Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας

Η εν λόγω ημέρα εορτάζεται ετησίως στις 12 Ιουνίου, αφού πρώτα καθιερώθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, με απώτερο σκοπό την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας και τον περιορισμό της παράνομης και ραδιούργας διακίνησης παιδιών. Αναδρομικά, εκατομμύρια είναι τα παιδιά που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης ενός οργανωμένου δικτύου, ιδίως από τις αναπτυσσόμενες χώρες στις βιομηχανικά αναπτυγμένες.

Συμφωνία ΔΕΟ-UNICEF
Το 1999 οι περισσότερες χώρες – μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας σε συνεργασία με την Unicef υπέγραψαν συμφωνία προκειμένου να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, για την έκλειψη του φαινομένου της παιδικής εργασίας σε ορυχεία και λατομεία. Σε αυτό μέλλει να συμβάλει, αλλά και να λειτουργήσει το θεσμοθετημένο Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το λεγόμενο «Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού».

Ηνωμένα Έθνη
Αποσκοπούν στην επίτευξη της μηδενικής παιδικής εργασίας έως το έτος 2025. Ο ρυθμός μείωσής της εξακολουθεί, όμως, να παραμένει αρκετά ράθυμος από τον αρχικά προβλεπόμενο. 

Παράγοντες που συμβάλλουν στην παιδική εργασία:

• Ενδοοικογενειακή βία
• Εξάρτηση από ουσίες
• Προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις, κοινωνική ευπάθεια και αποκλεισμός
• Πενία
• Περιορισμένη νομική προστασία
• Περιορισμένη πρόσβαση στο σχολείο, χαμηλές μαθησιακές αποδόσεις
• Περιορισμένες ευκαιρίες εργασίας, δύσκολες μεταβάσεις στην εργασία
• Απουσία κοινωνικής μορφής: ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, δικαιώματα, συλλογικές διαπραγματεύσεις

Επιπτώσεις παιδικής εργασίας
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνή Οργανισμού Εργασίας (ILO), είναι σύνηθες για το εργασιακό περιβάλλον να θέτει σε κίνδυνο την ψυχική και σωματική υγεία, την ασφάλεια από ατυχήματα, και την ηθική ανάπτυξή των εργαζομένων-παιδιών, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι κάτω των δέκα ετών. Κάποια περιστατικά οδηγούνται σε παιδική εκμετάλλευση, επαιτεία, διακίνηση ναρκωτικών και σεξουαλική ή άλλου είδους μορφές εκμετάλλευσης, όπως θύματα trafficking. Αρκετά είναι εκείνα που πεθαίνουν πριν την εφηβεία.

Θυματοποίηση
Είθισται να θυματοποιούνται ευάλωτες ομάδες παιδιών, όπως είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, καθώς τοποθετούνται στο στόχαστρο από επιτήδειους εμπόρους, στην προσπάθεια τους να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες με τη βοήθεια διακινητών. Επίσης, σε άλλες περιπτώσεις απασχολούνται τέκνα στον αγροτικό τομέα, ενώ ουκ ολίγες φορές εργάζονται χωρίς να πληρώνονται, εντός του οικογενειακού πυρήνα.

Σχολική εκπαίδευση
Λόγω την πρώιμης -και μη νόμιμης- εργασίας, εγκαταλείπεται η υποχρεωτική εκπαίδευση, δηλαδή το σχολείο, και συνεπώς χάνεται το δικαίωμα διεκδίκησης για ένα μέλλον ίσων ευκαιριών. Το ορθό θα ήταν η παραμονή των παιδιών στη σχολική μονάδα και η μόρφωσή τους στις σχολικές αίθουσες, αποκτώντας εφόδια για μια βέλτιστη ζωή.

Παροχή βοήθειας
«Το Σπίτι του Παιδιού»: λειτουργεί το Κέντρο Ημέρας Εξατομικευμένης Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας σε Παιδιά και Εφήβους, ως το μοναδικό πρότυπο Κέντρο πανελλαδικώς, παρέχει εξατομικευμένες διαγνωστικές και θεραπευτικές υπηρεσίες σε παιδιά θύματα.
Εθνικός Μηχανισμός παραπομπής θυμάτων (ΕΜΑ): συστάθηκε τον Ιανουάριο του 2019 και συντονίζεται από το ΕΚΚΑ.
Συνεπώς, όχι μόνο θα εντοπίζονται τα θύματα, αλλά θα δέχονται και την κατάλληλη βοήθεια.

Εξοικείωση
Στον διασχιζόμενο 21^ο αιώνα, το φαινόμενο αυτό είναι ευρέως γνωστό και ο κόσμος εξοικειωμένος στο άκουσμά του. Βέβαια, δεν είναι λίγες οι φορές που λέξεις και φράσεις, όπως «κρίμα» και «θύματα εργασίας», προσπερνούν γοργά τη σκέψη και μέλλουν να ξεχαστούν εντός λεπτών.

Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού» – άρθρο 32, 1989
«Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται, όπως ορίζεται στη Σύμβαση του ΟΗΕ, από την οικονομική εκμετάλλευση και την εκτέλεση πάντων μορφών εργασίας που ενέχει κινδύνους ή πιθανώς εκτεθεί σε αυτού η εκπαίδευσή του ή να βλαφτεί η υγεία του, η σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική του ανάπτυξη.»

Συμπερασματικά, είναι επιτακτική η ανάγκη να μειωθεί η σχολική διαρροή, να εξαλειφθεί η επαιτεία και η παιδική ανήλικη εργασία, να ενισχυθούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και η παρεμβατικότητα των κοινωνικών υπηρεσιών, και φυσικά να υπάρξει πλήρης συμμόρφωση με τις διεθνείς συμβάσεις.

Αικατερίνη Συμφέρη