Ένα δευτερόλεπτο ακόμη…

Είναι φορές που έχουμε αφήσει τον εαυτό μας να πιστέψει πως ένα μόνο δευτερόλεπτο θα άλλαζε ακόμη και ολόκληρη τη ζωή μας. Βραδιές που στριφογυρνούσε στη σκέψη μας αυτό το «αν μου έδινε μια στιγμή μόνο ακόμη, να εκφράσω όλα όσα έχω μέσα μου», τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Είναι όμως πραγματικό; Οι άνθρωποι, κυρίως στις ερωτικές σχέσεις, έχουν μία τάση να εξαντλούν κάθε χρονικό περιθώριο που τους δίνετε για να εκφράσουν όλα όσα σκέφτονται, νιώθουν και βιώνουν μόνοι τους και στο τέλος να μην έχουν πει ούτε τα μισά από όσα θα ήθελαν. Ο πραγματικός χρόνος όμως που μας χωρίζει από το να τα εξομολογηθούμε, απέχει μόνο μια… απόφαση.

Κάποια λεπτά ενώ μιλούσατε, το μόνο που είχες στο μυαλό σου ήταν κάποιο «γιατί», ένα «ίσως» με δική σου υπόθεση ή μερικά μοναδικά κομμάτια σου που θα ήθελες να μοιραστείς. Μέρες ολόκληρες σκεφτόσουν αυτές τις δύο λέξεις που κρατάς μέσα σου και για να τις πεις θα χρειαζόσουν μία μόνο στιγμή. Χρόνια ονειρεύεσαι τη σκηνή αυτή, μελετώντας ξανά και ξανά τα λόγια σου για τότε, με κάθε λεπτομέρεια. Κι όσο ο καιρός είναι περασμένος, προστίθονται κι άλλα. Πρόβα στην πρόβα, αναρρωτιέσαι ποια θα ‘ταν η «κατάλληλη» αυτή σκηνή που πρέπει να ξεθάψεις το βινύλιο με τίτλο «Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου» το οποίο έχει γίνει γνώριμη μελωδία και συντροφεύει πλέον όλες τις νύχτες σου.  

Για κάθε σχέση υπάρχει ένα ιδεατό ρολόι. Είναι αυτό που ξεκινάει να μετράει από την πρώτη στιγμή, αυτή της γνωριμίας. Κάποιες φορές χτυπάει δυνατά, όπως οι ανήσυχοι, ακαθόριστοι χτύποι της καρδιάς μας για να στρέφουμε την προσοχή μας πάνω του. Κι άλλες πάλι, λειτουργεί αθόρυβα για να μη μας θυμίζει την παρουσία του. Σ’ άλλες σχέσεις ο χρόνος κυλλάει προς τη φυσιολογική κατεύθυνση του ρολογιού, ενώ σ’ άλλες μετράει αντίστροφα. Όσες φορές όμως κι αν προσπαθήσεις να βγάλεις την μπαταρία έχοντας σκοπό να παγώσεις το χρόνο, οι δείκτες του παραμένουν εκεί που τις άφησε ο χρόνος και η συνέχεια τους αν και εξαρτάται από σένα για το πότε θα είναι, δε θα είναι ίδια, γιατί θα έχει χάσει την αξία της πραγματικότητας.

Η σχέση μας με το χρόνο στις ερωτικές σχέσεις, εξαρτάται από την ανάγκη μας για ασφάλεια και ο δείκτης του ρολογιού αντιπροσωπεύει τα συναισθήματά μας. Όλες εκείνες οι φορές που δεν καταφέραμε να πούμε όλα όσα θα θέλαμε, όταν ποτέ δεν εκφράσαμε όσα νιώθουμε κρατώντας τα μυστικά, τότε που δεν είπαμε τι μας πειράζει, εκείνες τις φορές που δεν εξωτερικεύσαμε ότι δεν περνούσαμε όμορφα, δεν ήταν γιατί δεν μπορούσαμε. Αλλά γιατί η σχέση μας μετά από τα παραπάνω, θα άλλαζε σε κάτι άγνωστο σε εμάς.

Όπως λένε κι οι Coldplay στο τραγούδι Clocks, “Η σύγχυση δεν σταματά ποτέ, κλείνοντας τοίχους και σημειώνοντας ρολόγια”. Γι’ αυτό πριν από κάθε φορά που θα φτάσεις να επιζητάς ένα μονάχα δευτερόλεπτο ακόμη, φρόντισε όλα τα προηγούμενα να τα έχεις αξιοποιήσει τρέχοντας μέσα στις σκέψεις και τα συναισθήματα σου, κρατώντας στο χέρι σου τη δική σου -μοναδική- απόφαση.

Γράφει η Στέλλα Μακαρώνη