Γλώσσα και ομιλία

Γλώσσα (langue)

1. Κοινωνική πλευρά του λόγου.
2. Ουσιαστικό, δομικό στοιχείο του λόγου που αρθρώνεται ως σύστημα.
3. Καθορισμένο αντικείμενο που μπορεί να μελετηθεί, καθώς αποτυπώνεται υλικά.

Ομιλία (parole)

1. Ατομική χρήση της γλώσσας, «ατομική πράξη θέλησης και νοημοσύνης».
2. Συγκυριακό, συμπτωματικό στοιχείο του λόγου.
3. Δε συστηματοποιείται ώστε να μπορεί να μελετηθεί εύκολα.

Χαρακτηριστικά της γλώσσας

Είναι το κοινωνικό μέρος του λόγου, που δεν μπορεί από μόνο του ούτε να το δημιουργήσει, ούτε να το τροποποιήσει». Σύμφωνα με τον Saussure αποτελεί μια κοινωνική και ιστορική σύμβαση που δεσμεύει όλους τους ανθρώπους.

Η γλώσσα μπορεί να μελετηθεί σε διάκριση από την ομιλία. Για παράδειγμα, μη «νεκρή» γλώσσα, μπορεί να μελετηθεί. Επιπλέον, είναι ένα ομοιογενές σύστημα σημείων σε αντίθεση με την ομιλία που είναι ετερογενής. Ωστόσο, οι δύο διαπλέκονται διαρκώς. Αν και αποτελεί «αφηρημένο» σύστημα, καθίσταται συγκεκριμένη και «χειροπιαστή», δηλαδή αποτυπώνεται υλικά και παγιώνεται μέσω της γραφής.

Η δομή της γλώσσας

Βασικές μονάδες/στοιχεία από τα οποία απαρτίζεται η δομή της γλώσσας είναι τα σημεία: κάθε σημείο αποτελεί ένωση μιας ιδέας (σημαινόμενο) και μιας ακουστικής εικόνας (σημαίνον), καθώς και ένωση της μορφής μιας λέξης και του περιεχομένου της. Η δομή αποτελεί σύστημα σχέσεων μεταξύ σημείων.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός & Προπτυχιακή Ιταλικής Φιλολογίας ΑΠΘ