Οι ΤΠΕ δεν συνεπάγονται μια αυτοματοποιημένη και μηχανιστική διαδικασία και δεν διασφαλίζουν από μόνες τους την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων εξΑΕ και την ανάπτυξη της επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενων. Η μάθηση που βασίζεται στην τεχνολογία της πληροφορίας απαιτεί περισσότερες δεξιότητες από τον διδάσκοντα. Η επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόκληση, όμως είναι ταυτόχρονα και περισσότερο επίπονη. Ο εκπαιδευτής δεν είναι πλέον ένας απλός φορέας μετάδοσης της γνώσης. Το καθήκον του να καθοδηγεί και να υποστηρίζει τους σπουδαστές επιλέγοντας, ελέγχοντας και αξιολογώντας τις αναρίθμητες διαδικτυακές πηγές και πληροφορίες γίνεται όλο και πιο σημαντικό.

Οι Palloff και Pratt, σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά της διαδικτυακής μάθησης, θεωρούν ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:

• οι συμμετέχοντες και η μεταξύ τους αλληλεπίδραση
• οι πολιτικές και οι διαδικασίες που ακολουθούνται (διατύπωση κοινών στόχων, κατευθυντήριες γραμμές, πρακτικά ζητήματα)
• η εκπαιδευτική διεργασία (συνεργασία, μετασχηματίζουσα μάθηση, ομαδική δουλειά)
• το περιβάλλον διδασκαλίας και μάθησης που υποστηρίζει την εκπαιδευτική λειτουργία.

Μάλιστα, επισημαίνουν ότι όσοι διδάσκουν σε διαδικτυακό περιβάλλον οφείλουν να χρησιμοποιούν τις ΤΠΕ έτσι ώστε:

• να δημιουργούν μια συναρπαστική κοινότητα μάθησης

• να ενθαρρύνουν τους εκπαιδευόμενους να αξιοποιούν όσο το δυνατόν καλύτερα τις ικανότητές τους

• να αναδεικνύουν την δυναμική της ομάδας και των τεχνικών διαλόγου

• να εφαρμόζουν ποικίλες εκπαιδευτικές τεχνικές και μεθόδους διδασκαλίας εκτός από την διάλεξη

• να αποκτούν περαιτέρω κατάρτιση σχετικά με το γνωστικό τους αντικείμενο

• να καθορίζουν στόχους και να κινητοποιούν τους εκπαιδευόμενους να τους επιτύχουν

• να υλοποιούν δημιουργικές και καινοτόμες ιδέες ενθαρρύνοντας την συνεργασία

• να δημιουργούν ένα μαθησιακό κλίμα που βασίζεται στην εμπειρία και σε έναν συνεργατικό και υποστηρικτικό τρόπο μάθησης

• να αξιολογούν τα μαθησιακά αποτελέσματα

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός