“Πάμε για κουκουβάγια;”
Written by Σοφία Άγγελος on 27/06/2020
Η ιστορία ξεκινά στην δεκαετία του 1950, στο μετακατοχικό Ρέθυμνο. Στα περίχωρα της πόλης, προς την εξοχή, λειτουργούσε ένα καπηλειό που συγκέντρωνε όλα τα απαγορευμένα καλούδια της εποχής: χαρτιά, καπνό, γυναίκες. !! Η συντηρητική κοινωνία του Ρεθύμνου δεν επέτρεπε τέτοια μαγαζιά μέσα στην πόλη.
Σ’αυτό το καπηλειό έφτιαχναν τα παξιμάδια στρογγυλά και τα πρόσφεραν για γρήγορο, τονωτικό φαγητό, βρεγμένα με λάδι και τα γνωστά καλούδια πάνω τους, ντομάτα κ ξινομυζήθρα, ελιές.. Ήταν νυχτερινό στέκι διασκέδασης… κακόφημο..
Φήμες λένε πως ο ιδιοκτήτης λεγόταν Κουκουβάγιας, υπάρχει το όνομα στην περιοχή. Φήμες πως στην περιοχή υπήρχαν πολλές κουκουβάγιες, μάρτυρες των νυκτοπερπατημάτων των θαμώνων του καπηλειού. Το σίγουρο είναι πως κατέληξε να είναι το συνθηματικό ανάμεσα στους καθώς πρέπει πρωινούς κυρίους η έκφραση «πάμε το βράδυ για κουκουβάγια;» και να εννοούν τις λιχουδιές της εποχής, κάθε είδους, γαστρονομικές και μη….