Η ενσωμάτωση της αφήγησης (storytelling) στη διδακτική πρακτική

Αφορά μια εκπαιδευτική προσέγγιση που εστιάζει στην αξιοποίηση της αφήγησης για την ενίσχυση της μάθησης. Η αφήγηση, ως στρατηγική, έχει αποδειχτεί ότι επηρεάζει θετικά τη μαθησιακή διαδικασία και τη συγκράτηση πληροφοριών. Η αφήγηση είναι ένας από τους αρχαιότερους τρόπους επικοινωνίας και εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τον Bruner (1991), η αφήγηση συνδέει τις έννοιες με τις εμπειρίες των μαθητών και ταυτόχρονα προσφέρει μια συναισθηματική σύνδεση με το περιεχόμενο. Μέσα από την αφήγηση, οι μαθητές μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα αφηρημένες έννοιες, καθώς η αφήγηση τους προσφέρει ένα πλαίσιο νοηματοδότησης και κατανοητής σύνδεσης με την καθημερινότητα.

Η ενσωμάτωση της αφήγησης στη διδασκαλία προσφέρει στους μαθητές μια πιο ολοκληρωμένη και διαδραστική εμπειρία μάθησης. Έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητές που συμμετέχουν σε διαδραστικές αφηγήσεις είναι πιο πιθανό να εμπλακούν συναισθηματικά και να θυμούνται καλύτερα τις πληροφορίες (Frey, Fisher, & Everlove, 2009). Η αφήγηση, με τη χρήση χαρακτήρων, σκηνών και εξελίξεων, ενισχύει τη μάθηση με τρόπο που τα παραδοσιακά διδακτικά εργαλεία δεν μπορούν να επιτύχουν.

Εφαρμογή της αφήγησης στην τάξη

Η ενσωμάτωση της αφήγησης στη διδασκαλία απαιτεί μια στρατηγική προσέγγιση που να επιτρέπει στους μαθητές να συμμετέχουν ενεργά και να αναπτύξουν κριτική σκέψη. Η αφήγηση μπορεί να εφαρμοστεί μέσω διαφόρων μεθόδων, όπως οι αφήγησης ιστοριών από τον δάσκαλο, οι συμμετοχικές δραστηριότητες και οι ψηφιακές πλατφόρμες που επιτρέπουν στους μαθητές να δημιουργούν τις δικές τους αφηγήσεις (Green, 2010).

Μία από τις πιο κοινές μεθόδους ενσωμάτωσης της αφήγησης στη διδασκαλία είναι η δημιουργία ιστοριών γύρω από το διδακτικό περιεχόμενο. Επιπλέον, οι μαθητές μπορούν να αναπτύξουν τις δικές τους ιστορίες για να δείξουν τη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος, ενισχύοντας έτσι τη δημιουργικότητα και την κριτική σκέψη.

Οφέλη της αφήγησης στη μάθηση

1. Βελτίωση της μνημονικής ικανότητας: Οι ιστορίες είναι πιο εύκολες να αποθηκευτούν στη μνήμη, καθώς η αφήγηση ενεργοποιεί συναισθηματικές και νοητικές διεργασίες που διευκολύνουν τη συγκράτηση πληροφοριών (Nicolopoulou, 2010).
2. Ανάπτυξη συναισθηματικής σύνδεσης: Οι μαθητές αναπτύσσουν συναισθηματική σύνδεση με τους χαρακτήρες της ιστορίας, κάτι που ενισχύει την αφομοίωση του περιεχομένου (Fitzgerald, 2012).
3. Ανάπτυξη κριτικής σκέψης και δημιουργικότητας: Η συμμετοχή σε αφηγηματικές δραστηριότητες ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη κριτικής σκέψης, καθώς οι μαθητές καλούνται να δημιουργήσουν ή να αναλύσουν ιστορίες με βάση τις γνώσεις τους (Liu, 2007).

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

• Bruner, J. (1991). Acts of meaning. Harvard University Press.
• Fitzgerald, J. (2012). Storytelling in education: Teaching, learning, and the narrative construction of meaning. Routledge.
• Frey, N., Fisher, D., & Everlove, E. (2009). The power of storytelling in the classroom. Scholastic.
• Green, M. (2010). Storytelling in education: Using narratives for learning and communication. Sage Publications.
• Liu, M. (2007). The role of storytelling in enhancing learning outcomes in the classroom. Journal of Education, 98(2), 23-45.
• Nicolopoulou, A. (2010). The role of storytelling in cognitive and social development. Psychological Science, 18(3), 271-277.