2020 In Review: Τα 10 ροκ άλμπουμ που ξεχώρισαν φέτος

Σίγουρα το 2020 δεν ήταν η χρονιά που θα θέλαμε να θυμόμαστε, τουλάχιστον με το τρόπο που κύλησε. Σίγουρα μας έχουν λείψει οι συναυλίες που θέλαμε τόσο πολύ να πάμε, αλλά ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας του Covid-19. Παρ’ όλα αυτά, από τα μόνα πράγματα που κρατάμε από τη φετινή χρονιά, είναι σίγουρα η συντροφιά της μουσικής. Κι αυτό γιατί η καλή μουσική δεν καταλαβαίνει από πανδημίες, ειδικά όταν γίνεται με μεράκι. Πάμε να δούμε τα 10 ροκ άλμπουμ που ξεχώρισε ο μουσικός συντάκτης για φέτος.

10. Bon Jovi – 2020

Παρά το γεγονός ότι οι Bon Jovi ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της απόδοσης του Jon Bon Jovi στη φωνή, συνεχίζουν ακάθεκτοι να παράγουν νέα μουσική, κυκλοφορώντας το 15ο τους άλμπουμ. Ωστόσο συνεχίζουν να μη πείθουν, ειδικά μετά από την αποχώρηση του βασικού τους κιθαρίστα Ritchie Sambora το 2013. Θυμηθείτε ένα album review εδώ.



9. The Killers – Imploding The Mirage

Οι The Killers φέτος κυκλοφόρησαν το 6ο τους άλμπουμ, το οποίο είναι αρκετά διαφορετικό στα ακούσματα σε σχέση με τα προηγούμενα που κυκλοφόρησαν. Χωρίς πλέον το βασικό τους κιθαρίστα Dave Keuning, οι The Killers πειραματίστηκαν με διάφορες συνεργασίες, αλλά και με νέους ήχους. Θυμηθείτε ένα album review εδώ.



8. Alanis Morissette – Such Pretty Forks In The Road

Η Alanis Morissette επέστρεψε δισκογραφικά μετά από 8 χρόνια (Havoc and Bright Lights 2012), και μας χάρισε αυτό το υπέροχο άλμπουμ, το οποίο είναι το 9ο της. Καλοδιατηρημένη φωνητικά, η Alanis Morissette συνέχισε και φέτος να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα καλλιτεχνικά. Πέρα από το Reasons I Drink, ξεχωρίζει και το Smilling.



7. Green Day – Father Of All…

Οι Green Day κυκλοφόρησαν φέτος το 13ο τους άλμπουμ, στο οποίο δεν έχουν τον ίδιο εκρηκτικό ήχο μ’ αυτόν που είχαν τουλάχιστον στο προηγούμενο άλμπουμ (Revolution Radio 2016). Παρ’ όλα αυτά, διατηρούν τον pop-punk ήχο, και δεν αλλάζουν τελείως τη μουσική τους ταυτότητα. Σίγουρα το μόνο που ξεχωρίζει είναι το Oh Yeah!.



6. Deep Purple – Whoosh!

Η τέχνη της καλής hard-rock μουσικής, δεν ξεχνιέται εύκολα. Κάτι τέτοιο έδειξαν τουλάχιστον οι Deep Purple φέτος, κυκλοφορώντας το 21ο τους άλμπουμ. Παρόλο που βρίσκονται στη μουσική 51 χρόνια, συνεχίζουν ακάθεκτοι να παράγουν την ίδια καλή μουσική, δείχνοντας ότι η ηλικία τους είναι απλά νούμερο. Αυτό που ξεχώρισε σίγουρα είναι το Throw My Bones.



5. Linkin Park – Hybrid Theory (20th Anniversary Edition)

Το συγκεκριμένο είναι από τα κορυφαία σε πωλήσεις άλμπουμ, και από τα πιο πετυχημένα για τον 21ο αιώνα. Το γεγονός ότι φέτος κυκλοφόρησαν την επετειακή του έκδοση για τα 20 χρόνια κυκλοφορίας, αυτό από μόνο του αποτελεί ως ένα από τα πιο όμορφα μουσικά highlight του 2020. Δεν πρόκειται για καινούργια μουσική των Linkin Park, αλλά για μια συλλογή κυρίως από διάφορα ακυκλοφόρητα demo. Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα ροκ συγκρότημα που επηρέασε την εφηβεία μας.



4. Pearl Jam – Gigaton

Οι Pearl Jam επέστρεψαν δισκογραφικά μετά από 7 χρόνια (Lightning Bolt 2013), και μας χάρισαν αυτό το πολύ όμορφο άλμπουμ, το οποίο είναι το 11ο τους. Οι Pearl Jam συνεχίζουν να προσφέρουν απλόχερα αυτή τη πολύ όμορφη grunge μουσική, βγαλμένη από τη δεκαετία του 90. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν περισσότερο είναι το Superblood Wolfmoon, και το Who Ever Said.



3. Bruce Springsteen – Letter To You

Για έκτη συνεχόμενη δεκαετία κυκλοφορεί νέο άλμπουμ το “αφεντικό”. Αν πάμε στη πρώτη του κυκλοφορία το 1973 (Greetings from Asbury Park, N.J.) μέχρι τη φετινή, κυκλοφόρησε 20 άλμπουμ. Τώρα το Letter To You θα είναι το τελευταίο του; Ένα από τα τελευταία του; Το μόνο σίγουρο είναι, ότι πρόκειται για ένα από τα εξαιρετικά μελωδικά ροκ άλμπουμ που κυκλοφόρησαν φέτος, με τη γαλήνια φωνή που διαθέτει ο Bruce Springsteen, κι ας είναι 71 χρονών. Πέρα από το ομότιτλο single Letter To You, ένα άλλο τραγούδι που ξεχωρίζει σίγουρα είναι το House Of A Thousand Guitars.



2. Ozzy Osbourne – Ordinary Man

Τώρα τον Ozzy Osbourne πως θα τον χαρακτηρίσουμε; Τρελό; Ψυχάκια; Εθισμένο με τη μουσική; Ότι και να είναι, παρά τα θέματα υγείας που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια, πάντα βρίσκει τη δύναμη και την όρεξη να παράγει καλή ροκ μουσική και να τη διαθέσει στο κόσμο που ακούει το ρεπερτόριό του. Άλλωστε είχε δηλώσει ότι αρνείται να συνταξιοδοτηθεί, κι ότι είναι προς ολοταχώς για τον νέο του δίσκο στο κοντινό μέλλον. Τώρα στο άλμπουμ, πέρα από το ομότιτλο single Ordinary Man, όπου συνεργάστηκε με τον Elton John, ξεχωρίζει και το Scary Little Green Men.



1. AC/DC – Power Up

Με το πρώτο άκουσμα αυτού του άλμπουμ, καταλάβαμε κατευθείαν ότι πρόκειται για ένα από τα κορυφαία άλμπουμ, αν όχι το κορυφαίο, που κυκλοφόρησαν φέτος. Ήταν απλά θέμα χρόνου να αποδειχθεί, καθώς κατέκτησε τη κορυφή των album charts σε πολλές χώρες του κόσμου (ΗΠΑ, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, και Αυστραλία μεταξύ των οποίων). Οι AC/DC επέστρεψαν δισκογραφικά μετά από 6 χρόνια (Rock or Bust 2014), και κυκλοφόρησαν το 17ο τους άλμπουμ, το οποίο και είναι το 1ο χωρίς τον Malcolm Young στη ζωή (πέθανε το 2017). Μετά από το Shot In The Dark, δύσκολα ξεχωρίζει κάποιο άλλο τραγούδι, καθώς ακούγονται σχεδόν το ίδιο εκρηκτικά. Θυμηθείτε ένα album review εδώ.



Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης




Ian Gillan: 10 φορές που η φωνή του μας άφησε άφωνους

Αφιέρωμα στον Ian Gillan

Μιλάμε συχνά για μεγάλους, καλλιτέχνες που άλλαξαν τα μουσικά δρώμενα, που το ταλέντο τους φαντάζει εξωπραγματικό. Ο Ian Gillan δεν κατατάσσεται σε αυτούς.

Ο Ian Gillan έρχεται πριν από αυτούς. Από τους πρώτους, τους αυθεντικούς, αυτούς που οι μεγάλοι μνημονεύουν.

Από τα χρόνια που έχουν περάσει από τις 19 Αυγούστου 1945τα 50 είναι χρόνια μουσικής. 50 χρόνια καριέρας. Μια από τις πιο απίστευτες φωνές του προηγούμενου αιώνα. Φωνή ικανή να ραγίσει καρδιές σε αργές μπαλάντες ή να ραγίσει τζάμια φτάνοντας σε απόκοσμα ύψη.

Ο χρόνος την έχει φθείρει, αλλά το παρελθόν ζωντανεύει κάθε φορά που μπαίνει ένα βινύλιο, ένα CD, ένα βίντεο…

Hard Lovin’ Man

Κάπως έτσι γράφεται μουσική ιστορία. Με ένα «Oh, oh, Aaaaahhh».

Η φωνή του Gillan γεμίζει γήπεδο και ακούγεται για χιλιόμετρα, και όσο για τις υπερηχητικές τσιρίδες, τι να πει κανείς;

Ολόκληρο το ‘Deep Purple In Rock’ δικαιώνει, ξανά και ξανά, την επιλογή των Deep Purple να προσλάβουν αυτόν τον εξωπραγματικό τραγουδιστή.

Το ‘Hard Lovin’ Man’ είναι το κλείσιμο που την επισφραγίζει.

Demon’s Eye

Το ‘Fireball’ συχνά ξεχνιέται, εγκλωβισμένο ανάμεσα στις συμπληγάδες του ‘In Rock’ και του ‘Machine Head’, με το ‘Strange Kind of Woman’ να είναι για κάποιους η μόνη επαφή με το δίσκο, αλλά για όποιον το θυμάται η ακρόαση αξίζει.

Στοιχειωτικό το ‘Demon’s Eye’, με έναν Gillan που μπορεί να μην επιχειρεί να πιάσει συχνότητες άγνωστες στον άνθρωπο, αλλά που δείχνει και ότι δεν το χρειάζεται προκειμένου να δώσει την απαιτούμενη ατμόσφαιρα σε ένα τραγούδι.

When A Blind Man Cries

Όταν ένας τυφλός άντρας κλαίει, όλοι σκουπίζουμε ένα δάκρυ. Γιατί τέτοια είναι η συναισθηματικότητα που βγάζει ο Ian Gillan σε αυτό το τραγούδι. Λίγοι και απλοί στίχοι. Αλλά υπεραρκετοί. Δεν χρειάζεται περισσότερο.

Woman From Tokyo

Το ‘Who Do We Think We Are’ έχει χαρακτηριστεί κουρασμένο, η απόδοση της μπάντας σε αυτό μέτρια, η ενέργειά του λειψή.

Τουλάχιστον η Γυναίκα από το Τόκιο τιμήθηκε δεόντως. Όποιος πει ότι ο Ian Gillan δεν βγάζει ενέργεια εδώ μάλλον είχε ξεχάσει τον ήχο πολύ χαμηλά και δεν κατάλαβε γιατί δεν ακουγόταν καλά το τραγούδι.

Αν υπήρχε κάπου ένας χώρος όπου φυλάσσονταν πρότυπα για το πως πρέπει να ακούγονται διάφορα μουσικά είδη, το ‘Woman From Tokyo’ θα μπορούσε άνετα να είναι το δείγμα του hard rock.

Δεν είναι θέμα ιδιαιτερότητας εδώ. Απλά το τραγούδι ακούγεται σωστό. Ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι.

Perfect Strangers

Όλη η νοσταλγία, όλη η ομορφιά της παλιάς εποχής, σε ένα τραγούδι. Στην επανένωση της Mk II σύνθεσης ο Ian Gillan έχει μια από τις πιο συναισθηματικές στιγμές του.

Στο ‘Perfect Strangers’ ακούγεται πιο ευάλωτος και θλιμμένος, καθώς αναπολεί ένα παρελθόν που δεν θα επιστρέψει, αλλά και δεν θα ξεχαστεί.

Fighting Man

Η σόλο καριέρα του Ian Gillan δεν πέτυχε μόνο λόγω ονόματος. Κομμάτια σαν το‘Fighting Man’ δείχνουν την πληρότητα του τραγουδιστή, τόσο σε εύρος όσο και σε δύναμη.

Αντάξιο του, μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τις στιγμές του στους Deep Purple. Και αυτό λέει πολλά.

Mr. Universe

Παθιασμένο και δυναμικό.

Ένας προκλητικός και μαχητικός Ian Gillan.

Η φωνή του είχε αρχίσει ήδη να έχει προβλήματα (γιατί τόσα τσιγάρα, γαμώτο), αλλά σε τραγούδια όπως το ‘Mr. Universe’, ποιος το θυμάται…

Disturbing the Priest

Η συνεργασία Black Sabbath και Ian Gillan ήταν μάλλον καταδικασμένη εξαρχής, και σχεδόν κανείς, συμπεριλαμβανομένων των μουσικών, δεν στενοχωρήθηκε που κράτησε τόσο λίγο. Αλλά μιλάμε για τεράστιους μουσικούς.

Το ‘Born Again’ δεν είναι καλός δίσκος, αλλά υπάρχουν και στιγμές που αξίζει να θυμάται κανείς. Όπως το ‘Disturbing the Priest’.

Ο πιο τρομακτικός Ian Gillan που έχει ποτέ ακουστεί. Ανατριχιαστική εκτέλεση, και φυσικά οι υψιφωνίες κάνουν τα πάντα καλύτερα.

Concerto for Group and Orchestra

Πρώτη με τους Deep Purple. Ένα project του Jon Lord για το οποίο κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης.

Αλλά και ένας Gillan απίθανος. Απλά σε δικό του επίπεδο. Πριν ξεκινήσει η συναυλία, η Φιλαρμονική του Λονδίνου τους σνόμπαρε. Όταν τελείωσε, μάλλον σκέφτονταν τη σύνταξη.

Child In Time

Το αποκορύφωμα. Όλη η ουσία, όλο το ταλέντο του Ian Gillan, σε δέκα λεπτά. Τα πιο συναισθηματικά και θλιμμένα του περάσματα.

Τα πιο καταπληκτικά, δυσθεώρητα ύψη. Τραγούδια όπως το ‘Child In Time’ κάνουν το χρόνο να σταματάει.

Υπάρχουν σε μια δική τους διάσταση. Μια διάσταση στην οποία είναι πάντα 1969, στην οποία ο Ian Gillan στέκεται αιωνίως στο Royal Albert Hall για το προαναφερθέν κονσέρτο ή στο στούντιο για την ηχογράφηση του ‘In Rock’. Και απλά τραγουδάει το ‘Child In Time’. Όπως ποτέ δεν θα τραγουδηθεί ξανά.

Από τα βάθη του χρόνου, τις απαρχές της σκληρής μουσικής, αντηχεί ακόμα η φωνή του θρυλικού Ian Gillan. Και θα συνεχίσει να αντηχεί. Έχει τη δύναμη να αψηφήσει όχι δεκαετίες, αλλά αιώνες.

Χρόνια Πολλά Ian.

Πηγή




Rockwave Festival: Deep Purple και Opeth τον Ιούνιο του 2021

Το φετινό Rockwave Festival ακυρώθηκε όπως ήταν αναμενόμενο, οι διοργανωτές όμως ανακοίνωσαν ήδη τη μεταφορά της ημέρας των Deep Purple και Opeth για το επόμενο καλοκαίρι.

Το Σάββατο 5 Ιουνίου 2021 λοιπόν και με καθυστέρηση ενός έτους, τα δυο συγκροτήματα θα επισκεφθούν τη χώρα μας για το Rockwave Festival 2021.

Τα εισιτήρια που έχουν αγοραστεί θα ισχύσουν κανονικά.

Αναλυτικά η ανακοίνωση των διοργανωτών:

Το μέλλον επιφυλάσσει αισιοδοξία και γι΄αυτό θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας ήδη το νέο ότι οι Deep Purple και οι Opeth θα είναι κοντά μας στο ROCKWAVE FESTIVAL 2021 και συγκεκριμένα το Σάββατο, 5 Ιουνίου 2021.

Τα εισιτήρια που είχαν αγοραστεί για την φετινή εμφάνιση των Deep Purple και Οpeth στο Rockwave festival 2020 ισχύουν για το Rockwave festival 2021 για τις 5 Ιουνίου 2021.

Πηγή




Οι Deep Purple κυκλοφορούν το “Whoosh!”

O 21ος δίσκος των θρύλων της rock θα είναι διαθέσιμος στις 12 Ιουνίου

Το “Whoosh!” θα διαδεχθεί το “inFinite” και θα είναι η τρίτη φορά που οι Deep Purple θα συνεργαστούν με τον παραγωγό Bob Ezrin

Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου οι Ian Gillan, Roger Glover, Ian Paice, Steve Morse και Don Airey θα επισκεφθούν και την Ελλάδα στα πλαίσια του Rockwave Festival, όπου στις 6 Ιουνίου θα εμφανιστούν μαζί με τους Opeth και άλλα ονόματα που αναμένεται να ανακοινωθούν.

Το εξώφυλλο και το tracklist του “Whoosh!” βλέπετε παρακάτω.

deep-purple-whoosh-cover

01.”Throw My Bones”
02.”Drop The Weapon”
03.”We’re All The Same In The Dark”
04.”Nothing At All”
05.”No Need To Shout”
06.”Step By Step”
07.”What the What”
08.”The Long Way Around”
09.”The Power of the Moon”
10.”Remission Possible”
11.”Man Alive”
12.”And the Address”
13.”Dancing In My Sleep” 

Πηγή




Concert Action 2019: Year Review

Το 2019, αναμφισβήτητα ήταν μια χρονιά γεμάτη με συναυλίες, μερικές εκ των οποίων ήταν εντός προγράμματος, κάποιες εκτός προγράμματος, κάποιες εντυπωσιακές, κάποιες μη εντυπωσιακές. Η ουσία όμως είναι ότι η προσωπική συναυλιογραφία γέμισε με πολλά κεφάλαια, αλλά και δημιουργήθηκαν πολλές αναμνήσεις από ταξίδια εντός, αλλά και εκτός Ελλάδας. Ωστόσο έφυγαν πολλά λεφτά. Πάμε να δούμε μαζί τις 18 συναυλίες ξένων ονομάτων που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, κι έχω κατατάξει σύμφωνα με τα “κριτήριά” μου:

18. Bullet For My Valentine: Principal Club Theater 06.04.19, Θεσσαλονίκη

Ναι, είναι μια ωραία metal μπάντα, αρκετά δημοφιλής κυρίως στο νεαρό metal κοινό, όμως το live τους στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετά αδιάφορο, αρκετά τσιμπημένη η τιμή του εισιτηρίου για τη διάρκεια που παίξανε (30€ για να παίξουν 1 ώρα και 10 λεπτά)

Photostory for Bullet For My Valentine

17. Enrique Iglesias: Κλειστό Γήπεδο Πυλαίας 27.10.19, Θεσσαλονίκη

Σίγουρα είναι μεγάλο μουσικό κι εμπορικό γεγονός να έρχεται στη Θεσσαλονίκη ένα όνομα σαν τον Enrique Iglesias, καθώς αποκτά prestige η πόλη. Μπορεί στο concert review μου να έχω γράψει αρκετά καλά λόγια, αλλά δεν φαίνονται αρκετά μπροστά σ’ ένα μέτριο (έως κακό) live του καλλιτέχνη, καθώς εμπεριείχε πολύ playback, πολλά δεύτερα φωνητικά, και λιγότερα δικά του φωνητικά. Προσθέτω επίσης της τσιμπημένες τιμές εισιτηρίων και την ερασιτεχνική οργάνωση της συναυλίας για έναν τέτοιο χώρο. Το μόνο καλό της συναυλίας, ήταν το show.

Photostory for Enrique Iglesias

16. Cypress Hill: Fix Open Air 22.06.19, Θεσσαλονίκη

Θρυλικό Hip Hop group, αρκετά χορευτική νύχτα στη Θεσσαλονίκη, και μάλλον αρκετά “μπαφιάρικη”, αν δούμε ότι στα τραγούδια τους μιλάνε πολύ για χόρτο. Μπορεί το είδος να μην είναι από τα πολυαγαπημένα μου, αλλά σίγουρα ήταν μια καλή συναυλία.

Photostory for Cypress Hill

15. Bon Jovi: Piața Constituției 21.07.19, Βουκουρέστι

Σίγουρα ήταν ένα από τα όνειρα πολλών χρόνων να παρακολουθήσω τους Bon Jovi σε συναυλία, ήταν ουσιαστικά από τις μεγάλες συναυλίες που έγιναν φέτος, και με ωραία καλοστημένη παραγωγή. Ωστόσο το timing δεν ήταν αρκετά καλό, αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι ο Jon Bon Jovi πλέον δεν μπορεί να τραγουδήσει όπως τραγουδούσε πριν από τουλάχιστον 8 χρόνια. Τουλάχιστον έχω να λέω ότι είδα Bon Jovi.

Photostory for Bon Jovi

14. Disturbed/Anthrax: Release Athens (Πλατεία Νερού) 30.06.19, Αθήνα

Το Release Athens, γενικά ήταν από τα πολύ καλά οργανωμένα φεστιβάλ, και είχαν πολύ πλούσιο πρόγραμμα. Για τους Anthrax δεν έχω να πω πολλά. Έδειξαν γι’ άλλη μία φορά στον κόσμο τι σημαίνει καλή thrash metal. Από την άλλη οι Disturbed, είναι από τις αξιοσέβαστες σύγχρονες metal μπάντες στο κοινό, λόγω του ρεπερτορίου που έχουν, και τα κοινωνικά μηνύματα που περνούν μέσω των τραγουδιών του, στο live τους στη Πλατεία Νερού, ψιλοαπογοήτευσαν. Λίγο τα φάλτσα του David Draiman, λίγο ο κακός ήχος, σίγουρα θα μπορούσε να ήταν καλύτερο live. Φυσικά υπήρχε και το λεγόμενο “ξύλο” στις μπροστινές σειρές.

Photostory for Disturbed/Anthrax

13. Dropkick Murphys: Βελλίδειο 04.06.19, Θεσσαλονίκη

Πολύ αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, ήρθαν γι’ άλλη μία φορά στη χώρα μας, και τα ρήμαξαν στο πέρασμά τους με celtic punk ρυθμούς.

Photostory for Dropkick Murphys

12. Godsmack: Arena Armeec 30.03.19, Σόφια

Ίσως από τις πιο ωραίες metal συναυλίες που πήγα φέτος. Εξαιρετικοί επί σκηνής, πολύ επικοινωνιακοί με το κοινό, και πολύ καλή τιμή εισιτηρίου για τη διάρκεια της συναυλίας.

Photostory for Godsmack

11. James: Fix Open Air 07.06.19, Θεσσαλονίκη

Πολύ αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, και οι πιο συχνοί επισκέπτες εδώ στην Ελλάδα. Ψιλοτσιμπηνένη η τιμή του εισιτηρίου για 1.5 ώρα που εμφανίστηκαν στη σκηνή, αλλά η συναυλία τους στη Θεσσαλονίκη, ήταν σαφώς καλύτερη από αυτή που δώσανε στην Αθήνα την επόμενη μέρα. Κι ας πιστεύουν μερικοί το αντίθετο.

Photostory For James

10. Archive: Principal Club Theater, 14.09.19 Θεσσαλονίκη

Μια μαγική και χορταστική βραδιά στη Θεσσαλονίκη πρόσφεραν οι Archive τόσο με τις πολλές εναλλαγές τραγουδιστών, τόσο και το πλούσιο setlist τους, αλλά και την μεγάλη διάρκεια της συναυλίας τους (2 ώρες και 20 λεπτά).

Photostory for Archive

9. Uriah Heep: Principal Club Theater, 09.02.19 Θεσσαλονίκη

Η πρώτη συναυλία για το 2019. Οι Uriah Heep ήρθαν στη χώρα μας, και δίδαξαν στους νέους τι σημαίνει καλή rock μουσική, ενώ παράλληλα δώσανε τη δυνατότητα στους μεγάλους να θυμηθούν αυτά τα χρόνια που άνθιζε η rock. Σίγουρα μια από τις πολύ όμορφες συναυλίες της χρονιάς.

Photostory for Uriah Heep

8. Hooverphonic: Fix Factory Of Sound 13.12.19, Θεσσαλονίκη

Η τελευταία συναυλία για το 2019. Οι Hooverphonic όποτε έρχονται Ελλάδα, είναι εγγυημένο ότι θα περάσεις υπέροχα. Με καινούρια τραγουδίστρια στο δυναμικό τους, έδειχναν να έχουν πολύ ενέργεια στη σκηνή, και σίγουρα αυτό το μεταδώσανε στο κόσμο που βρέθηκε (δείτε το πρόσφατο review).

Photostory for Hooverphonic

7. Iggy Pop/James: Release Athens (Πλατεία Νερού) 08.06.19, Αθήνα

Οι James όπως ανέφερα προηγουμένως, δεν ήταν το ίδιο καλοί στην Αθήνα όπως ήταν στην Θεσσαλονίκη, και δεν φάνηκαν να συνδέονται αρκετά με την ημέρα του φεστιβάλ, που ήταν αρκετά punk. Αντίθετα, ο Iggy Pop στα 71 χρόνια του, έδειξε ότι το έχει ακόμη να ξεσηκώνει το κοινό. Κίνηση μέσα στη σκηνή, φωνητικά επίσης. Σίγουρα η κορυφαία μέρα του Release Athens για φέτος, πολύ value for money, αλλά και πολύ ξύλο στις μπροστινές σειρές.

Photostory for Iggy Pop/James

6. Bryan Adams: Boris Trajkovski 13.11.19, Σκόπια

Ο Bryan Adams έδειξε γι’ άλλη μία φορά το πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης είναι στις συναυλίες που δίνει, και το πόσο επικοινωνιακός είναι με τον κόσμο.

Photostory for Bryan Adams

5. Deep Purple: Arena Armeec 07.12.19, Σόφια

Παρά την μεγάλη ηλικία τους, έδειξαν γι’ άλλη μία φορά το πως ροκάρουν ολόκληρο το κοινό, και το τι αντοχές έχουν ακόμη, δείχνοντας αυτό που κάνουν εδώ και 51(!) χρόνια. Δείτε μερικά πράγματα που είχα γράψει σ’ ένα review.

Photostory for Deep Purple

4. Madrugada: Κλειστό Γήπεδο Πυλαίας 05.04.19, Θεσσαλονίκη

Η επανένωσή τους με σκοπό να κάνουν περιοδεία για τα 20 χρόνια κυκλοφορίας του πρώτου τους δίσκου Industrial Silence, ήταν θριαμβευτικά η πιο πετυχημένη, και μάλλον σε πολύ σωστό timing. Οι Madrugada φάνηκαν πιο δεμένοι από ποτέ στη σκηνή, κι έδωσαν το καλύτερό τους εαυτό, για να μας χαρίσουν μια μαγική βραδιά στη Θεσσαλονίκη. Ο Sivert Høyem έδωσε ένα από τα καλύτερά του live. Αν προσθέσουμε και την άριστη οργάνωση της συναυλίας, τότε μιλάμε για την καλύτερη συναυλία εντός Ελλάδας.

Photostory for Madrugada

3. The Cure/Editors: Rock The City Festival (Piața Constituției) 22.07.19, Βουκουρέστι

Μια ωραία συναυλιακή μέρα στο Βουκουρέστι, στην οποία έριξε ένα ψιλόβροχο για κάποιο διάστημα, ωστόσο δεν επηρέασε με τίποτα τη διεξαγωγή του φεστιβάλ. Οι Editors γι’ άλλη μία φορά έδειξαν τις διαθέσεις τους επί σκηνής, κι έκαναν μια ωραία προθέρμανση στο κοινό για το μεγάλο όνομα εκείνης της ημέρας. Όσον αφορά για τους Cure, έδειξαν απίστευτες διαθέσεις στη σκηνή, κι έδωσαν τρομερή ενέργεια στο κοινό που βρέθηκε εκεί. Φυσικά με τον δικό τους τρόπο. Ο Robert Smith έδειξε ότι είναι βγαλμένος από το στούντιο.

Photostory for The Cure

Photostory for Editors

2. Evanescence: Arena Armeec 11.09.19, Σόφια

Οι Evanescence όπου πηγαίνουν για συναυλία, πάντα δείχνουν την πιο τρελή διάθεση που έχουν για να τη προσφέρουν απλόχερα στο κοινό τους. Μπορεί να έχουν αλλάξει σχεδόν ολόκληρη τη σύνθεσή τους από την ημέρα που δημιουργήθηκαν, αλλά όσο υπάρχει η Amy Lee, οι Evanescence επιβάλλεται να ροκάρουν τρελά στη σκηνή. Όσο για την Amy Lee, πολλές φορές υπάρχει φόβος ότι δεν της φτάνει η σκηνή. Απίστευτες οι κινήσεις της.

Photostory for Evanescence

1. Lenny Kravitz: Arena Armeec 04.05.19, Σόφια

Δικαιωματικά η καλύτερη συναυλία για το 2019, ήταν αυτή του Lenny KravitzΗ φωνή του πραγματικά βγαλμένη από το στούντιο, η ενέργειά του ατελείωτη, και η σκηνή δεν τον χωρούσε κυριολεκτικά, οπότε πήγε και προς τον κόσμο. Στα 55 του χρόνια φαίνεται ότι είναι στην καλύτερη φάση της καριέρας του, κι αυτό φάνηκε στη συναυλία του στη Σόφια.

Photostory for Lenny Kravitz




Deep Purple live in Sofia (07.12.19) – Concert Review

Συναυλιακή ανταπόκριση από Σόφια

Έχουμε και λέμε. Μια θρυλική hard rock μπάντα από την Αγγλία ήρθε και αναστάτωσε τη Σόφια βράδυ του Σαββάτου. Μια μπάντα που βρίσκεται στο μουσικό προσκήνιο πάνω από μισό αιώνα, καθώς σχηματίστηκαν το 1968. Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του κοινού είναι 45 χρονών και άνω, υπάρχουν ωστόσο και νεότεροι οπαδοί τους που είτε έχουν μάθει από τους πατεράδες τους, είτε απλά τους αρέσει η καλή ροκ μουσική και ψάχνονται μονίμως. Πάμε στα της συναυλίας. Μπορεί να 70άρησαν τα μέλη, αλλά ως καλοί μουσικοί δεν ξεχνούν τη τέχνη της ροκ. Ο Ian Gillan, παρόλο που πλέον δεν έχει τις ίδιες αντοχές που είχε μέχρι πριν από 15 χρόνια, όποτε τραγουδάει στη σκηνή δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Η φωνή του δεν φαίνεται να έχει αλλοιωθεί πολύ. Τι να πούμε για τον Ian Paice στα drums; Εκπληκτικός για την ηλικία του. Ο Roger Glover στο μπάσο, απλά φοβερός. Ο Don Airey στα keyboards, παρόλο που δεν είναι Jon Lord (πέθανε το 2012), ήταν συγκλονιστικός, κυρίως στα keyboard solo. Όσο για τον Steve Morse στη κιθάρα; Η μισή συναυλία του ανήκει. Καθηλωτική η παρουσία του στη σκηνή με τη κιθάρα, και τα σόλο του ήταν σκέτη πόρωση. Συνεπώς κάλυψε επάξια το κενό που άφησε ο Ritchie Blackmore που έφυγε από τους Deep Purple το 1994. Εν κατακλείδι, στην συναυλία τους στη Σόφια, οι Deep Purple έδειξαν ότι κρατάνε πολύ καλά για την ηλικία τους. Είναι από τις ροκ μπάντες που ένας μέσος ροκάς δεν πρέπει να χάσει, ειδικά τώρα που περιοδεύουν για τελευταία φορά (τουλάχιστον έτσι λένε). Μια καλή ευκαιρία για να πάει κάποιος να τους δει (αν δεν τους είδε ακόμη δηλαδή), είναι να τους δει στο επερχόμενο Rockwave Festival6 Ιουνίου στη Μαλακάσα.