Οι προκλήσεις για τη σύγχρονη κοινωνία αποτελούν καίριο και επίκαιρο ζήτημα, μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και η βιοηθική.
Τι είναι, όμως, «βιοηθική»; Αποτελεί τον επιστημονικό κλάδο που ασχολείται με τα αναφυόμενα ηθικά προβλήματα των νέων ανακαλύψεων της Βιολογίας και τις εφαρμογές της Γενετικής Μηχανικής για την αποφυγή μη αντιστρεπτών καταστάσεων όσον αφορά τον χειρισμό του γενετικού υλικού. Επιπλέον, διερευνά περί δικαιωμάτων ασθενών, σχέσεων ιατρού-ασθενή και νοσηλευτικού προσωπικού, έκτρωσης, ευγονίας, ευθανασίας, μεταμοσχεύσεων, ανθρώπινης κλωνοποίησης.
Ο όρος αυτός πηγάζει από τις ελληνικές λέξεις «βίος» και «ηθική», και συνιστά λίκνο επίνοιας του Van Rensselaer Potter, τον «πατέρα της βιοηθικής», που πρωτοεμφανίστηκε στο βιβλίο του «Bioethics: A Bridge to the future» στη Νέα Υόρκη το 1971. Χρησιμοποιήθηκε από τους αγγλόφωνους επιστήμονες και καθιερώθηκε αντικαθιστώντας σταδιακά τον όρο «ιατρική ηθική» στην διεθνή βιβλιογραφία.
Πώς ανέκυψε και ποιο το αντικείμενο αυτής; Μετέβη στο προσκήνιο, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χάρη στη ραγδαία ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας -την τεχνολογική αξιοποίηση ευρημάτων και ανακαλύψεων της βιολογίας- στους τομείς της ιατρικής, της βιολογίας και της βιοϊατρικής και στη δυνατότητα παρέμβασης του ανθρώπου σε ποικίλες βιολογικές διαδικασίες προκειμένου να παράσχει απαντήσεις. Εκ φύσεως αποτελεί το σημείο τομής διαφορετικών επιστημονικών πεδίων της Βιολογίας που περιλαμβάνουν τη Βιοτεχνολογία, τη Βιοϊατρική, τη Γενετική, με εμπλεκόμενους και τους γνωστικούς τομείς της Νομικής και της Θεολογίας.
Στο σημείο αυτό κρίνεται αναγκαίο να τονιστεί πως η «εφαρμοσμένη ηθική φιλοσοφία» αποπειράται να διερευνήσει τους όρους υπό τους οποίους τίθενται τα ηθικά και πρακτικά προβλήματα και να αποκριθεί σε αυτά εδώ και δεκαετίες. Στον αντίποδα, ο νομοθέτης πρόσφατα αρχίζει να επεμβαίνει στον χώρο που εκδηλώνουν την εμβέλειά τους.
Ποια η ιστορική της αναδρομή; Οι ρίζες της εντοπίζονται στην αρχαιότητα με τον Όρκο του Ιπποκράτη να αποτελεί το πρώτο ξακουστό κείμενο για σχέση γιατρών και ασθενών, καθώς και στοχασμό περί ευθανασίας των στωικών φιλοσόφων, και «ευγονικής» στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα.
Τα πειράματα και οι απάνθρωπες ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν τον 20ό αιώνα οδήγησαν στην κατάρτιση του Διεθνούς Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, ή αλλιώς Διακήρυξης της Γενεύης, το 1947, από την UNESCO και τη Διεθνή Οργάνωση Υγείας, όπου και συντάχθηκαν δέκα κανόνες τήρησης έκαστης πειραματικής διαδικασίας με την εξασφάλιση της συγκατάθεσης του υποκειμένου. Εν συνεχεία, κυρώθηκε η «Σύμβαση Οβιέδο», το 1997, που συγκροτεί νομοθετικό κείμενο στη Βιοϊατρική Σύμβαση ως απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Δικαιωμάτων και της Αξιοπρέπειας του Ανθρώπινου Όντος στην εφαρμογή της Βιοϊατρικής. Η ίδια έχει ενσωματωθεί από την νομοθεσία της Ελλάδας με τον νόμο 2619/1998.
Η «βιοηθική»συσταίνει πρόκληση για τη σημερινή κοινωνία και η συμβολή της κρίνεται σημαίνουσα καθότι οι εξελίξεις είναι αλληλοδιαδεχόμενες. Επιπλέον, η ίδια απαρτίζει ένα διφορούμενο και ενδιαφέρον θέμα με πληθώρα κοινωνικο-θεολογικών προεκτάσεων, ισορροπεί τον επιστημονικό προσανατολισμό της ιατρικής με τις ανθρώπινες αξίες και θέτει ως στόχο όχι τη δημιουργία και στήριξη αυτών, μα και την καλύτερη κατανόησή τους.
Ένα από τα κεντρικά συμπεράσματα της έρευνας Pisa του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) αποτελεί το γεγονός ότι αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια εκ νέου το ποσοστό των παιδιών που πετυχαίνουν καλές σχολικές επιδόσεις, μολονότι προέρχονται από ένα οικονομικά πιο αδύναμο περιβάλλον.
Πρόκειται, βέβαια, για μια άκρως θετική και αξιοσημείωτη εξέλιξη, αφού μέχρι πριν από μερικά χρόνια η ίδια έρευνα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι μαθητές που προέρχονται από ασθενέστερα οικονομικά στρώματα ή όσοι είναι μετανάστες ή παιδιά μεταναστών, αποκλείονται στην ουσία από την προοπτική μιας καλύτερης εκπαίδευσης.
Μετά το 2000 παρατηρείται η εισαγωγή των ημερήσιων σχολείων, η πρώιμη στήριξη, η στήριξη μαθητών με μεταναστευτικό υπόβαθρο, η ενίσχυση της γλωσσικής διδασκαλίας. Σήμερα διαφαίνονται οι πρώτοι καρποί αυτών των προσπαθειών
Ο ρόλος της εξατομίκευσης της διδασκαλίας Αποφασιστικής σημασίας είναι το σχολικό περιβάλλον, το να υπάρχουν παιδιά από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα στα σχολεία, αφού βοηθά κυρίως εκείνα που προέρχονται από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Φυσικά, και ένα συνεργατικό κλίμα συμβάλει, όπου οι μαθητές έχουν την αίσθηση ότι το σχολικό περιβάλλον τους καταλαβαίνει και τους στηρίζει.
Τι μπορούν να κάνουν τα σχολεία και οι δάσκαλοι για να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση; Η διαφορετικότητα στα σχολεία δεν συνιστά εμπόδιο, αλλά μάλλον προτέρημα. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η επικέντρωση των δασκάλων στην εξατομίκευση της διδασκαλίας, καθώς και η μεγαλύτερη ασχολία με τα διαφορετικά δυνατά και αδύνατα σημεία των μαθητών. Επιπλέον, όσο καλύτερο το διδακτικό προσωπικό για τις πιο δύσκολες τάξεις και οι ικανότεροι διευθυντές για τα πιο δύσκολα σχολεία τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα.
Συνεπώς, βασική προϋπόθεση για όλα αυτά, είναι οι μεγαλύτερες επενδύσεις στην παιδεία, αφού, άλλωστε, είναι καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη των παιδιών.
Με τον όρο αυτό νοείται η διαφορετική, αντισυμβατική σκέψη, η οποία λαμβάνει υπόψη της διάφορες οπτικές γωνίες. Έτσι, κάθε φορά που κάποιος αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, δεν αυτοπεριορίζεται στις επιλογές, που του επιβάλλουν οι καταστάσεις, αλλά επεκτείνεται στις «έξω από το κουτί» δημιουργικές προοπτικές.
Ένα από τα πρώτα οπτικά ερεθίσματα που καθιέρωσαν τη χρήση της φράσης αυτής είναι ο «γρίφος με τις εννέα τελείες», ο οποίος χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους ιθύνοντες της Walt Disney, με σκοπό να ελέγξουν τη φαντασία των εργαζομένων τους.
Ειδικότερα, πρόκειται για εννέα κουκκίδες, που σχηματίζουν ένα τετράγωνο, οι οποίες πρέπει να ενωθούν χρησιμοποιώντας τέσσερις ή λιγότερες ευθείες γραμμές με δύο περιορισμούς. Αφενός, να μην σηκωθεί καθόλου η μύτη του μολυβιού από το χαρτί και αφετέρου, να μην περάσει το μολύβι πάνω από την ίδια κουκκίδα περισσότερο από δύο φορές.
Το κουτί στο οποίο αναφέρεται η φράση είναι το υποτιθέμενο κουτί που σχηματίζεται αυτομάτως στο μυαλό, κοιτώντας κανείς τις τελείες. Μόνο όσοι σκέφτονται «έξω από το κουτί» μπορούν να δουν τις πιθανότητες έξω από αυτό και να λύσουν τον γρίφο».
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μη μου ξυπνάς αυτά που αφήνω να κοιμούνται.
Δεν έχω θυμό μέσα μου! Δεν έχω έχθρα για κανέναν!
Όμως μέσα μου κοιμάται μια λύπη! Πρόσεχε μην μου την ξυπνάς! Κι η λύπη όταν την ξυπνάς γίνεται θάνατος!
Μην μου ξυπνάς την λύπη μέσα μου. Άστην να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί.
Θα θελα να μπορούσα να θυμώσω και να φωνάξω. Να ξεσπάσω, να κλάψω, να εκδικηθώ. Μόνο που τίποτα από αυτά δεν θέλω να κάνω.
Το μόνο που θέλω είναι να κοιμίσω την λύπη μου. Να την κοιμίσω και να την ξεχάσω. Όπως κάνω ότι ξεχνώ τόσα πράγματα. Κι ας μην τα ξεχνώ.
Θέλω να περπατήσω και να μυρίσω νυχτολούλουδο. Να περιπλανηθώ σε δρομάκια άγνωστα. Θέλω να μετακομίσω σε καινούρια γειτονιά. Να περπατήσω τους δρόμους της και να ανακαλύψω καινούρια μυστικά.
Τόσα θέλω, μόνο που δεν ξέρω τι μπορώ.
Ή μήπως μπορώ ότι θέλω ?
Σε θυμάμαι να μου λες, πως πρέπει στον εχθρό να χαμογελώ, γιατί έτσι τον πανικοβάλλω. Σου χαμογελώ και σε κοιτώ στα μάτια.
Τώρα πια, ξέρω τα ψέματα πίσω από τις καλά κρυμμένες αλήθειες σου. Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα πια. Χάθηκε η ομίχλη, διαλύθηκαν τα σύννεφα κι η ομορφιά και η ασχήμια μας κοιτούν κατάματα.
Κωνσταντίνου και Ελένης : Η μεγάλη επιτυχία της TV!
Το βλέπεις να ξεπροβάλλει μπροστά σου , κάθε μεσημέρι . Λες , πάλι αυτό το επεισόδιο έχει; Νομίζεις πως θα το αλλάξεις και θα βάλεις κάτι άλλο. Όπως βάζεις να φας , το μάτι σου πέφτει στην τηλεόραση. Ξεστομίζεις την ατάκα , πριν προλάβει να την πει ο πρωταγωνιστής. Γελάς , θυμάσαι πως ήταν όταν είδες για πρώτη φορά αυτό το σήριαλ. Τελικά δεν το αλλάζεις. Συνεχίζεις να γελάς ακατάπαυστα με τις ερμηνείες των ηθοποιών. Άλλωστε μεγάλωσες με τις σκύλες της λύσσας , τον υπέροχο ….μα πολυγαμικό Μάνθο, την γκαρσόνα α με τα πιάτα στοιβαγμένα στον νεροχύτη, το σαγηνευτικό συγγραφικό έργο με τίτλο “Αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο “ που περιμένουμε εναγωνίως να εκδώσει ο κύριος Φουντουκιώτης , η δημόσια υπάλληλος που μοιράζει κουπόνια από πόρτα σε πόρτα με σκοπό να βρει τον υποψήφιο μνηστήρα και φυσικά δεν ξεχνάμε τον easy rider. Χαρακτήρες αρμονικά συνδεδεμένοι μεταξύ τους προσφέρουν κόντρες , γέλιο , λύπη και πάνω από όλα η μακροχρόνια προβολή τους δημιουργεί ένα αίσθημα πρωτόγνωρης χαράς , έστω και αν παίζει στην ελληνική τηλεόραση πάνω από 10 χρόνια ! Το Κωνσταντίνου και Ελένης κατέκτησε τις καρδιές μας και συνεχίζει να το κάνει κάθε μεσημέρι , στις 14:00 στον Ant1.
Το Κωνσταντίνου και Ελένης προβλήθηκε τις τηλεοπτικές περιόδους 1998-1999 και 1999-2000 από τον ΑΝΤ1. Στη σειρά πρωταγωνιστούν οι Ελένη Ράντου, Χάρης Ρώμας, Βασίλης Κούκουρας, Μαρία Λεκάκη, Καλλιρρόη Μυριαγκού και Στέργιος Νένες. Το σενάριο γράφτηκε από τον Χάρη Ρώμα και την Άννα Χατζησοφιά, ενώ η σκηνοθεσία έγινε από τον Κώστα Λυχναρά. Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 12 Οκτωβρίου του 1998 και ολοκληρώθηκε στις 23 Ιουνίου του 2000 με 68 επεισόδια και ένα making of επεισόδιο, ενώ αποτελεί remake (ξαναφτιάξιμο) της σειράς “Εξ’ αδιαιρέτου” που είχε γραφτεί από την Άννα Χατζησοφιά και είχε προβληθεί από την ΕΡΤ1 την σεζόν 1992 – 1993. Η πλοκή έχει ως εξής : Η σειρά διαδραματίζεται στο Μαρούσι και συγκεκριμένα στην οδό Σπύρου Λούη, όπου σε ένα νεοκλασικό σπίτι συγκατοικούν δύο τελείως αντίθετοι χαρακτήρες, ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός και η Ελένη Βλαχάκη .Η συγκατοίκηση αυτή προέκυψε ξαφνικά μετά από νομικό πρόβλημα. Ο θείος του Κωνσταντίνου, στον οποίο ανήκε το σπίτι, άφησε δύο διαθήκες πριν το θάνατό του, από τις οποίες η μία κληροδότησε το σπίτι στον Κωνσταντίνο και η άλλη στην Ελένη. Επειδή ήταν άγνωστο το ποια ήταν η πιο πρόσφατη (άρα και η έγκυρη, εφόσον θα αναιρούσε την προηγούμενη), το σπίτι δεν γινόταν να το έχει στην κατοχή του ούτε ο Κωνσταντίνος, ούτε η Ελένη. Στην αντιθετική σχέση τους, θεμελιώνονται τα επεισόδια της σειράς. Στις ζωές των δύο κεντρικών χαρακτήρων υπάρχουν παράλληλα και άλλοι τέσσερις άνθρωποι. Ο Μάνθος Φουστάνος, η Πέγκυ Καρρά , η Ματίνα Μανταρινάκη και ο Νικόλας Βαρθακούλιας. Οι χώροι όπου συνήθως εκτυλίσσονται τα γεγονότα, είναι το σπίτι των Κωνσταντίνου και Ελένης, το σπίτι του Μάνθου και το μπαρ στο οποίο εργάζονται η Ελένη, η Πέγκυ και ο Νικόλας.
Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις guest εμφανίσεις των ταλαντούχων ηθοποιών που άφησαν το στίγμα τους στο έργο . Ποιος ξεχνάει άραγε τον Λάκη Φουρτουνάκη ( Για τους φίλους Λάκης , για τους πολύ φίλους Λάκα !) , την σούπερ ανακατώστρα νονά του Κωνσταντίνου , την κυρία Φιλιώ που όλους τους φιλιώνει ( ναι αλλά τι θα έλεγε μια άλλη πιο πονηρεμένη από μένα…) , τον κύριο Γρέβια ,δικηγόρο που τον έχει τσακίσει η ορθοστασία στον ιππόδρομο ( Γιατί ο κύριος Γρέβια μας είναι ανύπαντρος ) , τον ΥΠΕΡΟΧΟ Βρασίδα Χλέμπουρα ( το βλέπουμε ) και την μοναδική δις ( δηλαδή εις διπλούν; ) Λολότα Μπάρα που δεν ήξερε τον Μπαμπινιώτη καθώς δεν του έχει παίξει τίποτα στα δάχτυλα. Ο Νιόνιος ο Speed που προωθούσε την μεξικάνικη πατάτα , η Ελενάλντα ( ταυτόχρονα και πατέρας του Χρυσάνθεμου) ! Και βεβαίως , ποιος δεν θυμάται τις μοναδικές αγάπες του βιομήχανου αλλά αργόσχολου σεξομανή Μάνθου Φουστάνου , την αγγλίδα ξανθόψειρα Τζοάννα , την δεσποινίς Παρδαλίλα και τον Σαχλοκώδων , όπως συνήθιζε να φωνάζει ο Κωστάκης ( Τσα ) την Φιόνα ( Τατιάνα , Τατιανούλα , Φιόνα , Φιονούλα , ναι κολλάει….). Η λίστα με τους ηθοποιούς που κατάφεραν να μας χαρίσουν άπειρες στιγμές γέλιου , έστω και ως guest star, φυσικά δεν τελειώνει εδώ…..
Πως όμως η εξακολουθητική προβολή του σίριαλ , δεν οδήγησε σε βαρετές επαναλήψεις , αλλά σημειώνει , μετά από 20 χρόνια , απίστευτα νούμερα τηλεθέασης ; Κατά την προσωπική μου άποψη , η αστείρευτη πηγή ατακών συνδυασμένη με το δυνατό χαρτί του σίριαλ , τις μεταμφιέσεις ( κουροπαλάτης vibes ) , κάνει το κοινό να παρακολουθεί με μανία κάθε επεισόδιο της τηλεόρασης .Η σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης» υπήρξε και εξακολουθεί να παραμένει μια από τις πλέον δημοφιλείς στην ιστορία της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, διατηρώντας ακόμα και σήμερα ευρεία κοινωνική απήχηση. Ενδεικτικό της διαχρονικής της υψηλής δημοτικότητας, είναι ότι οι επαναπροβολές της ξεκίνησαν ήδη από το καλοκαίρι του 1999, μεταξύ των δύο σεζόν της, και μετά τη λήξη της σειράς συνεχίστηκαν επί όλα τα έτη από το 2000 έως και σήμερα, σχεδόν ανελλιπώς, με λίγες μόνο διακοπές προβολής. Ως αποτέλεσμα, κατέχει το ρεκόρ της τηλεοπτικής σειράς που έχει προβληθεί τις πιο πολλές φορές σε επανάληψη από κάθε άλλη σειρά .Επίσης, το πρωταγωνιστικό δίδυμο Ρώμας – Ράντου εξακολουθεί να θεωρείται ως ένα από τα κορυφαία σημεία αναφοράς στην ιστορία των ελληνικών κωμικών σίριαλ. Λόγω των διαρκών επαναλήψεων για πολλά χρόνια, η σειρά έχει θεωρηθεί καλτ και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής ακόμα και σε τηλεθεατές που δεν είχαν γεννηθεί ακόμα την εποχή της αρχικής προβολής της.
Η απαγόρευση , επίσης , μερικών επεισοδίων , από το ΕΣΡ , κατεύθυνε τους τηλεθεατές να αναζητήσουν επεισόδια και το Youtube. Δίνει , όμως , παράλληλα και ένα σημαντικό μάθημα για την ζωή :ότι τα ετερώνυμα όντως έλκονται, γιατί στην τελική ο ένας συμπληρώνει τα κενά του άλλου, ότι ο έρωτας έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, ότι όσες γυναίκες και να έχει ένας άντρας πάντα θα καταλήγει στη μία και μοναδική, ότι οι φίλοι είναι λίγοι και καλοί. Όταν ήμασταν μικροί ,ασφαλώς δεν μπορούσαμε να πιάσουμε το νόημα μερικών φράσεων, μεγαλώνοντας , όμως , καταλαβαίνουμε καλύτερα τις προστριβές και τον έρωτα που δημιουργείται από δύο τόσο διαφορετικούς ανθρώπους.Εγώ , πάντως με τα φιλαράκια μου , αγαπάμε και συνεχίζουμε να είμαστε φανατικοί οπαδοί του σίριαλ , καθώς δεν χάνουμε επεισόδιο για επεισόδιο! Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον με τις αξέχαστες ατάκες , πριν προλάβει να περάσει ο χρόνος…
Για τους φανατικούς τηλεθεατές του Κωνσταντίνου και Ελένης ( ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας δηλαδή ) , σας έχουμε ευχάριστα νέα ! Μέσα από τον πρωινή εκπομπή του Mega, “Πάμε Δανάη”, ο Άρης Καβατζίκης μετέφερε τις αποκλειστικές πληροφορίες που θέλουν τη δημοφιλέστατη σειρά να γίνεται ταινία. Οι δημιουργοί του, Χάρης Ρώμας και Άννα Χατζησοφιά έχουν θέσει τον εξής στόχο, με το project να βρίσκεται φυσικά σε πρώιμο στάδιο. Ωστόσο, το ίδιο ρεπορτάζ αναφέρει πως ο Ρώμας, που υποδύεται φυσικά το έταιρον ήμισυ του πρωταγωνιστικού διδύμου, τον Κωνσταντίνο Κατακουζηνό, έχει προσεγγίσει την Ελένη Ράντου ώστε και αυτή να επιστρέψει στον εμβληματικό ρόλο της Ελένης Βλαχάκη. Μάλιστα, είναι πολύ κοντά στο να απαντήσει θετικά.
Είναι γεγονός λοιπόν ! Ενδέχεται να δούμε την μεγάλη επιστροφή του Μάνου Ζαρατούστρα ( Ελένη , έχει ένα πολύ σοβαρό ελάττωμα …είναι χαρτοπαίκτης ) , την μαγευτική Λαίδη Πετρούλα Ραφινστοουν ( Ποια Τούλα καλέ και Πετούλα και Τούλα , δεν παν’ να σαι και η σκατούλα ), ο κουραδοπαλάτης , τα μηνύματα στον τηλεφωνητή του Μάνθου ( Λείπω , αν είσαι η μοναδική μου αγάπη , άφησε μου ένα μήνυμα λατρείας ..) , ο Νίνο Πο@τσο ( Όταν λέτε Νίνο Πο@τσο , είστε της γνωστής οικογενείας των ..) , και φυσικά ατάκες όπως το υπέροχο : Βοήθεια ο Κατακουζηνός με βιάζει , βοήθεια μου σκίζει το βρακί , μην το σκίζεις σάτυρε , είναι ακριβό ! Την θεία Μάρω , καλέ θεία Μάρω με την εκπομπή Κοινωνία ώρα μηδέν ( α ωραία εκπομπή 53 %) , ενώ αρνούμαστε να μην συμπεριλάβουν το ΕΛΕΝΗ που φωνάζει ο Κωνσταντίνος , κάθε φορά που ανακαλύπτει τις δολοπλοκίες της γκαρσόνας….
Μαγικό ποδήλατο και Gaviotas
Μια δημιουργική εκπαιδευτική δραστηριότητα για τα παιδιά είναι «το μαγικό ποδήλατο».
Σε μια εικόνα απεικονίζονται κάποια στοιχεία: «Όσο το τερατάκι κάνει ποδήλατο, το συντριβάνι φουντώνει, ανεβαίνει ψηλά. Όταν το τερατάκι σταματά να κάνει ποδήλατο, το νερό μένει μέσα στη λιμνούλα».
Τι συμβαίνει εδώ; Εάν το ένα μετά το άλλο κάνουν όλη την ημέρα ποδήλατο, τότε όλη την ημέρα θα υπάρχει συντριβάνι».
Πρωταρχικός στόχος της δραστηριότητας είναι η από κοινού προσέγγιση μαζί με τα παιδιά κάποιων αρχών της βιωσιμότητας, με έμφαση στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Έπειτα, να αντιληφθούν τι είναι τέχνημα, να ζωγραφίσουν ένα δικό τους, να συνειδητοποιήσουν το ρόλο των μηχανημάτων στην καθημερινή ζωή, την επικινδυνότητα αυτών από κακή χρήση και το οικολογικό αποτύπωμα αυτών από την κατάχρηση.
Επίσης, να γίνει αντιληπτό το τι είναι κακοτεχνία και έλλειψη αισθητικής, να την εντοπίσουν σε ένα περίπατο και να προτείνουν ιδέες αποκατάστασης και εναλλακτικές προσεγγίσεις. Με την ελπίδα ότι τα παιδιά θα ανακαλύψουν το ρόλο της κινητικής ενέργειας μέσα από το παιχνίδι.
Να κρατηθεί το ενδιαφέρον ζωντανό και η σκέψη ενεργή: με νύξεις, υπαινιγμούς και ενθάρρυνση, καθώς θα προσεγγίζουν το μονοπάτι της ανακάλυψης. Αποτελούν τα σήματα, ότι βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Το φλας της έμπνευσης και η αιφνίδια λαμπρή ιδέα, σύνδεση είναι πολύ δύσκολη διεργασία, για αυτό είναι καλό τα παιδιά να ενθαρρύνονται, ώστε να κάνουν πολλαπλές υποθέσεις, έστω και λανθασμένες.
Αληθές γεγονός: Στην Κολομβία, οι κάτοικοι στο χωριό Gaviotas μετέτρεψαν την άγονη γη σε γόνιμη. Φύτεψαν δέντρα, χρησιμοποίησαν την ενέργεια από τον αέρα και τον ήλιο. Το σπουδαιότερο, όμως, ήταν ότι έφτιαξαν παιδικές τραμπάλες με μορφή αλόγου. Όσο τα παιδιά έπαιζαν, κινιόταν η αντλία του νερού και πότιζε τα χωράφια.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και πολυσήμαντη έννοια. Με την λέξη κουλτούρα νοείται, εδώ, η πνευματική και ψυχική καλλιέργεια, ως αποτέλεσμα μακράς διαδικασίας μάθησης και εκπαίδευσης, όπως και το σύνολο γνώσεων, τεχνικών εξελίξεων, παραδόσεων, εθίμων, μορφών συμπεριφοράς που χαρακτηρίζουν ή συγκροτούν ένα δεδομένο κοινωνικό σύνολο· τον πολιτισμό, όπου αναφέρονται σε έναν ειδικό τομέα.
Η έννοια της πολιτισμικής ένταξης αναφέρεται στην αλλαγή πολιτισμικού περιβάλλοντος και στη συνακόλουθη προσαρμογή στους κανόνες, στις αξίες, στα έθιμα, στις νόρμες και στη γλώσσα μιας νέας κουλτούρας, ενός νέου τρόπου δυνητικής ζωής. Συνίσταται στη σταδιακή αφομοίωση από το άτομο της νέας κουλτούρας, ώστε να μπορέσει να ενσωματωθεί καλύτερα και να ταιριάξει σε αυτό το νέο περιβάλλον.
Είναι μια διαδικασία ατέρμονη για έκαστο, αφού από τη γέννησή του, μαθαίνει να εντάσσεται στο μητρικό, πρώτο κοινωνικό και πολιτισμικό του περιβάλλον και στη συνέχεια της ζωής του στις άλλες πολιτισμικές προσαρμογές, εθελοντικές και αναγκαστικές. Η προσαρμογή αυτή στο περιβάλλον του -φυσικό, τεχνολογικό, κοινωνικό, πολιτισμικό ή εκπαιδευτικό- είναι κρίσιμη.
Ωστόσο, μια κυρίαρχη παιδαγωγική προσέγγιση είναι να επιδιώκεται η αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή να προσαρμόζεται το εκπαιδευτικό περιβάλλον στις ανάγκες και στα ενδιαφέροντα του παιδιού, κατά τη σύγχρονη «παιδοκεντρική» Παιδαγωγική, μέσω της αξιοποίησης ενός κατάλληλου διαμεσολαβητή.
Ως προς τον ορισμό της ένταξης της κουλτούρας, πρόκειται για την ερευνητική βιβλιογραφία που αφορά εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, πόρους και δομές. Επιπλέον, συναριθμούνται και τα συστήματα υποστήριξης των εκπαιδευτικών και μεθοδολογίες ανάπτυξης του δυναμικού του σχολείου.
Τα προαναφερθέντα, απαιτούν ποιοτικό μετασχηματισμό των καθιερωμένων και παραδοσιακών στοιχείων των δομών και των λειτουργιών της γενικής εκπαίδευσης και κυρίως της κουλτούρας των ίδιων των σχολικών κοινοτήτων.
Η ένταξη «προϋποθέτει πρωτίστως μία διαφορετική, οργανωσιακή κουλτούρα» που να δίνει έμφαση στην ιδέα της ποικιλότητας και να εκκινεί από την πρόθεση εις βάθος σεβασμού και διερεύνησης των αρχών της διαφορετικότητας και της ομοιότητας
Carrington (1999)
Τι ακριβώς γίνεται αντιληπτό με την έννοια της «σχολικής κουλτούρας» και πώς μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη πρωτοβουλίες που στοχεύουν στην -ενταξιακού τύπου- αλλαγή της;
Αρκετοί μελετητές στάθηκαν και αναφέρουν, κατά περίπτωση, ότι η κουλτούρα ενός οργανισμού αφορά επί της ουσίας την ιδεολογία του, η οποία περιλαμβάνει τις αντιλήψεις και τις συνήθειες του που τον διαφοροποιούν από άλλους οργανισμούς ή ακόμα και ένα «σύστημα κοινού προσανατολισμού» μια «σειρά, δηλαδή, από σύμβολα, τελετουργίες, μύθους και σιωπηρές παραδοχές» που μεταφέρουν τις θεμελιωμένες αξίες και αντιλήψεις του.
Παρομοίως, σε ένα καθοριστικό δοκίμιο, ως προς το εν λόγω ζήτημα ο Schein το 1992, ορίζει την κουλτούρα ως «ένα πρότυπο των βασικών παραδοχών», όπου με την έννοια παραδοχή νοούνται πρότυπα συμπεριφοράς, αξιών, πεποιθήσεων, αντιλήψεων των μελών του, που ανακαλύπτονται ή αναπτύσσονται από μια συγκεκριμένη ομάδα», όταν τα μέλη της μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν από κοινού προβλήματα.
Συνεπώς, το πρότυπο αυτό φέρει ως αποτελέσματα, αφενός την διδαχή στα νέα μέλη ως του σωστού τρόπου αντίληψης, σκέψης και αίσθησης, και αφετέρου προσδίδει «την κοινωνική και φαινομενολογική μοναδικότητα μιας συγκεκριμένης οργανωσιακής κοινότητας», μα και στον οργανισμό την αίσθηση της ταυτότητας και της συνοχής, ενώ παράλληλα διαμορφώνει τις στάσεις και τις συμπεριφορές των μελών του.
10 Πράγματα για την Disney World που σίγουρα δεν ξέρεις
Μπορεί να μην έχετε πάει ποτέ αλλά είμαστε σίγουροι πως θα σας άρεσε ένα ταξιδάκι στο πιο μαγικό μέρος του κόσμου.
Η Disney World είναι το όνειρο κάθε παιδιού και η κρυφή χαρά κάθε μεγάλου.
Δείτε ποια είναι τα 10 πράγματα που δεν γνωρίζουν γι’αυτήν ούτε οι πιο φανατικοί θαυμαστές της.
Κάθε μέρα πηγαίνουν στα απολεσθέντα γύρω στα 210 γυαλιά ηλίου. Σε ετήσια βάση οι εργαζόμενοι στο τμήμα απολεσθέντων μαζεύουν 6000 κινητά, 3500 κάμερες, 18000 καπέλα και 7500 βιβλία.
Στο κεντρικό πάρκο της Florida υπάρχουν γύρω στους 74 χιλιάδες υπαλλήλους.
Η Disney World είνει τεράστια σε έκταση. Είναι όσο όλο το San Francisco ή όσο δύο νησιά του Manhattan.
Μέσα στην Disney World καταναλώνονται ετησίως πάνω από 75 εκατομμύρια Coca Cola και 13 εκατομμύρια μπουκάλια νερό.
Το Animal Kingdom είναι το μεγαλύτερο θεματικό πάρκο της Disney World.
Όταν το πάρκο είχε πρωτοανοίξει το εισιτήριο κόστιζε 3,5 δολάρια. Σήμερα είναι το πιο ακριβό πάρκο στον κόσμο.
Υπάρχουν κρυμμένοι Mickey σε διάφορα σημεία του πάρκου.
Οι περισσότεροι υπάλληλοι της Walt Disney World μπορούν να σας πουν πού είναι η τουαλέτα σε 14 γλώσσες.
Κάθε Χριστούγεννα το πάρκο στολίζεται συνολικά με 1500 χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Δεν μπορεί να αγοράσει κανείς τσίχλα μέσα στην Disney World καθώς δεν πωλείται πουθενά.
Τα τελευταία 24ωρα έχει έρθει στην επιφάνεια η ιστοσελίδα Chatpic.org. Για όσους δεν την γνωρίζουν πρόκειται για έναν ιστότοπο όπου υπάρχουν διάφορα chat rooms με διαφορετικά θέματα το καθένα και οι χρήστες μπορούν να ανεβάζουν σχετικές φωτογραφίες ενώ παράλληλα έχουν την δυνατότητα να συνομιλούν και στο chat. Φαίνεται λοιπόν, πως κάποιοι εκμεταλλευόμενοι το γεγονός πως ανώνυμα μπορούν να κοινοποιήσουν φωτογραφίες, δημιούργησαν ένα απο τα προαναφερθέντα chat rooms ώστε να μοιράζονται είτε φωτογραφίες από προσωπικές στιγμές των πρώην κοριτσιών τους είτε από λογαριασμούς κοριτσιών πχ απο το Instagram. Οι κινήσεις αυτές που προφανώς γίνονται χωρίς την συγκατάθεση αυτών έχει σηκώσει θύελλα αντιδράσεων, με τους χρήστες του Twitter να προσπαθούν με οποιοδήποτε τρόπο να καταφύγουν στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Μάλιστα, η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει αφού αποκαλύφθηκαν κάποιες συζητήσεις των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτού του είδους το chatroom, να ζητούν φωτογραφίες απο κοπέλες ονοματικά αλλά ακόμα και να μοιράζονται πληροφορίες όπως για παράδειγμα την περιοχή που μένει η καθεμιά. Η πρωτοβουλία για προσφυγή στην Δίωξη πάρθηκε κυρίως απο χρήστες του Twitter,όπως προαναφέρθηκε με το hashtag #cancelchatpicorg να έρχεται πρώτο στα trends.
Με μια γρήγορη ματιά στα social media, μπορεί κανείς να διαβάσει άπειρα σχόλια αναφορικά με το ζήτημα αυτό. Το τρομαχτικό είναι πως θα δει αρκετά (κατα πλειοψηφία αντρών) να υποστηρίζουν πως «η γυναίκα φταίει», «ας μην έστελνε τις φωτογραφίες της όπου να’ναι» και πολλά άλλα της ίδιας ιδιοσυγκρασίας που μόνο να απογοητεύσουν μπορούν. Σε μια κοινωνία που υποτίθεται πως ο σεξισμός έχει «θολώσει» παρατηρείται καθημερινά πως όχι μονο δεν έχει εξαλειφθεί αλλά βρίσκεται συνεχώς μπροστά μας σε καίρια ζητήματα.
Εν έτη 2020,είναι αδιανόητο να «παρακαλάμε» για σεβασμό και για ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι αδιανόητο κάποιοι να εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη κάποιων άλλων και να προσφεύγουν σε πράξεις κατά της γενετήσιας ελευθερίας. Φράσεις όπως «να μην φορούσε κοντή φούστα» και «ας μην ανέβαζε τις φωτογραφίες της στα social» θα έπρεπε να καταδικάζονται ρητά απο οποιονδήποτε τις ακούει αντιδρώντας απέναντι σε όσους τα λένε και να υποστηρίζει τον κάθε άνθρωπο,γυναίκα ή άντρα (γιατί σαφώς υπάρχουν και άντρες θύματα) που πέφτει θύμα επιτήδειων. Στην εποχή όπου όλα περιστρέφονται γύρω απο το Ιντερνετ, ας κάνουμε τα πάντα για να πάρουμε την καλύτερη εκδοχή αυτού όπως την ενημέρωση, την ψυχαγωγία ή την διευκόλυνση άλλων αναγκών μας και όχι την μαύρη του πλευρά που μόνο στόχο έχει να πληγώσει, να εξαπατήσει και να εκμεταλλευτεί τον άνθρωπο.
Είναι άρρωστη μία κοινωνία όπου γονείς φοβούνται για τις κόρες και ντρέπονται για τους γιούς. Είναι άρρωστο το να τρέμει κάθε φορά ο γονιός όταν το παιδί του πάει να κάτσει στον υπολογιστή. Είναι άρρωστο να υπάρχουν ακόμη άτομα που θυματοποιούν τον θύτη. Καταδικασμός όχι μόνο για την βία αλλά και την εκμετάλλευση, την εξύβριση και την εξαπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για οποιονδήποτε γνωρίζει ή έχει δει να κυκλοφορεί κάτι παρά τη θέληση του επισυνάπτονται παρακάτω οι πληροφορίες της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος:
Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι (βίντεο)
Ο Ευγένιος Τριβιζάς στο παραμύθι του «Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι» στις εκδόσεις Μεταίχμιο παρουσιάζει τον Τρωκτικούλη, το πρωταγωνιστή-ποντικάκι με μοναδικό του όνειρο να αγγίξει ένα αστεράκι, από αυτά που βλέπει στον ουρανό, κάτι που μάλλον είναι μάταιο ή μήπως όχι; Δείτε την περιπέτειά του στο βίντεο που ακολουθεί:
Ο Τρωκτικούλης ζητά τη βοήθεια του παππού του για να ακουμπήσει ένα αστεράκι, με τον τελευταίο να του αποκρίνεται ότι δεν μπορεί να πιάσει κάποιο, αφού αυτά βρίσκονται τόσο μακριά και ψηλά προκειμένου να μην λερώνεται η ασημόσκονή τους. Ο πρωταγωνιστής, όμως, δεν απογοητεύεται, παρά μόνο προβληματίζεται για το πώς θα τα καταφέρει. Είναι το όνειρό του άλλωστε! Προσπαθεί αδιάκοπα, χωρίς να επέρχεται κάποιο αποτέλεσμα, αλλά δεν εγκαταλείπει!
Τα Χριστούγεννα έρχονται. Το σπίτι όπου ζει ο ποντικούλης πλέον κοσμείται από ένα πελώριο χριστουγεννιάτικο δέντρο στη μέση του σαλονιού με ένα εντυπωσιακό και λαμπερό αστέρι στην κορυφή του. Έτσι, αναπτερώνονται οι ελπίδες του. Χωρίς να χάνει λεπτό, τρέχοντας, καταφτάνει μπροστά του. Σκαρφαλώνει προκείμενου να φτάσει ως επάνω στην κορυφή και να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Καθοδόν, όμως, συνάντησε ένα ξύλινο στρατιωτάκι. Φορούσε φανταχτερή στολή και στην μέση του είχε ζωσμένο ένα σπαθί. Τότε ήταν που του πρότεινε να γίνει και το ποντικάκι όμοιός του, στρατιώτης! Στο κουτί στη βάση του δέντρου, υπήρχαν άλλοι 12 σαν κι αυτόν. Έτσι, θα δημιουργήσουν έναν στρατό και θα κατακτήσουν όλο το σπίτι, και μετά τον υπόλοιπο κόσμο. Θα γίνουν δοξασμένοι στρατιώτες.
Όμως, ο Τρωκτικούλης συνέχισε να σκαρφαλώνει, καθώς δεν ήθελε κάτι τέτοιο. Έτσι, όπως σκαρφάλωνε, συνάντησε μια κουκλίτσα. Ήταν η πιο όμορφη κουκλίτσα που είχε δει ποτέ του. Κι εκείνη με τη σειρά της, του πρότεινε να την ακολουθήσει με απόρροια να αγαπηθούν και μες στο κουτί που υπήρχε στη βάση του δέντρου, εκεί όπου βρίσκεται ένα πανέμορφο κουκλόσπιτο, να ζήσουν για πάντα ευτυχισμένοι.
Για άλλη μια φορά, ο πρωταγωνιστής αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας πως δεν το επιθυμούσε αυτό. Συνέχισε, λοιπόν, να σκαρφαλώνει έως ότου συνάντησε ένα ναυτάκι. Εκείνο, πάλι, του πρότεινε κάτι πολύ μα πάρα πολύ καλύτερο. Στο κουτί στη βάση του δέντρου, όπου βρίσκεται εντός του μια μπουκάλα που έχει μέσα ένα καραβάκι, να την σπάσουν, να κλέψουν το καραβάκι, ώστε να πάνε στο πιο κοντινό ρυάκι και να σαλπάρουν. Με τον χάρτη θησαυρών θα ανακαλύψουν τα πιο πολύτιμα διαμάντια μετατρέποντάς τους στους πιο εύπορους όλου του κόσμου.
Ο ποντικός απέρριψε ξανά με ευγένεια και αυτήν την πρόταση και αγανακτισμένος αποκρίθηκε ότι δεν θέλει να γίνει ούτε δοξασμένος στρατιώτης, ούτε να ζήσει στο κουκλόσπιτο, ούτε να καταλάβει τον κόσμο και να γίνει πλούσιος. Θέλει, απλά, να αγγίξει ένα αστεράκι.
Κάτι το οποίο και συνέβη. Το όνειρό του έγινε αληθινό, αφού αδιάλειπτα συνέχισε να ανεβαίνει, ώσπου έφτασε στην κορυφή του ελάτου. Εκεί αντίκρισε το πιο όμορφο αστεράκι που είχε δει ποτέ του. Αισθάνθηκε τόσο μα τόσο ευτυχισμένο, που έτρεμε ολόκληρο. Τόσο που έχασε την ισορροπία του και έπεσε από το δέντρο στο χαλί. Έτρεξε να το πει στον παππού του, και εκείνος εντυπωσιασμένος, καθώς ήταν ο πρώτος που το κατόρθωσε, χάρηκε πολύ. Ο Τρωκτικούλης πήγε γοργά να ξανά αντικρίσει το αστεράκι, μα λόγω μιας βλάβης του ηλεκτρικού εκείνο είχε σβήσει. Νόμιζε, τότε, ότι επέστρεψε στον ουρανό. Σήκωσε το βλέμμα του στον έναστρο ουρανό. Ήταν τόσα πολλά!
Πλέον, είχε γεμίσει με αυτοπεποίθηση πως εφόσον έστω και μια φορά κατάφερε και άγγιξε ένα, πως οπωσδήποτε θα τα ξανακαταφέρει. Κάποια στιγμή.. Δεν θα τα παρατήσει. Θα τα αγγίξει όλα!
Πρόκειται, συνεπώς, για ένα παραμύθι ιδανικό για γονείς, αφού μέσα από αυτό διαφαίνεται η σημαντικότητα να κυνηγά κάποιος τα όνειρά του, παρά τις προκλήσεις που σίγουρα θα παρουσιαστούν στην πορεία, αλλά και τα μαθήματα μέσα από αυτές, ακόμη κι αν εξελιχθούν διαφορετικά οι καταστάσεις. Δεσπόζουσες και επικρατούσες έννοιες, η πίστη, η αισιοδοξία, η επιμονή, όπως, επίσης, και υπομονή, παρά τις αναδυόμενες δυσκολίες που μέλλουν να έρθουν. Όλα τα πλάσματα της γης έχουν όνειρα! Ας μην τα παρατούν!