Άγιε μου Βασίλη θέλω χαρά

Τι όμορφο συναίσθημα για τα παιδικά μας χρόνια να υπάρχει κάποιος που στην αρχή του χρόνου μπορούσαμε να του ζητήσουμε κι αυτός να ανταποκριθεί άμεσα και με ακρίβεια, στην επιθυμία μας…

Μεγαλώνοντας τα πράγματα άλλαξαν ο Άγιος υπήρχε μόνο στις διαφημίσεις και εμείς πάψαμε να ζητάμε ο καθένας το έμαθε με διαφορετικό τρόπο… πάντως το θέμα ήταν πως ο κυριούλης με τα κόκκινα, το έλκηθρο και οι τάρανδοι σταμάτησαν να πραγματοποιούν τα θέλω μας…

Αν για μια στιγμή τώρα που μάθαμε να υπάρχουμε στον κόσμο των ενηλίκων και ξέρουμε πως αυτός ο κόσμος δεν είναι με τα χρώματα που τον σκεφτόμασταν όταν η παιδική μας φαντασία έπλαθε το μέλλον μας, αν μόνο για μια στιγμή κλείναμε τα μάτια μας, τι θα ζητούσαμε από τον αγαπημένο μας Άγιο…Μη βιαστείτε να πείτε χρήματα… πολύ εύκολη απάντηση και καθόλου μα καθόλου συνετή… η υγεία άλλωστε τώρα που είμαστε μεγάλα παιδιά εκτιμάται στο βαθμό που της αξίζει… ας πάμε λίγο πιο πέρα όμως σκεπτόμενοι πιο βαθιά τι θα θέλαμε για μας, τι θα μας έδινε χαρά…Λοιπόν αυτό θα ζητούσα από τον Άγιο, χαρά… ένα συναίσθημα που τα μέσα του υπάρχουν μόνο θετικά πρόσημα, μόνο που όλο πιο σπάνια το νιώθουμε και δεν το διεκδικούμε βουτηγμένοι στη μιζέρια που επιβάλλει η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις μας. Εκπαιδευτήκαμε άριστα στο να εκφράζουμε παράπονα, να βάφουμε τον κόσμο μας γκρι ή και μαύρο και ξεχάσαμε τη χαρά…

Αυτήν που σου δίνει ένα χαμόγελο στο δρόμο το πρωί με μια καλημέρα, τη χαρά που υπάρχει όταν κρατάς ένα ζεστό καφέ στα χέρια σου ένα παγωμένο πρωινό, την χαρά που σου δίνει η θέα του ουρανού, το γέλιο ενός παιδιού, τη χαρά που εισπράττεις από τους ανθρώπους και μόνο… Νομίζω πως κάπου έχουμε χαθεί και δεν την έχουμε στις δόσεις που θα ήταν ικανές να μας κάνουν να αξιολογούμε τα σημαντικά της ζωής. Γιατί αν φανταστούμε πόσο υπέροχο δώρο είναι αυτό και μόνο είναι αρκετό να πλημμυρίσει κάθε κύτταρο μας με αυτή. Τώρα θα μου πείτε ναι αυτά τα περί δώρων και τα λοιπά όταν δεν υπάρχουν τα χρήματα τα αφήνεις στην άκρη. ΟΧΙ πιο μεγάλο από του Μεταξά έχω να πω… Αφήνουμε την ουσία και κυνηγάμε την επιφάνεια, ξεχνάμε να ζούμε και το θυμόμαστε όταν είναι πια αργά… Σε μια συζήτηση που είχα με κάποιον φίλο μου είπε πως ναι καλά όλα αυτά αλλά τι θα είμαστε χαζοχαρούμενοι…. Κοιμήσου ύπνο βαθύ φίλε μου αν έχεις μπερδέψει τόσο τις αξίες σου και έχεις μπει για τα καλά στους λαβύρινθους τις σοβαροφάνειας… Μιλάμε για χαρά που αντλείται από την ευγνωμοσύνη αρχικά για όλα αυτά που έχουμε, για τη χαρά που ψάχνουμε κι αυτή αγνοείται.. ακατανόητο να λέμε στους ανθρώπους να χαίρονται κι αυτοί να το παρεξηγούν… πως κατάφεραν να δώσουν τόσο λάθος χρώμα στη ζωή τους… Ας ζήσουν έτσι αυτή η ζωή τους αξίζει…

Αν όμως εγώ κλείσω τα μάτια μου κι ευχηθώ Άγιε μου Βασίλη σε παρακαλώ φέρε μου μεγάλες δόσεις χαράς για φέτος, χαμόγελα που θα γίνουν του χρόνου τέτοια εποχή, όμορφες αναμνήσεις… 2021 όμορφες ευχές για μια χρονιά γεμάτη χαρά λοιπόν!!!!

από την Κωνσταντίνα Γεράκη