Πώς νιώθει πραγματικά ένας μετανάστης;

Πολύ συχνό φαινόμενο στις μέρες μας η μετανάστευση, αναγκαστική ή μη. Μεγάλο μέρος του πλυθησμού φτιάχνει τις βαλίτσες του, εγκαταλείπει το σπίτι του και φεύγει απο τη πατρίδα του ελπίζοντας για ένα καλύτερο μέλλον. Οι λόγοι είναι κυρίως οικονομικοί.

Η Ελλάδα από την οικονομική κρίση και μετά αδυνατεί να προσφέρει στους νέους ευκαιρίες και δυνατότητες για επαγγελματική αποκατάσταση και ενα καλύτερο μέλλον, ετσι οι περισσότεροι στρέφονται προς το εξωτερικό. Κάποιοι στέκονται τυχεροί, βρίσκουν μια δουλειά που τους προσφερει περισσότερα από ότι είχαν πριν, γνωρίζουν κόσμο και δημιουργούν ανθρώπινες σχέσεις. Όμως πώς νιώθει πραγματικά εκείνος που τα αφήνει όλα πίσω του και αρχίζει απο το μηδέν;

Δυστυχώς κανείς δε μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά σημαίνει ξενιτιά αν δεν το εχει ζήσει. Μετά από πολλή έρευνα και θέληση κατάφερα να μαζέψω διάφορες μαρτυρίες απο ανθρώπους που αποφάσισαν να αφήσουν την χώρα τους και να ψάξουν ενα καλύτερο μέλλον σε μια άλλη.

Έλενα Μπάση, 38 ετών, τραγουδίστρια.

“Ήταν παρορμητική η απόφαση μου μετά από πρόσκληση που είχα για κάποιες εμφανίσεις στη Νεα Υορκη ! Μετανάστευσα σε μεγάλη ηλικία μόλις το 2016 αλλά φλέρταρα με την ιδέα 2 χρόνια πριν. Πάντα θα έχω την Ελλάδα μου ως μέτρο σύγκρισης. Μου λείπει πολύ η πατρίδα μου, δεν έχω μετανιώσει, αλλά αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Γι αυτό φροντίζω να την επισκέπτομαι συχνά. Μου λείπουν οι γονείς μου, οι φίλοι μου η καθημερινότητα μου.. Εδώ, στη Νέα Υόρκη, όλα είναι απρόσωπα και οι ρυθμοί πολύ γρήγοροι. Χρειάστηκα πολλά χρήματα για αυτή την απόφαση για τα οποία δούλεψα και κουράστηκα. Δεν μπορούσα να ξέρω αν θα πετύχει το σχέδιο μου, κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Νιώθω άνετα εδώ, ναί, οικεία όμως οχι, δε θα νιώσω ποτέ. Είμαι και νιώθω ξένη. Πάντα θα είμαι ελληνίδα και αυτό δε θα αλλάξει. Εκτός πατρίδας πάντα θα νιώθεις έτσι, μόνο τη μια πλευρά του εαυτού σου, η αλλή έχει μείνει πίσω, στο σπίτι σου.”

Ειρήνη, 19 ετών, φοιτήτρια.

“Οι γονείς μου δυσκολεύονταν αρκετά οικονομικά οπότε δεν υπήρχε άλλη επιλογή, αλλά να φύγω μαζί τους στην Γερμανία πριν πολλά χρόνια. Καινούργια ζωή, καινούργιες εμπειρίες. Μετακόμισα στην Φρανκφούρτη και μπορώ να πω ότι είμαι ενθουσιασμένη. Είναι μια πόλη πανέμορφη, είναι η Νέα Υόρκη της Ευρώπης. Φυσικά, δεν γνώριζα την γλώσσα όταν πρωτοπήγα εκεί, αλλά πλέον την μιλώ αρκετά καλά. Δεν περίμενα το ξεκίνημά μου στην Γερμανία να ήταν τόσο δύσκολο. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι’ αυτό. Δεν υπάρχει η ζωντάνια που υπάρχει στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, δεν έχω μετανιώσει. Είμαι άνθρωπος που φοβάμαι τις αλλαγές. Μου λείπει η πατρίδα μου. Μου λείπει αρκετά. Μου λείπει η οικογένειά μου, η παρέα μου και όσες αναμνήσεις απέκτησα στην χώρα που τόσο πολύ νοσταλγώ. Μερικές φορές νιώθω ότι δεν ανήκω ούτε στην Γερμανία ούτε στην Ελλάδα. Είμαι Ελληνίδα αλλά η Ελληνίδα της Γερμανίας. Και πλέον, όταν πάω στην Ελλάδα είμαι η Ελληνίδα από την Γερμανία, βρίσκομαι στο ενδιάμεσο.. Πλέον νιώθω οικεία σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες εδώ για να με βοηθήσουν να μάθω την πόλη. Έψαξα και τους βρήκα. Στη Γερμανία όσον αφορά την εκπαίδευση πιστεύω ότι μπορείς να την προσεγγίσεις πιο εύκολα. Δεν υπάρχει μόνο το πανεπιστήμιο, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές. Να είσαι σίγουρος ότι θα δυσκολευτείς να εξοικειωθείς με την νοοτροπία αυτή. Όσον αφορά την δουλειά καλό θα ήταν να είσαι πρόθυμος να μάθεις την γλώσσα σύντομα. Τελευταίο και σημαντικότερο.. Να είσαι έτοιμος για την μεγάλη αλλαγή.”

Χ. Κ., 53 ετών, καθαρίστρια.

“Ήμουν 43 ετών όταν αποφάσισα να φύγω. Το 2007 η χώρα μύριζε ήδη διαπλεκόμενη κομματική κλεισούρα, επερχόμενη κρίση,ανεκδιήγητη φιγούρα και πρώτης τάξεως ματσισμό. Έφυγα σε ανάμνηση μιας άλλης ευρωπαικής φοιτητικής φυγής με την ελπίδα ότι η απόσταση από τη χώρα και τους κατοίκους της θα βοηθήσει στο να καταπραυνθεί μέσα μου ο μόνιμος θυμός εξαιτίας της ελληνικής καθημερινότητας. Εδώ στη Γερμανία εχω συνηθίσει σε μια ήρεμη ζωή. Δέν εχω μετανιώσει που έφυγα, ίσως εχω μετανιώσει που ήρθα στη Γερμανία. Μου λείπει η πατρίδα μου, η γλώσσα, η ευκολία πρόσβασης στους ανθρώπους, ο κώδικας συμπεριφοράς με τον οποίο μεγάλωσα, η απίστευτη ομορφιά της χώρας μου. Δεν μου λείπουν οι ελληναράδες, η εθνική γκρίνια και οι Ελληνίδες «Κάρεν». Δεν πρέπει να έχει κάποιος κατι για να μεταναστεύσει στη Γερμανία πέρα απο κάποια χρήματα για το ξεκίνημα του. Μπορείς να έρθεις να δουλέψεις από εργάτης ως στέλεχος επιχείρησης.. Στην πορεία το αν δεν ξέρεις τη γλώσσα θα περιορίσει τρομακτικά τη ζωή σου. Νιώθω οικεία σε αυτή τη χώρα, εχω συνηθίσει τον τρόπο ζωής εδώ. Είναι μια πραγματικότητα ότι είμαι ξένη, παρούσα σε κάθε έκφανση της ζωής, απλά υπάρχουν πολλές στιγμές που ξεχνά κανείς ότι είναι ξένος, Θα ήθελα να το ξανακάνω..με λιγότερες προσδοκίες, με περισσότερη εμπειρία ένταξης, με λίγη περισσότερη σοφία..και ελπίδα βέβαια, για καινούργια πράγματα. Μια φορά ταξιδιώτης για πάντα ταξιδιώτης..”

Παναγιώτης, 22 ετών, φοιτητής.

“Ήρθα στο cambridge πριν 3 χρόνια. Ήθελα από πολύ μικρός να φύγω για Αγγλία, ήξερα οτι η χώρα μου δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτά που θέλω. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν μου λείπει η Ελλάδα, ίσως είναι ακόμα νωρίς. Απο την άλλη απλά δεν είμαι εκεί και το νιώθω αρκετες φορες, μαζι με την επιθυμία να τη ξαναεπισκεφθώ. Κρίνοντας απο τους ανθρώπους δε καταλαβαίνεις οτι είσαι στην Αγγλία, αλλα σε κάποια διεθνή περιοχή. Δεν ήμουν συνηθισμένος σε αυτό, έχοντας μεγαλώσει στην ελληνική επαρχία. Εδώ ολα είναι ομορφότερα, περπατάς σε πάρκα και απλά απολαμβάνεις τη περιοχή γύρω σου. Μερικές φορές δε νιώθω καθόλου ξένος αλλά κάποιες άλλες το αισθάνομαι, γιατί απο την μια είμαι ένας απο τους πολλούς ξένους εδώ και μπορώ να αποκτήσω επαφές με αυτούς πιο εύκολα, αλλά από την άλλη είναι τόσο ριζικά διαφορετικό μέρος που με κάνει να νιώθω τελείως ξένος. Παρά τις διαφορές με την Ελλάδα, η Αγγλία της μοιάζει λίγο περισσότερο απο οτι διαφέρει,.είναι κυρίως όπως το φανταζόμουν. Θα άλλαζα σίγουρα ξανά χώρα. Δε το φοβάμαι καθόλου πλέον. Αυτή η αλλαγή ήταν πιο ομαλή απο όσο νόμιζα και γιατί οχι στη τελική; Δεν έχω να χάσω κάτι.”

Polina, 20 ετών, φοιτήτρια.

“Για μένα ήταν αρκετά εύκολη η απόφαση να μετακομίσω στο εξωτερικό επειδή η γιαγιά μου μένει στη Ελλάδα. Έφυγα απο τη Ρωσία, την πατρίδα μου πριν από 2 χρόνια. Στη αρχή δεν μου άρεσε καθόλου εδώ αλλά νομίζω είναι κάτι λογικό, ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται χρόνο προσαρμογής σε μία νέα χώρα. Τώρα μου αρέσει πολύ εδώ, δεν έχω μετανιώσει καθόλου. Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει πολύ η πατρίδα μου, μου λείπει η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Εντυπωσιάστηκα τόσο με τον σχεδόν καθημερινά ηλιόλουστο καιρό οσο και με ευδιάθετους ανθρώπους. Αυτό που δεν μου αρέσει είνα η χρονοβόρα γραφειοκρατία που επικρατεί και τα ανοργάνωτα ΜΜΜ. Για να μεταναστεύσει κάποιος στην Ελλάδα πρέπει να έχει αρκετά χρήματα και όρεξη για καινούριες εμπειρίες. Δεν ένιωσα ποτέ ξένη, οι έλληνες μου φέρθηκαν πολύ φιλικά από την αρχή. Είχα διαφορετικές εντυπώσεις στο μυαλό μου όταν ήρθα εδώ, περίμενα κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι χειρότερη ή καλύτερη, είναι απλώς διαφορετική. Θα άλλαζα ξάνα χώρα αν μου δινόταν η ευκαιρία, είναι μια αξέχαστη εμπειρία που εισπράττεις και μαθαίνεις πολλά.”

Η αλήθεια είναι πως η νέα γενιά, έχει στο μυαλό της την φυγή ως κάτι εύκολο ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι. Όταν κάποιος αποφασίσει να μεταναστεύσει, ακούσια ένα κομμάτι του εαυτού μένει πίσω, αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Είναι ένα δύσκολο βήμα που προυποθέτει χρήματα, εργασία, τύχη, αντοχές και πολλή υπομονή. Η ενσωμάτωση σε μία νέα κοινωνία προυποθέτει αγώνα χρόνων χωρίς κανείς να εγγυάται την επιτυχία. Οπότε πριν το πάρεις απόφαση, σκέψου το καλά.

Μάκης Θεοχαράκης.




Νέος λογαριασμός στο instagram που προβάλει την Ελλάδα μας.

Το 2020 μας έχει επηρεάσει όλους πολύ και μας έχει αλλάξει το τρόπο ζωής μας και το πως είχαμε συνηθίσει να ζούμε.

Κορωνοϊός , Ελληνοτουρκικά, αύξηση ανεργίας , απώλειες των ανθρώπων μας και πολλά άλλα που δυστυχώς για το προσεχές μέλλον δεν φαίνονται να αλλάζουν ριζικά.

Επίσης τα ταξίδια και ο τουρισμός δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστα απο όλο αυτό που προδιαγράψαμε. Σίγουρα η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας έχει πληγεί στο βάρος όλων όσων συμβαίνουν! Πως το αντιμετωπίζουμε λοιπόν όλο αυτό; Παθητικά και περιμένοντας κάτι να αλλάξει?

Μα και αν αλλάξει αυτό κάτι άλλο δεν θα προκύψει; Τουλάχιστον αυτό θα μπορούσε να μας το διδάξει η χρονιά που διανύουμε το 2020. Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού μήπως; Τελικά όταν πάνε στραβά θα πρέπει να εγκαταλείπουμε ή να προσπαθούμε περισσότερο;

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος , σίγουρα υπάρχει όμως μία ζωή και πέρα από την οποιαδήποτε προσοχή που πρέπει να δώσουμε στο δώρο της ζωής μας αλλά και των δικών μας ανθρώπων θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ανταπεξέλθουμε στα δύσκολα, γιατί κάποια στιγμή θα έρθουν και τα εύκολα.

Ο λογαριασμός στο instagram και η ιδέα.

Η φιλοσοφία του instagram είναι τέτοια που μπορεί να αναδείξει τις ομορφιές της Ελλάδας μας, του φυσικού της τοπίου, των όμορφων χωριών της, των νησιών της, αλλά και του μοναδικού ήλιου της και των θαλασσών της!

Ο λογαριασμός μας είναι @amazing_greek_pics όπου μπορείτε όλοι να συμμετέχετε φωτογράφοι ή μη. Μόνος περιορισμός οι ποιοτικές φωτογραφίες και το επίππεδο της φωτογραφίας να παραμείνει υψηλό!

Φωτογραφικά θέματα που επιτρέπονται:

Φωτογραφία τοπίου (νησί, θάλασσα, ηλιοβασιλέματα, βουνό…)

Νυχτερινή φωτογραφία (long exposure, urban, astrophotography, light paint)

Αρχιτεκτονική φωτογραφία

Φωτογραφίες απο drone

Οποιαδήποτε φωτογραφία αναδυκνύει την χώρα μας όπως π.χ αξιοθέατα

Απαγορεύονται φωτογραφίες μοντάζ και ψηφιακής σύνθεσης που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Π.χ. κακές μάσκες, κάθε φωτογραφία που θα στέλνεται θα λαμβάνει και τον λόγο που θα απορρίπτεται αν σε περίπτωση δεν δημοσιευτεί. Συντονιστής σε όλη αυτή τη διαδικασία O Christos Aggelidis καταξιωμένος φωτογράφος ο οποίος έχει βραβευτεί πολλές φορές για το έργο του, αλλά έχει και εμπειρία απο κριτική φωτογραφιών αφου συμμετείχε 2 φορές ως κριτής σε παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας του Photoweddingstories . Παρακάτω το site του

Aggelidis Photography

Σε όλα τα post θα αναγράφεται το link(instagram) των φωτογράφων- δημιουργών

Ανταμείβοντας τους δημιουργούς του @amazing_greek_pics

Κάθε μήνα ο δημιουργός που θα μαζεύει τα περισσότερα like στο @amazing_greek_pics στο instargam θα του γίνεται ένα 20λεπτο αφιέρωμα στην ραδιοφωνική εκπομπή του Αγγελίδη Χρήστου Art On Air

Στο τέλος κάθε χρονιάς (2021) οι 2 καλύτερες φωτογραφίες θα τυπώνονται και θα αποστέλλονται στον δημιουργό

Περήφανος χορηγός




Στην Ελλάς του Δυο Χιλιάδες…είκοσι.

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας οι νέοι «ρομαντικοί»: κάπου το χάσαμε μουσικά.
Κάπου μπλέξαμε κι εμείς μέσα στους νεοτερισμούς της ευκολίας, κάπου ψάχνουμε απελπισμένοι μια «παλιά» νότα να μας οδηγήσει προς το μέλλον. Και στραμμένοι πάντοτε παρελθοντικά, αναστενάζουμε στο παρόν ένα «γιατί;».
Κάπως έτσι νοιώθω εγώ. Η λογική λέει ότι καμία άποψη δεν μπορεί να έχει μόνον έναν υποστηρικτή, όσο τρελή κι αν ακούγεται.
Κάπου το χάσαμε μουσικά. Ποιος ξέρει γιατί ;
Ίσως γιατί το μάτωμα των δαχτύλων από μια κιθάρα ή οι κάλοι στην παλάμη ενός ντράμερ έπαψαν να συγκινούν τα αυτιά μας. Ίσως θέλαμε μια αλλαγή. Ίσως κουραστήκαμε να ταυτίζουμε τα βαθειά μας συναισθήματα με τη μουσική. Ίσως να σπανίζουν πια και τα βαθειά συναισθήματα.

Το άρθρο αυτό δεν είναι οχετός κατά της μοντερνοποιημένης μουσικής κοινωνίας που αναπτύσσεται γύρω μας. Ποιος είμαι εγώ για να «κράξω» ; ο Μπετόβεν ; μουσικά είμαι απαίδευτος, τις επτά νότες ξέρω. Και δυο-τρεις απ’ τις διέσεις. Μουσικό αυτί ας πούμε ότι έχω. Ας το πούμε για να αποκτήσω ένα μηδαμινό κύρος να συνεχίσω να γράφω. Όχι, ως μουσικός δε μιλάω σε καμία περίπτωση. Ίσως να’ μαι κι ο μόνος της οικογένειάς μου που να μην μπορεί να μιλήσει ως μουσικός. Σε ένα τραγούδι, οι υπόλοιποι είχαν πάντοτε την ικανότητα, αλλά και την εσωτερική ανάγκη αν θέλετε, να ανιχνεύουν τη μελωδία και να την περνούν σε μια κιθάρα, σε ένα πιάνο ή στο λαρύγγι τους. Εγώ όχι. Εγώ πάντοτε κέντραρα στις λέξεις. Περπάταγα με τα ακουστικά στον δρόμο και η κάθε λέξη ταξίδευε απ’ το hands-free στο αυτί, απ’ το αυτί στο μυαλό. Κι εκεί δημιουργούσε μια ιστορία, κάθε φορά και άλλη. Συγχωρήστε με εάν άρχισα να μιλάω για’ μένα, δεν έχω τέτοια ανάγκη άλλωστε. Είναι απλώς ένας πρόλογος για να πω ότι ο αρθρογράφος τούτου εδώ ασχολείται με τη στιχουργική. Αυτό. Και σε αυτό ίσως και να εστιάσουμε σήμερα.

Ας πάρουμε ως δεδομένο για μια φορά-ας μη χρειαστεί να το επιχειρηματολογήσω και αυτό, σας παρακαλώ- ότι το ελληνικό τραγούδι έχει βασιστεί στους στίχους όσο καμία άλλη εθνική μουσική. Κι άντε, για να μην είμαι κι άδικος, είναι στο τοπ 3 σίγουρα. Η ελληνική μουσική και η ελληνική μελωδία ήταν πάντοτε εξαρτημένες από τις λέξεις κι απ’ τους στίχους που τις εμπλούτιζαν. Και είναι αλήθεια ότι στην ελληνική μουσική δεν παρατηρούμε τέτοιο πλήθος ‘’soundtracks’’ ή ‘’instrumentals’’, όπως πχ στην Αμερική. Εδώ, η ωραία μελωδία, αυτούσια ένοιωθε την ανάγκη να ζευγαρώσει με μια ωραία λέξη, μια ωραία φράση, έναν ωραίο στίχο. Παρέα μαζί χόρευαν γύρω απ’ τις χορδές ενός μπουζουκιού, μιας κιθάρας, ενός μπαγλαμά και φυσικά ενός ερμηνευτή.
Καλώς ή κακώς, κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, μπορούμε εύκολα να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα που επιβεβαιώνει, αν θέλετε, το πόσο εθισμένη ήταν η μουσική μας στη στιχουργική: τα είδη της ελληνικής μουσικής ως βασική ειδοποιό διαφορά έχουν τον στίχο. Τι εννοώ ;
Σε τι διαφέρει το ρεμπέτικο απ’ το λαϊκό ; Στην πλειονότητα των ασμάτων που τα συνοδεύουν κυριαρχούν τα ίδια μουσικά όργανα. Εύλογα παρατηρούμε τις διαφορές μεταξύ του «μαγκιόρικου» ρεμπέτικου, που μίλαγε για βαποράκια και μάγκες, με το πονεμένο, προσφυγικό λαϊκό.
Η διαφορά πάντα ήταν στο τι «ήθελες» να πεις εσύ, ο καλλιτέχνης. Ίσως σήμερα σημασία να έχει το τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.
Η κοινωνία πάντα επηρεάζει και επηρεάζεται απ’ την τέχνη. Είναι ένας κύκλος. Ένα μεγάλο «σουξέ» θα δημιουργήσει ακόλουθους. Οι ακόλουθοι θα δημιουργήσουν ένα μεγάλο «σουξέ».
Δεν είναι κακό ο καθένας να ακούει ό, τι θέλει. Αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά της ελευθερίας. Ονομάζεται «γούστο» και απαιτεί το να μην υπάρχει τίποτα (μα τίποτα) στη ζωή και στη φύση που να αρέσει σε όλους.
Εμείς όμως, οι άπληστοι ρομαντικοί, αναζητούμε κάτι άλλο. Αναζητούμε κάτι παλιό. Αναζητούμε, όπως είπα και στην αρχή, το «μάτωμα». Τη δυσκολία. Την αλήθεια-η πιο σωστά, την αληθινότητα (δική μου λέξη ; δεκτό).

Αναζητούμε λόγια που, όσο κλισέ κι αν είναι αυτή η φράση, έβγαιναν απ’ την ψυχή, ενός φουκαρά που είχε την ατυχία να πονάει τόσο πολύ. Ναι… αλλά αυτός ο πόνος τον έκανε καλλιτέχνη. Δε θέλω να παρεξηγηθώ, δεν είναι ο πόνος και η λύπη τα μόνα κριτήρια για την καλλιτεχνία. Είναι ένα παράδειγμα για να εξηγήσω τα «αληθινά συναισθήματα».
Καλώς ή κακώς ζούμε σε μια εποχή «ευκολίας». Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Η τεχνολογία βοηθά απίστευτα στο να μπορεί να προωθηθεί και να μαθευτεί κάποιος ή κάτι. Έχει όμως κι ένα μεγάλο μειονέκτημα. Αποβάλλει πολύ κόπο. Παραπάνω απ’ όσο θα’ έπρεπε. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τον Πουλόπουλο, να μην πήγαινε κάθε μέρα στα διαλείμματα του απ’ τις οικοδομές, στο διπλανό «στούντιο», να προσπαθεί να τους πείσει να τον δοκιμάσουν. Και μετά από τόσο «πρήξιμο» να ακούνε μια φωνή που να τους οδηγεί στο να του κάνουν δίσκο κατ’ ευθείαν. Δε θέλω να παρεξηγηθώ, δεν επαινώ τις δυσκολίες. Ίσως όμως και να’ ναι αυτές που κρίνουν τελικά το πόσο το θέλει κάποιος αυτό που κάνει και το πόσο καλός πραγματικά είναι.
Ως στιχουργό, οι σημερινές λέξεις των τραγουδιών δε με συγκινούν. Να πω ψέματα ; βρήκα ένα βήμα να πω τον καημό μου. «Γράψε εσύ καλύτερους» θα μου πει κάποιος. Δίκιο θα’ χει. Πραγματικά θα’ χει δίκιο. Και θα’ χει δίκιο για έναν και μόνο λόγο: γιατί στην αρχή της παραγράφου είπα «ως στιχουργό». Μου επιτρέπετε να το διορθώσω ; Ως ακροατή, καλώς ή κακώς δε με συγκινούν. Κι ο λόγος που το λέω δεν είναι για να «κράξω». Είναι για να προσπαθήσω να «βελτιώσω». Ελπίζω να έδωσα τροφή για σκέψη. Μέχρι την επόμενη φορά, ακούστε με το μυαλό και την καρδιά σας.




Γαλάζιες σημαίες 2020: 2η θέση για την Ελλάδα

Χθες η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ) ως Εθνικός Χειριστής του Διεθνούς Προγράμματος «Γαλάζια Σημαία» από το 1992, δημοσίευσε την εκτενή λίστα με τις βραβευμένες ακτές,μαρίνες καθώς και τα βραβευμένα ταξιδιωτικά σκάφη για το 2020. Η Ελλάδα κατέκτησε για φέτος την δεύτερη θέση ανάμεσα σε 47 χώρες παγκοσμίως. Με πρωτιά της Χαλκιδικής σε επίπεδο περιφερειακών ενοτήτων(94 «Γαλάζιες Σημαίες») η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον.

Λίγα λόγια για τις «Γαλάζιες Σημαίες»:

Ιδρυτής και διεθνής συντονιστής του προγράμματος είναι το Ιδρυμα για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (FEE), που εδρεύει στη Δανία και απαρτίζεται από 73 χώρες-μέλη. Από το 1987 απονέμεται η «Γαλάζια Σημαία» σε ακτές και μαρίνες οι οποίες πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες και πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Ειδικότερα,τα κριτήρια είναι 33 για τις ακτές, 38 για τις μαρίνες. Αυτά είναι σχτικά με την καθαριότητα, την οργάνωση, πληροφόρηση, την ασφάλεια λουομένων και επισκεπτών, την προστασία του φυσικού πλούτου της ακτής και του παράκτιου χώρου και συνάμα την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.

  Από το 2017 άρχισε η εφαρμογή του προγράμματος και για τα τουριστικά σκάφη στην Ελλάδα. Το εν λόγω πρόγραμμα αφορά κυρίως εταιρείες οι οποίες διαχειρίζονται τουριστικά σκάφη και βραβεύονται για την αειφόρο διαχείριση τους.

Δείτε την λίστα (PDF) με τις «Γαλάζιες Σημαίες 2020»:




Το cityvibes.gr σας πάει διακοπές στην Άνδρο-Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό μας!

Τι αφορά ο διαγωνισμός μας

Στις ιδιαίτερες συνθήκες που ζήσαμε της επιδημίας αλλά και των δύσκολων εργασιακών όσο και οικονομικών συνθηκών που προέκυψαν, το Cityvibes.gr διοργανώνει τον παρακάτω διαγωνισμό:

2 διανυκτερεύσεις- 3 ημέρες για 2 άτομα στο camara suites στην Άνδρο συνολικής αξίας άνω των 340€ . Οι ημερομηνίες που μπορεί να χρησιμοποιηθεί το δώρο μας είναι αποκλειστικά και μόνο 03 έως 05/07/2020

Πως θα πάρετε μέρος στον διαγωνισμό

Ο διαγωνισμός αφορά μόνο ένα νικητή ο οποίος μπορεί να συνοδεύεται απο άλλο ένα άτομο.

Για να πάρετε μέρος πρέπει:

1ος τροπος instagram

  1. Να ακολουθήσετε και τους τρεις παρακάτω λογαριασμούς στο instagram

cityvibes.gr | camara suites | aggelidis photography

2. Να κάνετε tag τουλάχιστον 3 φίλους σας, κάτω από τη δημοσίευση του διαγωνισμού σε οποιονδήποτε από τους τρεις παραπάνω λογαριασμούς στο instagram

Προσοχή απαιτούνται και τα δυο βήματα για να θεωρείται έγκυρη η συμμετοχή σας.

Με τον παραπάνω τρόπο εξασφαλίζετε μία συμμετοχή. Σε περίπτωση που θέλετε και δεύτερη συμμετοχή μπορείτε να κάνετε τα ακόλουθα:

2ος τροπος facebook

  1. Like και στις τρεις παρακάτω σελίδες στο facebook

Cityvibes.gr | Camara Suites | Aggelidis Photography

2. Tag τρεις φίλους σας στα σχόλια της ανάρτησης του διαγωνισμού σε οποιονδήποτε από τους τρεις παραπάνω λογαριασμούς.

Προσοχή απαιτούνται και τα δυο βήματα για να θεωρείται έγκυρη η συμμετοχή σας.

Δεν έχει σημασία με ποιο τρόπο θα ξεκινήσετε fb ή instagram . Αν συμπληρώσετε και τους 2 τρόπους θα έχετε 2 συμμετοχές αλλιώς μόνο μία.

Όροι συμμετοχής

1.Οι ημερομηνίες της διαμονής είναι συγκεκριμένες (03-05/07/2020) και δεν μπορούν να αλλάξουν! Η σουίτα είναι συγκεκριμένη (ceto suite)

2. Δεν ανταλλάσσεται το δώρο με χρηματική αμοιβή

3. Στο δώρο του διαγωνισμού δεν συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα μετακίνησης από και προς την Άνδρο

4. Δεν μπορούν να συμμετέχουν οι παραγωγοί και οι αρθρογράφοι του cityvibes.gr

Ο διαγωνισμός θα ξεκινήσει στις 19.05.2020 όπου θα ανακοινωθεί στην εκπομπή του Χρήστου Αγγελίδη Art on Air (κάθε Τρίτη 20.00-22.00) και θα ολοκληρωθεί 16.06.2020 με τη κλήρωση και την ανακοίνωση του νικητή. Σε περίπτωση που δεν επικοινωνήσει ο νικητής μέσα σε 24 ώρες από την ανακοίνωση του αποτελέσματος θα κληρωθεί-ανακοινωθεί ο επόμενος.

Λίγα λόγια για το camara suites

Έχοντας το προνόμιο να βρίσκεται στο πιο υπερυψωμένο και απόκρημνο  σημείο του βράχου  έχεις την αίσθηση ότι ταξιδεύεις στα κύματα και το χρόνο.

Παλιός οχυρωματικός πύργος, κατά την Ενετική εποχή, σου εξασφαλίζει απόλυτη εποπτεία της χερσονήσου και του κόλπου ενώ εσύ καραδοκείς αν θα εμφανιστεί ή όχι κάποιος πειρατής.

Με ανέσεις που ξεπερνούν το αναμενόμενο, οι suites υπόσχονται ότι θα δώσουν στον ταξιδιώτη μια εμπειρία απόλυτης χαλάρωσης με ήχους και χρώματα της θάλασσας, που σπάνια μπορεί κανείς να αισθανθεί.

Πολυτελή χειροποίητα έπιπλα με υπογραφή του N.Haritos, χειροποίητα στρώματα της εταιρείας HYPNOS brand, εικαστικά στοιχεία που απηχούν την Ανδριώτικη ναυτοσύνη, ατμοσφαιρικός φωτισμός, όλα αυτά συνθέτουν ένα ειδυλλιακό σκηνικό έτοιμο να ικανοποιήσει και τα πιο απαιτητικά γούστα.

Χορηγοί του διαγωνισμού είναι: