Γιατί ερωτευόμαστε… «μουσικούς» ανθρώπους;

Κάπου εκεί έξω, υπάρχουν άνθρωποι που μεταμορφώνουν όλα όσα αισθάνονται, σε μελωδίες. Επιβιώνουν σε μία εποχή που όλα γύρω μας αλλάζουν τόσο γρήγορα και τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Μπορούν και ανακατεύουν την ένταση του πάθους μέσα σε μία ήρεμη δύναμη, που σε συντροφεύει κάθε φορά που έχεις την ανάγκη να τρέξεις μακριά απ’ όσα σου δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Άνθρωποι που φυλάνε τα όνειρα τους σ’ έναν κόσμο, που το εισητήριο για τον προορισμό του, καταφέρνουν τελικά να βρουν λίγοι ανάμεσα μας. Εκείνοι οι «όμορφοι ξένοι», που ερωτευόμαστε τη ζωή μέσα από τα μάτια τους. Ή μήπως μέσα από… τη μουσική τους;

Μέσα στο πλήθος, ο κάθε ένας από εμάς, ξεχωρίζει εκείνον που θα πιστέψει πως θα βρει κοινούς προορισμούς, θα αναζητήσει τους σταθμούς αυτούς που ήταν περαστικοί κάποτε κι οι δύο και θα φτάσει να συνειδητοποιήσει πως όλα όσα έψαχνε εκεί έξω, ήταν δίπλα του. Αρκεί πολλές φορές όχι μόνο να παρατηρείς, αλλά να κλείνεις τα μάτια για λίγο. Να ακούς τις μελωδίες. Να εμπιστεύεσαι τα ακούσματα που σε καθοδηγούν. Να αφήνεσαι σε όσα σου λένε σιγανά, ανάμεσα στη μουσική. Γιατί τα πράγματα γύρω μας έχουν την περιγραφή που εμείς τους έχουμε δώσει. Όλα τα γεγονότα της ζωής μας, μένουν ως εικόνες στο χρονοντούλαπο του μυαλού μας μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις για να τα ντύσουμε. Εκεί που οι λέξεις, χάνονται στους λαβύρινθους της μουσικής και οι «μουσικοί» άνθρωποι μετατρέπουν τις εικόνες μας σε εκρηκτικά συναισθήματα. Γιατί η καθημερινότητά μας είναι πλέον τόσο γρήγορη κι οι άνθρωποι που περνάνε από αυτή, έχουν την τάση πάντοτε να τρέχουν στον ιδεατό διάδρομο της συνήθειας, της ρουτίνας, της κυνικής πραγματικότητας. Μόνο εκείνοι. Εκείνοι μπορούν να σε πάνε μακριά για λίγο. Να μεταμορφώσουν κάθε επιθυμία σου σε μία ολοκληρωμένη ιστορία.

Οι άνθρωποι «εκείνοι», ερωτεύονται σπάνια. Η φύση τους είναι τόσο μοναχική. Η σύνθεση του χαρακτήρα τους, ιδιαίτερη. Σκέψου πως θα ‘ταν να μπορούσες μόνο εσύ να καταλάβεις με ποιον τρόπο οι ερμηνείες σου είναι σημαντικές. Σημαντικές για να μπορείς να αναπνέεις στο ρυθμό του ρομαντισμού. Ακόμη και μικροπράγματα, να έχουν ξεχωριστή σημασία, γιατί όλα είναι μέρος του μουσικού κομματιού της ζωής τους. Σκέψου πως θα ‘ταν κάθε προηγούμενη εμπειρία τους, να ‘ναι ένας συνδυασμός από νότες μοναδικός για να φτάσει να περιγράψει τον τρόπο που σκέφτονται στο σήμερα. Ο πόνος που ίσως να ‘χουν νιώσει, να είναι δέκα σειρές με στίχους που αποκαλύπτουν τη μυστήρια πλευρά της νύχτας τους. Κι η ευτυχία, δέκα παύσεις αναπνοής ανάμεσα στις νότες τους. Η σχέση τους με το χρόνο, να αποτυπώνεται εκεί που συναντούν το μουσικό μέτρημα που σε κάθε χτύπο εναλλάσει στο μυαλό και τις διαφάνειες από όλες εκείνες τις κρυφές κι ανείπωτες επιθυμίες. Σκέψου κι εκείνους που μπορούν και κατευθύνουν όλα τα παραπάνω, μουσική και στίχους και χρόνο. Για εκείνους μπορώ να σου πω με σιγουριά πως αφού φέρουν τη μαεστρία αυτή, ικανοί να διευθύνουν κάθε χαρακτήρα της μουσικής στα ίδια τους τα χέρια, ακόμη και ακίνητοι μπορούν να σχεδιάσουν στον αέρα την πορεία προς τον δικό τους μοναδικό προορισμό. Σ’ έναν δρόμο χωρίς ταμπέλες, ενός κόσμου που δε χάνονται ποτέ και που όσοι τους γνωρίζουν, παλεύουν να συγκρατήσουν την εικόνα τους στο μυαλό τους.

Γιατί οι άνθρωποι «εκείνοι», κρύβονται. Δεν τους συναντάς συχνά. Στέκονται με πλάτη στο κοινό όσο απολαμβάνεις την ιστορία τους, σ’ αντικρίζουν μόνο για λίγα λεπτά και μετά εξαφανίζονται. Ξεφυλλίζουν κάπου απόμερα τις σελίδες των μουσικών βιβλίων εκείνων που ξεκλειδώνουν τις πόρτες της ζωής, σε δωμάτια που αν βρεθείς μαζί τους, η καρδιά σου θα μπορεί να ακούει πλέον μόνο σε μελωδίες.

Γι’ αυτό.

Γι’ αυτό τους ερωτεύεσαι.