Πώς νιώθει πραγματικά ένας μετανάστης;
Πολύ συχνό φαινόμενο στις μέρες μας η μετανάστευση, αναγκαστική ή μη. Μεγάλο μέρος του πλυθησμού φτιάχνει τις βαλίτσες του, εγκαταλείπει το σπίτι του και φεύγει απο τη πατρίδα του ελπίζοντας για ένα καλύτερο μέλλον. Οι λόγοι είναι κυρίως οικονομικοί.
Η Ελλάδα από την οικονομική κρίση και μετά αδυνατεί να προσφέρει στους νέους ευκαιρίες και δυνατότητες για επαγγελματική αποκατάσταση και ενα καλύτερο μέλλον, ετσι οι περισσότεροι στρέφονται προς το εξωτερικό. Κάποιοι στέκονται τυχεροί, βρίσκουν μια δουλειά που τους προσφερει περισσότερα από ότι είχαν πριν, γνωρίζουν κόσμο και δημιουργούν ανθρώπινες σχέσεις. Όμως πώς νιώθει πραγματικά εκείνος που τα αφήνει όλα πίσω του και αρχίζει απο το μηδέν;
Δυστυχώς κανείς δε μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά σημαίνει ξενιτιά αν δεν το εχει ζήσει. Μετά από πολλή έρευνα και θέληση κατάφερα να μαζέψω διάφορες μαρτυρίες απο ανθρώπους που αποφάσισαν να αφήσουν την χώρα τους και να ψάξουν ενα καλύτερο μέλλον σε μια άλλη.
Έλενα Μπάση, 38 ετών, τραγουδίστρια.
“Ήταν παρορμητική η απόφαση μου μετά από πρόσκληση που είχα για κάποιες εμφανίσεις στη Νεα Υορκη ! Μετανάστευσα σε μεγάλη ηλικία μόλις το 2016 αλλά φλέρταρα με την ιδέα 2 χρόνια πριν. Πάντα θα έχω την Ελλάδα μου ως μέτρο σύγκρισης. Μου λείπει πολύ η πατρίδα μου, δεν έχω μετανιώσει, αλλά αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Γι αυτό φροντίζω να την επισκέπτομαι συχνά. Μου λείπουν οι γονείς μου, οι φίλοι μου η καθημερινότητα μου.. Εδώ, στη Νέα Υόρκη, όλα είναι απρόσωπα και οι ρυθμοί πολύ γρήγοροι. Χρειάστηκα πολλά χρήματα για αυτή την απόφαση για τα οποία δούλεψα και κουράστηκα. Δεν μπορούσα να ξέρω αν θα πετύχει το σχέδιο μου, κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Νιώθω άνετα εδώ, ναί, οικεία όμως οχι, δε θα νιώσω ποτέ. Είμαι και νιώθω ξένη. Πάντα θα είμαι ελληνίδα και αυτό δε θα αλλάξει. Εκτός πατρίδας πάντα θα νιώθεις έτσι, μόνο τη μια πλευρά του εαυτού σου, η αλλή έχει μείνει πίσω, στο σπίτι σου.”
Ειρήνη, 19 ετών, φοιτήτρια.
“Οι γονείς μου δυσκολεύονταν αρκετά οικονομικά οπότε δεν υπήρχε άλλη επιλογή, αλλά να φύγω μαζί τους στην Γερμανία πριν πολλά χρόνια. Καινούργια ζωή, καινούργιες εμπειρίες. Μετακόμισα στην Φρανκφούρτη και μπορώ να πω ότι είμαι ενθουσιασμένη. Είναι μια πόλη πανέμορφη, είναι η Νέα Υόρκη της Ευρώπης. Φυσικά, δεν γνώριζα την γλώσσα όταν πρωτοπήγα εκεί, αλλά πλέον την μιλώ αρκετά καλά. Δεν περίμενα το ξεκίνημά μου στην Γερμανία να ήταν τόσο δύσκολο. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι’ αυτό. Δεν υπάρχει η ζωντάνια που υπάρχει στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, δεν έχω μετανιώσει. Είμαι άνθρωπος που φοβάμαι τις αλλαγές. Μου λείπει η πατρίδα μου. Μου λείπει αρκετά. Μου λείπει η οικογένειά μου, η παρέα μου και όσες αναμνήσεις απέκτησα στην χώρα που τόσο πολύ νοσταλγώ. Μερικές φορές νιώθω ότι δεν ανήκω ούτε στην Γερμανία ούτε στην Ελλάδα. Είμαι Ελληνίδα αλλά η Ελληνίδα της Γερμανίας. Και πλέον, όταν πάω στην Ελλάδα είμαι η Ελληνίδα από την Γερμανία, βρίσκομαι στο ενδιάμεσο.. Πλέον νιώθω οικεία σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες εδώ για να με βοηθήσουν να μάθω την πόλη. Έψαξα και τους βρήκα. Στη Γερμανία όσον αφορά την εκπαίδευση πιστεύω ότι μπορείς να την προσεγγίσεις πιο εύκολα. Δεν υπάρχει μόνο το πανεπιστήμιο, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές. Να είσαι σίγουρος ότι θα δυσκολευτείς να εξοικειωθείς με την νοοτροπία αυτή. Όσον αφορά την δουλειά καλό θα ήταν να είσαι πρόθυμος να μάθεις την γλώσσα σύντομα. Τελευταίο και σημαντικότερο.. Να είσαι έτοιμος για την μεγάλη αλλαγή.”
Χ. Κ., 53 ετών, καθαρίστρια.
“Ήμουν 43 ετών όταν αποφάσισα να φύγω. Το 2007 η χώρα μύριζε ήδη διαπλεκόμενη κομματική κλεισούρα, επερχόμενη κρίση,ανεκδιήγητη φιγούρα και πρώτης τάξεως ματσισμό. Έφυγα σε ανάμνηση μιας άλλης ευρωπαικής φοιτητικής φυγής με την ελπίδα ότι η απόσταση από τη χώρα και τους κατοίκους της θα βοηθήσει στο να καταπραυνθεί μέσα μου ο μόνιμος θυμός εξαιτίας της ελληνικής καθημερινότητας. Εδώ στη Γερμανία εχω συνηθίσει σε μια ήρεμη ζωή. Δέν εχω μετανιώσει που έφυγα, ίσως εχω μετανιώσει που ήρθα στη Γερμανία. Μου λείπει η πατρίδα μου, η γλώσσα, η ευκολία πρόσβασης στους ανθρώπους, ο κώδικας συμπεριφοράς με τον οποίο μεγάλωσα, η απίστευτη ομορφιά της χώρας μου. Δεν μου λείπουν οι ελληναράδες, η εθνική γκρίνια και οι Ελληνίδες «Κάρεν». Δεν πρέπει να έχει κάποιος κατι για να μεταναστεύσει στη Γερμανία πέρα απο κάποια χρήματα για το ξεκίνημα του. Μπορείς να έρθεις να δουλέψεις από εργάτης ως στέλεχος επιχείρησης.. Στην πορεία το αν δεν ξέρεις τη γλώσσα θα περιορίσει τρομακτικά τη ζωή σου. Νιώθω οικεία σε αυτή τη χώρα, εχω συνηθίσει τον τρόπο ζωής εδώ. Είναι μια πραγματικότητα ότι είμαι ξένη, παρούσα σε κάθε έκφανση της ζωής, απλά υπάρχουν πολλές στιγμές που ξεχνά κανείς ότι είναι ξένος, Θα ήθελα να το ξανακάνω..με λιγότερες προσδοκίες, με περισσότερη εμπειρία ένταξης, με λίγη περισσότερη σοφία..και ελπίδα βέβαια, για καινούργια πράγματα. Μια φορά ταξιδιώτης για πάντα ταξιδιώτης..”
Παναγιώτης, 22 ετών, φοιτητής.
“Ήρθα στο cambridge πριν 3 χρόνια. Ήθελα από πολύ μικρός να φύγω για Αγγλία, ήξερα οτι η χώρα μου δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτά που θέλω. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν μου λείπει η Ελλάδα, ίσως είναι ακόμα νωρίς. Απο την άλλη απλά δεν είμαι εκεί και το νιώθω αρκετες φορες, μαζι με την επιθυμία να τη ξαναεπισκεφθώ. Κρίνοντας απο τους ανθρώπους δε καταλαβαίνεις οτι είσαι στην Αγγλία, αλλα σε κάποια διεθνή περιοχή. Δεν ήμουν συνηθισμένος σε αυτό, έχοντας μεγαλώσει στην ελληνική επαρχία. Εδώ ολα είναι ομορφότερα, περπατάς σε πάρκα και απλά απολαμβάνεις τη περιοχή γύρω σου. Μερικές φορές δε νιώθω καθόλου ξένος αλλά κάποιες άλλες το αισθάνομαι, γιατί απο την μια είμαι ένας απο τους πολλούς ξένους εδώ και μπορώ να αποκτήσω επαφές με αυτούς πιο εύκολα, αλλά από την άλλη είναι τόσο ριζικά διαφορετικό μέρος που με κάνει να νιώθω τελείως ξένος. Παρά τις διαφορές με την Ελλάδα, η Αγγλία της μοιάζει λίγο περισσότερο απο οτι διαφέρει,.είναι κυρίως όπως το φανταζόμουν. Θα άλλαζα σίγουρα ξανά χώρα. Δε το φοβάμαι καθόλου πλέον. Αυτή η αλλαγή ήταν πιο ομαλή απο όσο νόμιζα και γιατί οχι στη τελική; Δεν έχω να χάσω κάτι.”
Polina, 20 ετών, φοιτήτρια.
“Για μένα ήταν αρκετά εύκολη η απόφαση να μετακομίσω στο εξωτερικό επειδή η γιαγιά μου μένει στη Ελλάδα. Έφυγα απο τη Ρωσία, την πατρίδα μου πριν από 2 χρόνια. Στη αρχή δεν μου άρεσε καθόλου εδώ αλλά νομίζω είναι κάτι λογικό, ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται χρόνο προσαρμογής σε μία νέα χώρα. Τώρα μου αρέσει πολύ εδώ, δεν έχω μετανιώσει καθόλου. Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει πολύ η πατρίδα μου, μου λείπει η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Εντυπωσιάστηκα τόσο με τον σχεδόν καθημερινά ηλιόλουστο καιρό οσο και με ευδιάθετους ανθρώπους. Αυτό που δεν μου αρέσει είνα η χρονοβόρα γραφειοκρατία που επικρατεί και τα ανοργάνωτα ΜΜΜ. Για να μεταναστεύσει κάποιος στην Ελλάδα πρέπει να έχει αρκετά χρήματα και όρεξη για καινούριες εμπειρίες. Δεν ένιωσα ποτέ ξένη, οι έλληνες μου φέρθηκαν πολύ φιλικά από την αρχή. Είχα διαφορετικές εντυπώσεις στο μυαλό μου όταν ήρθα εδώ, περίμενα κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι χειρότερη ή καλύτερη, είναι απλώς διαφορετική. Θα άλλαζα ξάνα χώρα αν μου δινόταν η ευκαιρία, είναι μια αξέχαστη εμπειρία που εισπράττεις και μαθαίνεις πολλά.”
Η αλήθεια είναι πως η νέα γενιά, έχει στο μυαλό της την φυγή ως κάτι εύκολο ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι. Όταν κάποιος αποφασίσει να μεταναστεύσει, ακούσια ένα κομμάτι του εαυτού μένει πίσω, αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Είναι ένα δύσκολο βήμα που προυποθέτει χρήματα, εργασία, τύχη, αντοχές και πολλή υπομονή. Η ενσωμάτωση σε μία νέα κοινωνία προυποθέτει αγώνα χρόνων χωρίς κανείς να εγγυάται την επιτυχία. Οπότε πριν το πάρεις απόφαση, σκέψου το καλά.