνο τόσους αιώνες, τις μπλέκει με ήρωες της φαντασίας του και φτιάχνει μια δική του αφήγηση, περνώντας τα δικά του κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, με μαεστρία και με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Ως ηθοποιός, ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε δουλεύοντας σε μια παράσταση που συνδυάζει διαφορετικά θεατρικά είδη και ιστορικές περιόδους;

Η πρόκληση ήταν να μπορέσουμε να περάσουμε το πνεύμα του Μποστ αναλλοίωτο αλλά ταυτόχρονα επικαιροποιημένο. Επίσης, πρόκληση αποτέλεσε το γεγονός ότι το χιούμορ του Μποστ δεν είναι εύκολο, ούτε επιφανειακό και επειδή μας ενδιαφέρει να διεγείρουμε συναισθήματα στο κοινό, ήταν μεγάλο στοίχημα να τους μεταφέρουμε αυτόν τον ανεστραμμένο κόσμο του Μποστ και να τον κατανοήσουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να συν- κινηθούν.

Τι ελπίζετε να θυμάται το κοινό από το έργο ή και τον Μποστ αντίστοιχα;

Δεν θα ήθελα να θυμάται αλλά να αισθανθεί. Να γελάσει με την ψυχή του, να συγκινηθεί, να νοσταλγήσει, να θυμώσει, να προβληματιστεί. Γιατί το ατού του Μποστ είναι ότι χτυπάει ή μαστιγώνει όσους προσβάλλουν είτε την ηθική, είτε την κοινωνικοπολιτική αίσθηση, δίχως να περιορίζεται από φορμαλιστικούς περιορισμούς, διαθέτοντας μεγάλη ποικιλία στη σάτιρά του.

Πώς κυλάει η συνεργασία με το υπόλοιπο cast? Ήταν δύσκολο να “δέσετε” για να αντιμετωπίσετε το ποικίλο και δυναμικό περιεχόμενο του έργου;

Είναι όλοι τους εξαίσιοι ηθοποιοί και κυρίως άνθρωποι με ευγένεια και σεβασμό. Οπότε ήταν εύκολο να “δέσουμε” και επί σκηνής και ως παρέα. Το κυριότερο, φυσικά, είναι ότι είχαμε την ελευθερία από τον σκηνοθέτη μας να προτείνουμε και να αλληλοσυμπληρωνόμαστε χωρίς ανταγωνισμούς και μικρότητες. Οπότε είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε το αποτέλεσμα των κόπων μας στις παραστάσεις και να χαιρόμαστε πολύ που έχουμε αυτή τη θερμή ανταπόκριση από το κοινό.

Ευχαριστούμε πολύ!

Επιμέλεια Συνέντευξης: Γιώργος Μαλέκας