Στις 30 Ιουλίου, της χρονιάς αυτής, το φαινόμενο – μόλις 19 ετών – Billie Eilish, κυκλοφόρησε το νέο της άλμπουμ με τίτλο Happier than Ever και 16 ολοκαίνουρια τραγούδια. Ο  νέος ολοκληρωμένος δίσκος της πολυβραβευμένης με Grammy τραγουδίστριας έρχεται μετά το ντεμπούτο της album “When We All Go To Sleep, Where Do We Go?” και μας ανταμείβει για την υπομονή που δείξαμε, όλο αυτόν τον καιρό. Ακούγοντας το άλμπουμ για πρώτη φορά, ενθουσιάστηκα με την πρώτη. Οι νότες που ηχούν στα αυτιά μου, ως μουσικό, με κάνουν να ευγνωμονώ την μουσική κοινότητα που έφερε στο φως, το ανερχόμενο ταλέντο της Billie. Στηρίζοντας την από την αρχή, πριν ακόμα το Ocean Eyes γίνει τεράστια επιτυχία, διακρίνουμε μια ενθαρρυντική αλλαγή τόσο στον τύπο τραγουδιού που επιλέγει να ερμηνεύσει, όσο και στο ηχόχρωμα που επιλέγει να προσδώσει στα κουπλέ. Απέδειξε περίτρανα, πως δεν ψελλίζει, όπως πολλοί την κατηγορούσαν ευθέως στο Twitter, αλλά σαγηνεύει με την υπέροχη, μοναδική χροιά της, που – ας μην ξεχνάμε την ηλικία της, είναι αξιοθαύμαστη!

Ας μιλήσουμε, όμως για την περίπτωση του τραγουδιού, στο οποίο βασίστηκε ο τίτλος του άλμπουμ. Το happier than ever, δεν είναι ένα απλό τραγούδι. Δεν είναι μια ακόμα ιστορία. Δεν είναι απλά ένα μέρος του άλμπουμ. Αξίζει ανάλυση, εξήγηση, “ψαχούλεμα“ στους στίχους, αυτοκριτική. Διακρίνεται σε δύο μέρη: το πρώτο, συνοδευόμενο από ακουστική κιθάρα και έναν απαλό ήχο κρουστών, σε ηρεμεί, σε μετατρέπει από μαινόμενο τέρας, σε πράο, συνεσταλμένο άνθρωπο. Το beat μένει σταθερό, η Billie, όπως την ξέρουμε, σε όλη την μουσική της πορεία, μιλά για το πόσο χαρούμενη αισθάνεται, μετά τον χωρισμό, που έχει επέλθει. Μας ανοίγεται, μας εξιστορεί το πως νιώθει και πως δεν μπορεί να περιγράψει το τι της συμβαίνει. Το ήρεμο και παράλληλα εμπλουτισμένο ηχόχρωμα στην φωνή της, μας κάνει να αναπολούμε τον δικό μας έρωτα/τον δικό μας χωρισμό. Στην συνέχεια, το ανερχόμενο ταλέντο, αναρωτιέται, αν την σκέφτεται, αν την αναζητά, αν κατάλαβε ποτέ του πόσο μίζερη έκανε την ζωή της. Billie, γλυκιά μου, ούτε συνεννοημένη να ήσουν και λάνσαρες αυτό το τραγουδάκι, σαν φαρμάκι για τον πόνο μας. Οι στίχοι αποδίδουν με ακρίβεια, τα αισθήματα αυτοεκτίμησης που βιώνουμε, μετά τον χωρισμό, κατανοώντας τα προβλήματα που δεν βλέπαμε τότε.

When I’m away from you (when I’m away from you) I’m happier than ever (I’m happier than ever) Wish I could explain it better (wish I could explain it better) I wish it wasn’t true,

Και φτάνουμε στο σημείο. Στο αποκορύφωμα του τραγουδιού. Της καριέρας της. Το άκουγα ξανά και ξανά, προκειμένου να συνειδητοποιήσω, πως κατάφερε να συνδέσει την ροκ χροιά με το υπόλοιπο κομμάτι. Πως κατάφερε να μας κάνει από εκεί που καταγράφαμε τα προβλήματα μας, να κλαίμε με δάκρυ από θυμό για τον πόνο που μας έχει προκαλέσει. Η Billie, με μια καταπληκτική γέφυρα, κρίνει τον εκείνον, για τις επιλογές του (you called me again/drunk in your Benz), για το πόσο επηρεαζόταν από τον κοινωνικό του κύκλο και μας προκαλεί deja vu . Άραγε, όλοι μας δεν γνωρίσαμε κάποιον, που αφουγκραζόταν τους φίλους του, σαν να ‘τανε η ζωή του; Η Billie , με τον στίχο I don’t relate to you, εις διπλούν, σπάει το ήρεμο κλίμα που είχε δημιουργήσει πριν και μας προκαλεί συναισθήματα θυμού και αγανάκτησης. Δίνει μια κλωτσιά, στο μισητό πρόσωπο που σκιαγραφεί, μέχρι στιγμής και ουρλιάζει, για τα τραύματα της, που καίνε. Προσωπικά, οι στίχοι ‘Cause I’d never treat me this shitty / You make me hate this city , με συγκλονίζουν. Διεγείρουν, μέσα μου και μέσα στον κάθε ακροατή , συναισθήματα οργής , που έχουμε θάψει βαθιά μέσα μας. Είναι ο ορισμός του “ακούω και σπάω μέσα στην οργή μου ό,τι βρω, μα και μέσα μου”. Η 19χρονη, αποφασίζει, με την ερμήνευση 2 μόνων στίχων να μας δείξει την πληγωμένη σάρκα της και το πόσο σκάρτα της φέρθηκε εκείνος, που δεν θέλει πλέον να ζει σε αυτήν την πόλη, ενώ η ίδια δεν θα τολμούσε ποτέ, να συμπεριφερθεί, με τον ίδιο τρόπο. Ταυτιζόμαστε ;

Εδώ πια μιλάμε για οργή. Ξεχνάς ,με την μαγευτική φωνή της Billie, που αγγίζει τα όρια της έκτασης της και σου έρχονται στην επιφάνεια σκηνές από προηγούμενες ζωές / στιγμές. And I don’t talk shit about you on the internet /Never told anyone anything bad. Τι άλλο να πούμε για αυτούς τους στίχους . Συμπυκνώνουν , σε λίγες μόλις λέξεις το αίσθημα δικαίου που μας κατακλύζει. Πως εμείς, δεν μιλήσαμε άσχημα, πως εμείς υπομέναμε κρυφά, τα όσα συνέβησαν, πως εμείς δεν μοστράραμε στο Instagram, το πόσο (ψεύτικα) όμορφα περνάμε, επειδή νιώθουμε ελεύθεροι. Ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο.

Στην υπόλοιπη ώρα που απομένει, το ανερχόμενο μουσικό είδωλο, εξωτερικεύει τα απωθημένα της. Ειδικά προς το τέλος, ακούμε τις κραυγές της, βλέποντας στο Video clip, να πνίγεται, μέσα στο θυμό και την θλίψη της. You ruined everything good/Always said you were misunderstood. Τελειώνοντας, η ηλεκτρική κιθάρα, δίνει το χαρακτηριστικό τέλος, με τον έντονο ήχο παρασίτων, να μας εκδηλώνει το τέλος αυτής της οργής και συνάμα της σχέσης. 

Δεν είναι σαν όλα τα άλλα τραγούδια. Και τα άλλα τραγούδια δεν είναι σαν αυτό. Το αγαπήσαμε, γιατί ακριβώς είπε την ιστορία που εμείς δεν είπαμε ποτέ. Τα λόγια και τον πόνο που δεν εκφράσαμε. Μια δουλειά, γεννημένη από τον Finneas και την 19χρονη αδερφή του, που εξακολουθεί να συγκλονίζει τον κόσμο. Με πανηγυρική διάθεση, εδραιώνεται στα charts και αφήνει το δικό της στίγμα στην μουσική κοινότητα. Εμείς, Billie, πάντως το νιώσαμε και ταυτιστήκαμε. Εσείς;

Απολαύστε !

Αριάδνη Εμμανουηλίδου