Eurovision Song Contest 2023 Review: Τι είδαμε φέτος στο Λίβερπουλ;

Ο 67ος Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Τραγουδιού (Eurovision) πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Μαΐου στο Λίβερπουλ του Ηνωμένου Βασιλείου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, οι απανταχού eurofans απ’ όλο τον κόσμο περιμένουν τον καθιερωμένο μήνα διεξαγωγής της Eurovision που είναι ο Μάιος, για να γευτούν γι’ άλλη μία φορά τη μαγεία που προσφέρει αυτός ο αγαπημένος διαγωνισμός τραγουδιού.

Η φετινή διοργάνωση ήταν ειδικών περιστάσεων, καθώς πρόκειται για συνδιοργάνωση 2 χωρών. Η νικήτρια χώρα της περασμένης χρονιάς Ουκρανία, εξαιτίας της εμπόλεμης κατάστασης που συνεχίζει να επικρατεί στη χώρα της, αδυνατούσε να δώσει τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας για τη πλήρη διοργάνωση της Eurovision φέτος. Οπότε την κύρια διοργάνωση την ανέλαβε η πρώτη επιλαχούσα χώρα, η οποία ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο που τερμάτισε δεύτερο πέρσι. Μαζί με την σημαντική συνδρομή της Ουκρανίας ανέλαβαν τη φετινή οργάνωση, και χάρισαν σπουδαίες και φαντασμαγορικές βραδιές ημιτελικών και τελικού στο Λίβερπουλ, τόσο για τους παρευρισκόμενους στο Liverpool Arena, όσο και για τους τηλεθεατές απ’ όλο τον κόσμο. Ας πάμε να δούμε μερικά από τα στιγμιότυπα που μας έμειναν από τη βραδιά του τελικού.

Το καθιερωμένο flag parade μαζί με guest acts

Είναι κάτι που καθιερώνεται κάθε χρόνο στην έναρξη του τελικού, να παρουσιάζονται οι διαγωνιζόμενες χώρες με τους εκπροσώπους τους στο flag parade. Συνήθως στο flag parade υπάρχουν και κάποιοι guest acts ενδιάμεσα, οι οποίοι ήταν οι προηγούμενοι εκπρόσωποι της Ουκρανίας. Εμφανίστηκαν κατά σειρά οι εκπρόσωποι του 2021 Go_A με το Shum, η εκπρόσωπος και νικήτρια του 2016 Jamala με το 1944, η εκπρόσωπος του 2006 Tina Karol με το Show Me Your Love, και ο εκπρόσωπος του 2007 Verka Serduchka με το Dancing Lasha Tumbai, ο οποίος έκλεισε και το flag parade.

Οι παρουσιαστές της βραδιάς

Ένα πράγμα που σίγουρα θα θυμούνται από τον φετινό τελικό όλοι, είναι φυσικά οι παρουσιαστές. Η Βρετανίδα τραγουδίστρια Alesha Dixon, η Ουκρανή τραγουδίστρια Julia Sanina, η Βρετανίδα ηθοποιός Hannah Waddingham, και ο πολύ γνωστός Βρετανός παρουσιαστής και κωμικός Graham Norton, φρόντισαν με το δικό τους τρόπο, να μεταδώσουν το κλίμα που επικρατούσε στο Liverpool Arena, στο Green Room των συμμετεχόντων, αλλά και γενικά το όλο πρόγραμμα της βραδιάς, μέχρι φυσικά και την τελική ανακοίνωση του νικητή.

The Liverpool Songbook

Αφού βεβαίως ολοκληρώθηκε το διαγωνιστικό μέρος, όπου εμφανίστηκαν επί σκηνής και οι 26 συμμετοχές, κι αφού ξεκίνησε η διαδικασία της ψηφοφορίας του κοινού, υπήρξε αυτό το ευχάριστο μουσικό διάλειμμα, με καλεσμένους μερικούς από τους διαγωνιζόμενους των προηγούμενων χρόνων, να ερμηνεύουν σπουδαίες επιτυχίες από μεγάλους Βρετανούς καλλιτέχνες, και συγκροτήματα, καταγόμενοι από το Λίβερπουλ. Ο πρώτος που εμφανίστηκε ήταν ο εκπρόσωπος της Ιταλίας του 2019 και 2022 Mahmood, ο οποίος ερμήνευσε το Imagine του αείμνηστου John Lennon. Ακολούθησε η εκπρόσωπος του Ισραήλ και νικήτρια του 2018 Netta, η οποία ερμήνευσε το You Spin Me Round (Like A Record) των Dead Or Alive. Τη σκυτάλη αργότερα πήρε ο εκπρόσωπος της Ισλανδίας το 2021 Daði Freyr, ο οποίος ερμήνευσε το Whole Again των Atomic Kitten. Σειρά επίσης πήρε η εκπρόσωπος της Σουηδίας του 2022 Cornelia Jacobs, η οποία ερμήνευσε το I Turn To You της Melanie C. Μια σπέσιαλ εμφάνιση έκανε η εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου του 1993 Sonia, η οποία κατάγεται από το Λίβερπουλ, κι ερμήνευσε live το τραγούδι με το οποίο διαγωνίστηκε και ήρθε δεύτερη, το Better The Devil You Know, στην επέτειο της συμπλήρωσης 30 χρόνων από τη συμμετοχή της. Τέλος εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος της Ολλανδίας και νικητής του 2019 Duncan Lawrence, ο οποίος ερμήνευσε το You’ll Never Walk Alone των Gerry & The Pacemakers (1963), με πρώτη εκτέλεση φυσικά των Rodgers & Hammerstein (1945). Να σημειωθεί ότι είναι και τραγούδι που χρησιμοποιείται ως ύμνος της ποδοσφαιρικής ομάδας Λίβερπουλ.

Οι κριτικές επιτροπές έκριναν τον τελικό νικητή

Πολλές φορές οι κριτικές επιτροπές είναι και οι μεγάλοι αρνητικοί πρωταγωνιστές, επειδή κάθε χρόνο παρουσιάζουν διάφορες περίεργες εμμονές, περίεργο κόμπλεξ σε διάφορες συμμετοχές, με αποτέλεσμα να παραμορφώσουν κάπως το τελικό αποτέλεσμα. Και η αλήθεια είναι ότι και φέτος κάνανε σημαντικά φάουλ σε χαρακτηριστικές συμμετοχές που θα δούμε στη συνέχεια. Υποτίθεται ο ρόλος τους είναι να διατηρήσουν κάποιες ισορροπίες, όπως γίνεται σε κάθε μουσικό διαγωνισμό, και εισηγούνται τον δικό τους νικητή σε πρώτη φάση. Πολλές φορές έχουμε δει στο παρελθόν το κοινό να ανατρέπει πανηγυρικά την αρχική απόφαση των κριτικών επιτροπών, και να βγαίνει τελικός νικητής αυτός που ήταν πρώτος στο televoting. Κάποιες φορές επιτροπές και κοινό βγάζουν κοινό νικητή. Κάποιες φορές υπάρχει καραμπόλα επιτροπών και κοινού, και να προκύπτει νικητής αυτός που δεν ήρθε πρώτος ούτε στις επιτροπές, ούτε στο κοινό. Πιο πρόσφατες χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι της Jamala το 2016 που ήρθε 2η σε επιτροπές και televoting, αλλά και του Duncan Lawrence το 2019 που ήρθε 3ος στις επιτροπές και 2ος στο televoting. Φέτος όμως οι κριτικές επιτροπές πάτησαν παραπάνω το πόδι τους, και φρόντισαν ουσιαστικά να καθορίσουν την τελική νικήτρια, η οποία ήταν η Loreen με το Tattoo για τη Σουηδία. Ο Käärijä μπορεί να ήρθε πρώτος στο televoting, αλλά η διαφορά από την 2η Loreen, δεν ήταν αρκετή να υπερκαλύψει τη διαφορά που δημιουργήθηκε από τις κριτικές επιτροπές. Ήταν ένα αποτέλεσμα που δεν άρεσε σε πολλούς, γιατί έχουν μάθει τόσα χρόνια να βγάζουν νικητή από τη δικιά τους ψήφο. Υπάρχει ωστόσο μερίδα του κοινού που υποστήριξε την αρχική εισήγηση των επιτροπών, λέγοντας ότι επιτέλους αποκαταστάθηκαν διάφορες ισορροπίες σχετικά με τα περίεργα γούστα του κοινού. Οι επιτροπές έκριναν τον τελικό νικητή για πρώτη φορά μετά από το 2015, όπου ξανακέρδισε η Σουηδία με τον Måns Zelmerlöw και το Heroes.

Alessandra όπως λέμε Keiino, Blind Channel, & Subwoolfer

Πέρα από τον Φιλανδό, που ήταν ο μεγάλος χαμένος από τις κριτικές επιτροπές, ένα από τα μεγάλα θύματα, θα πρέπει να θεωρείται η νεαρή εκπρόσωπος της Νορβηγίας Alessandra. Η ταλαντούχα pop καλλιτέχνιδα φαίνεται να μην έπεισε/άρεσε καθόλου στις κριτικές επιτροπές, με σκοπό να κατετάγη 17η με 52 βαθμούς. Όμως η φήμη που απέκτησε όλο αυτό το καιρό από τα social media (Instagram & Tik Tok), σε συνδυασμό τον σημαντικά μεγάλο αριθμό αναπαραγωγών σε streaming services (Spotify & YouTube), αλλά και την πολύ ευνοϊκή 20η θέση εμφάνισης, κατετάγη 3η από το κοινό με 216 βαθμούς, οπότε στη τελική να τερματίσει στην 5η θέση με 268, εκτοξεύοντας “βασιλική” σκόνη στις κριτικές επιτροπές που επιχείρησαν να τη ρίξουν από το θρόνο της. Μια ανατροπή αποτελέσματος που θύμισε πολύ τους συμπατριώτες της Keiino το 2019, τους Φιλανδούς Blind Channel το 2021, αλλά και τους επίσης συμπατριώτες (και προκατόχους της) Subwoolfer το 2022 που βρέθηκαν σε παρόμοιες θέσεις.

Δεν εξηγήθηκε ωραία η Ελλάδα απέναντι σε Κύπρο και Andrew Lambrou

Ο Andrew Lambrou πραγματοποίησε μια πολύ σπουδαία εμφάνιση στη σκηνή του Liverpool Arena, και την εισέπραξε με την 12η θέση, ξεπερνώντας τα αρχικά προγνωστικά που τον ήθελαν πιο κάτω. Μέχρι εδώ so far so good. Η απόσταση του από την 10η θέση, ήταν μόλις 3(!) βαθμοί. Κάπου εκεί τα βλέμματα όλων των Ελλήνων και Κύπριων eurofans, στράφηκαν εναντίον της ελληνικής επιτροπής, και του Ελληνικού Ραδιοτηλεοπτικού Φορέα που τη συγκρότησε. Η φετινή επιτροπή της Ελλάδας, βαθμολόγησε τη συμμετοχή της Κύπρου, με μόλις 4(!) βαθμούς, δίνοντας το douze points στη συμμετοχή του Βελγίου, προκαλώντας διάφορα αρνητικά ερωτηματικά. Παραδοσιακά η Ελλάδα έδινε douze points, ή έστω κάποιο καλό βαθμό στη Κύπρο, ανεξάρτητα το πόσο καλό ή μέτριο τραγούδι είχε η Κύπρος. Ενώ και η Κύπρος ανταπέδιδε αναλόγως προς την Ελλάδα. Φαίνεται θα έχουμε διαμάχη του χρόνου στη Σουηδία ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο.

Τα μέλη που απάρτιζαν την φετινή ελληνική επιτροπή ήταν: Χρήστος Γιακουμόπουλος, Φώτης Γιαννούτσος, Νικόλαος Νικολακόπουλος, Κλαούντια Ματόλα, & Ευανθία Θεοτοκάτου. Φυσικά τα αποτελέσματα δεν τα σχολίασαν η Μαρία Κοζάκου και η Τζένη Μελιτά στη περιγραφή, για “ευνόητους λόγους”.

Δυνατές συμμετοχές μόνο στα “προγνωστικά”

Πάντα υπάρχουν κάποια προγνωστικά κόλπα που εφαρμόζουν πολλές στοιχηματικές εταιρείες, με κύριο σκοπό τα κέρδη τους. Ουδείς το αμφισβητεί αυτό. Όπως και τις προηγούμενες χρονιές, έτσι και φέτος υπήρχαν κάποιες φαινομενικά δυνατές συμμετοχές, που ωστόσο δεν φάνηκαν να αρέσουν ούτε στο κοινό, ούτε στις κριτικές επιτροπές. Μια από τις “δυνατές” συμμετοχές που διαψεύστηκε πανηγυρικά, ήταν της Ισπανίας με την Blanca Paloma με το EAEA. Ήταν 5η στα προγνωστικά, ωστόσο η live εμφάνισή της δεν κατάφερε να πείσει πολλούς. Μπορεί να ήταν 9η στις κριτικές επιτροπές με 95 βαθμούς, όμως στο televoting ήταν τελευταία, συγκεντρώνοντας μόλις 5 βαθμούς. Στο σύνολο, κατετάγη 17η με 100 βαθμούς.

Αντίστοιχα έγινε και με τη Γαλλία με την La Zarra και το Évidemment. Μπορεί η ερμηνεία της να ήταν κάπως συμπαθητική, όπως και η εμφάνισή της, ωστόσο ούτε και η ίδια έπεισε αρκετά τις κριτικές επιτροπές και το κοινό. 16η στις επιτροπές με 54 βαθμούς, 14η στο κοινό με 50 βαθμούς, στο σύνολο την έφεραν στην 16η θέση με 104 βαθμούς. Και φυσικά η ίδια η La Zarra φρόντισε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της, υψώνοντας “διακριτικά” το μεσαίο δάκτυλο μπροστά στον τηλεοπτικό φακό.

Τέλος έχουμε και το Ηνωμένο Βασίλειο με την Mae Muller και το I Wrote A Song. Ένα τραγούδι το οποίο έχει συμπαθητικό pop άκουσμα, και μια μεστή ερμηνεία, τουλάχιστον σε studio version. Μάλιστα ήταν 9η στα προγνωστικά. Όμως η live ερμηνεία δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τη studio version. Η προτελευταία θέση που κατετάγη, δικαίωσε πολλούς που επέκριναν αρνητικά την εμφάνισή της.

Outsider συμμετοχή μόνο στα “χαρτιά”

Η ακριβώς αντίθετη περίπτωση είναι η συμμετοχή της Εσθονίας με την Alika και το Bridges. Από τον 2ο ημιτελικό που διαγωνίστηκε, φάνηκε σχετικά αμφίβολη να περάσει στον τελικό του Σαββάτου. Όπως επίσης και τα προγνωστικά του τελικού την είχαν στις τελευταίες θέσεις. Όμως η Alika με τη φοβερή ερμηνεία της, φρόντισε να τα ανατρέψει όλα. Η Alika κέρδισε πολύ τις επιτροπές, και μερικώς το κοινό, με τελικό αποτέλεσμα την 8η θέση. Το Bridges θα μπορούσε να γίνει τέλειο movie soundtrack για ταινίες τύπου James Bond. Γιατί να μην το δοκιμάσει;

Από κακές απομιμήσεις, άλλο τίποτα

Υπάρχουν κατά καιρούς διάφορες κατηγορίες σε κάποιους καλλιτέχνες που “αντιγράφουν” κάποια παλιά τραγούδια. Κάποιες φορές έχουν δίκιο, κάποιες άλλες όχι. Υπάρχουν όμως και κάποιοι καλλιτέχνες, όπως επίσης και κάποια συγκροτήματα, να προσπαθούν να μιμηθούν ανεπιτυχώς κάποιους άλλους καλλιτέχνες. Ας πάρουμε παράδειγμα την εκπρόσωπο της Πολωνίας Blanka με το Solo. Είναι τραγούδι με αρκετά catchy pop ήχο, το οποίο μπορεί να το απολαύσει οποιοσδήποτε το καλοκαίρι σε beach bar, απολαμβάνοντας το mojito του. Όλα καλά μέχρι εδώ. Αυτό που σίγουρα θα έχουν παρατηρήσει ελάχιστοι, μπορεί και μερικοί, είναι το κινησιακό στυλ της Blanka που παραπέμπεται στην Ελένη Φουρέιρα, το ερμηνευτικό στυλ να παραπέμπεται κάπως στην Bebe Rexha, ενώ το τραγούδι της να θυμίζει το ομώνυμο single των Clean Bandit & Demi Lovato του 2018. Καθόλου unique style.

Κάτι αντίστοιχο περίπου και με τους φετινούς εκπρόσωπους της Σλοβενίας Joker Out, οι οποίοι θυμίζουν λίγο πολύ τους θριαμβευτές του 2021 Måneskin. Μπορεί η σύνθεσή τους να είναι πενταμελής, και να μην έχουν γυναίκα στο μπάσο, μπορεί να μην έχουν ένα ανατρεπτικό dress code, όμως η μουσική τους παραπέμπεται πολύ στους Måneskin. Από τη μία πλευρά αν το δει κανείς, δεν ακούγεται τόσο κακό. Όμως για τόσο μεγάλο μουσικό διαγωνισμό όπως η Eurovision, δεν ακούγεται ωραίο.

Πολύ αδικημένο είδος η ροκ

Η ροκ γενικά στην Eurovision δεν αντιμετωπίζεται με το καλύτερο τρόπο, κατά κύριο λόγο από τις κριτικές επιτροπές, και κατά δεύτερο από το κοινό. Μπορεί η ροκ να μετρά μόλις 2 νίκες στον θεσμό με τους Φιλανδούς Lordi το 2006, και τους Ιταλούς Måneskin το 2021, μια 2η θέση με τους Τούρκος MaNga το 2010, και κάποια καλά πλασαρίσματα στη κορυφαία δεκάδα, όμως είναι είδος που αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο μένος. Μήπως επειδή κάποιοι “καλοπροαίρετοι” χαρακτηρίζουν τη ροκ ως “μουσική του διαβόλου”; Ίσως να έχουν κι ένα δίκιο. Όμως πρόκειται για ένα από τα διαχρονικά είδη με αληθινή και αυθεντική σύνθεση. Παρ’ όλα αυτά δεν λένε να καταλάβουν μερικοί. Οι φετινοί εκπρόσωποι της Γερμανίας Lord Of The Lost, μετά από τη περιοδεία που είχαν με τους Iron Maiden, θα περίμεναν έστω και λίγο τη στήριξη από Ευρωπαίους metalheads. Όμως ήρθαν τελευταίοι. Φάνηκε ο ήχος τους να είναι ιδιαίτερα σκληρός για τέτοιο μουσικό διαγωνισμό. Ίσως το μουσικό τους στυλ να μοιάζει με τους Rammstein, και η ερμηνεία με τον Ville Valo. Ίσως το ντύσιμο να ήταν αρκετά αμφιλεγόμενο. Ίσως ένας συνδυασμός απ’ όλα αυτά. Δεν άξιζαν όμως την τελευταία θέση.

Διασωθέντες για το είδος της ροκ, θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι φετινοί εκπρόσωποι της Αυστραλίας Voyager. Ένα τραγούδι με συμπαθητικό rock/metal άκουσμα, και synth-wave στοιχεία, κέρδισαν σίγουρα περισσότερο τις κριτικές επιτροπές, αλλά και το κοινό εν μέρει. Η 6η θέση στις επιτροπές, και η 20η θέση στο κοινό, τους έφεραν στην 9η θέση με 151 βαθμούς. Σίγουρα αξίζουν ακόμη περισσότερη προβολή μετά από την Eurovision.

Eurovision χωρίς τσίρκο, απλά δεν γίνεται

Φαίνεται ότι ο Verka Serduchka το 2007 έχει προκαλέσει απίστευτο χαμό, κι από τότε σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε τέτοιες αμφιλεγόμενες συμμετοχές, για να προκαλέσουν απίστευτο γέλιο στο κοινό. Δεν αποτελεί φυσικά εξαίρεση και η φετινή συμμετοχή της Κροατίας με τους Let 3. Ο σκοπός τους φυσικά είναι να σατιρίσουν διάφορους υπεύθυνους για τα δυσάρεστα γεγονότα, όπως η εμπόλεμη κατάσταση στην Ουκρανία. Φυσικά το στιγμιότυπο που “ξεβρακώνονται”, έχει γίνει αντικείμενο ποικίλου σχολιασμού από μεγάλη μερίδα του κόσμου. Το οξύμωρο φυσικά, είναι ότι το κοινό γουστάρει τρελά αυτές τις συμμετοχές. Η 13η θέση πάντως δεν φαίνεται και πολύ άσχημη για την Κροατία.

Η μονοκερίνα που έκαψε καρδιές

Μπορεί στα πρώτα ακούσματα, αλλά και με το βίντεο κλιπ να μην έπειθε και τόσο πολύ μεγάλο μέρος του κοινού. Όμως από την εμφάνιση του ημιτελικού, φρόντισε από τη πρώτη στιγμή να μαγνητίσει πολλά βλέμματα πάνω της. Η φετινή εκπρόσωπος του Ισραήλ Noa Kirel με τη σέξι εμφάνισή της, αλλά και την απίστευτη χορογραφία της, εντυπωσίασε γι’ άλλη μία φορά το κοινό που βρέθηκε στο Liverpool Arena, αλλά και μπροστά στις οθόνες. Η 3η θέση που πήρε, ήταν η καλύτερη δυνατή ανταμοιβή της.

Η τρέλα επί σκηνής και η μεγάλη στήριξη από το κοινό, απλά δεν έφταναν

Ήξερε ότι θα βρει μεγάλο, και σχεδόν ανυπέρβλητο εμπόδιο μπροστά του για τη νίκη. Όμως φρόντισε να κάνει ότι περνούσε από το χέρι, ελπίζοντας για το θαύμα. Πράγματι ο φετινός εκπρόσωπος της Φιλανδίας Käärijä με το Cha Cha Cha ήταν πολύ κοντά στο θαύμα. Ο hardcore/upbeat & hip-hop ρυθμός, ξεσήκωσε όλο το Liverpool Arena, αλλά και σημαντική μερίδα πίσω από τις τηλεοράσεις. Κι έκανε πολλούς να φωνάζουν τ’ όνομά του. Είχε όμως ένα αδύναμο σημείο το οποίο ήταν η ερμηνεία του. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν φάνηκε να του στοιχήσει ωστόσο, καθώς οι επιτροπές φρόντισαν ήδη να του βάλουν ένα μεγάλο εμπόδιο. Ουσιαστικά αισθάνθηκε σαν να ήταν ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς, κι ας τερμάτισε 2ος.

Η δοκιμασμένη συνταγή που κερδίζει

Η Σουηδία γενικά όλα αυτά τα χρόνια διαθέτει αρκετές συνταγές επιτυχίας. Γι’ αυτό είναι άλλωστε κι από τις πιο πετυχημένες χώρες της Eurovision, με αρκετές νίκες στο ενεργητικό της, μαζί με την Ιρλανδία. Το 2008 δοκίμασε να ακολουθήσει μια παλιά τακτική της Ιρλανδίας, και να καλέσει την νικήτρια του 1999 Charlotte Nilsson, ωστόσο ήταν ανεπιτυχής η απόπειρα. Φέτος δοκίμασε να το επιχειρήσει ξανά με τη Loreen. Από την αρχή φάνηκε ότι θα της βγει αυτή η απόπειρα, καθώς το Tattoo φρόντισε να κάνει παρόμοιο χαμό με το Euphoria το 2012, ενώ ταυτόχρονα άνοιγε τη διαφορά της στα προγνωστικά από τους υπόλοιπους. Όλοι οι οιωνοί φάνηκαν να είναι υπέρ της. Ωστόσο το θέμα με την αναγκαστική αλλαγή της πλατφόρμας στη σκηνή της Eurovision, φάνηκε να της στερεί την σημαντική ισχύ της. Η ερμηνεία της στον τελικό δεν φάνηκε να ήταν η καλύτερη δυνατή σε σχέση με τον ημιτελικό, όμως φρόντισε και η ίδια με το τρόπο της να χτίσει σημαντικά θεμέλια. Κι αυτά τα θεμέλια (σ.σ. κριτικές επιτροπές), ήταν αυτά που της χάρισαν τη νίκη, σε συνδυασμό τη καθηλωτική εμφάνισή της.

Κι όπως αναφέραμε, η Loreen έγραψε ιστορία στο Λίβερπουλ το Σάββατο 13 Μαΐου. Έγινε μόλις η πρώτη καλλιτέχνιδα στην ιστορία της Eurovision που κατακτά 2 νίκες. Ενώ παράλληλα έγινε ο 2ος καλλιτέχνης που το πετυχαίνει μετά από τον πολύ σπουδαίο Ιρλανδό Johnny Logan. Ταυτόχρονα η Σουηδία ισοφάρισε την Ιρλανδία στις νίκες, κι αυτή τη στιγμή συγκατοικούν στη κορυφή με 7 νίκες.

Αυτά είδαμε από τη φετινή Eurovision που διεξήχθη στο Λίβερπουλ. Παρακολουθήσαμε ένα φαντασμαγορικό σόου, με πολύ όμορφες συμμετοχές φέτος, και αναμένουμε πλέον ακόμη πιο όμορφες συμμετοχές στην Eurovision της επόμενης χρονιάς που θα διεξαχθεί σε πόλη της Σουηδίας.

See You In Sweden!!!

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης