«Two & Two» μια ταινία μικρού μήκους , τροφή για σκέψη (vid)
Written by Νένα Ευθυμιάδου on 06/01/2021
Ο Ιρανός σκηνοθέτης Babak Anvari ( Μπαμπά Ανβάρι) πιο επίκαιρος από ποτέ στην μικρού μήκους ταινία του «Two & Two» ή 2+2=5 , σκιαγραφεί μέσα σε μόλις επτά λεπτά , με τρόπο αυταρχικό την απόπειρα χειραγώγησης της σκέψης και την επιβολή της εξουσίας με κάθε κόστος.
Πλοκή : Η ταινία «Two & Two» διαδραματίζεται σε ένα σχολείο όπου κάποια μέρα οι κανόνες αλλάζουν , ένα μοτίβο διδασκαλίας με επίκεντρο τον δάσκαλό τίθεται σε εφαρμογή. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει ότι 2+2 κάνει πια 5. Τι θα γίνει όμως όταν ένα από τα παιδιά αντιδράσει;
«Το κίνητρο μου ήταν η ταινία να αναζητήσει την επιθυμία που οδηγεί τους ανθρώπους να αμφισβητήσει μία δεσποτική κατάσταση» , δήλωσε ο Ιρανός σκηνοθέτης. Συνεπώς σε ποιο βαθμό δέχονται οι μαθητές να σκύψουν το κεφάλι και να υπακούσουν στις εντολές της εξουσίας – αυθεντίας του δασκάλου και πότε αρχίζουν να την αμφισβητούν και να αντιστέκονται; Σε ένα πλαίσιο γενικό και πανανθρώπινο μπορεί η ωμή βία να καθυποτάξει και να χειραγωγήσει τη σκέψη τους ή να προκαλέσει την αντίστασή τους;
Βασιζόμενη στο βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ «1984» , μέσα από μια απλή μαθηματική πράξη , πιο συγκεκριμένα μια πρόσθεση παρουσιάζει το πως πραγματοποιείται με τη βία η χειραγώγηση της σκέψης , θα τολμούσα ως ένα βαθμό να την παραλληλίσω με το κοινωνικό-πολιτικό θρίλερ του 2008 , την γερμανικής παραγωγής ταινία “Die Welle” (Το κύμα) καθώς το κοινωνικό εκείνο πείραμα είχε ανατρέψει τις συνειδήσεις μια ολόκληρης τάξης. Το σενάριο έχουν υπογράψει ο Babak Anvari ( Μπαμπά Ανβάρι) και ο Gavin Cullen (Γκάβιν Κάλλεν) , προτάθηκε ως καλύτερη ταινία μικρού μήκους 2012 στα βραβεία Bafta.
Παρακάτω παρατίθεται το ομώνυμο απόσπασμα :
“Θυμάσαι, συνέχισε, που έγραψες στο ημερολόγιό σου“Ελευθερία είναι η ελευθερία να λες ότι δύο και δύο ίσον τέσσερα”;
Ο Ο’Μπράιαν σήκωσε το αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη στον Γουίνστον, με τα τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα και τον αντίχειρα κρυμμένο.
-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουίνστον; -Τέσσερα.
-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι; -Τέσσερα. Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου.”
1984 , George Orwell
Αφότου παρακολουθήσετε την ολιγόλεπτη αυτή ταινία. Ποιες πρώτες σκέψεις σας γεννά; Οι καιροί οι οποίοι διανύουμε , τα μέτρα που οφείλουμε να τηρούμε ευλαβικά και η μερική συναίνεση μας στην επιβολή και στις προτροπές της ανώτατης εξουσίας , κάνουν τόσο το διαχρονικό βιβλίο του Όργουελ όσο και την ταινία , να φαντάζουν προφητείες ή μήπως όχι;
