Με αφορμή την Παράσταση, «Τιμάνδρα», η Νάνα Παπαδάκη δίνει τη δική της οπτική για το έργο, σε μια σύντομη συνέντευξη που παραχώρησε στον cityvibes.gr και τον Γιώργο Μαλέκα:

Το έργο “Τιμάνδρα” εξερευνά πολύπλοκα θέματα όπως ο έρωτας, ο πόλεμος και η γυναικεία σεξουαλικότητα μέσα από το αρχαίο σκηνικό του. Ως ηθοποιός, πώς προσεγγίσατε την ενσάρκωση ενός τόσο ιστορικά και συναισθηματικά φορτισμένου χαρακτήρα;

Όπως σωστά λέτε, το έργο εξερευνά τον έρωτα, τον πόλεμο, τη γυναικεία σεξουαλικότητα, αλλά, κυρίως, αναφέρεται στην πολιτική και κοινωνική σύνδεσή τους και για αυτό το επέλεξα. Επειδή, ακριβώς, δεν περιορίζεται σε μια, ακόμη, ερωτική ιστορία, και στη «φόρτιση» που αυτή επιφέρει, αλλά, μέσω αυτής, ανοίγεται στη μεγάλη εικόνα, η οποία ξεκινά απ’ τα βάθη της ιστορίας και φτάνει ως τις μέρες μας. Άρα δεν στέκομαι τόσο στον χαρακτήρα, δεν παίζουμε ψυχολογικό θέατρο, αλλά στην «Ιδέα», δηλαδή σε κάτι που, συνήθως, προσπερνούμε, κυρίως, όταν πρόκειται για μια γυναίκα. Εστίασα, λοιπόν, στη γυναίκα, ως φορέα ιστορικών, κοινωνικών, πολιτικών ζυμώσεων πάνω στο ίδιο της το σώμα και, φυσικά, το μυαλό, μιας και πρόκειται για εταίρα, δηλαδή γυναίκα ερωτική και καλλιεργημένη, δηλαδή ερωτική, επί της ουσίας. Και, κυρίως, ανοιχτή να βαδίσει, με όλο της το είναι, πάνω στο έδαφος της αμφιβολίας. Εκεί εντοπίζω τη δική μου ενσάρκωση της Τιμάνδρας. Ακόμη και «χωροταξικά» βρίσκομαι, επί σκηνής, σε ένα «άδειο» κέντρο,  δίχως κανένα κράτημα από θεατρικό φροντιστήριο, κατευθείαν απεύθυνση στο κοινό ή χορογραφημένη κίνηση. Πάνω σε αυτό το έδαφος καλούμαι να υπάρξω. Η κάθε ενσάρκωση της Τιμάνδρας έχει τη δική της δυσκολία. Στη δική μου εντοπίζω την πύκνωση γύρω από έναν ιστορικό και φιλοσοφικό λόγο που αρθρώνεται πάνω σ’ ένα ανεξερεύνητο έδαφος.  

Άνθρωποι, απ’ όλη την ηθική και πνευματική γκάμα, ζούσαν και στην αρχαιότητα. Υπήρχαν προδότες, ηλίθιοι, έξυπνοι, κουτοπόνηροι, ανοιχτά μυαλά, κλειστά μυαλά, πολιτικοί με όραμα, πολιτικάντηδες, λαοπλάνοι, άνθρωποι έντιμοι, άνθρωποι φοβισμένοι, άνθρωποι τρυφεροί. Τα ίδια όπως και τώρα.

Νάνα Παπαδάκη

Δεδομένου του φιλοσοφικού βάθους του έργου, ποιες προσωπικές ιδέες ή σκέψεις σας επηρέασαν περισσότερο κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης της Τιμάνδρας;

Με απασχόλησε το «συλλογικό όριο» πάνω στο οποίο κινείται η ψυχή και η σκέψη αυτής της γυναίκας. Το όνομά της, που σημαίνει «αυτή που τιμά τον άνδρα», είναι, προφανώς, ειρωνικό, γιατί ποιο άλλο όνομα θα έδιναν οι άντρες σε μια εταίρα, παρά το ότι τους τιμά! Ούτε, επίσης, αποτελεί μια ηρωίδα της αρχαιότητας. Δεν ήταν ηρωίδα, εταίρα ήταν. Και για μένα αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί συνήθως βλέπουμε την «αρχαιότητα» μέσα από ένα «ηρωικό» πρίσμα. Άνθρωποι, απ’ όλη την ηθική και πνευματική γκάμα, ζούσαν και στην αρχαιότητα. Υπήρχαν προδότες, ηλίθιοι, έξυπνοι, κουτοπόνηροι, ανοιχτά μυαλά, κλειστά μυαλά, πολιτικοί με όραμα, πολιτικάντηδες, λαοπλάνοι, άνθρωποι έντιμοι, άνθρωποι φοβισμένοι, άνθρωποι τρυφεροί. Τα ίδια όπως και τώρα. Δεν ήταν ανώτεροι, επειδή κάποια σπουδαία μυαλά έζησαν, τότε, ανάμεσά τους, ούτε είμαστε εμείς ανώτεροι, επειδή κατεβάζουμε καινούριες εφαρμογές στο κινητό μας. Αλλού είναι το θέμα και το έργο, που συνδυάζει τη γυναίκα, τη φιλοσοφία, το χιούμορ και τον έρωτα, ήταν το πιο κατάλληλο για να μιλήσω για πράγματα που θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να είναι αυτονόητα και τα οποία ο συγγραφέας του Θοδωρής Καλλιφατίδης θίγει με απαράμιλλη γλαφυρότητα και μαεστρία. Άλλωστε ο ίδιος, ως καθηγητής φιλοσοφίας, αλλά και σπουδαστής του Θεάτρου Τέχνης, ήταν ο πλέον κατάλληλος για να συνδυάσουμε, επί σκηνής, θέατρο και φιλοσοφία, κάτι που για εμένα είναι ζητούμενο, στην εποχή που ζούμε. Η εμπλοκή μου με την παράσταση ξεκίνησε απ’ την αρχική ιδέα, προχώρησε στην παραγωγή και έφτασε μέχρι την ενσάρκωση μίας εκ των τριών εκδοχών της Τιμάνδρας, κάτι που είχαμε συμφωνήσει με τον συγγραφέα εξαρχής. Η ματιά του Καλλιφατίδη με εκφράζει απόλυτα γιατί είναι πρωτότυπη, βαθιά, πολιτική. Η δραματουργία που μας κατακλύζει δεν δίνει στη γυναίκα τον ρόλο που της αξίζει και, πρωτίστως, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Δεν γίνεται πάνω στο σώμα μας να εκφράζεται μόνο η απατημένη σύζυγος, η αδίστακτη ερωμένη, η αφοσιωμένη μάνα και άλλα στερεότυπα που προφανώς αφορούν, αντίστοιχα, και στους άντρες. Ούτε γίνεται όταν λέμε σώμα να εννοούμε μόνον το γυναικείο. Και οι άντρες έχουν σώμα, δεν είναι ασώματοι. Στο έργο του Καλλιφατίδη βρήκα μια γυναίκα όμορφη, καλλιεργημένη, δυνατή. Πιο σύγχρονη από πολλές άλλες σύγχρονες εκδοχές της.

Το έργο θίγει επίσης θέματα όπως η ελευθερία και η ουσία της ζωής. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας πώς αυτά τα θέματα βρίσκουν απήχηση στο σύγχρονο κοινό, από τη δική σας οπτική γωνία;

Θα μιλήσω πάλι απ’ την οπτική γωνία της δικής μου «ενσάρκωσης» της Τιμάνδρας, που είναι αρκετά σύνθετη. Ας πούμε, σ’ ένα σημείο, αναφέρεται το αν είναι προτιμότερο να έχει κανείς πολλές επιλογές όπως π.χ. να ζει στην Αθήνα ή στο αυστηρό καθεστώς της Σπάρτης. Σκέφτομαι, επηρεαζόμενη απ’ όσα ζούμε, ότι, πλέον, έχουμε φτάσει στο σημείο όλες οι επιλογές που έχουμε να αποτελούν, επί της ουσίας, την ίδια μία και μοναδική επιλογή, αυτή που δεν θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της κοινωνίας. Όλες οι δραματουργίες τείνουν προς την ίδια κατεύθυνση. Δεν ξέρω λοιπόν και εγώ εάν είμαι ελεύθερη, όπως νομίζω, ή εάν η πληθώρα επιλογών είναι η ίδια, μία και απαράλλακτη, επιλογή που συμφέρει την υπάρχουσα κατάσταση και απλά αλλάζουμε σκηνικά και ρούχα, από θέατρο σε θέατρο, από σκηνή σε σκηνή, αγοράζουμε το ίδιο προϊόν, σε πολλές, φαινομενικά, διαφορετικές εκδοχές, σκεφτόμαστε και κάνουμε όλοι τα ίδια. Επίσης, η ουσία της ζωής, για εμένα, είναι η υπέρβαση και εάν το θέατρο απομακρυνθεί από αυτή του τη λειτουργία, τότε δεν επιτελεί τον ρόλο του, απλά συντηρείται και συντηρεί.  

Την επόμενη φορά που θα επισκεφτεί ένα μνημείο (σ.σ. το κοινό) να σκεφτεί ότι όλοι οι άνθρωποι που ζούσαν τότε και για τους οποίους περηφανεύεται δεν ήταν όλοι ευφυείς, υπήρχαν και «αρχαίοι» βλάκες.

Νάνα Παπαδάκη

“Τι πιστεύετε ότι πρέπει να πάρει το κοινό από την παράστασή σας και το έργο στο σύνολό του;”

Ένα έναυσμα για να δει κανείς την πολύπαθη «αρχαιότητα» διαφορετικά, μέσα απ’ την κοινωνική και πολιτική της σκοπιά, τη γυναίκα ως φορέα «Ιδεών», να δει και, κυρίως, να ακούσει μια όμορφη ιστορία, αρκετά σύνθετη είναι αλήθεια, να αναρωτηθεί αν υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να «συγκινείται» στο θέατρο. Την επόμενη φορά που θα επισκεφτεί ένα μνημείο να σκεφτεί ότι όλοι οι άνθρωποι που ζούσαν τότε και για τους οποίους περηφανεύεται δεν ήταν όλοι ευφυείς, υπήρχαν και «αρχαίοι» βλάκες. Να δει τη χώρα ως έναν ζωντανό οργανισμό εν εξελίξει και όχι ως τελειωμένη υπόθεση. Χρειάζεται απ’ όλους μας καθημερινή εγρήγορση. Και πιστεύω ότι έργα που φέρνουν τη φιλοσοφία στη σκηνή είναι εξαιρετικά χρήσιμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Σε ευχαριστούμε πολύ!
Επιμέλεια Συνέντευξης: Γιώργος Μάλεκας

«Τιμάνδρα», του Θοδωρή Καλλιφατίδη | Από 6 Απριλίου στο θέατρο ΕΛΕΡ.

Με αφορμή την επερχόμενη παράσταση “Τάξη” (πληροφορίες στο τέλος του άρθρου), οι πρωταγωνιστές παραχώρησαν στο cityvibes.gr και το Γιώργο Μαλέκα μια σύντομη συνέντευξη, βάζοντας μας στο κλίμα των επόμενων ημερών.

Για τον δάσκαλο (κ. McCafferty):

Ως ενδιάμεσος στο έργο, πώς ο χαρακτήρας σας πλοηγείται στις δύσκολες δυναμικές μεταξύ του σχολικού συστήματος και των γονικών προσδοκιών;”

Αιμίλιος Καλογερής:

Ο McCafferty, ο δάσκαλος του έργου, προσπαθεί να συμβάλλει σε μια όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα των μαθητών του στο σχολείο και νοιάζεται για την εξέλιξή τους αργότερα. Σκοπός του ως εκπαιδευτικός είναι η μετάδοση της γνώσης, η καλλιέργεια, η βελτίωση της συμπεριφοράς των παιδιών και επιδιώκει μια εποικοδομητική συνεργασία μεταξύ σχολείου και οικογένειας.

Ίσως όμως, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο! Επειδή ακριβώς οι στόχοι που θέτει ως εκπαιδευτικός είναι πολύ υψηλοί, δεν λαμβάνει όσο θα έπρεπε υπόψη του την απαξίωση των προτάσεών του από τους γονείς των μαθητών, οι οποίοι κουβαλώντας ακόμα μέσα τους το αίσθημα αποκλεισμού λόγω των  ακατάλληλων μεθόδων μάθησης της δικής τους εποχής και τη γεύση της αποτυχίας έχουν κάθε λόγο να υποπτεύονται τις σύγχρονες και εξελιγμένες εκπαιδευτικές μεθόδους επίλυσης των μαθησιακών προβλημάτων ως καταστροφικές για το παιδί τους που θα μπορούσαν να το στιγματίσουν για όλη του τη ζωή.

Από τον χειρισμό του θέματος στο έργο ΤΑΞΗ των Ιζόλτ Γκόλντεν και Ντέιβιντ Χόραν καταλαβαίνουμε πως άσχετα από τις προθέσεις του δασκάλου, την επάρκεια, και το ψυχικό του δόσιμο στην αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών των μαθητών του, τα όρια της επιρροής του στην διαμόρφωση των δυνατοτήτων των παιδιών καθορίζονται από τους γονείς και το οικογενειακό περιβάλλον του μαθητή. Γι’ αυτό ούτε ευδιάκριτα είναι, ούτε ξεκάθαρο είναι το πότε λειτουργούν θετικά, ανασταλτικά ή ακόμα και καταστρεπτικά.

Οι προσβολές που εκτοξεύει (σ.σ. ο Μπράιαν) απέναντι στον καθηγητή, εμποτισμένες από το αίσθημα της προσωπικής του αποτυχίας ως μαθητή, ως μηχανικού, ως πατέρα και ως συζύγου, παρά τις φοβερές προσπάθειες που έχει κατά καιρούς καταβάλει, τον οδηγούν  σε ένα παραλήρημα εχθρότητας και αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς.

Παναγιώτης Νικολιδάκης

Για τον Brian Costello (πατέρας): 

“Στην “Τάξη”, ο χαρακτήρας σας αντιμετωπίζει σημαντικές διαφωνίες με τις εκπαιδευτικές αποφάσεις που λαμβάνονται για τον γιο του. Πώς η προοπτική του χαρακτήρα σας αμφισβητεί τις παραδοσιακές απόψεις για την εκπαίδευση;

Παναγιώτης Νικολιδάκης:

Ο Μπράιαν διαφωνεί με τις εκπαιδευτικές μεθόδους διδασκαλίας καθώς πιστεύει πως το σχολείο δεν δίνει λόγο στον μαθητή, δεν αφουγκράζεται τις ανησυχίες του και δεν νοιάζεται για τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Το βλέπει σαν ένα κλειστό σύστημα χωρίς ανάσα διαφυγής, κάτι σαν φυλακή δηλαδή. Κατηγορεί μάλιστα το σχολείο πως καθορίζει την στάση του απέναντι στους μαθητές λαμβάνοντας υπόψη όχι την πρόοδό τους στα μαθήματα αλλά την κοινωνική θέση των γονιών τους, την οικονομική τους κατάσταση και την επαγγελματική τους καταξίωση. Κατ’ ουσίαν ο Μπράιαν αναπτύσσει μια επιχειρηματολογία που έχει να κάνει με τα αισθήματα προκατάληψης και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους δασκάλους, που προέρχεται από τα δικά του δύσκολα μαθησιακά χρόνια, την ανάμνηση των οποίων δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ. Διατείνεται πως η ποιότητα της εκπαίδευσης δεν είναι εφάμιλλη των προσδοκιών ενός μαθητή καθώς το σχολείο στερείται κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι προσβολές που εκτοξεύει απέναντι στον καθηγητή, εμποτισμένες από το αίσθημα της προσωπικής του αποτυχίας ως μαθητή, ως μηχανικού, ως πατέρα και ως συζύγου, παρά τις φοβερές προσπάθειες που έχει κατά καιρούς καταβάλει, τον οδηγούν  σε ένα παραλήρημα εχθρότητας και αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς.

Για τη Donna Costello (Μητέρα):

“Ο χαρακτήρας σας στην “Τάξη” εκφράζει φόβους για τον στιγματισμό του παιδιού της. Τι πιστεύετε ότι λέει αυτό το έργο για τις κοινωνικές πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς στην αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών αναγκών των παιδιών τους;”

Ρίτα Μαρτσάκη

Η Ντόνα μπαίνοντας μέσα στην σχολική αίθουσα αυτομάτως της έρχονται μνήμες από τα δικά της παιδικά χρόνια και την τραυματική εμπειρία που είχε ως μαθήτρια αυτού του σχολείου. Μνήμες που, όπως αντιλαμβανόμαστε κατά τη διάρκεια του έργου, την έχουν στιγματίσει και καθορίσει. Έχοντας ζήσει και η ίδια τα σχολικά της χρόνια ως ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, δυσκολεύεται να διαχειριστεί το θέμα που θίγει ο δάσκαλος και θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο για το πρόβλημα του παιδιού της. Νιώθει ανεπαρκής και αποτυχημένη παρ’ όλο που είναι η μόνη που καταβάλλει προσπάθειες να τον διαβάσει και να τον βοηθήσει.

Στο άκουσμα από το στόμα του δασκάλου ότι ο γιος της χρειάζεται σχολικό ψυχολόγο αναβιώνουν οι δικές της αγωνίες και φόβοι που είχε ως μαθήτρια του ίδιου σχολείου. Και είναι όλα αυτά τα παιδικά τραύματα που την κάνουν σήμερα να μην μπορεί να εμπιστευτεί το εκπαιδευτικό σύστημα και τον τρόπο που λειτουργεί. Στα χρόνια που η ίδια ήταν μαθήτρια δεν βρέθηκε κάποιος να τη βοηθήσει, να την κατευθύνει, έχασε μια χρονιά εξαιτίας του άρρωστου πατέρα της για να τον φροντίζει και έπειτα μπήκε σε μια τάξη για παιδιά με ειδικές ανάγκες, πράγμα το οποίο την έκανε να αισθανθεί πως ήταν ένα «τούβλο», όπως μαθαίνουμε από το στόμα του Μπράιαν. Τώρα ως ενήλικας και μητέρα προσπαθεί να αποβάλλει αυτές τις σκέψεις και να κοιτάξει να βοηθήσει το παιδί της που τη χρειάζεται. Αντιλαμβάνεται όμως ότι δε μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των μαθημάτων.

Ο τρόπος που ο δάσκαλος μεταφέρει στους γονείς το πρόβλημα του γιου τους ενισχύει τα αρνητικά τους συμπλέγματα καθώς ως γονείς κουβαλούν πολλά κατάλοιπα μέσα τους από τα δικά τους μαθησιακά χρόνια. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τις αγαθές προθέσεις του δασκάλου τον οποίο αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη και καχυποψία, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγκρούσεις και παρεξηγήσεις. Το έργο μας δείχνει  ότι η ευθύνη για την πρόοδο ενός παιδιού εξαρτάται από τους δύο αυτούς παράγοντες,  το εκπαιδευτικό σύστημα και το οικογενειακό περιβάλλον. Επίσης μας δείχνει πως το μορφωτικό επίπεδο των γονιών μπορεί να έχει καθοριστική σημασία στην εξέλιξη του παιδιού τους μέσω της επιρροής που ασκούν σε οικογενειακό επίπεδο. Το εκπαιδευτικό σύστημα από την άλλη με την άκαμπτη οργάνωσή του δεν καταφέρνει πολλές φορές να αξιοποιήσει τις δυνατότητες ενός παιδιού, με αποτέλεσμα το παιδί να αφήνεται στη μοίρα του.

Σας ευχαριστούμε πολύ και καλή επιτυχία!
Επιμέλεια Συνέντευξης: Γιώργος Μαλέκας

ΤΑΞΗ! | Το βραβευμένο θεατρικό έργο των Ιζόλτ Γκόλντεν και Ντέιβιντ Χόραν σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη ταξιδεύει, για 3 μόνο παραστάσεις, στην Αθήνα, στο θέατρο «Σταθμός»

Το άγχος είναι μια φυσιολογική αντίδραση του εγκεφάλου σε στρες και αβεβαιότητα. Αν και μπορεί να είναι χρήσιμο καθώς μας προετοιμάζει για προκλήσεις, όταν υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο επίπεδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την καθημερινότητά μας και την ψυχική μας υγεία. Η διαχείριση του άγχους μπορεί να γίνει μέσω διαφόρων τεχνικών.

Στο Cityvibes.gr φιλοξενείται η Ψυχολόγος Νίκη Αρσενίου, ώστε να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για το εν λόγω ζήτημα.

Η Νίκη Αρσενίου είναι Ψυχολόγος με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος, απόφοιτη του
τμήματος Ψυχολογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ειδικεύεται στη Γνωστική Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία. Είναι δημιουργός του
Ασύγχρονου Εκπαιδευτικού Προγράμματος Psychology Lab, όπου μοιράζεται μαζί σου
όλη της την εμπειρία ως Ψυχολόγος.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για εκείνη ο άνθρωπος. Για τον παραπάνω λόγο
συνεχίζει να παρακολουθεί τα νέα δεδομένα στο χώρο της Ψυχικής Υγείας καθώς
επιθυμεί να αποκτήσει γνώσεις αλλά και να μάθει μεθόδους που έχουν ευεργετικά
αποτελέσματα για τον άνθρωπο.
Στόχος της είναι η προαγωγή της Ψυχικής Υγείας σε όλο τον πληθυσμό.

Το άγχος δεν είναι αυτό που είσαι. Το άγχος είναι αυτό που βιώνεις

Τι ακριβώς είναι το άγχος;

«Το άγχος είναι μια φυσική αντίδραση του ανθρώπου για έναν φόβο ή την προσμονή ενός
μελλοντικού γεγονότος ή αποτελέσματος. Χαρακτηρίζεται από αισθήματα ανησυχίας,
έντασης και νευρικότητας. Το επίμονο και χρόνιο άγχος μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική
αγωνία και να επηρεάσει τις καθημερινές δραστηριότητες. Οι αγχώδεις διαταραχές είναι
μια ομάδα καταστάσεων ψυχικής υγείας που περιλαμβάνουν υπερβολικό άγχος και μπορεί
να εκδηλωθούν με διάφορες μορφές, όπως η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, η
διαταραχή πανικού και η διαταραχή κοινωνικού άγχους.»

Τι ρόλο παίζει το νευρικό σύστημα;

«Όταν σκεφτόμαστε το άγχος είναι απαραίτητο να τονίσουμε πώς το νευρικό σύστημα παίζει
κρίσιμο ρόλο. Το άγχος μπορεί να γίνει κατανοητό ως μια υπερβολική απάντηση του
συμπαθητικού νευρικού συστήματος σε αντιληπτές απειλές ή στρεσογόνους παράγοντες.
Όταν ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται έναν πιθανό κίνδυνο, πυροδοτεί την απελευθέρωση
ορμονών του στρες όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη, προετοιμάζοντας το σώμα για
«μάχη ή φυγή». Σε άτομα με άγχος, αυτή η απόκριση μπορεί να απορυθμιστεί, οδηγώντας
σε χρόνια ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και σε αυξημένα επίπεδα
ορμόνης του στρες. Αυτή η επίμονη κατάσταση διέγερσης μπορεί να οδηγήσει σε σωματικά
συμπτώματα όπως αυξημένο καρδιακό ρυθμό, γρήγορη αναπνοή, μυϊκή ένταση και
αυξημένη αίσθηση εγρήγορσης. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να επηρεάσει
αρνητικά τη συνολική ευεξία, οδηγώντας σε κόπωση, ευερεθιστότητα και δυσκολία
συγκέντρωσης. Η κατανόηση του άγχους μέσω του φακού του νευρικού συστήματος
υπογραμμίζει τη φυσιολογική βάση αυτής της κοινής πάθησης ψυχικής υγείας και
υπογραμμίζει τη σημασία των ολιστικών παρεμβάσεων που απευθύνονται τόσο στο μυαλό
όσο και το σώμα για αποτελεσματική θεραπεία.»

Πως γίνεται η διάγνωση μίας αγχώδους διαταραχής;

«Όταν πρόκειται για τη διάγνωση μιας αγχώδους διαταραχής, οι επαγγελματίες ψυχικής
υγείας ακολουθούμε το DSM-V (Diagnostic Statical Manual).
Η διάγνωση είναι απλώς ένα χρήσιμο εργαλείο που διαμορφώνει και αναπτύσσει τo
ολιστικό σχέδιο θεραπείας.
Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή (GAD) χαρακτηρίζεται από υπερβολικό άγχος και
ανησυχία για διάφορα γεγονότα ή δραστηριότητες. Σύμφωνα με το DSM-V, τα συμπτώματα
πρέπει να υπάρχουν για τουλάχιστον 6 μήνες για τη διάγνωση της ΓΑΔ
Μερικά από τα κριτήρια για τη Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή είναι:

1. Το άτομο βιώνει υπερβολικό άγχος και ανησυχία για μια ποικιλία γεγονότων ή
   δραστηριοτήτων, συχνά περιμένοντας το χειρότερο ακόμα και όταν δεν υπάρχει προφανής
   λόγος ανησυχίας.
2. Το άτομο θεωρεί ότι είναι δύσκολο να ελέγξει την ανησυχία του και μπορεί να
   αισθάνεται ότι κυριεύεται από το άγχος του.
3. Η ΓΑΔ συχνά περιλαμβάνει σωματικά συμπτώματα όπως, κόπωση, ευερεθιστότητα,
   μυϊκή ένταση και διαταραχές ύπνου.
4. Μπορεί να υπάρξει δυσκολία συγκέντρωσης ή αδυναμία χαλάρωσης.
   Το άγχος προκαλεί κλινικά σημαντική δυσφορία ή έκπτωση σε κοινωνικούς,
   επαγγελματικούς ή άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργικότητας του ατόμου.
   Για να φτάσουμε σε αυτή τη διάγνωση, ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας, ολοκληρώνουμε
   πρώτα μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση των συμπτωμάτων και του ιστορικού του ατόμου.»

Υπάρχουν άλλα συμπτώματα άγχους;

«Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι μπορεί να υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορεί να
εκδηλωθεί το άγχος σε κάποιον. Είναι βασικό να γίνουμε περίεργοι με τον εαυτό μας, ώστε
να κατανοήσουμε καλύτερα πώς βιώνουμε το άγχος.
Ήθελα να αναφέρω μερικά άλλα συμπτώματα που μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν
τις ρίζες τους σε μια αγχώδη εμπειρία.

• Συνεχής αίσθηση του επείγοντος
• Ακύρωση σχεδίων την τελευταία στιγμή
• Πάντα εν κινήσει
• Η αποφυγή ως πρωταρχική στρατηγική αντιμετώπισης
• Υπερφαγία ή υποφαγία
• Δάγκωμα νυχιών
• Τελειομανία
• Στομαχικά προβλήματα
• Πόνος στο στήθος
• Δυσκολία αναπνοής

Αναρωτηθείτε, όταν βιώνω άγχος, τι συμβαίνει στο μυαλό και το σώμα μου;
Μπορείς να μάθεις περισσότερα για το άγχος , στον παρακάτω σύνδεσμο
https://nikiarseniou.gr/agxos-poso-epivlaves-einai-telika/ »

Ποια είναι η θεραπεία του άγχους;

«Πιστεύω στην υιοθέτηση μιας ολιστικής προσέγγισης για τη θεραπεία του άγχους,
απευθυνόμενη στο άτομο ως σύνολο και όχι απλώς στη θεραπεία των συμπτωμάτων. Αυτή
η προσέγγιση εστιάζει στο μυαλό, το σώμα και το πνεύμα για την προώθηση της
συνολικής ευημερίας και τη μακροπρόθεσμη διαχείριση του άγχους.»

1)Μυαλό
«Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT) χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τα άτομα να
εντοπίσουν και να επαναπροσδιορίσουν αρνητικά μοτίβα σκέψης που συμβάλλουν στο
άγχος. Υπάρχουν πολύτιμα εργαλεία για να βοηθήσουν τα άτομα να παραμείνουν παρόντα,
μειώνοντας τον αντίκτυπο των σκέψεων που προκαλούν άγχος. Αυτή θα θεωρηθεί μια
προσέγγιση από πάνω προς τα κάτω για τη θεραπεία του άγχους, όπου εστιάζουμε στις
αρνητικές βασικές πεποιθήσεις, στα αρνητικά πρότυπα σκέψης και στις γνωστικές
στρατηγικές αντιμετώπισης.
Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για τις σκέψεις και πως μας επηρεάζουν, στο
παρακάτω άρθρο
https://nikiarseniou.gr/skepsi-pos-epireazei/
Επίσης, στο επόμενο άρθρο μπορείς να διαβάσεις πως να σκέφτεσαι πιο θετικά
https://nikiarseniou.gr/kane-mia-thetiki-skepsi-simera/»

2)Σώμα
«Η σωματική δραστηριότητα είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση του άγχους, καθώς
βοηθά στη μείωση του στρες και ενθαρρύνει την παραγωγή ενδορφινών, των φυσικών
ανυψωτικών της διάθεσης του σώματος. Μια καλά ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε
θρεπτικά συστατικά και χαμηλή σε επεξεργασμένα τρόφιμα, μπορεί επίσης να υποστηρίξει
τη συνολική ψυχική υγεία και να μειώσει τα συμπτώματα άγχους. Επιπλέον, ορισμένα
συμπληρώματα, όπως το μαγνήσιο και τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, έχει αποδειχθεί ότι
βοηθούν στην ανακούφιση του άγχους.»

3)Πνεύμα

«Η σύνδεση με τον εσωτερικό εαυτό μας και η εύρεση μιας αίσθησης σκοπού είναι
εξαιρετικά επωφελείς διαδικασίες. Η καλλιέργεια υγιών σχέσεων, η ενασχόληση με χόμπι ή
η εξερεύνηση της φύσης μπορούν επίσης να προσφέρουν μια αίσθηση πληρότητας και να
μειώσουν τα επίπεδα άγχους.
Μάθε παρακάτω πως να βάζεις στόχους αλλά και γιατί είναι σημαντικές οι κοινωνικές μας
σχέσεις
https://nikiarseniou.gr/stoxeyse-kaiden-thaxaseis/
https://nikiarseniou.gr/zontano-diktio/»

Πώς να λάβετε υποστήριξη αν βιώνετε άγχος;
«Πιστεύω ότι μια ολιστική προσέγγιση για τη θεραπεία του άγχους όχι μόνο βοηθά στην
ανακούφιση των συμπτωμάτων αλλά επίσης ενδυναμώνει τα άτομα να αναλάβουν ενεργό
ρόλο στη δική τους ευημερία. Λόγω του ότι το νευρικό σας σύστημα δουλεύει υπερωρίες
όταν αισθανόμαστε άγχος, επηρεάζεται ολόκληρο το σώμα μας. Είναι σημαντικό να
εξετάσουμε ΟΛΕΣ τις πτυχές του εαυτού μας για να καταλάβουμε τι μπορεί να χρειάζεται
και πώς να τον υποστηρίξουμε καλύτερα.
Αν βιώνεις άγχος, είμαι εδώ για να το συζητήσουμε και να σου δώσω περισσότερες
πληροφορίες.»

Ιστοσελίδα: www.nikiarseniou.gr
Instagram

Η σχέση είναι ένας δρόμος γεμάτος με ανατροπές και προκλήσεις, απαιτώντας συνεχή ενασχόληση και προσήλωση από κάθε μέλος του ζευγαριού. Αν και η αγάπη είναι η βάση της, τα προβλήματα μπορούν να προκύψουν από διάφορους παράγοντες. Η έλλειψη επικοινωνίας, οι αντικρουόμενοι στόχοι ή αξίες, η έλλειψη συμβιβασμού και οι διαφορετικές προσδοκίες, μπορούν να αποτελέσουν προκλήσεις. Ωστόσο, η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων με ανοικτό πνεύμα, σεβασμό και δέσμευση μπορεί να ενισχύσει τη σχέση και να οδηγήσει σε μια πιο σταθερή και ικανοποιητική σχέση.

Στο Cityvibes.gr μίλησε η Ψυχολόγος – Θεραπεύτρια ζεύγους EFT , συστημική οικογενειακή θεραπεύτρια, Δέσποινα Δριβάκου.

Περισσότερες πληροφορίες για την Ψυχολόγο, μπορείτε να αντλήσετε από την ιστοσελίδα της.

Ποια είναι τα πιο συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια σήμερα και πώς αυτά επηρεάζουν τη σχέση τους;

«Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια σήμερα μπορεί να διαφέρουν αναλόγως των συνθηκών αλλά κάποια κοινά προβλήματα περιλαμβάνουν:

Επικοινωνιακά προβλήματα: Η έλλειψη επικοινωνίας ή η δυσλειτουργία στην επικοινωνία μπορεί να δημιουργήσει αποστάσεις μεταξύ των συντρόφων και να οδηγήσει σε προβλήματα εμπιστοσύνης και σύνδεσης.

Διαχείριση του χρόνου: Οι εργασιακές υποχρεώσεις, τα παιδιά, οι κοινωνικές δραστηριότητες και άλλες υποχρεώσεις μπορεί να δημιουργήσουν έλλειψη χρόνου για την αφοσίωση στη σχέση.
Οικονομική πίεση: Οι οικονομικές δυσκολίες μπορούν να επηρεάσουν το ζευγάρι και να δημιουργήσουν ένταση ή ανησυχία για το μέλλον.

Αποτυχία να διαχειριστούν τις διαφορές: Οι διαφορετικές απόψεις ή προσεγγίσεις σε θέματα όπως η ανατροφή των παιδιών, οι οικονομικές επιλογές κλπ., μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρούσεις.
Απομάκρυνση λόγω τεχνολογίας: Η υπερβολική χρήση των κινητών τηλεφώνων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να δημιουργήσει απομάκρυνση μεταξύ των εταίρων.

Αυτά τα προβλήματα μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά τις σχέσεις, καθώς μπορούν να δημιουργήσουν έλλειψη εμπιστοσύνης, ενοχλήσεις και απόσταση μεταξύ των δυο .Η διαχείριση των προβλημάτων αυτών έρχεται μέσω της επικοινωνίας της αμοιβαίας συνεννόησης και της δέσμευσης για την επίλυση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν.»

Πώς μπορεί η επικοινωνία να βελτιωθεί μεταξύ των μελών ενός ζευγαριού, ιδίως όταν αντιμετωπίζουν διαφορές ή δυσκολίες;

«Η βελτίωση της επικοινωνίας ενός ζευγαριού είναι κρίσιμη για την υγιή λειτουργία της σχέσης, ειδικά όταν αντιμετωπίζουν διαφορές ή δυσκολίες. Ορισμένες πρακτικές που μπορούν να βοηθήσουν είναι οι εξής:

Ακούστε ενεργά: Αφιερώστε χρόνο να ακούσετε τον σύντροφό σας χωρίς διακοπές και χωρίς προκαταλήψεις. Ακούστε με προσοχή και προσπαθήστε να καταλάβετε τι νιώθει ο άλλος.
Εκφράστε τα συναισθήματά σας με σαφήνεια: Μιλήστε ανοικτά για τα συναισθήματά σας και τις ανησυχίες σας. Χρησιμοποιήστε (π.χ. “Νιώθω απογοητευμένος όταν…”) για να μπορέσετε εκφράσετε τις ανάγκες και τα συναισθήματά σας.

Αποφεύγετε τις κατηγορίες και την επίθεση. Προσπαθήστε να αποφεύγετε να κατηγορείτε ή να επιτίθεστε στον άλλον. Αντίθετα, εστιάστε στην περιγραφή των συναισθημάτων σας και στην ανάγνωση των δικών του συναισθημάτων.

Δείξτε σεβασμό και συμπόνια: Εκφράστε σεβασμό και συμπόνια προς τον σύντροφό σας, ακόμα και όταν διαφωνείτε. Εκτιμήστε τις απόψεις και τις αισθήσεις του.

Επικοινωνήστε τακτικά: Κρατήστε ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας και μιλήστε τακτικά για θέματα που είναι σημαντικά για εσάς και τον σύντροφό σας.

Εξερευνήστε τις λύσεις μαζί: Δείτε τις δυσκολίες ως ζευγάρι και αναζητήστε λύσεις που συμπεριλαμβάνουν τις ανάγκες και των δύο.

Η καλή επικοινωνία απαιτεί προσήλωση και πρακτική. Με την αμοιβαία υποστήριξη και την κατανόηση του ενός από τον άλλον, τα ζευγάρια μπορούν να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις διαφορές και να ενισχύσουν την σχέση τους.»

Πώς μπορεί η ανισορροπία στην κατανομή των εργασιών και των ευθυνών να επηρεάσει τη δυναμική της σχέσης και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για τη δημιουργία ισορροπίας;

«Για να δημιουργήσετε ισορροπία στην κατανομή των εργασιών και των ευθυνών σε μια σχέση, μπορείτε να εξετάσετε τους εξής τρόπους:

Επικοινωνία: Μιλήστε ανοιχτά και ειλικρινά με τον σύντροφό σας για την ανισορροπία που αντιλαμβάνεστε στις εργασίες και τις ευθύνες. Εξετάστε πώς μπορείτε να κατανείμετε τα καθήκοντα ισότιμα.

Οργάνωση και προγραμματισμός: Καθορίστε κοινούς στόχους και καθορίστε ποιος θα αναλάβει κάθε εργασία. Οργανώστε ένα πρόγραμμα ή ένα πλάνο για τη διαχείριση των καθηκόντων και των υποχρεώσεων.

Συνεργασία και αμοιβαία υποστήριξη: Μάθετε να συνεργάζεστε ως ζευγάρι για την ολοκλήρωση των καθηκόντων. Υποστηρίξτε αμοιβαία ο ένας τον άλλον και εκφράστε εκτίμηση για τις προσπάθειές του.
Ευελιξία και προσαρμοστικότητα: Είναι σημαντικό να είστε ευέλικτοι και να προσαρμόζεστε στις ανάγκες και τις προκλήσεις.»

Ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές στην αντιμετώπιση των προβλημάτων σε μια σχέση από τον ψυχολόγο σε σύγκριση με την αντίστοιχη αντίληψη που έχουν τα μέλη του ζευγαριού;

«Ο ψυχολόγος και το ζευγάρι μπορεί να έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και αντιλήψεις όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα σε μια σχέση. Ορισμένες από τις κύριες διαφορές είναι οι εξής:

Απόψεις του ψυχολόγου:

Αντικειμενική αξιολόγηση: Ο ψυχολόγος είναι αντικειμενικός παράγοντας που αναλύει τα προβλήματα της σχέσης χωρίς προκαταλήψεις ή συναισθηματικό φορτίο που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στα μέλη του ζευγαριού.

Επαγγελματική εκπαίδευση και εμπειρία: Ο ψυχολόγος έχει εκπαίδευση και εμπειρία στην αντιμετώπιση των διαπροσωπικών σχέσεων και των συναισθημάτων, καθώς και στην εφαρμογή τεχνικών θεραπείας.

Κατανόηση των διαδικασιών σχέσης: Ο ψυχολόγος έχει γνώση για τις διαδικασίες που επηρεάζουν μια σχέση και τους παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα.

Αντιλήψεις των μελών του ζευγαριού:

Προσωπική εμπειρία και συναισθήματα: Τα μέλη του ζευγαριού έχουν προσωπική εμπειρία και συναισθήματα από τη σχέση τους, τα οποία επηρεάζουν την αντίληψή τους για τα προβλήματα και τις λύσεις.

Συναισθηματικό απόθεμα για την διαχείριση του στρες: Οι ενδιαφερόμενοι μπορεί να έχουν συναισθηματική επάρκεια και αντιμετώπιση του στρες σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Προσωπικές προτιμήσεις και αντιλήψεις: Οι ενδιαφερόμενοι μπορεί να έχουν διαφορετικές προτιμήσεις και αντιλήψεις για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και να επιλυθούν οι διαφορές.

Για να βελτιώσουν την διαχείριση των προβλημάτων στη σχέση τους, τα μέλη του ζευγαριού μπορούν να επωφεληθούν από την επαγγελματική συμβουλευτική ή θεραπεία, καθώς και να επιδείξουν ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία μεταξύ τους. Η συνεργασία με έναν ειδικό μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και στη βελτίωση της δυναμικής της σχέσης.»

Ιστοσελίδα: drivakoudespina.com

Facebook

Instagram

TikTok

Με αφορμή την παράσταση «Ο Συνεργός», του Γιώργου Χριστοδούλου, στο θέατρο «Επί Κολωνώ», η Μαρία Προϊστάκη, στο ρόλο της Τασούλας, παραχώρησε στο cityvibes.gr και το Γιώργο Μαλέκα, μια συνέντευξη για τη δική της οπτική πάνω στο έργο!

Μελετώντας το κείμενο του Γ. Χριστοδούλου, ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα; Πώς βλέπεις το εγχείρημά του;

Μ: «Κατάλαβα αμέσως ότι πρόκειται για ένα πολύ δυνατό έργο. Θυμάμαι βρήκα όλους τους χαρακτήρες εξαιρετικά ενδιαφέροντες και ήμουν στην άκρη της καρέκλας μου μέχρι το τέλος. Στο τέλος συγκινήθηκα, προβληματίστηκα, ανακουφίστηκα, όλα μαζί. Θαυμάζω το Γιώργο για αυτή την ικανότητα του να δημιουργεί τόσο άρτιες ιστορίες, να γράφει χαρακτήρες πολύ ανθρώπινους σε ακραίες συνθήκες και να μπορεί να εμβαθύνει και στα δύο φύλα εξίσου. Είναι κάτι με το οποίο ασχολείται εδώ και χρόνια, η συγγραφή θεατρικών έργων, και απλώς τώρα αισθάνθηκε άνετα να επικοινωνήσει και αυτή του την ιδιότητα με το κοινό.»

Η ανικανότητα των αρχών να πάρουν στα σοβαρά αυτού του είδους τα εγκλήματα είναι απελπιστική. Η δε αύξηση των γυναικοκτόνων, των ανδρών δηλαδή που πιστεύουν ότι έχουν αυτό το δικαίωμα είναι τρομακτική και απόλυτα εξοργιστική

Μαρία Προϊστάκη

Είχες ακούσει πριν το κείμενο, για την υπόθεση αυτή; Πώς σε έκανε να νιώσεις; 

Μ: «Φυσικά. Νομίζω όλοι την είχαν παρακολουθήσει και είχαν σοκαριστεί. Ήταν από τις πρώτες γυναικοκτονίες που καταγράφηκαν τόσο έντονα στη μνήμη του κοινού και νομίζω η πρώτη που ο γυναικοκτόνος είχε επιλέξει να είναι στα φώτα της δημοσιότητας κατά τη διαλεύκανση του εγκλήματος. Από τότε ακολούθησαν το παράδειγμα του και άλλοι. Και από τότε δυστυχώς μαθαίνουμε για πολλές γυναικοκτονίες, πιο πολλές απ’ όσες μπορούμε να αντέξουμε. Τότε είχα σοκαριστεί. Τώρα είμαι εξοργισμένη και βαθιά απογοητευμένη. Η ανικανότητα των αρχών να πάρουν στα σοβαρά αυτού του είδους τα εγκλήματα είναι απελπιστική. Η δε αύξηση των γυναικοκτόνων, των ανδρών δηλαδή που πιστεύουν ότι έχουν αυτό το δικαίωμα είναι τρομακτική και απόλυτα εξοργιστική».

Μίλησε μας για τον ρόλο της Τασούλας… Τι σου έκανε περισσότερη εντύπωση στο χαρακτήρα της;

Μ: «Η Τασούλα είναι η γυναίκα του Αποστόλη, του ανθρώπου δηλαδή που μέσα σ’ ένα βράδυ αποφασίσει να βοηθήσει τον ξάδερφο του και γυναικοκτόνο στην εξαφάνιση του πτώματος της Βίκης. Η Τασούλα επίσης είναι παιδική φίλη της Βίκης και έχει πολύ στενή σχέση και με τη μάνα της Βίκης.
Η Τασούλα είναι μια γυναίκα με δυνατότητες για πολλά πράγματα, για αγάπη, για σπουδές, για εργασία αλλά για τους δικούς της λόγους και από τους δικούς της δαίμονες, βρίσκεται να περνάει τη ζωή της στο σπίτι, ως σύζυγος του Αποστόλη.
Τα διλήμματα που αντιμετωπίζει την υπερβαίνουν και κατρακυλάει κι αυτή σε ένα μονοπάτι που δεν επέλεξε.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση το πως αντιδράει όταν μαθαίνει το κακό που έχει συμβεί και το τι κάνει αφότου αποκαλυφθεί η αλήθεια σε όλους.»

Τι θα ήθελες να επικοινωνήσεις με το ρόλο σου στο κοινό;

Μ: Μέσα από το ρόλο μου λέω στο κοινό «Αγαπήστε. Αλλά πρώτα απ’ όλα αγαπήστε τον εαυτό σας. Προστατέψτε αλλά πρώτα απ’ όλα προστατέψτε τον εαυτό σας. Ξυπνήστε. Μιλήστε. Πάντα υπάρχουν επιλογές. Κι εκεί που δεν υπάρχουν, υπάρχουν. Κι όταν δεν καταφέρετε να κάνετε τίποτα σωστό, παραδεχτείτε το. Δηλώστε αδυναμία. Σταθείτε στο ύψος σας και αναλάβετε την ευθύνη σας.»

Πώς κυλάει η συνεργασία σου με τους συμπρωταγωνιστές σου; 

Μ: «Οι τρεις άνθρωποι με τους οποίους βρίσκομαι επί σκηνής είναι εξαιρετικοί ηθοποιοί, είναι ιδανικοί για τους ρόλους που ερμηνεύσουν και είναι τύχη να τους συναντώ κάθε βράδυ και να χτίζουμε αυτή την ιστορία μαζί. Είμαστε συνοδοιπόροι. Αυτή η ιστορία μας έφερε κοντά και γι’ αυτό πάντα θα υπάρχει μια μυστική συνομωσία μεταξύ μας».

Σε ευχαριστούμε πολύ, Μαρία!
Επιμέλεια Συνέντευξης: Γιώργος Μαλέκας

«Ο Συνεργός», του Γιώργου Χριστοδούλου | Από 9 Μαρτίου, για νέο κύκλο παραστάσεων, στο θέατρο «επί κολώνω»

Με αφορμή την επιθεώρηση «Το μποστάνι του Μποστ», στο θέατρο Μεταξουργείο η Κατερίνα Μπιλάλη μας παρουσίασε, σε μια σύντομη συνέντευξη και στον Γιώργο Μαλέκα, τη δική της οπτική στα πάντα επίκαιρα κείμενα του Μποστ:

Τα κείμενα του Μποστ και η μουσική του Κηλαηδόνη περιγράφονται ως εξαιρετικά επίκαιρα παρά την ηλικία τους. Πώς θεωρείτε ότι αυτά τα έργα βρίσκουν απήχηση στο σημερινό κοινό;

Ο Μποστ με την ιδιαίτερη, μοναδική του γραφή καταδείκνυε τα κακώς κείμενα της εποχής του, τα οποία δυστυχώς παραμένουν σχεδόν τα ίδια και στην δική μας. Με την καυστική του πένα και με όπλο τη σάτιρα, τον σουρεαλισμό και το παράδοξο, ο Μποστ θέτει πολιτικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς, όπως η ανεργία, η διάβρωση της πολιτικής εξουσίας, ο χρηματισμός, οι ταξικές ανισότητες, η αδιαφορία και η απάθεια των ισχυρών απέναντι στους φτωχούς και ανήμπορους. Μήπως δεν είναι επίκαιρο σήμερα η επιστροφή των ελγίνειων; Η δηθενιά των νεόπλουτων; Οι ακολασίες σε θρησκευτικούς κόλπους; Η αστυνομική βία; Η ματαιότητα της ζωής; Οι έμφυλες ανισότητες; Όλα αυτά είναι θέματα αγγίζουν το κοινό γιατί τα βιώνει στην καθημερινότητά του.

Ο Μποστ ταξιδεύει στον χρόνο και φέρνει στα καθ’ ημάς αυτές τις σπουδαίες ιστορίες που έχουν αντέξει στον χρόνο τόσους αιώνες, τις μπλέκει με ήρωες της φαντασίας του και φτιάχνει μια δική του αφήγηση, περνώντας τα δικά του κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, με μαεστρία και με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Κατερίνα Μπιλάλη

Το έργο προσφέρει μια νέα προσέγγιση σε ιστορίες όπως η Μήδεια και το Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Πώς πιστεύετε ότι αυτή η σάτιρα συμβάλλει στη συνεχιζόμενη συζήτηση για αυτές τις κλασικές ιστορίες;

Η πρόσληψη των μεγάλων έργων όπως αυτά του Ευριπίδη και του Σαίξπηρ είναι ατελείωτη, γι’ αυτό και είναι μεγάλα έργα. Κι όταν η πρόσληψη γίνεται από μεγάλους συγγραφείς όπως ο Μποστ, τότε έχουμε ένα εξίσου μεγάλο έργο. Ο Μποστ ταξιδεύει στον χρόνο και φέρνει στα καθ’ ημάς αυτές τις σπουδαίες ιστορίες που έχουν αντέξει στον χρόνο τόσους αιώνες, τις μπλέκει με ήρωες της φαντασίας του και φτιάχνει μια δική του αφήγηση, περνώντας τα δικά του κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, με μαεστρία και με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Ως ηθοποιός, ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε δουλεύοντας σε μια παράσταση που συνδυάζει διαφορετικά θεατρικά είδη και ιστορικές περιόδους;

Η πρόκληση ήταν να μπορέσουμε να περάσουμε το πνεύμα του Μποστ αναλλοίωτο αλλά ταυτόχρονα επικαιροποιημένο. Επίσης, πρόκληση αποτέλεσε το γεγονός ότι το χιούμορ του Μποστ δεν είναι εύκολο, ούτε επιφανειακό και επειδή μας ενδιαφέρει να διεγείρουμε συναισθήματα στο κοινό, ήταν μεγάλο στοίχημα να τους μεταφέρουμε αυτόν τον ανεστραμμένο κόσμο του Μποστ και να τον κατανοήσουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να συν- κινηθούν.

Τι ελπίζετε να θυμάται το κοινό από το έργο ή και τον Μποστ αντίστοιχα;

Δεν θα ήθελα να θυμάται αλλά να αισθανθεί. Να γελάσει με την ψυχή του, να συγκινηθεί, να νοσταλγήσει, να θυμώσει, να προβληματιστεί. Γιατί το ατού του Μποστ είναι ότι χτυπάει ή μαστιγώνει όσους προσβάλλουν είτε την ηθική, είτε την κοινωνικοπολιτική αίσθηση, δίχως να περιορίζεται από φορμαλιστικούς περιορισμούς, διαθέτοντας μεγάλη ποικιλία στη σάτιρά του.

Πώς κυλάει η συνεργασία με το υπόλοιπο cast? Ήταν δύσκολο να “δέσετε” για να αντιμετωπίσετε το ποικίλο και δυναμικό περιεχόμενο του έργου;

Είναι όλοι τους εξαίσιοι ηθοποιοί και κυρίως άνθρωποι με ευγένεια και σεβασμό. Οπότε ήταν εύκολο να “δέσουμε” και επί σκηνής και ως παρέα. Το κυριότερο, φυσικά, είναι ότι είχαμε την ελευθερία από τον σκηνοθέτη μας να προτείνουμε και να αλληλοσυμπληρωνόμαστε χωρίς ανταγωνισμούς και μικρότητες. Οπότε είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε το αποτέλεσμα των κόπων μας στις παραστάσεις και να χαιρόμαστε πολύ που έχουμε αυτή τη θερμή ανταπόκριση από το κοινό.

Ευχαριστούμε πολύ!

Επιμέλεια Συνέντευξης: Γιώργος Μαλέκας

Το μποστάνι του Μποστ | Μια εξωφρενικά επίκαιρη επιθεώρηση σε κείμενα του Μποστ και μουσική του Λουκιανού Κηλαηδόνη

Με αφορμή την παράσταση «Δε μιλένιαλς», στον τεχνοχώρο φάμπρικα – bar, οι υπέροχες Χρύσα Κολοκούρη και Λουκία Ανάγνου, παραχώρησαν μια σύντομη συνέντευξη στον cityvibes.gr και τον Γιώργο Μαλέκα, εξηγώντας περαιτέρω τις συνθήκες των millenials εν έτει 2024:

Πώς γεννήθηκε στο μυαλό σου Χρύσα να γράψεις για τους μιλένιαλς; Ξεκίνησε από εσένα και μόνο ή γνωρίζεστε ήδη με την ομάδα;

Χρύσα: Η ιδέα γύριζε στο μυαλό μου τα τελευταία τρία χρόνια περίπου. Είχε ξεκινήσει με την ανάγκη να μιλήσω για το σήμερα, για τη γενιά μας, για τη ζωή στην Αθήνα, για στιγμές καθημερινότητας. Εκείνο τον καιρό συνεργαζόμασταν με τη Λουκία για το “Αγάπης Αγώνας Άγονος” και σε μια κουβέντα, της μίλησα για την ιδέα. Βρεθήκαμε με τον Άρη, ξεκίνησαν οι συζητήσεις με τους τρεις μας και το καλοκαίρι που μας πέρασε ξεκίνησα να γράφω το κείμενο. Λίγο πριν το τελειώσω, ένα απόγευμα στην Κυψέλη γνωρίστηκα με τον Νίκο και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η ομάδα.

Μιλήστε μου λίγο για τους χαρακτήρες σας. Πώς συνδέεστε μεταξύ σας;

Λουκία: Υποδύομαι την Λουκία, μία νεαρή δικηγόρο εκεί στα τριάντα που παλεύει να αποδεχτεί τη σεξουαλικότητα της και προσπαθεί να αποκανονικοποιήσει τον κάζουαλ σεξισμό που δέχονται οι γυναίκες στα εταιρικά περιβάλλοντα. Θέλει να κάνει αυτό το παρακάτω βήμα. Να περάσει τη γραμμή και να πει «εγώ αυτή είμαι και σε όποιον αρέσει». Νομίζω πως ο ρόλος αυτός είναι σαν μια μεγάλη εξομολόγηση της γενιάς μας. Μιας γενιάς που έμαθε να είναι κρυμμένη στη ντουλάπα και που τώρα αποφασίζει πως δεν πάει άλλο.

Χρύσα: Η Χρύσα έχει έρθει στην Αθήνα από μία μικρή επαρχιακή πόλη. Η Αθήνα δεν είναι το σπίτι της, όμως ελπίζει να γίνει. Μοιάζει σαν να είναι η πόλη αυτή για εκείνη η απάντηση που ψάχνει να βρει. Σε τι; Ίσως και η ίδια να μην έχει απαντήσει στον εαυτό της. Έτσι μπαίνοντας τυχαία σε ένα μπαρ, συναντάει τη Λουκία και τον αδερφό της, τον Άρη. Με τη Λουκία γνωρίζονταν από παλιά, τον Άρη τον γνωρίζει εκείνο το βράδυ. Και έτσι ξεκινάει η ιστορία…

Το έργο εξελίσσεται σε πλαίσιο bartheater. Είχατε ξαναδουλέψει υπό αυτές τις συνθήκες; Τι σας αρέσει περισσότερο σε σχέση με την τυπική σκηνή;

Λουκία: Είναι η πρώτη φορά που κάνω θέατρο σε μπαρ και ομολογουμένως έχει αρκετή πλάκα. Παίζουμε κυριολεκτικά στο μισό μέτρο από τον κόσμο και αυτό κάνει το παιχνίδι ακόμα πιο διαδραστικό. Προσωπικά ανυπομονώ για τη στιγμή που κάποιος από το κοινό θα ταυτιστεί τόσο πολύ και θα πει «αϊ στο καλό θα ανέβω κι εγώ και θα τα πω». Δεν έχει γίνει ως τώρα αλλά δεν κρύβω πως είναι ένας δικός μου ευσεβής πόθος (Χρύσα μη με σκοτώσεις με μαρτυρικό τρόπο).

Χρύσα: Δεν είχα ξανακάνει bartheater πριν από τη δουλειά αυτή. Επίσης δεν είχα ξανασκηνοθετήσει. Πρώτες φορές και τα δύο, ωστόσο όταν γεννιόταν αυτός ο κόσμος στο μυαλό μου, ένα από τα πρώτα πράγματα για τα οποία ήμουν βέβαιη ήταν ο χώρος.  Ήξερα πως ήθελα να είναι μη θεατρικός και ήξερα πως δεν με ενδιέφερε μία συνθήκη “σκηνής” μέσα στο μπαρ, κάποιο stage δηλαδή. Δεν ήθελα καμία απόσταση από τους θεατές, ήθελα όλοι να είμαστε μέρος της ιστορίας. Ίσως και να τη λέμε μαζί. Αυτό νομίζω ότι μου αρέσει και περισσότερο στη συνθήκη αυτή, ότι δεν υπάρχει καμία απόσταση ασφαλείας για κανέναν.

Τι έχετε να συμβουλέψετε τους «i want to be an actor» από τη δική σας ματιά; (έμμεσα ψάχνω και εγώ απαντήσεις χαχα)

Λουκία: Γκοου φορ ιτ.

Χρύσα:  Ό, τι θα συμβούλευα καθέναν που θέλει να ασχοληθεί με το οτιδήποτε: να το κάνει. Είναι οι συνθήκες δύσκολες; Ναι. Αλλά σε τι δεν είναι πια; Τουλάχιστον ας είναι κάτι δύσκολο, που θα σε κάνει να θέλεις το πρωί να σηκωθείς από το κρεβάτι.

Εν τέλει… να κυνηγάμε αυτό για το οποίο παθιαζόμαστε;

Λουκία: Όχι βέβαια. Προτείνω να καθόμαστε σπίτι και να κλαίμε για τη ζωή που δεν ζήσαμε.

Χρύσα: Να κυνηγάμε ό, τι μας κάνει να θέλουμε να σηκωνόμαστε το πρωί από το κρεβάτι.

Σας ευχαριστούμε πολύ κορίτσια!

Επιμέλεια Συνέντευξης: Γιώργος Μαλέκας

«Δε μιλένιαλς», σε κείμενο και σκηνοθεσία Χρύσας Κολοκούρη | Από Τρίτη 20 Φεβρουαρίου, στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα – Bar.

Δίαιτα FODMAP για υγιές έντερο!

Στο άκουσμα της λέξης «δίαιτα FODMAP» μπορεί λανθασμένα το μυαλό κάποιων ν’ ανατρέξει ή
να συνδέσει την συγκεκριμένη δίαιτα με διάσημες δίαιτες που κυκλοφορούν ανά καιρούς για μια
γρήγορη απώλεια βάρους. Όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην προκειμένη περίπτωση! Παρακάτω
θα μάθετε όλα όσα χρειάζεται να ξέρετε για την συγκεκριμένη δίαιτα!

Μάζι μας βρίσκεται αυτή την φορά η διαιτολόγος-διατροφολόγος Αναστασία Πάλιου.

Η διαιτολόγος-διατροφολόγος Αναστασία Πάλιου σπούδασε στο τμήμα Διατροφής και
Διαιτολογίας στο Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης και
αποφοίτησε το 2004. Εκπόνησε πτυχιακή εργασία με θέμα «Διατροφική αγωγή σε παιδιά σχολικής ηλικίας» και την παρουσίασε στο 6ο Μακεδονικό Συνέδριο Διατροφής.
Συμμετείχε σε πληθώρα σεμιναρίων και ημερίδων πάνω σε θέματα διατροφής και υγείας.
Έχει αρθρογραφήσει σε περιοδικά, εφημερίδες και επιστημονικά sites υγείας.
Έχει πραγματοποιήσει ομιλίες εκπαιδευτικού χαρακτήρα σε αθλητικούς ομίλους και σχολεία.
Εργάστηκε ως υπεύθυνη διαιτολόγος στο κέντρο αισθητικής και διαιτολογίας NewDAY, στον
Βαρδάρη Θεσσαλονίκης. Το διάστημα 2012-2016 εργάστηκε πραγματοποιώντας κατ’ οίκον επισκέψεις στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Θερμαϊκού. Πλέον διατηρεί το διαιτολογικό της γραφείο στην Περαία Θεσσαλονίκης από το 2016 έως και σήμερα, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον διαιτώμενο-ασθενή.

Ποια είναι η βασική θεωρία πίσω από τη δίαιτα FODMAP και πώς μπορεί να βοηθήσει τα άτομα που υποφέρουν από το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου;

«Η δίαιτα χαμηλή σε FODMAP είναι από τις πιο γνωστές διατροφές για την υγεία του
εντέρου και από τα πιο αποτελεσματικά πρωτόκολλα για τη διαχείριση του συνδρόμου
ευερέθιστου εντέρου. Τα αρχικά FODMAPs αναφέρονται στους “ζυμώσιμους ολιγοσακχαρίτες, δισακχαρίτες, μονοσακχαρίτες και πολυόλες” και δημιουργήθηκε για να περιγράψει αυτούς τους
ανεπαρκώς απορροφούμενους υδατάνθρακες βραχείας αλυσίδας, όπως τους
αναφέρουμε, που μπορούν να οδηγήσουν σε υπερβολική συσσώρευση υγρών και
αερίων στο έντερο, με αποτέλεσμα το έντονο φούσκωμα, το μετεωρισμό, ορισμένες
φορές κοιλιακό άλγος και διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος γενικότερα.
Μελέτες παρατήρησης έχουν δείξει ότι ο περιορισμός των FODMAPs στη διατροφή ανακουφίζει
από τα γαστρεντερικά συμπτώματα (φούσκωμα-πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα, αυξημένα αέρια,
κοιλιακό πόνο και λοιπά συμπτώματα) σε ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
Επομένως, μια δίαιτα χαμηλής κατανάλωσης FODMAP αποτελεί μια ευκαιρία για θεραπεία –
ανακούφιση σε αυτούς τους ασθενείς και όχι μόνο.»

Ποια τρόφιμα περιλαμβάνονται στην κατηγορία FODMAP και πώς μπορεί να
επηρεάσουν την πέψη και την ευερεθιστότητα του εντέρου;

«Τα πιο γνωστά FODMAP που έχουμε στη διατροφή μας είναι:
– Η φρουκτόζη, την οποία συναντάμε σε κάποια φρούτα, μέλι, σιρόπι καλαμποκιού
υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη
– Η λακτόζη, την οποία τη συναντάμε στα γαλακτοκομικά προϊόντα
– Οι φρουκτάνες (ινουλίνη), τις οποίες συναντάμε στο σιτάρι, το κρεμμύδι, το σκόρδο
κ.ά.
– Τα γαλακτάνια, τα οποία βρίσκονται στα φασόλια, φακές, όσπρια από σόγια κ.ά.
– Οι πολυόλες, τις οποίες βρίσκουμε κατά κύριο λόγο στα γλυκαντικά που περιέχουν
σορβιτόλη, μαννιτόλη, ξυλιτόλη, μαλτιτόλη, φρούτα με κουκούτσι όπως αβοκάντο,
βερίκοκα, κεράσια, νεκταρίνια, ροδάκινα, δαμάσκηνα κ.ά.

Για να καταλάβουμε πως λειτουργούν τα FODMAP στο σώμα μας, αρκεί να σκεφτούμε
τον πιο γνωστό υδατάνθρακα στη διατροφή μας, το άμυλο, ο οποίος περιέχεται στα
τρόφιμα όπως το ρύζι, την πατάτα, το ψωμί, τα μακαρόνια κλπ. Στη δομή του αποτελείται
από πολλά μόρια γλυκόζης. Αντίθετα, τα FODMAPs είναι συνήθως υδατάνθρακες
βραχείας αλύσου, δηλαδή αποτελούνται από 1, 2 ή λίγα μόρια γλυκόζης συνδεδεμένα
μεταξύ τους.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, κάποιες φορές να περνούν άπεπτα τα μόρια από τον πεπτικό- γαστρεντερικό σωλήνα και φτάνοντας στο τελικό σημείο του εντέρου να χρησιμοποιούνται ως «τροφή» – πηγή ενέργειας για τα βακτήρια που φυσιολογικά ζουν εκεί. Τα βακτήρια του εντέρου μας παράγουν υπό φυσιολογικές συνθήκες μεθάνιο. Όταν τρεφόμαστε με μία ισορροπημένη διατροφή σε αμυλούχα (και όχι μόνο) τρόφιμα, τότε η παραγωγή αυτού του αερίου είναι μέρος της φυσιολογικής λειτουργίας του εντέρου.

Από την άλλη πλευρά, όταν τα βακτήρια αρχίζουν και «τρέφονται» με τους υδατάνθρακες
της κατηγορίας των FODMAP, τότε παράγουν μία άλλη αέρια ουσία, το υδρογόνο. Όταν
το υδρογόνο είναι σε υψηλές συγκεντρώσεις στο έντερο ξεκινάει να δημιουργεί
μετεωρισμό, κράμπες ή και δυσκοιλιότητα. Ταυτόχρονα οι υδατάνθρακες της κατηγορίας
των FODMAP λειτουργούν ως ωσμωτικά μόρια, δηλαδή αλλάζουν τη συγκέντρωση της
ενυδάτωσης – αφυδάτωσης των κοπράνων του εντέρου, με αποτέλεσμα πολλές φορές
να προκαλείται και διάρροια.»

Ποια είναι η συνιστώμενη διάρκεια της δίαιτας FODMAP και πώς μπορούν οι
ασθενείς να προετοιμαστούν για τη μετάβαση στη φάση επανεισαγωγής
τροφίμων;

«Η δίαιτα FODMAP αποτελεί ένα διατροφικό πρωτόκολλο, με συγκεκριμένα στάδια και φάσεις
προκειμένου να υπάρχει η αποτελεσματικότητά του.

Πιο συγκεκριμένα:

Πρώτη φάση – Αφαίρεση τροφών
Στην πρώτη φάση, η οποία διαρκεί περίπου 6-8 εβδομάδες, σύμφωνα με τις οδηγίες του
διατροφολόγου, αποφεύγεται η κατανάλωση όλων των τροφών υψηλής περιεκτικότητας σε
FODMAP, ώστε να υπάρξει η ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Δεύτερη φάση – Σταδιακή επανεισαγωγή
Στη δεύτερη φάση της επανεισαγωγής, η οποία ξεκινάει εφόσον δεν υπάρχει συμπτωματολογία,
εισάγονται σταδιακά τρόφιμα μέτριας και σιγά σιγά της υψηλής περιεκτικότητας σε FODMAP. Αν
και η διάρκειά της ποικίλλει, συνήθως διαρκεί 6–10 εβδομάδες. Εισάγεται 1 τρόφιμο κάθε φορά
με απόσταση 2-3 ημέρες από το επόμενο, ώστε να προσδιορίζεται η αποδοχή και η ανοχή στο
κάθε τρόφιμο.

Τρίτη φάση – Εξατομίκευση
Στην τρίτη φάση της εξατομίκευσης, η κατανάλωση τροφών που περιέχουν FODMAP
εξατομικεύεται ανάλογα με το άτομο. Κατά την τρίτη φάση, το άτομο ακολουθεί μια διατροφή που
αποκλείει τις τροφές που περιέχουν FODMAP και προκαλούν συμπτώματα στο άτομο.
Φυσικά, στο στάδιο αυτό και υπό την επίβλεψη του διαιτολόγου, υπάρχει η δυνατότητα κάποια
τρόφιμα να μην εισαχθούν καθόλου, εφόσον φαίνεται ότι το άτομο εμφανίζει συμπτώματα.»

Ποιες είναι οι πιθανές παρενέργειες ή προβλήματα που μπορεί να
αντιμετωπίσει κάποιος ακολουθώντας αυτή τη δίαιτα και πώς μπορεί να τα
διαχειριστεί;

«Είναι σημαντικό τα άτομα που αποφασίζουν να ενταχθούν σε μια τέτοια διατροφή να
παρακολουθούνται από ένα έμπειρο και εξειδικευμένο διατροφολόγο, εκπαιδευμένο στο
πρωτόκολλο FODMAP, ώστε να τους παρέχει ένα λεπτομερές και επαρκές διαιτητικό
πλάνο καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθούν μεγάλες ελλείψεις θρεπτικών
συστατικών. Η δίαιτα αυτή προορίζεται μόνο για βραχυπρόθεσμη εφαρμογή.
Τα FODMAPs είναι φυσικά πρεβιοτικά, δηλαδή ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των καλών
βακτηρίων στο γαστρεντερικό σωλήνα. Επομένως δεν θα πρέπει να ακολουθείτε αυτή η δίαιτα
μακροπρόθεσμα! Συμπερασματικά, ο περιορισμός των FODMAPs είναι μια αποτελεσματική διαιτητική
παρέμβαση για τη μείωση των συμπτωμάτων σε ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Η
εφαρμογή μιας δίαιτας χαμηλή σε FODMAPs γίνεται καλύτερα με τη βοήθεια ενός πτυχιούχου
διαιτολόγου, όπου μπορεί να κατανοήσει τα συμπτώματα του ασθενούς και να του εξασφαλίσει
μια ισορροπημένη διατροφή, καθώς επίσης να τον εκπαιδεύσει για το ποια τρόφιμα μπορεί να
τρώει και ποια ν’ αποφεύγει.»

Αναστασία Πάλιου
Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Αμπελοκήπων 39, Περαία Θεσσαλονίκης
τηλ. 239250 3707
e-mail: anastasiapaliou@yahoo.gr

Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης «Moment», η ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης, Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, μιλώντας στον Γιώργο Μαλέκα, μας τοποθετεί στο δικό της «χωρο-χρόνο» και μας μιλάει για την παράσταση:

Σύντομη κριτική:

Μια παράσταση «ονειρική», ικάνη να σε ταξιδέψει στο χρόνο, με τρόπο διαφορετικά αντιλαμβανόμενο στον κάθε ένα μας. Θέτει ερωτήματα, τα οποία καλείσαι μόνος να απαντήσεις, μέσα από απίστευτη ερμηνεία – κινησιολογία… Ναι! Σε απορροφά!

Γιώργος Μαλέκας, cityvibes.gr

Ε: Δε θα ρωτήσω τόσο για το βιβλίο και τις προθέσεις του, διότι είμαι σίγουρος ότι το έχεις απαντήσει. Θα ρωτήσω όμως: Υπάρχουν στιγμές που ανατρέχεις ξανά πίσω σε αυτό;

Α: Ναι, στο βιβλίο του Alan Lightman ανατρέχω ακόμη, όπως το έκανα και κατά τη διάρκεια των προβών, κυρίως ξαναδιαβάζοντας αφηγηματικά κομμάτια που έχουν να κάνουν με τη συνειδητοποίηση της παροδικότητας μας. Της παροδικότητας των στιγμών, και της επίγευσης που αυτές μας αφήνουν. Όταν θέλω να μου υπενθυμίσω να αναστοχάζομαι πάνω στα πράγματα, να τους αφήνω χρόνο να αποτυπωθούν και να αποδεχθώ οτι πέραν τούτου δεν υπάρχει άλλος τρόπος να «κρατήσω» τις στιγμές.

Ε: Μίλησε μας για το «χρόνο». Τι ρόλο διαδραματίζει στη δική σου καθημερινότητα;

Α: Συνήθως είμαι ο άνθρωπος που κάνει ταυτόχρονα χίλια πράγματα και ποτέ δεν του φτάνει ο χρόνος, που αργεί στα ραντεβού του, που τα αφήνει όλα για την τελευταία στιγμή, που κινητοποιείται πολύ από την έννοια του deadline, και που εν ολίγοις …τρέχει και δεν φτάνει! Μέσα σε αυτόν τον καθημερινό πανζουρλισμό ωστόσο υπάρχουν και μικρές «εγκοπές». Μικρά διαστήματα όπου σταματάω την δράση- γιατι τον χρόνο δεν μπορώ να τον σταματήσω- και αφήνομαι έστω και λίγο στο μη στοχο-προσηλωμένο βίωμα. Εκεί είναι και η χαρά.

Ο χρόνος όμως παγώνει και σε κάτι υπέροχα φιλιά που την ώρα που τα δίνεις μια μικρή εσωτερική φωνούλα λέει: «Αυτό είναι η ευτυχία, μη το ξεχνάς»

Ειρήνη Αναγνωστοπούλου

Ε: Πότε νιώθεις ότι παγώνει;

Α: Στ ΄αλήθεια; Ποτέ. Μόνο στις φωτογραφίες, τις οποίες όταν κοιτάζω κατακλύζομαι από νοσταλγία και δεν μου είναι πολύ ευχάριστο. Ο χρόνος όμως παγώνει και σε κάτι υπέροχα φιλιά που την ώρα που τα δίνεις μια μικρή εσωτερική φωνούλα λέει: «Αυτό είναι η ευτυχία, μη το ξεχνάς»

Ε: Και πότε ότι κυλάει πολύ γρήγορα;

Α: Κυλάει γρήγορα όταν παίζω με το παιδί μου ή όταν τρέχω από το ένα πράγμα στο άλλο. Κυλάει γρήγορα … πάντα. Από την άλλη είμαι ευτυχής γιατί ο χρόνος μου κυλάει πολύ γεμάτα. Είτε αυτό έχει να κάνει με φόρτο εργασίας και το δημιουργικό κομμάτι, είτε με στιγμές οικογενειακής ζωής, που είναι το πιο ουσιαστικό κομμάτι της εν τέλει, σύμφωνα με την προσωπική μου ζυγαριά.

Ε: Πόσο δύσκολη ήταν η μεταφορά ή η διασκευή ενός βιβλίου σε θεατρική παράσταση;

Α: Ήταν ένα ομολογουμένως πολύ απαιτητικό εγχείρημα. Ένα λογοτεχνικό έργο μπορεί να εμπνεύσει πολλές διαφορετικές διασκευές και εγώ η ίδια αν ξαναέκανα το ίδιο βιβλίο έναν χρόνο μετά, θα έκανα κάτι τελείως διαφορετικό. Το δυσκολότερο είναι , να διατηρήσεις τον νοηματικό άξονα που θα επιλέξεις ή που έχεις κατανοήσει από το λογοτεχνικό και στη θεατρική του μεταφορά. Και μεγάλη πρόσκληση είναι τα αφηγηματικά κομμάτια που δεν εμπεριέχουν σκηνική δράση ή που μεταφέρουν εικόνες μιας ολόκληρης πόλης, εικόνες πλήθους, που κάνουν άλματα στον χώρο ή στον χρόνο. Ο λογοτέχνης μπορεί με μια πρόταση να κάνει αυτά τα άλματα. Ο δραματουργός και στη συνέχεια ο σκηνοθέτης… δεν μπορεί! Πρέπει να…σπάσει το κεφάλι του κυριολεκτικά!

Είμαι ηθοποιός που παράλληλα γράφει για το θέατρο και έχει σκηνοθετήσει κάποιες φορές- με το ΜΟΜΕΝΤ να είναι η πιο απαιτητική ως τώρα. Ούτε συγγραφέα τολμώ να με αποκαλέσω. Δεν είναι σεμνότητα.

Ειρήνη Αναγνωστοπούλου

Ε: Τελικά, ποιον ρόλο προτιμάς; Αυτόν του σκηνοθέτη ή του ηθοποιού;

Α: Καταρχάς δεν μπορώ να ονομάσω τον εαυτό μου σκηνοθέτη. Όχι ακόμη. Είμαι ηθοποιός που παράλληλα γράφει για το θέατρο και έχει σκηνοθετήσει κάποιες φορές- με το ΜΟΜΕΝΤ να είναι η πιο απαιτητική ως τώρα. Ούτε συγγραφέα τολμώ να με αποκαλέσω. Δεν είναι σεμνότητα. Απλά τέσσερα ή πέντε θεατρικά έργα δεν κάνουν για μένα κάποιον συγγραφέα. Από αυτές τις τρεις ιδιότητες προτιμώ του ηθοποιού!! Και ονειρεύομαι στην επόμενη καλλιτεχνική δουλειά μου να συμμετέχω με την ευθύνη μόνο αυτού του ρόλου. Η θέση του σκηνοθέτη έχει ένα αφόρητο άγχος. Η πίεση είναι τεράστια. Είναι τόσο πολλά τα μέτωπα, που η διαδικασία κάποιες στιγμές γίνεται σχεδόν βασανιστική. Όταν δε έχεις στους ώμους σου και την οργάνωση παραγωγής… περνάς όσο δύσκολα περνάει και ο Αλμπερτ, ο ήρωας του ΜΟΜΕΝΤ , που έχει μισό χρόνο να κοιμηθεί!
Από την άλλη υπάρχει το μικρόβιο- έρχεται μια καλή ιδέα και λες… πάμε να το κάνουμε… Οπότε, όσο κι αν είναι πολύ απαιτητικό το εγχείρημα, δεν μπορώ να πω οτι δεν θα το ξανατολμήσω!

Ε: Πώς κυλάει η συνεργασία με τους συμπρωταγωνιστές σου;

Α: Η συνεργασία με τους ηθοποιούς, όταν τη βιώνει κανείς από τη θέση του σκηνοθέτη, περνάει από πολλά στάδια. Στην αρχή αγαπιόμαστε όλοι πολύ, μετά χρειάζεται να κερδίσεις πολλές φορές ξανά και ξανά την εμπιστοσύνη τους. Μετά έρχονται αμφιβολίες, διαφωνίες και αναπόδραστα κάποιες εντάσεις. Χρειάζεται άπλετη υπομονή και επιμονή. Προς το τέλος η ομάδα σφίγγει ενόψει της ολοκλήρωσης της διαδικασίας και ξανα- αγκαλιάζεται. Είμαι ευτυχής γιατί μεταξύ όλων των ηθοποιών υπάρχει στ αλήθεια ομαδικό κλίμα και είναι μια θερμή και αγκαλιασμένη ομάδα. Μέσα σε αυτό το κλίμα δοτικότητας είμαι πραγματικά ευτυχής που συνεργάζομαι και ως ηθοποιός με τον Ηλία Βογιατζηδάκη, τη Χριστέλα Γκιζέλη, τον Λάμπρο Παπαγεωργίου και τον Γιάννη Πλιάκη.

Σε ευχαριστούμε πολύ, Ειρήνη!

“ΜΟΜΕΝT” της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου | Μια παράσταση εμπνευσμένη από το βιβλίο του Alan Lightman «Τα Όνειρα του Αϊνστάιν». | Έναρξη: 22/2

Αν σου αρέσει και εσένα να παρακολουθείς βίντεο με ιδιαίτερες συνταγές φαγητού στο Tiktok, τότε σίγουρα έχεις «πέσει» πάνω στη Νάσια Σταμπουλή.

Ως δημιουργός περιεχομένου στα social media, η Νάσια βρίσκεται πάντα δίπλα σου για να σου υπενθυμίσει τις πιο… healthy επιλογές, αλλά και να σε βοηθήσει να «απενοχοποιήσεις» τις «κακές» τροφές μέσα από τη δική της βιωματική ιστορία.

Η ίδια γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου συνέχισε και τις σπουδές της στο τμήμα Εφαρμοσμένης Πληροφορικής στο ΠΑΜΑΚ. Από πάντα θυμάται τον εαυτό της «μέσα» στον αθλητισμό. Απο μικρή ηλικία ξεκίνησε τη ρυθμική γυμναστική, έπειτα στίβο, ενώ ακολούθησε και το βόλλευ. Ανέκαθεν διατηρούσε επαφή με τον αθλητισμό και την υγιεινή διατροφή, δίχως ωστόσο να γνωρίζει εκ των προτέρων πως η έντονη προσήλωσή της σε αυτό το «πλάνο», εγκυμονούσε και κάποιους κινδύνους…

Ποια ήταν η σχέση σου με τη διατροφή και με ποια διατροφικά προβλήματα έχεις έρθει
αντιμέτωπη ;

«Κάπου στο λύκειο, σε συνδυασμό με την (υπερβολική) διάδοση του Instagram, άρχισα να ακολουθώ μια στερητική διατροφή και απέφευγα πολλές τροφές που θεωρούσα “κακές” με σκοπό να έχω το τέλειο σώμα που έβλεπα παντού στα social… το οποίο και απέκτησα. Με αυτό το τέλειο (που θεωρούσα τότε τέλειο βασικά) σώμα όμως απέκτησα και ανασφάλειες, πχ. όταν έβαζα μερικά κιλά ή δεν γυμναζόμουν ένιωθα απαίσια και ότι είχε χαλάσει εντελώς το σώμα μου και το μισούσα μέχρι να το “ξανά-επαναφέρω” στο τέλειο που ήθελα. Εκεί ήταν που ήρθαν και τα πρώτα υπερφαγικά επεισόδια και κορυφώθηκαν στην καραντίνα, όπου συνειδητοποίησα ότι όντως είχα κάποιο θέμα που έπρεπε να λύσω. Μέχρι τότε νόμιζα ότι απλά όταν δεν ήμουν καλά ξεσπούσα στο φαγητό και ότι ήμουν απλά αδύναμη απέναντι σε αυτό. Άργησα εν ολίγοις να αντιληφθώ ότι δεν είχα υγιή σχέση με το φαγητό.»

@nasia.stt

Love your body ❤️‍🩹❤️‍🩹 #selflove #loveyourbody #foodfreedom #recovery #bedrecovery #healthylife #nasiastt #bodypositivity

♬ original sound – Spedup audios

Πως κατάφερες να ξεπεράσεις τη διατροφική διαταραχή ;

« Όταν έκανα σχεδόν καθημερινά υπερφαγικά επεισόδια και ένιωθα πως ΄΄δεν πάει άλλο΄΄, αποφάσισα να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό και σε άτομα τα οποία είχαν γνώση πάνω στις διατροφικές διαταραχές. Αυτό συνέβη ακόμα και στα social. Έκανα πολλά unfollow είναι η αλήθεια τότε… και ήρθα σε επαφή με πολλές διατροφολόγους. Παρακολουθούσα τα post τους για τις διατροφικές διαταραχές και έβλεπα τον εαυτό μου και συμπεριφορές μου σε πολλά από αυτά. Κατά τη γνώμη μου το πιο σημαντικό βήμα στο ταξίδι την ανάρρωσης είναι το να καταλάβεις τι έχεις και να το αποδεχθείς. Εγώ το αποδέχθηκα σχετικά γρήγορα και όσο πάλευα, η μια νίκη έφερνε την άλλη μέχρι που άρχισα να νιώθω δυνατή απέναντι στο φαγητό και να μην το φοβάμαι. Τις πρώτες φορές που κατάφερα να αντιμετωπίσω το υπερφαγικό ή μάλλον να μην το αφήσω να έρθει, έκλαιγα από χαρά… Η δική μου συμβουλή σε όποιον παλεύει με μια διαταραχή είναι να συμβουλευτεί έναν ειδικό, οι άνθρωποι αυτοί γι’ αυτό είναι εκεί έξω. Για να μας βοηθάνε. Και φυσικά ΥΠΟΜΟΝΗ. Καμία πληγή και καμία ασθένεια δεν φεύγει σε 1 εβδομάδα. Μπορεί να πάρει και μήνες και χρόνια, το σίγουρο είναι ότι θα γίνει.»

@nasia.stt

Όταν πλέον μπορείς να φας απλά μερικά μπισκότα χωρίς να κάνεις υπερφαγικό… ❤️‍🩹 #διατροφικές_διαταραχές #υπερφαγικα #nasiastt #recovery #selflove #selfcare #loveyourself

♬ fireonfire – ep1sde

Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε να ξεκινήσεις να δημιουργείς περιεχόμενο για τα social media και ποιο το μήνυμα που θέλεις να περάσεις στον κόσμο ;

«Περιεχόμενο για τα social είναι η αλήθεια οτι δημιουργούσα και όσο ήμουν στην διαταραχή, αλλά όχι σε αυτό το επίπεδο και με αυτό το περιεχόμενο. Όσο όμως ανάρρωνα άρχισα να ανεβάζω κάποια βιντεάκια για το recovery journey μου και εκεί ήταν που συνειδητοποίησα πως ένα μεγάλο ποσσοστό του κόσμου βιώνει το ίδιο με εμένα και ότι είχε ανάγκη αυτά τα βίντεο. Λάμβανα και λαμβάνω συνέχεια μηνύματα και σχόλια από άτομα (κυρίως κοπέλες) που μου λένε πόσο κουράγιο και ελπίδα τους δίνω. Αυτό ήταν που με κράτησε στα social και ο λόγος που συνέχισα να ανεβάζω βίντεο στα οποία μιλάω για την διατροφική διαταραχή. Είναι απίστευτα συγκινητική η αγάπη που παίρνω. Δε το φανταζόμουν ποτέ οτι θα μπορέσω να ξεπεράσω την διαταραχή, πόσο μάλλον να μπορέσω να βοηθήσω έστω και λίγο άτομα που βιώνουν κάτι τέτοιο. Πλέον ακόμα και μέσα από τα “what i eat in a day” και τα “vlog” προσπαθώ να δείξω τι σημαίνει ελευθερία με το φαγητό, ότι κανένας δεν σταμάτησε να με αγαπάει επειδή έβαλα κάποια κιλά και ότι τελικά αυτή η σοκολάτα που φοβόμουν τόσα χρόνια να φάω όχι μόνο δεν μου κάνει κακό, ίσα ίσα μου κάνει καλό και αγαπάω το σώμα μου περισσότερο από ποτέ…»

@nasia.stt

The best part of recovery for me ❤️‍🩹❤️‍🩹 #fy #tiktokgreece #recovery #b1ngeeating #selflove #bodypositivity #bodydysphormia #capcuttemplate #VideoAleatorio

♬ original sound – notaakriti