“Ο Γάμος” του Μάριου Ποντίκα. Οι παραστάσεις συνεχίζονται, στο θέατρο «επί Κολωνώ»
Written by Γιώργος Μαλέκας on 26/12/2023
📌 Τοποθεσία: Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός – Αθήνα
📅 Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 18:15
Διάρκεια παράστασης: 110 λεπτά
ℹ️ Πληροφορίες: Τηλέφωνο: 210 5138067, www.epikolono.gr
💵 Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη: 17€ (Κανονικό), 15€, (Φοιτητικό, Ανέργων, 65+), Κυριακή: 20€ (Κανονικό), 17€ (65+), 15€ (Φοιτητικό, Ανέργων)
Προπώληση εισιτηρίων ΕΔΩ
Λίγα λόγια για το έργο
Μια νεαρή κοπέλα βιάζεται και ό,τι ακολουθεί είναι οι αλλεπάλληλοι «βιασμοί» της από την οικογένεια, την κοινωνία, τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης. Η ίδια βρίσκεται «καθηλωμένη» σε όλη τη διάρκεια του έργου, αμέτοχη και ανυπεράσπιστη, ενώ παρακολουθούμε όλους τους ανθρώπους γύρω της να έχουν λόγο και άποψη γι’ αυτό που της συνέβη και δικαιώματα πάνω στο σώμα της, που γίνεται ένα πεδίο συγκρούσεων. Η υποκρισία οδηγεί στη συμβιβαστική λύση του γάμου της με τον βιαστή της και την ίδια στην αυτοπυρπόληση. Τυλιγμένη ολόκληρη σε επιδέσμους λόγω των καθολικών εγκαυμάτων, παραμένει βουβή μέχρι τέλους στην αίθουσα δικαστηρίου, αρνούμενη να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική συμμετοχή της και γίνεται το τραγικό σύμβολο της αξιοπρέπειας απέναντι σε κάθε είδους βιασμό.
Σε μια εποχή που εξακολουθούν να κατακλύζουν τις ειδήσεις θέματα για γυναικοκτονίες, για άνιση και προσβλητική μεταχείριση, σε μια εποχή που δίνονται ακόμη συνεχώς μάχες για το δικαίωμα των γυναικών πάνω στο σώμα τους και τον αυτονόητο σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη, το έργο συνεχίζει να μιλάει εξ ίσου καθαρά και δυνατά στους θεατές, όσο και τη στιγμή της συγγραφής του, αιχμηρό σαν ακονισμένο ξυράφι. Ο Μάριος Ποντίκας, μία ιδιότυπη περίπτωση του ελληνικού θεάτρου και ένας από τους πιο σημαντικούς εκπρόσωπους και ανανεωτές της νεοελληνικής δραματουργίας, αποτυπώνει με ενάργεια τις παθογένειες μιας κοινωνίας, ρίχνοντας φως σε ένα δραματουργικό σύμπαν σκοτεινό και νατουραλιστικό αλλά με ρωγμές λυρισμού που αφήνουν αχτίδες φωτός να εισέλθουν. Η προσπάθειά του επικεντρώνεται στο να μιλήσει για την ατομική ευθύνη η οποία κατ’ επέκταση γίνεται και συλλογική. Τα έργα του είναι καρπός παρατήρησης, ιδεολογικής, πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης, ποτισμένα από ψύχραιμη σκέψη αλλά και από ευθύβολη στόχευση.
Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Μάριου Ποντίκα
Η παράσταση περιέχει σκηνές βίας και υβριστικό περιεχόμενο, προτείνεται η παρακολούθηση της σε ηλικίες άνω των 16 ετών
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Μάριος Ποντίκας
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου
Κοστούμια: Μαρία Αναματερού
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Sound design: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου
Βοηθός σκηνοθέτιδος: Φαίδρα Αγγελάκη
Σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας: Ιωάννης Κ. Τσίγκας
Τρέιλερ παράστασης: Στέφανος Κοσμίδης
Social Media: Δανάη Γκουτκίδου
Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Ηλίας Βαλάσης, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Κάτσενου, Αθανασία Κουρκάκη, Ελωρίς Αλπανίδου
Έγραψαν για την παράσταση
«Ο ρεαλισμός και το ντοκουμενταρίστικο ύφος συναγωνίζονται σε αυτήν τη σκηνική απόδοση του σημαντικού νεοελληνικού έργου, που εκθέτει χωρίς ωραιοποιήσεις την κακοποίηση που επιφυλάσσει η οικογένεια και η κοινωνία στα θύματα βιασμού».
Τώνια Καράογλου | Αθηνόραμα
«Η παράσταση της ομάδας Νάμα, που σκηνοθέτησε η Ελένη Σκότη με συνεργάτη τον Γιώργο Χατζηνικολάου, είναι καίρια, δεν αρκείται μόνο στη γραφική απεικόνιση ενός «δράματος τιμής», αλλά εισδύει με τόλμη στο εσωτερικό του, φωτίζοντας τους ανομολόγητους βυθούς του ανθρώπου και της κοινωνικής του ώρας. Σε ένα κυμαινόμενο ύφος «ποιητικού» ρεαλισμού, λέει όλα όσα μπορεί να πει ένα θέατρο ουσίας και δείχνει μόνο όσα μπορεί να δείξει, αφήνοντας ευεργετικά τα υπόλοιπα στη «μέσα όψη» του θεατή».
Λέανδρος Πολενάκης | Η Αυγή
«[…] Αν και γραμμένο πριν από σαράντα χρόνια, το έργο του Μ.Ποντίκα, καταφέρνει ακόμη να ξεγυμνώνει τη νοοτροπία που οδηγεί στους κατ’ εξακολούθηση βιασμούς σε βάρος του θύματος από την κοινωνία και τους θεσμούς της όπως καθρεφτίζονται στη μικρογραφία της, την οικογένεια. Αφιερωμένη στη μνήμη του συγγραφέα που έφυγε τον περασμένο Σεπτέμβριο, η καθηλωτική παράσταση στο θέατρο Επί Κολωνώ υπηρετεί τους στόχους που έχει θέσει η Ομάδα για ένα θέατρο κοινωνικού περιεχομένου που ταυτόχρονα αναδεικνύει τις δυνατότητες της ελληνικής δραματουργίας».
Ιωάννα Σωτήρχου | Εφημερίδα Συντακτών
«Η Ελένη Σκότη είδε τον «Γάμο» του Ποντίκα ως in-yer-face, παρά ως οριζόντια ηθογραφική καταγραφή. Εδώ, φραστική και σωματική βία ανυψώνονται σε καταστατικές λειτουργίες με στόχο ένα γενναίο ταρακούνημα του κοινού. Εντούτοις, η σκηνοθέτις δεν υπέπεσε στον πειρασμό μιας αναπαραστατικής υπερβολής, μεριμνώντας με κινησιολογικά στυλιζαρίσματα κινηματογραφικής λογικής να αποδώσει περιεκτικές εικόνες και να αμβλύνει τον περιρρέοντα ζόφο με ριπές λεπτού χιούμορ που ενίοτε άπτονταν του σουρεάλ».
Γιώργος Παπαγιαννάκης | Culturenow.gr
«Η παράσταση που σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη στο θέατρο Επί Κολωνώ –με τη συνεργασία και την εικαστική επιμέλεια του Γιώργου Χατζηνικολάου– δεν αφήνει στο κοινό περιθώριο για ανάσες. Ταρακουνάει και ξεβολεύει από το πρώτο λεπτό. Η ιστορία παραμένει ενοχλητικά αληθινή».
Ηλέκτρα Ζαργάνη | Documento
«Η Ελένη Σκότη με την ομάδα Νάμα φτιάχνουν μια παράσταση, που ουρλιάζει αλήθειες, στα πρότυπα του «in-yer-face theatre». Δηλαδή, του θεάτρου που δε σου αφήνει κανένα περιθώριο να επαναπαυθείς ή να το αγνοήσεις. Δε σου αφήνει καν το απαιτούμενο οξυγόνο. Σε κάνει συμμέτοχο και συνένοχο μιας τοξικής κατάστασης. Ο θεατής τρώει αλλεπάλληλα χαστούκια και νιώθει έντονα στο πετσί του την έμφυλη βία, την πατριαρχία, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον σεξισμό. Θλίψη, αγωνία, πόνο, οργή, απέχθεια σε γενναίες δόσεις, για να ξεβολεύεται συνεχώς. Και το «χαλασμένο» αιδοίο σε πρώτο πλάνο για να μη μπορεί να στρέψει το βλέμμα του αλλού». […] «Θέατρο στα καλύτερά του. Θέατρο ρεαλιστικό με όλη την ουσία. Θέατρο που σοκάρει, ξεβολεύει, ταρακουνάει, συγκινεί. Μια ιστορία σκληρή αλλά αληθινή. Μια ιστορία που οφείλεις να δεις κατάματα. Γιατί το έργο «ΓΑΜΟΣ», του Μάριου Ποντίκα, θα τρυπώνει σε κάθε σιωπή…».
Ντίνα Καρρά | Onlytheater.gr
«Δεν είναι οι λέξεις που ενοχλούν. Αυτό που σε κάνει να νιώθεις ένα σφίξιμο καθ΄ όλη τη διάρκεια της παράστασης είναι η αλήθεια του έργου».
Ειρήνη Δρίβα | Olafaq.gr
«Είχα χρόνια να αισθανθώ έτσι μετά από παράσταση. Ένιωθα να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα, ένα πυρωμένο σίδερο να μου καίει τα σωθικά». […] «Με ενθουσίασε για άλλη μια φορά η μοναδική σκηνοθετική ματιά της Ελένης Σκότη και η μαεστρία της να “παίζει” με τον ρυθμό και τις λεπτεπίλεπτες – slowmotion κινήσεις στις εναλλαγές των σκηνών με μια μουσική και ένα ηχητικό περιβάλλον που έδενε εξαιρετικά!».
Αγγελική Σπανού, Παυλίνα Στυλιανού | TVXS.GR
«Η Ελένη Σκότη για άλλη μια φορά με μια σκηνοθεσία της έθεσε το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων. Το άγγιγμα της πληγής πονάει τόσο που με το πέρας της παράστασης αναρωτιέσαι πώς θα συνέλθεις από την αλήθεια της οποίας έγινες μάρτυρας».
Ειρήνη Αϊβαλιώτου | Catisart.gr
«Χωρίς καμία πρόθεση υπερβολής, η συγκεκριμένη παράσταση αφήνει το στίγμα της στη φετινή σεζόν, αφού αποτελεί μια οξύτατη διαμαρτυρία απέναντι σε όποιο τοξικό σύμπαν πρεσβεύει τη βία ως αξία ανάγκης και ζωής».
Ζωή Τόλη | Enetpress.gr
«Η ερμηνεία του πατέρα είναι καθηλωτική καθώς αναπαριστά έξοχα τον πατριαρχικό τρόπο σκέψης και δράσης μιας περασμένης κοινωνίας, κατάλοιπα της οποίας δυστυχώς ανευρίσκουμε και στο σήμερα».
Έλλη Διακογιάννη | Θέατρο.gr
«Πέντε εξαιρετικοί ηθοποιοί (Ηλίας Βαλάσης, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Κάτσενου, Αθανασία Κουρκάκη, Μέγκυ Σούλι) δίνουν επί σκηνής τον καλύτερό τους εαυτό, ξεσκεπάζουν τους υποκριτικούς κώδικες της κοινωνίας μας και αποδεικνύουν πως σε κάθε έγκλημα δεν υπάρχει μόνο η ατομική ευθύνη, αλλά και συλλογική».
Γεωργία Οικονόμου | News247.gr
«Μια έξοχη, σκληρή παράσταση που συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα στις κορυφαίες της σεζόν».
Κάτια Σωτηρίου | Mytheatro.gr
«Η αγία ελληνική οικογένεια είναι η φυλακή και ο θάνατος των νέων ανθρώπων. Το τρίπτυχο «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» βρίσκεται σε διαχρονική κρίση στην Ελλάδα. Μήπως κάτι δεν πάει καλά;» […] «Εξαιρετική η σκηνοθετική απόδοση από την Ελένη Σκότη, με την προβολή της βίας σε εκείνο το πίσω δωμάτιο- χωλ όπου η βία έπαιρνε διάφορες όψεις, ρεαλιστική βία, ψυχολογική και τέλος προετοιμασία για τον γάμο της κόρης με τον βιαστή της» […] «Όλοι οι ηθοποιοί υποδύθηκαν εξαιρετικά τον ρόλο τους, συγκλονίζοντας το κοινό και προκαλώντας, αγανάκτηση, θυμό και εξέγερση».
Μαρία Μαρή | In2life.gr
«H Ομάδα Νάμα έδωσε νέα πνοή στο κείμενο του Ποντίκα. Μένει πιστή στο αρχικό κείμενο, αλλά καταφέρνει να φωτογραφίσει χωρίς περιττά στολίδια τη σύγχρονη ελληνική καθημερινότητα στον απόηχο βιασμών και εκπόρνευσης ανηλίκων από το οικείο περιβάλλον τους, που σε κάποιες περιπτώσεις οι προαγωγοί είναι οι ίδιοι αυτοί που τα έφεραν στον κόσμο».
Μαρία Στασινοπούλου | Quinta-theater.gr
«Ο Γάμος», που στοχεύει στη στηλίτευση του ανδροκρατούμενου σύμπαντος μέσα στο οποίο όλοι γαλουχηθήκαμε και που, ευτυχώς δέχεται τα πυρά της σύγχρονης ορθολογικής προσέγγισης, συνιστά ένα ακραίο σκηνικό ντοκουμέντο σεξιστικής βίας που η Ελένη Σκότη το αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο στο θέατρο «Επί Κολωνώ» σε συνεργασία με την ομάδα Νάμα.
Νίκος Ξένιος | Bookpress.gr
«Πάνω σε ένα τέτοιο κείμενο δε θα μπορούσε παρά να μεγαλουργήσει η ομάδα Νάμα. Εκπληκτικής ακρίβειας και ευφυΐας η σκηνοθεσία της πολυβραβευμένης Ελένης Σκότη, με το ρεαλιστικό στοιχείο που πάντα τη χαρακτηρίζει, να κυριαρχεί για ακόμα μια φορά και να χτυπάει απευθείας κόκκινο στο συναίσθημα και στη σκέψη του θεατή. Σκηνές δοσμένες με ζωντάνια και αμεσότητα, κάποιες πιο βίαιες και τραγικές σε αργή κίνηση , όπως ο χρόνος που παγώνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις».
Αμαλία Καμβύση | Kalitheasi.gr
«Από τις καλύτερες παραστάσεις που παρακολούθησα φέτος».
Μαρία Πασλή | Θέατρο.gr