Frida Kahlo: Η δύναμη μιας γυναίκας.

Η Frida Kahlo ήταν μεξικανή ζωγράφος που γεννήθηκε το 1907.Ειναι γνωστή για τα πολλά πορτρέτα της και τα έργα της καθρεφτίζουν τη φύση και το περιβάλλον του Μεξικού. Ήταν εμπνευσμένη από τη λαϊκή κουλτούρα της χώρας και χρησιμοποιούσε ένα αφελές στυλ λαϊκής τέχνης ,θέλοντας να διερευνήσει υπαρξιακά ζητήματα, αλλά και ζητήματα μετα-αποικιοκρατίας , φύλου και τάξης στη μεξικανική κοινωνία. Οι πίνακές της συνήθως είχαν έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία και ανάμεικτο ρεαλισμό με φαντασία.
Το έργο της ως καλλιτέχνης, παρέμεινε σχετικά άγνωστο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ανακαλύφθηκε από ιστορικούς τέχνης και ακτιβιστές. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, είχε γίνει πλέον μια αναγνωρισμένη φιγούρα στην ιστορία της τέχνης, αλλά και είδωλο του φεμινιστικού κινήματος.

Η Frida απέδειξε πόσο ισχυρή μπορεί να είναι μια γυναίκα και πόσο μπορεί να αντέξει μπροστά σε αντιξοότητες. Παρόλο που υπέφερε από πολιομυελίτιδα και έπειτα από αναπηρία, η Frida ήταν μια πολλά υποσχόμενη φοιτήτρια ιατρικής , έως ότου υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα. Σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, χτυπήθηκε από ένα λεωφορείο ,γεγονός που της προκάλεσε δια βίου πόνο και προβλήματα υγείας. Ούτε το ατύχημα όμως κατάφερε να την πτοήσει. Άρχισε να ζωγραφίζει και έτσι αναγεννήθηκε μέσα από την τέχνη της.

Ο πόνος όμως ζούσε πάντα μέσα της και κατάφερε να πλήξει και την καρδιά της . Ήταν ο πόνος της απιστίας… Το ενδιαφέρον της για την πολιτική ,την οδήγησε να ενταχθεί στο Μεξικάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα , μέσω του οποίου συνάντησε τον μεξικανό καλλιτέχνη Diego Rivera ,τον οποίο και παντρεύτηκε. Ήταν ο καλύτερος φίλος της και ο πρώτος κριτικός της τέχνης της, πριν παντρευτούν. Μετά τον γάμο τους βρίσκονταν σε συνεχή σύγκρουση. Ο σύζυγος της αποδείχτηκε πως ήταν άπιστος . Δεν ήταν ποτέ ο σύζυγος της ή «δικός της» , όπως λέει η Frida. Ανήκε σε πολλές γυναίκες και κυρίως ανήκε στον εαυτό του.

Η τέχνη της αντικατοπτρίζει όλη τη θλίψη και τον πόνο της. Τα γράμματα και τα ποιήματα που έγραψε, μας δίνουν άμεση πρόσβαση στα συναισθήματα, στις σκέψεις, στους φόβους, στις ελπίδες και στα όνειρά της.
Η Frida στερήθηκε αγάπη, φροντίδα, υποστήριξη, σεβασμό, συμβιβασμό και αδιαίρετη προσοχή από τον άνθρωπο που αγάπησε. Το μόνο που ήθελε ήταν μια σχέση χωρίς πολλές περιπλοκές, μόνο με ανιδιοτελείς πράξεις αγάπης. Αυτό περιγράφει και η επιστολή που έγραψε στον σύζυγο της:

«Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος. Ούτε ακόμη θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο. Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο. Δεν θα σου ζητήσω ούτε να μου τηλεφωνήσεις και να μου πεις πώς πήγε η μέρα σου, ούτε να μου πεις ότι σου λείπω. Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστήσεις για όσα κάνω για εσένα, ούτε να με φροντίσεις όταν η ψυχή μου είναι στα κάτω της και φυσικά, δεν θα σου ζητήσω να με υποστηρίξεις στις αποφάσεις μου. Ακόμη, δεν θα σου ζητήσω να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω. Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτε, ούτε ακόμη να είσαι στο πλευρό μου για πάντα. Γιατί εάν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον».

Ακόμη και μέσα από όλα αυτά, η Frida μας δίνει την ελπίδα ότι θα ξεπεράσουμε κάθε καταστροφή που ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε. Μας λέει να γελάμε, να αγαπάμε πολύ και κυρίως να επιβιώνουμε ,ανεξάρτητα από το τις δυσκολίες που βρίσκονται στον δόμο μας.