“Don’t look up”: Η νέα αποκαλυπτική κωμωδία του Netflix
Η νέα ταινία του Netflix, η οποία κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα, με σκηνοθέτη τον Adam McKay, φάνηκε να προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις. Οι κριτικοί ταινιών και το κοινό κατέκριναν ή επαίνεσαν την ταινία, ενώ φάνηκε η δυσκολία που αντιμετωπίζει στις μέρες μας ένας σκηνοθέτης να μεταδώσει μέσω της σάτιρας ένα σημαντικό μήνυμα στον θεατή.
Στη ταινία αυτή, για όποιον δεν την έχει δει, παρακολουθούμε μία φανταστική ιστορία στην οποία ένας κομήτης επρόκειτο να καταστρέψει τον πλανήτη. Η υπόθεση είναι δραματική αλλά ξεκάθαρη. Δύο αστρονόμοι, που τους υποδύονται οι Leonardo di Caprio και Jennifer Lawrence, ανακαλύπτουν ότι ένας κομήτης θα χτυπήσει μέσα σε έξι μήνες τη Γη. Οι ίδιοι φαίνεται να προσπαθούν να προειδοποιήσουν τον κόσμο, κάνοντας έκκληση στον Λευκό Οίκο, ενώ ταυτόχρονα απευθύνονται προς τα ΜΜΕ. Οι προσπάθειές τους να προειδοποιήσουν την κοινωνία αντιμετωπίζονται με χλευασμό, αδιαφορία, δειλία και, τελικά, πλήρη άρνηση. Οι φωνές των επιστημόνων όχι απλώς δεν βρίσκουν απήχηση, αλλά καταλήγουν να γίνουν χιουμοριστικά memes και να τροφοδοτήσουν θεωρίες συνωμοσίας στο διαδίκτυο. Οι δυο πρωταγωνιστές εκλιπαρούν τους ανθρώπους, να κοιτάξουν ψηλά, ενώ η ίδια η κυβέρνηση παροτρύνει τον κόσμο να κάνει το αντίθετο.
Στο καστ βλέπουμε μερικά μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, όπως είναι η Meryl Streep, η οποία υποδύεται την αμείλικτη και διεφθαρμένη πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Timothee Chalamet να μεταμορφώνεται σε έναν νεαρό, ο οποίος ερωτεύεται τον χαρακτήρα που υποδύεται η Jennifer Lawrence, αλλά και την Ariana Grande, την οποία συναντάμε στον ρόλο μίας γνωστής ποπ τραγουδίστριας.
Η ταινία αυτή αποτελεί μία προειδοποίηση για τη κλιματική αλλαγή. Μέσα από την εξέλιξη της υπόθεσης καταλαβαίνουμε τη μεταφορά για την αδυναμία της κοινωνίας μας να ενεργήσει συλλογικά για να σταματήσει την καταστροφή. Ο αρχικός στόχος του σκηνοθέτη ήταν να σατιρίσει την αδιαφορία αυτή του κόσμου απέναντι στα σοβαρά περιβαλλοντικά θέματα. Η ταινία δεν σχετίζεται με την πανδημία που διανύουμε, όπως ισχυρίστηκαν πολλοί, καθώς, όπως είπε ο Αdam McKay, η ιδέα και το σενάριο ξεκίνησαν πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού. Μετά από όσα έχουμε ζήσει όμως, είναι λογικό σε κάποια σημεία, να συγχέουμε τα γεγονότα της ταινίας με τα όσα έχουν συμβεί στη κοινωνία μας.
Η πλοκή βέβαια, προχωράει ευχάριστα, καθώς ο δημιουργός καταφέρνει να αποδώσει ένα κρίσιμο για την εποχή και για την ανθρωπότητα μήνυμα μέσω του χιούμορ και της ειρωνίας. Δεν μπορούμε όμως, να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ από όσα βλέπουμε στην ταινία. Και αυτό είναι αρκετά ανησυχητικό. Σε πολλά σημεία ο θεατής μπαίνει αναπόφευχτα στη διαδικασία να συγκρίνει τα τραγικά γεγονότα και τον τρόπο αντιμετώπισής τους από την πλευρά των κυβερνήσεων, με τη κατάσταση που επικρατεί σήμερα.
Και μπορεί κάποια από τα αστεία να φαίνονται λίγο έως πολύ χοντροκομμένα, η ειρωνεία παρατραβηγμένη και οι συμπεριφορές υπερβολικές, όμως η υπερβολή αυτή εξυπηρετεί άνετα τους σκοπούς της ταινίας.
Η πρωτοτυπία πάντως του McKay οδήγησε σε έναν νέο δρόμο τον κινηματογράφο: στόχος του ήταν να θίξει σοβαρά ζητήματα με ανάλαφρο τρόπο. Έτσι, κατάφερε να απευθυνθεί στις μεγαλύτερες μάζες, να επηρεάσει την πλειοψηφία των θεατών, παρά την αντίδραση εκείνων που ενοχλήθηκαν με την επιλογή του αυτή.