Με την έννοια αυτή η συμπεριφορά ενός ανθρώπου μπορεί να χαρακτηριστεί ρατσιστική, ακόμη και αν δεν επικαλείται τοιαύτες αντιλήψεις. H συμπεριφορά είναι η σημαντική και όχι η αιτιολόγησή της. Συνήθως, όμως, αντιλήψεις, στάσεις και συμπεριφορές είναι εναρμονισμένες μεταξύ τους. H ρατσιστική συμπεριφορά στηρίζεται σε ένα πλέγμα των προαναφερθέντων, που σε ορισμένες περιπτώσεις δύναται να ολοκληρωθεί εντός μίας συνολικής ρατσιστικής εικόνας της κοινωνίας.
Ως προς τις αντιλήψεις:
Σε μία κοινωνία στην οποία –θεωρητικά– ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται σε μια θέση χάρις, ή εξαιτίας των προσωπικών του ιδιοτήτων, ικανοτήτων και προσόντων, η υποτελής διαβίωση μιας κατηγορίας ανθρώπων, όπως εκφράζεται με τον αναπαραγόμενο αποκλεισμό, λειτουργεί ως επιβεβαίωση της υποτιθέμενης κατωτερότητάς τους.
Ως προς τις στάσεις:
Σε μία κοινωνία στην οποία ο ανταγωνισμός βρίσκεται στην κλίμακα των αξιών υψηλότερα από την αλληλεγγύη, δεν είναι ρεαλιστική η προσδοκία αυθόρμητων θετικών στάσεων απέναντι στους κοινωνικά αποκλεισμένους.
Ως προς τις συμπεριφορές:
Ο ρατσισμός βραχυπρόθεσμα συμφέρει όσους δεν ανήκουν στα θύματά του. Εν ολίγοις, όλα αυτά που μοιάζουν να αποκτώνται βραχυπρόθεσμα θα αποπληρωθούν πολλαπλάσια αργότερα, καθώς ο ρατσισμός υποδηλώνει την υπονόμευση των θεμελιωδών αρχών του πολιτισμού από τον οποίο αντλείται η ευημερία και η ευτυχία όλων.
Αικατερίνη Συμφέρη
Θεολόγος-Εκπαιδευτικός
