Η Νάσια (nasia.stt) και η σοκολάτα που για χρόνια φοβόταν να φάει…
Written by Μιχάλης Ιωαννίδης on 27/02/2024
Αν σου αρέσει και εσένα να παρακολουθείς βίντεο με ιδιαίτερες συνταγές φαγητού στο Tiktok, τότε σίγουρα έχεις «πέσει» πάνω στη Νάσια Σταμπουλή.
Ως δημιουργός περιεχομένου στα social media, η Νάσια βρίσκεται πάντα δίπλα σου για να σου υπενθυμίσει τις πιο… healthy επιλογές, αλλά και να σε βοηθήσει να «απενοχοποιήσεις» τις «κακές» τροφές μέσα από τη δική της βιωματική ιστορία.
Η ίδια γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου συνέχισε και τις σπουδές της στο τμήμα Εφαρμοσμένης Πληροφορικής στο ΠΑΜΑΚ. Από πάντα θυμάται τον εαυτό της «μέσα» στον αθλητισμό. Απο μικρή ηλικία ξεκίνησε τη ρυθμική γυμναστική, έπειτα στίβο, ενώ ακολούθησε και το βόλλευ. Ανέκαθεν διατηρούσε επαφή με τον αθλητισμό και την υγιεινή διατροφή, δίχως ωστόσο να γνωρίζει εκ των προτέρων πως η έντονη προσήλωσή της σε αυτό το «πλάνο», εγκυμονούσε και κάποιους κινδύνους…
Ποια ήταν η σχέση σου με τη διατροφή και με ποια διατροφικά προβλήματα έχεις έρθει
αντιμέτωπη ;
«Κάπου στο λύκειο, σε συνδυασμό με την (υπερβολική) διάδοση του Instagram, άρχισα να ακολουθώ μια στερητική διατροφή και απέφευγα πολλές τροφές που θεωρούσα “κακές” με σκοπό να έχω το τέλειο σώμα που έβλεπα παντού στα social… το οποίο και απέκτησα. Με αυτό το τέλειο (που θεωρούσα τότε τέλειο βασικά) σώμα όμως απέκτησα και ανασφάλειες, πχ. όταν έβαζα μερικά κιλά ή δεν γυμναζόμουν ένιωθα απαίσια και ότι είχε χαλάσει εντελώς το σώμα μου και το μισούσα μέχρι να το “ξανά-επαναφέρω” στο τέλειο που ήθελα. Εκεί ήταν που ήρθαν και τα πρώτα υπερφαγικά επεισόδια και κορυφώθηκαν στην καραντίνα, όπου συνειδητοποίησα ότι όντως είχα κάποιο θέμα που έπρεπε να λύσω. Μέχρι τότε νόμιζα ότι απλά όταν δεν ήμουν καλά ξεσπούσα στο φαγητό και ότι ήμουν απλά αδύναμη απέναντι σε αυτό. Άργησα εν ολίγοις να αντιληφθώ ότι δεν είχα υγιή σχέση με το φαγητό.»
Πως κατάφερες να ξεπεράσεις τη διατροφική διαταραχή ;
« Όταν έκανα σχεδόν καθημερινά υπερφαγικά επεισόδια και ένιωθα πως ΄΄δεν πάει άλλο΄΄, αποφάσισα να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό και σε άτομα τα οποία είχαν γνώση πάνω στις διατροφικές διαταραχές. Αυτό συνέβη ακόμα και στα social. Έκανα πολλά unfollow είναι η αλήθεια τότε… και ήρθα σε επαφή με πολλές διατροφολόγους. Παρακολουθούσα τα post τους για τις διατροφικές διαταραχές και έβλεπα τον εαυτό μου και συμπεριφορές μου σε πολλά από αυτά. Κατά τη γνώμη μου το πιο σημαντικό βήμα στο ταξίδι την ανάρρωσης είναι το να καταλάβεις τι έχεις και να το αποδεχθείς. Εγώ το αποδέχθηκα σχετικά γρήγορα και όσο πάλευα, η μια νίκη έφερνε την άλλη μέχρι που άρχισα να νιώθω δυνατή απέναντι στο φαγητό και να μην το φοβάμαι. Τις πρώτες φορές που κατάφερα να αντιμετωπίσω το υπερφαγικό ή μάλλον να μην το αφήσω να έρθει, έκλαιγα από χαρά… Η δική μου συμβουλή σε όποιον παλεύει με μια διαταραχή είναι να συμβουλευτεί έναν ειδικό, οι άνθρωποι αυτοί γι’ αυτό είναι εκεί έξω. Για να μας βοηθάνε. Και φυσικά ΥΠΟΜΟΝΗ. Καμία πληγή και καμία ασθένεια δεν φεύγει σε 1 εβδομάδα. Μπορεί να πάρει και μήνες και χρόνια, το σίγουρο είναι ότι θα γίνει.»
Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε να ξεκινήσεις να δημιουργείς περιεχόμενο για τα social media και ποιο το μήνυμα που θέλεις να περάσεις στον κόσμο ;
«Περιεχόμενο για τα social είναι η αλήθεια οτι δημιουργούσα και όσο ήμουν στην διαταραχή, αλλά όχι σε αυτό το επίπεδο και με αυτό το περιεχόμενο. Όσο όμως ανάρρωνα άρχισα να ανεβάζω κάποια βιντεάκια για το recovery journey μου και εκεί ήταν που συνειδητοποίησα πως ένα μεγάλο ποσσοστό του κόσμου βιώνει το ίδιο με εμένα και ότι είχε ανάγκη αυτά τα βίντεο. Λάμβανα και λαμβάνω συνέχεια μηνύματα και σχόλια από άτομα (κυρίως κοπέλες) που μου λένε πόσο κουράγιο και ελπίδα τους δίνω. Αυτό ήταν που με κράτησε στα social και ο λόγος που συνέχισα να ανεβάζω βίντεο στα οποία μιλάω για την διατροφική διαταραχή. Είναι απίστευτα συγκινητική η αγάπη που παίρνω. Δε το φανταζόμουν ποτέ οτι θα μπορέσω να ξεπεράσω την διαταραχή, πόσο μάλλον να μπορέσω να βοηθήσω έστω και λίγο άτομα που βιώνουν κάτι τέτοιο. Πλέον ακόμα και μέσα από τα “what i eat in a day” και τα “vlog” προσπαθώ να δείξω τι σημαίνει ελευθερία με το φαγητό, ότι κανένας δεν σταμάτησε να με αγαπάει επειδή έβαλα κάποια κιλά και ότι τελικά αυτή η σοκολάτα που φοβόμουν τόσα χρόνια να φάω όχι μόνο δεν μου κάνει κακό, ίσα ίσα μου κάνει καλό και αγαπάω το σώμα μου περισσότερο από ποτέ…»
