Από την κριτική προς τους άλλους σε μια βαθύτερη νόηση

Εχουμε μάθει απο την εκπαίδευση μας,αρχικά απο την οικογένεια,ύστερα στο σχολείο και γενικότερα απο την κοινωνία να ασκούμε κριτική σε άτομα και καταστάσεις,χωρίς να λαμβάνουμε υπ’όψην την βαθύτερη αιτία μιας συμπεριφοράς ενός ατόμου η μίας κατάστασης. 

π.χ Ο Κώστας είναι δολοφόνος γιατι σκότωσε τον πατέρα του. Τώρα εκτείνει την ποινή του.Η αιτία όμως που ο Κώστας τον σκώτωσε ήταν οτι ο πατέρας του τον βίαζε και τον χτυπούσε κατ’εξακολούθηση απο μικρή ηλικία. Το δικαστήριο καλώς δίκασε τον Κώστα για φόνο,ο κόσμος όμως φοβάται τον Κώστα επειδή έκανε φόνο. Δεν βλέπει την αιτία μιας συμπεριφοράς αλλα το αποτέλεσμα.

π.χ 2 ο Τάκης είναι τοξικομανής και έκλεψε γιατι πονούσε και χρειαζόταν την δοση του,έκανε επαιτία και δεν του έδωσε χρήματα κανείς. Ο κόσμος αποδοκιμάζει τον Τάκη επειδή έκλεψε γιατι δεν βλέπει την βαθύτερη αιτία της συμπεριφοράς του Τάκη αλλα το αποτέλεσμα.

Ίσως τα παραδείγματα τα συγκεκριμένα να είναι κάπως ακραία,αυτό ομως ακριβώς για να κατανοήσουμε οτι ο κόσμος πλέον πρέπει σιγά σιγά να ξεχωρίσει το “είναι” απο ο “φαίνεσθαι”.

Ας αρχίσουμε να προσπαθούμε να αποδεχόμαστε τον συνάνθρωπο ή μια κατάσταση για αυτό που είναι στο βάθος της,του και συγχρόνως να προσπαθουμε να δείχνουμε το “είναι” μας και όχι το “φαίνεσθαι”

Ακόμα και στην αυτοκριτική του κανείς μπορεί να είναι πολύ αυστηρός γιατι δεν βλέπει την αιτία συμπεριφορών του αλλα κρίνει την συμπεριφορά. Εάν δεν εχουμε μια βαθύτερη νόηση για τον εαυτό μας και τους άλλους, ερχόμαστε σε μια λανθασμένη οπτική των πραγμάτων. Καιρός αυτό να αλλάξει….