Ξέρεις τι θέλω ;;;

Θέλω ξύλινη πολυθρόνα μπροστά στο κύμα , το ηλιοβασίλεμα , το κρασί μου και το βιβλίο μου .Θέλω τζίν, μακό μπλουζάκι και σανδάλι, βράδυ καλοκαιριού μπροστά σε μουσική σκηνή .

Θέλω την φίλη μου , την παρέα μου, βόλτα έξω , στους δρόμους της πόλης . Να δω κόσμο , να μυρίσω τον αέρα , τις μυρωδιές από τα γύρω μαγαζιά . Καφές , φαγητά , γλυκά!
Θέλω βόλτα και στα ξαφνικά να συναντήσω εκείνον τον παλιό καλό φίλο που η καθημερινότητα μας χώρισε για λίγο , να πέσουμε στην αγκαλιά ο ένας του άλλου και να ξεφωνίσουμε …” Έλα ρε ,που είσαι εσύ;;;;”.
Θέλω να πάρω τα παιδιά μου και να φύγω εκδρομή . Ναι εκδρομή , από εκείνες που ξυπνάς ξημερώματα για να προλάβεις τη μέρα και γυρνάς βράδυ , κομμάτια αλλά άξιζε τον κόπο .
Θέλω να βγω το βράδυ , να βάλω τα καλά μου ρούχα και να πιω ένα ποτό , να ακούσω καλή μουσική , να ξεχαστώ από την ζούγκλα της καθημερινότητας .

Θέλω να ερωτευτώ κανονικά , όχι την οθόνη αλλά ζωντανό άνθρωπο . Να συναντηθούν τα βλέμματα , να συνδεθούν οι ενέργειες μας .

Θέλω , Κυριακή να μαζευτούμε η οικογένεια όλη για φαϊ στο σπίτι . Με τα γέλια μας, τους τσακωμούς μας και τις ανησυχίες μας.
Θέλω  , να μπει μπρος η φουφού και να μυρίσει ψητό η γειτονιά και τα γέλια της παρέας να ξεσηκώνουν και άλλους τόσους και να γίνεται ένα τρελό γλέντι στο τέλος.
Θέλω πάλι να ζήσω , θέλω πάλι πίσω την ζωή μου !

Ξαφνικά εδώ και ένα χρόνο όλα αυτά φαίνονται τόσο μακρινά , και άπιαστα . Ξαφνικά βλέπεις πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως γίνονται όνειρα που όλοι μας κάποια μέρα περιμένουμε να ζήσουμε και πάλι από την αρχή.
Διάλεξε το δικό σου “θέλω ” …είμαι σίγουρη πως είμαστε πολλοί που θέλουμε τα ίδια και ίσως λίγο παραπάνω.
Διάλεξε και κάνε το εικόνα έως ότου το κάνουμε και πάλι πραγματικότητα .