Σαν τυφώνας πήγα, σαν τυφώνας έφυγα

Απίστευτο !!!

Ξυπνάς τόσο τρελαμένος που δεν το έχεις πάρει χαμπάρι ούτε και εσύ. Κατεβαίνεις κέντρο να πάρεις έναν καφέ και γιατί όχι να κάνεις και ένα τσιγάρο, να δεις λίγο τι γίνεται στον κόσμο. Περπατάς και καταλαβαίνεις και εσύ ο ίδιος ότι είσαι στην πρίζα. Παραγγέλνεις έναν καφέ και ανάβεις ένα τσιγάρο. Μιλάς με κόσμο, και ακόμη και στην πέτσα σου νιώθεις ότι κάτι φουντώνει και ψάχνεις μία ηλιόλουστη γωνιά για να ξεφορτωθείς αυτήν την τρέλα.

Ανάβεις και δεύτερο τσιγάρο. Ακόμη όμως δεν έχει αλλάξει κάτι, τουλάχιστον επιφανειακά δεν υπάρχει καμία ένδειξη. Χτυπάει το τηλέφωνο και μαζεύεις  άρον- άρον τα τσιγάρα και τον καφέ και εξαφανίζεσαι. Κάτι κάποιος θέλει και δεν ξέρεις τι και ποιος. Μιας και ο καιρός να καλοκαιριάσει δεν ψήνεται, όπου και όταν προλαβαίνεις ήλιο τον εκμεταλλεύεσαι, χωρίς συζητητή.

Σαν τυφώνας πήγα, σαν τυφώνας ήρθα. Ξαφνικά βλέπεις την αντανάκλαση σου στην οθόνη και μόλις τότε συνειδητοποιείς  τι συνέβη ακριβώς από την ώρα που ξύπνησες. Η βασίλισσα του πάγου και της φωτιάς σε έναν συνδυασμό αυτοκαταστροφής για όποιον πλησιάσει. Προσπαθούμε ή τουλάχιστον έτσι δηλώνουμε, ότι προσπαθούμε, ότι και αν συμβαίνει να  έχουμε σώας τας φρένας και να μην καταφεύγουμε σε υπερβολές. Η ώρα της πληρωμής δεν είναι για όλους.

Τρέλα επικρατεί, που έχει γίνει συνήθεια όμως. Μόνο αν δώσεις χώρο στο μυαλό, να δει τι πραγματικά παίζει το φιλμ, θα δεις τα κύματα από αέρα που σε περιτριγυρίζουν, να σου κάνουν βόλτα το μυαλό.              Το ρητό : μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα,  στην προκειμένη σημαίνει με ποια συναισθηματική δυναμική έσβησε η λάμπα χθες το βράδυ. Το συναισθηματικό φόρτο της ημέρας , για αυτό και λέγεται ημέρας, το λύνουμε την ίδια μέρα, διαφορετικά το προσθέτουμε στην αυριανή διάθεση , και το αποτέλεσμα είναι άγνωστο.

Όπως λέει και ένας φίλος, όλα αυτά είναι σαν μια βαλίτσα που ο καθένας την κουβαλάει καθημερινά μαζί του. Γιατί να κάνεις αυτά, που τρελαίνουν το μυαλό, και που στην συνέχεια τρελαίνουν τους γύρω. Όλοι έχουν την δική τους βαλίτσα είτε μαζί τους, είτε σπίτι φορτωμένη σαν ηφαίστειο, που σε κάθε άνοιγμα αποκτά και από μια ρωγμή.

Αρκετοί υποστηρίζουν πως μιας και είμαστε κομμάτι της φύσης, να μπορεί να επηρεάζει όλα εκείνα τα κύτταρα που εμείς ακόμα δεν έχουμε βρει την χρήση τους. Να μας κάνει κομμάτι δικό της για συμπαράσταση στην τρέχουσας δικής της κατάστασης.

Έξω τυφώνας…… μέσα τυφώνας.

Ιωάννα Γκαβριλίου