In The End: 20 χρόνια ύμνος των Linkin Park

Στις 9 Οκτωβρίου του 2001 κυκλοφόρησε το In The End, το οποίο ήταν το 4ο και τελευταίο επίσημο single του πρώτου τους άλμπουμ Hybrid Theory, και το 8ο της tracklist. Το εν λόγω τραγούδι έμελλε να αποτελέσει ως μια από τις μεγαλύτερές τους επιτυχίες, καθώς αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό παγκοσμίως, και μεταδίδεται μέχρι και σήμερα στο ραδιόφωνο. Μάλιστα σε πολλές συναυλίες των Linkin Park στο παρελθόν, τα μέλη άφηναν το κοινό να ερμηνεύσει τη γέφυρα του αείμνηστου Chester Bennington.

Το “I’ve put my trust in you..” από το κοινό

Η ιστορία του τραγουδιού ξεκινά κάπου στα τέλη του Μαΐου του 1999, όταν ηχογραφήθηκε το demo του που αρχικά λεγόταν Untitled (It Doesn’t Matter), και συμπεριλήφθηκε σ’ ένα cd demo μαζί με άλλα 2 τους τραγούδια, το Part Of Me, και το Flower. Οι σημειώσεις του Mike στο CD ανέφεραν ότι το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από την περίοδο πριν την υπογραφή της μπάντας στην δισκογραφική εταιρεία Zomba, όταν έλαβαν υποσχέσεις για πολλά πράγματα από σκιερούς ανθρώπους που κυνηγούσαν νεαρά συγκροτήματα. Έχει να κάνει με το πόσο σημαντικό είναι να δημιουργούν μουσική για ανθρώπους που αγαπάνε, εμπνέονται, και για εκείνους που βρίσκουν εξίσου έμπνευση από τη μουσική του συγκροτήματος, γιατί αυτό είναι το μόνο που πραγματικά μετράει.

Σε μια συνέντευξη στο Linkin Park Web, ο Mike Shinoda εξήγησε το πως κατέληξε στην τελική σύνθεση του τραγουδιού, λέγοντας ότι: “Προσπαθούμε να μην ακολουθούμε πολύ ένα πρότυπο. Αλλά μπορώ να σας πω για ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Στο “In The End” (αφού το συζητούσαμε ήδη) κατέληξα στο πιάνο, στη μουσική και τους στίχους του ρεφραίν. Στη συνέχεια, ο Brad βρήκε την κιθάρα στον στίχο και δουλέψαμε στη γραμμή μπάσων και τη σύνθεση. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι όλοι στην μπάντα άρχισαν να προσθέτουν τις πινελιές τους και να επικρίνουν τα μέρη μεταξύ τους. Και ακριβώς πριν πάμε στο στούντιο για να το ηχογραφήσουμε, απορρίψαμε τον ρυθμό που είχα γράψει αρχικά για τον στίχο και βάλαμε τον Rob να κάνει ένα νέο, που είναι αυτό που ηχογραφήσαμε τελικά.”

Ο Chester Bennington αποκάλυψε σε συνέντευξή του στο VMusic τον Αύγουστο του 2012 ότι δεν του άρεσε το τραγούδι στην αρχή: “Δεν συμμετέχω πραγματικά στην επιλογή singles. Το έμαθα αφού έκανα γενικά με Hybrid Theory. Δεν ήμουν ποτέ φαν του In The End και δεν ήθελα καν να είναι στον δίσκο, ειλικρινά. Πόσο λάθος θα μπορούσα να ήμουν τότε; Βασικά αποφάσισα σε εκείνο το σημείο ότι δεν ξέρω για τι στο καλό μιλάω, οπότε το αφήνω αυτό σε άλλους ανθρώπους που είναι πραγματικά ταλαντούχοι στο να επιλέγουν με κάποιο τρόπο τραγούδια που θα αρέσουν περισσότερο στους ανθρώπους. Μου έδωσε επίσης ένα καλό μάθημα, ως καλλιτέχνη, ότι δεν χρειάζεται απλώς να κάνω μουσική, για το συγκρότημά μου, και το τι θέλω να ακούω. Τις περισσότερες φορές κάτι που μου αρέσει, σε λίγους άλλους αρέσει, και κάτι που αρέσει σε αυτούς τους ανθρώπους είναι κάτι που μου αρέσει ή δεν μου αρέσει καθόλου. Και αυτό είναι υπέροχο, δίνει μια νέα εκτίμηση για τα τραγούδια. Αλλά, ξέρετε, τώρα μου αρέσει το In The End και νομίζω ότι είναι τόσο υπέροχο τραγούδι. Βλέπω πραγματικά πόσο καλό τραγούδι είναι είναι, ήταν δύσκολο για μένα να το δω εκείνη τη στιγμή.”

Το βίντεο κλιπ το σκηνοθέτησαν οι Nathan Cox & Joe Hahn, όπου μέρους του είχε γυριστεί στην έρημο της Καλιφόρνια. Το μεγαλύτερο μέρος γυρίστηκε σε στούντιο του Λος Άντζελες, όπου χρησιμοποιήθηκαν διάφορα εφέ και κινούμενα σχέδια τεχνολογίας CGI. Στο βίντεο κλιπ εμφανίζει το συγκρότημα να παίζει πάνω σε ένα γιγάντιο αιγυπτιακό άγαλμα, το οποίο έχει έναν φτερωτό στρατιώτη από πάνω, που μοιάζει με τον φτερωτό στρατιώτη στο εξώφυλλο του άλμπουμ Hybrid Theory. Το βίντεο κλιπ απέσπασε βραβείο στη κατηγορία Best Rock Video, και υποψηφιότητα στη κατηγορία Video Of The Year στα MTV VMA του 2002. Τον Ιούλιο του 2020 ξεπέρασε τις 1 δισεκατομμύριο προβολές στο Youtube. Τέλος τον Ιούνιο της φετινής χρονιάς, το In The End ξεπέρασε τις 1 δισεκατομμύριο αναπαραγωγές στο Spotify. (θυμηθείτε εδώ)

20 χρόνια In The End!!!

1η πηγή

2η πηγή

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης




Mettalica & Miley Cyrus: μια πολυσυζητημένη συνεργασία.

Η Miley Cyrus στις αρχές του καλοκαιριού μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους την πολυδιαφημισμένη διασκευή του κομματιού Nothing Else Matters των Metallica, η ίδια ανέλαβε το μεγαλύτερο μέρος των φωνητικών του κομματιού το οποίο είχε διασκευάσει ειδικά για το Blacklist, σε συνεργασία με ένα εκλεκτικό μείγμα μουσικών, από τον Elton John και τον τσελίστα Yo-Yo Ma, μέχρι τον ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, Chad Smith και τον Robert Trujillo των Metallica.

Η ερμηνεία του κομματιού με τη συμμετοχή πολλών αστέρων (star-studded rendition) προσφέρει μια μικρή γεύση από το The Metallica Blacklist, έναν επερχόμενο δίσκο-αφιέρωμα που θα κυκλοφορήσει μαζί με μια remastered έκδοση του ομώνυμου πέμπτου στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος ή αλλιώς The Black Album. Συνολικά, 53 καλλιτέχνες έχουν συνεισφέρει εκδοχές εμβληματικών κομματιών των Metallica για το άλμπουμ διασκευών.

Άλλα αξιοσημείωτα ονόματα που εντάσσονται στη βασίλισσα των διασκευών περιλαμβάνουν τους Rina Sawayama, Mac DeMarco, Weezer, St. Vincent, Moses Sumney, J Balvin, Phoebe Bridgers, IDLES και Kamasi Washington.

Επίσημη ανάρτηση από το The Howard Stern Show

Στις 8 Σεπτεμβρίου οι Metallica μοιράστηκαν στη σκηνή μαζί με την Miley Cyrus, στα πλαίσια του The Howard Stern Show, για να γιορτάσουν την κυκλοφορία της επετειακής έκδοσης του Black Album και της συνοδευτικής ‘Blacklist’.

Τόσο η χημεία μεταξύ των καλλιτεχνών όσο για την απόδοσή τους επί σκηνής, έτυχε θερμής υποδοχής.

Το συγκρότημα μοιράζεται μια πολύ καλή σχέση με την καλλιτέχνιδα, με τον Lars Ulrich να έχει στο παρελθόν επαινέσει τις διασκευές της και την ίδια την τραγουδίστρια, η οποία έχει επιχειρήσει μια στροφή προς έναν πιο rock ήχο, να έχει δηλώσει το περασμένο φθινόπωρο ότι δουλεύει επάνω σε δίσκο με διασκευές του συγκροτήματος.

Ανάρτηση από το προσωπικό ιστολόγιο των Metallica

Μεταξύ άλλων οι Metallica δήλωσαν για την Miley Cyrus ότι: “Ανήκει στην ροκ σκηνή! Κινείται σωστά και μετατρέπεται σε μια εξαιρετικά σημαντική και αξιοσέβαστη τραγουδίστρια”.

Ο Elton John μιλώντας για την τραγουδίστρια σημείωσε ότι: “Η Miley Cyrus είναι η καλύτερη Rock N Roll τραγουδίστρια αυτή τη στιγμή”, ενώ συγκίνησε τον τραγουδιστή των MetallicaJames Hetfield αφού αποκάλεσε το τραγούδι του συγκροτήματος Nothing Else Matters ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. 

Το χαρακτηριστικό στιγμιότυπο.

Ο Elton John ως καλεσμένος στο The Howard Stern Show πήρε το λόγο για να μιλήσει ξαφνιάζοντας τον James Hetfield και λέγοντας χαρακτηριστικά: “Είναι ένα τραγούδι που δεν παλιώνει ποτέ. Παίζοντας σε αυτό το κομμάτι, δεν μπορούσα να περιμένω. Η δομή της χορδής, οι μελωδίες, ο χρόνος, τα έχει όλα”. Συνέχισε λέγοντας: «Οι Metallica είναι πιθανώς η κρέμα de la crème όλων των συγκροτημάτων. Δεν μπορούμε να το ορίσουμε πραγματικά. Δεν είναι ένα heavy metal συγκρότημα. Είναι ένα μουσικό συγκρότημα. Τα τραγούδια τους δεν είναι μόνο heavy metal. Είναι όμορφα τραγούδια. Αυτό είναι ένα τόσο μελωδικό τραγούδι – είναι πραγματικά υπέροχο ».

Remastered Nothing Else Matters

Οι πληροφορίες συλλέχθηκαν από τις προσωπικούς λογαριασμούς των καλλιτεχνών και του The Howard Stern Show και την ιστοσελίδα dazzeddigital.com.

Νένα Ευθυμιάδου




Στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη

Ένας από τους σημαντικότερους μουσικοσυνθέτες που γνώρισε ποτέ η χώρα μας , ο Μίκης Θεοδωράκης δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσα μας. Ο συνθέτης, στιχουργός, διευθυντής ορχήστρας, ο μεγαλοφυής αυτός άνθρωπος, που έγραψε συνθέσεις για ταινίες, ηχογράφησε πολλούς δίσκους, πραγματοποίησε ουκ ολίγες συναυλίες, μελοποίησε αμέτρητα ποιήματα, ενώ ασχολήθηκε και με τον πολιτικό βίο, αναχώρησε προς την κατοικία των αγγέλων, για να θαυμάσει από ψηλά το υπέρλαμπρο έργο του. Ένα έργο που κοσμεί τον πολιτισμό μας.

Άφησε τις τελευταίες του πνοες στο σπίτι του το πρωί της Πέμπτης 2 Σεπτεμβρίου του 2021 από καρδιοαναπνευστική ανακοπή, σε ηλικία 96 ετών.

Ελέω εμφυλίου πολέμου και δικτατορίας ο Μίκης φυλακίστηκε, βρέθηκε εξόριστος και βασανίστηκε μέχρι παράλυσης, όμως δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την ελευθερία.

«Αν δεν είχα βιώσει αυτά που βίωσα, δεν θα είχα γράψει αυτή τη μουσική. Η μουσική για εμένα ποτέ δεν υπήρξε αυτοσκοπός, είναι κάτι το βιωματικό»

Η φήμη του τεράστιου Μίκη Θεοδωράκη δεν περιορίστηκε μόνο στα εγχώρια μέτωπα, αλλά έφτασε σε παγκόσμια επίπεδα και το «συρτάκι του Ζορμπά», που είναι πλέον γνωστό σε όλο τον πλανήτη, έχει γίνει κάτοπτρο και χαρακτηριστικός ήχος της Ελλάδας. Δημιουργώντας το Cando General, το Άξιον Εστί, τον Επιτάφιο, ο Μίκης Θεοδωράκης σιγουρεύτηκε πως ο πολιτισμός της Ελλάδας θα μείνει για αιώνες θαυμαστός. Αρκετές συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, η Τζόαν Μπαέζ και η Εντίθ Πιάφ. Έχει επίσης γράψει μουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973). Το 1970, για τη μουσική στη ταινία Ζ, του απονεμήθηκε το βραβείο BAFTA για πρωτότυπη μουσική, ενώ ήταν υποψήφιος στην ίδια κατηγορία του 1974, για την ταινία State of Siege, και το 1975, για την ταινία Serpico. Επιπλέον ήταν υποψήφιος για Γκράμι το 1966 και το 1975 για το μουσικό θέμα των ταινιών Ζορμπάς και Serpico αντίστοιχα.

Ο Μίκης είχε ασχοληθεί και με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες και μουσική δωματίου. Όμως το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση. Χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα βραβευμένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως ο Γιάννης Ρίτσος , ο Γιώργος Σεφέρης , ο Πάμπλο Νερούδα και ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Μίκης Θεοδωράκης συνδέει δύο τέχνες μαζί και δημιουργεί διαχρονικά αριστουργήματα.

Ως πολιτικός υπήρξε υπουργός και τέσσερις φορές εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου με το Κ.Κ.Ε και τη Ν.Δ, ενώ παράλληλα ήταν ακτιβιστής τιμημένος με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν το 1983, ενώ το 2000 υπήρξε υποψήφιος για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.




Soundtracks που έχουν κοσμήσει το UEFA Euro και το FIFA World Cup

Στον κόσμο υπάρχουν 2 από τις πιο μεγάλες αγάπες του ανθρώπου: Η μουσική και το ποδόσφαιρο. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε αράξει με τη παρέα μας να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, είτε παίζει η αγαπημένη μας ομάδα, είτε παίζει η Εθνική μας, είτε πολύ απλά για να περάσουμε την ώρα μας. Κι επειδή αγαπάμε και τη μουσική, υπάρχουν και τραγούδια τα οποία έχουμε συνδέσει σταθερά με το ποδόσφαιρο, όπως ο καθηλωτικός ύμνος του Champions League (κι ας αφορά μόνο τη διοργάνωση του Champions League), αλλά και το We Are The Champions των θρυλικών Queen, το οποίο ακούγεται πάντα στην απονομή της νικήτριας/πρωταθλήτριας ομάδας στην οποιαδήποτε ποδοσφαιρική οργάνωση. Βέβαια το We Are The Champions δεν είναι κι απαραίτητα συνδεδεμένο μόνο με το ποδόσφαιρο.

Τα καλοκαίρια τυχαίνει να παρακολουθούμε κορυφαίες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις όπως το UEFA Euro, αλλά και το FIFA World Cup. Στις συγκεκριμένες διοργανώσεις, συμμετέχουν οι Εθνικές Ομάδες χωρών που κατάφεραν να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους μέσω προκριματικών. Ωστόσο κάθε UEFA Euro, και κάθε FIFA World Cup, έχει και το δικό του soundtrack. Πάμε να δούμε μερικά από τα soundtracks που αγαπήσαμε από αυτές τις διοργανώσεις.

Martin Garrix feat. Bono & The Edge – We Are The People (UEFA EURO 2020)

Ο Martin Garrix μαζί με τον Bono και τον The Edge των U2, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να βγάλουν αυτό το soundtrack για το φετινό UEFA Euro. Το UEFA Euro 2020 έπειτα από καθυστέρηση ενός χρόνου λόγω πανδημίας, κάνει πρεμιέρα απόψε (11/6) στο γήπεδο Stadio Olimpico της Ρώμης. Η φετινή διοργάνωση του UEFA Euro θα διεξαχθεί σε 11 γήπεδα από 11 διαφορετικές Ευρωπαϊκές πόλεις, των 11 διαφορετικών Ευρωπαϊκών χωρών. Ο τελικός θα διεξαχθεί στις 11 Ιουλίου στο Wembley Stadium του Λονδίνου. Καλή επιτυχία να ευχηθούμε στις Εθνικές Ομάδες που συμμετέχουν.

Nicky Jam ft. Will Smith & Era Istrefi – Live It Up (FIFA World Cup 2018)

Στο FIFA World Cup 2018, ένωσαν τις δυνάμεις τους ο Nicky Jam, ο Will Smith, & η Era Istrefi για να βγάλουν αυτό το soundtrack. Να αναφέρουμε ότι το συγκεκριμένο FIFA World Cup διεξήχθη στα γήπεδα της Ρωσίας, και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Γαλλία.

David Guetta ft. Zara Larsson – This One’s For You (UEFA Euro 2016)

Για το UEFA Euro 2016, συνεργάστηκαν ο Γάλλος dj & μουσικός παραγωγός David Guetta και η Σουηδέζα τραγουδίστρια Zara Larsson, για να βγάλουν αυτό το πολύ όμορφο soundtrack. Να πούμε ότι το UEFA Euro 2016 διεξήχθη στα γήπεδα της Γαλλίας, και Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Πορτογαλία.

Pitbull ft. Jennifer Lopez & Claudia Leitte – We Are One (Ole Ola) (FIFA World Cup 2014)

Στο συγκεκριμένο FIFA World Cup ανέλαβαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους ο Pitbull, η Jennifer Lopez, και η Claudia Leitte. Το FIFA World Cup 2014 διεξήχθη στα γήπεδα της Βραζιλίας, και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Γερμανία.

Oceana – Endless Summer (UEFA Euro 2012)

Η Γερμανίδα τραγουδίστρια Oceana ανέλαβε να χαρίσει soundtrack για το UEFA Euro 2012. Η συγκεκριμένη διοργάνωση διεξήχθη στα γήπεδα της Πολωνίας και Ουκρανίας, και Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε για 2η συνεχόμενη φορά σε Ευρωπαϊκό επίπεδο η Ισπανία.

Shakira – Waka Waka (This Time For Africa) (FIFA World Cup 2010)

Γι’ αυτό το FIFA World Cup ανέλαβε να χαρίσει ένα από τα πιο κεντρικά soundtrack η Shakira. Το FIFA World Cup 2010 διεξήχθη στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Ισπανία. Να αναφέρουμε ότι η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου για την Ισπανία, έπεσε ενδιάμεσα στις 2 συνεχόμενες κατακτήσεις της στο UEFA Euro (2008 & 2012).

Enrique Iglesias – Can You Hear Me (UEFA Euro 2008)

Στο συγκεκριμένο UEFA Euro ήταν η σειρά του Enrique Iglesias να προσφέρει το soundtrack της διοργάνωσης. Το UEFA Euro 2008 διεξήχθη στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, και Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Ισπανία. Πανευτυχής ο Enrique Iglesias που πρόσφερε του soundtrack.

Il Divo ft. Toni Braxton – The Time Of Our Lives (FIFA World Cup 2006)

Η Ιταλοί Il Divo ένωσαν τις δυνάμεις τους με την Αμερικανίδα Toni Braxton, και μας χάρισαν αυτό το υπέροχο soundtrack που διακόσμησε το FIFA World Cup 2006. Το συγκεκριμένο FIFA World Cup διεξήχθη στα γήπεδα της Γερμανίας, και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Ιταλία.

Nelly Furtado – Força (UEFA Euro 2004)

Η Καναδή τραγουδίστρια Nelly Furtado ανέλαβε να χαρίσει ένα από τα κεντρικά soundtrack του UEFA Euro 2004. Η εν λόγω διοργάνωση διεξήχθη στα γήπεδα της Πορτογαλίας, και Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Ελλάδα.

Anastacia – Boom (FIFA World Cup 2002)

Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Anastacia ανέλαβε να χαρίσει το κεντρικό soundtrack που θα κοσμήσει το FIFA World Cup 2002. Η εν λόγω διοργάνωση διεξήχθη στα γήπεδα της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας, και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Βραζιλία.

E-Type – Campione 2000 (UEFA Euro 2000)

Ο Σουηδός μουσικός παραγωγός E-Type ανέλαβε να χαρίσει το κεντρικό soundtrack του UEFA Euro 2000. Το συγκεκριμένο UEFA Euro 2000 διεξήχθη στα γήπεδα του Βελγίου και της Ολλανδίας, και Πρωταθλήτρια Χώρα ανακηρύχθηκε η Γαλλία.

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης




Άντονι Μπουρντέν: Πώς να ζεις, να τρώς, να ταξιδεύεις, και πότε να βγάζεις το σκασμό

Η εικόνα του ήταν εκείνη ενός ριψοκίνδυνου Νεοϋορκέζου, ενός αυτοκαταστροφικού τυχοδιώκτη, ενός ελεύθερου πνεύματος επικούρειου και ουμανιστικού. Ο χαρισματικός Anthony Bourdain, με την κακοτράχαλη φωνή, το άσπρο μαλλί και τη χαρακτηριστική μελωδικότητα στην αφήγηση, ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου σε αναζήτηση της αυθεντικότητας -γευστικής μεταξύ άλλων.

Μετά από ένα tête à tête γεύμα τους στο Ανόι, ο Πρόεδρος Ομπάμα είπε: «Μας έμαθε πράγματα για το φαγητό αλλά -το πιο σημαντικό- έχει την ικανότητα να μας φέρνει κοντά, να μας κάνει να φοβόμαστε λίγο λιγότερο το άγνωστο».

«Ξέρω τι θέλω. Τα θέλω όλα. Θέλω να δοκιμάσω τα πάντα μία φορά».

Ο Τόνι αγαπούσε το βραζιλιάνικο ζίου-ζίτσου και δεν πήγαινε πουθενά χωρίς το κιμονό του. Ήταν κοσμοπολίτης, θυμωμένος και στρατευμένος, μαζί με τη σύντροφό του Asia Argento, κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Έτσι, μ’ άρεσε η ιδέα να κάτσω ν’ αλιεύσω λίγα σταλάματα σοφίας αυτού του ασύγκριτου stotyteller που τόσο αγαπήσαμε, γενναιόδωρου και πιστού στους φίλους, πάντα κουρασμένου και καταδικασμένου στην αέναη κίνηση ως άλλος Μπρους Τσάτουιν:

– «Είμαστε πολίτες του κόσμου – ενός κόσμου γεμάτου βακτήρια, κάποια φιλικά, κάποια όχι τόσο. Άραγε θέλουμε πραγματικά να ταξιδέψουμε σε ερμητικά σφραγισμένα popemobiles μέσα από τις αγροτικές επαρχίες της Γαλλίας, του Μεξικού και της Άπω Ανατολής, τρώγοντας μόνο σε Hard Rock Cafés και McDonald’s; Ή μήπως γουστάρουμε να μασουλάμε άφοβα, καταβροχθίζοντας το τοπικό στιφάδο, το μυστήριο κρέας της ταπεινής τακερίας, το ειλικρινές δώρο μιας ελαφρά ψημένης ψαροκεφαλής; Ξέρω τι θέλω. Τα θέλω όλα. Θέλω να δοκιμάσω τα πάντα μία φορά» (Κουζίνα Εμπιστευτικό).

– «Οι σχολικοί σύμβουλοι πάντα έλεγαν στους γονείς μου, “Ο Άντονι χρειάζεται ένα ελεγχόμενο περιβάλλον”. Κι αυτό είναι η κουζίνα. Για έναν ανειδίκευτο, δυσλειτουργικό τύπο σαν κι εμένα, πρόκειται για έναν κόσμο απολύτων. Μου αρέσει η οργάνωση και η πειθαρχία. Είτε τα σκατώνεις είτε όχι. Η αποστολή μου στη ζωή είναι η υπερνίκηση του φόβου. Εκεί πίσω είμαι δυνατός. Εδώ έξω, ως πολίτης, είμαι ο μεγαλύτερος κλανιάρης του κόσμου. Μπορώ να πάω στο εστιατόριο κάποιου άλλου ως πελάτης, ανεχόμενος τα χειρότερα ξεράσματα, αλλά θ’ αφήσω πουρμπουάρ στον σερβιτόρο» (The Guardian, 2001).

– «Ήθελα περιπέτειες. Ήθελα να ανέβω τον ποταμό Nung στην καρδιά του σκότους στην Καμπότζη. Ήθελα να διασχίσω την έρημο με καμήλα, με άμμο και αμμόλοφους παντού γύρω, να φάω ολόκληρο αρνί με τα χέρια. Ήθελα να ξεφορτωθώ τις μπότες μου σ’ ένα ναϊτκλάμπ Mafiya στη Ρωσία. Ήθελα να παίξω με αυτόματα όπλα στη Πνομ Πενχ, να επανακτήσω το παρελθόν σ’ ένα χωριουδάκι στρειδιών στη Γαλλία, να βρεθώ σε μια τρισάθλια pulqueria με φωτισμό νέον στο αγροτικό Μεξικό. Ήθελα να στήσω οδοφράγματα στη μέση της νύχτας […] Να βιώσω το φόβο, τον ενθουσιασμό, το μιράκολο. Ήθελα κλοτσιές – το είδος της μελοδραματικής συγκίνησης και ανατριχίλας που λαχταρούσα από την παιδική μου ηλικία, το είδος της περιπέτειας που ανακάλυψα, μικρό αγόρι, στις σελίδες του Tintin. Ήθελα να δω τον κόσμο – κι ήθελα ο κόσμος να είναι όπως οι ταινίες» (A Cook’s Tour: Global Adventures in Extreme Cuisines).

– «Ήξερα ήδη πως το καλύτερο γεύμα στον κόσμο, το τέλειο γεύμα, είναι πολύ σπάνια το πιο εκλεπτυσμένο ή το ακριβό. Ήξερα πόσο σημαντικός παράγοντας μπορεί να είναι, εκτός από την τεχνική ή τα σπάνια συστατικά, να ξέρεις να κάνεις τη μαγεία να συμβεί στο τραπέζι. Το περιβάλλον και η μνήμη παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο σε όλα τα πραγματικά υπέροχα γεύματα στη ζωή κάποιου. Εννοώ -ας το παραδεχτούμε: Όταν τρως ένα απλό μπάρμπεκιου κάτω από ένα φοίνικα και αισθάνεσαι την άμμο ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σου, μουσική samba να παίζει απαλά στο μπακγκράουντ, τα κύματα να χτυπούν στην ακτή λίγα μέτρα πιο πέρα, ένα δροσερό αεράκι να στεγνώνει τον ιδρώτα στο σβέρκο σου και, κοιτάζοντας στην άλλη άκρη του τραπεζιού […], να βλέπεις την ονειροπόλα έκφραση στο πρόσωπο της αγαπημένης σου, συνειδητοποιώντας ότι σε μισή ώρα πιθανότατα θα κάνεις σεξ σε καθαρά λευκά σεντόνια ξενοδοχείου, τότε το ψητό μπουτάκι κοτόπουλου ξαφνικά έχει πολύ καλύτερη γεύση» (A Cook’s Tour: Global Adventures in Extreme Cuisines).

«Ανακαλύψτε πώς ζουν και τρώνε και μαγειρεύουν οι άλλοι άνθρωποι. Μάθετε απ’ αυτούς – όπου κι αν πάτε».

– «Το ταξίδι σε αλλάζει. Καθώς πορεύεσαι σε αυτήν τη ζωή και σε αυτόν τον κόσμο αλλάζεις τα πράγματα λίγο, αφήνεις ίχνη πίσω σου, όσο μικρά κι αν είναι αυτά. Και σε αντάλλαγμα, η ζωή – και το ταξίδι – σου αφήνουν σημάδια. Τις περισσότερες φορές, τα σημάδια αυτά – στο σώμα σου ή στην καρδιά σου – είναι όμορφα. Συχνά πάλι πονάνε» (The Nasty Bits).

– «Είναι το είδος της ικανοποίησης που δεν θα μπορέσει να νικήσει ποτέ κανένα μπεστσέλερ, κανένα τηλεοπτικό σόου, κανένα πλήθος, τίποτα. Εκείνη η μοναδική στιγμή μετά από μια μακρά και πολύ κουραστική νύχτα, καθισμένος στο μπαρ με τους συναδέλφους σου, σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το λαιμό σου, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, με τα σιωπηρά συχαρίκια να δίνονται ένα γύρο – και αυτή η πρώτη γουλιά κρύας, παγωμένης μπίρας» (Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook).

– «Εάν είσαστε εικοσιδύο χρόνων, σε καλή φυσική κατάσταση, θέλοντας λαίμαργα να μάθετε και να γίνετε καλύτεροι, σας καλώ να ταξιδέψετε – όσο το δυνατόν πιο μακριά και όσο το δυνατόν περισσότερο. Κοιμηθείτε κατάχαμα εν ανάγκη. Ανακαλύψτε πώς ζουν και τρώνε και μαγειρεύουν οι άλλοι άνθρωποι. Μάθετε απ’ αυτούς – όπου κι αν πάτε» (Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook).

– «Μιλάω συχνά για τον «Κανόνα της Γιαγιάς» για ταξιδιώτες. Μπορεί να μην σας αρέσει η γαλοπούλα που φτιάχνει η γιαγιά την Ημέρα των Ευχαριστιών. Μπορεί να είναι παραψημένη και στεγνή, η γέμισή της τίγκα στ’ αλάτι, με λαστιχωτά εντόσθια που βρίσκετε δυσάρεστα όσο δεν παίρνει. Ίσως ούτε καν να σας αρέσει η γαλοπούλα. Αλλά είναι η γαλοπούλα της γιαγιάς. Κι είσαστε στο σπίτι της γιαγιάς. Λοιπόν, βουλώστε το και φάτε τη. Και μετά πείτε “Ευχαριστώ, γιαγιά, γιατί, ναι, ναι, φυσικά, λάτρεψα την κάθε στιγμή» (Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook).

– «Όλοι πρέπει να μπορούν να κάνουν μια ομελέτα. […] Επειδή η διαδικασία του να μάθεις να κάνεις μια ομελέτα είναι, πιστεύω, όχι μόνο μια τεχνική, αλλά ένας τρόπος να οικοδομήσεις χαρακτήρα. Πάντα πίστευα πως το ορθό και δέον είναι, προτού κοιμηθείς με κάποιον, να πρέπει να είσαι σε θέση –αν σου το ζητήσει– να του φτιάξεις μια σωστή ομελέτα το πρωί. Είναι βέβαιο ότι αυτό το είδος ευγένειας και ανιδιοτέλειας δείχνει όχι μόνον καλούς διατροφικούς τρόπους αλλά κάνει και καλό στον κόσμο. Ίσως οι δεξιότητες στην παρασκευή ομελέτας πρέπει να αποκτώνται ταυτόχρονα με την εκμάθηση του να πηδάς» (Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook).

Ήδη κυνικός εκ φύσεως, ξόδεψα 30 χρόνια σε μια δουλειά που, αν μη τι άλλο, με δίδαξε να είμαι και κυνικός σχετικά με τον κόσμο».

– «Τι σημαίνει ελευθερία; Δεν το ξέρω ούτε αυτό, μόνον υποθέτω. Σίγουρα σημαίνει την ελευθερία να απολαύσεις ένα απόγευμα, όταν κανείς δεν πίστευε ότι αυτό θα ήταν εφικτό πριν από λίγο. Η ελευθερία τουλάχιστον να αστειεύεσαι, να γελάς, να υπάρχεις για λίγο σχετικά ανέμελος» (Parts Unknown, Λιβύη).

– «Πού βρίσκεται το σπίτι σου; Οι περισσότεροι από εμάς γεννιούνται με την απάντηση. Άλλοι πρέπει να περάσουν από κόσκινο τα κομμάτια» (Parts Unknown, Αιθιοπία).

– «Ήδη κυνικός εκ φύσεως, ξόδεψα 30 χρόνια σε μια δουλειά που, αν μη τι άλλο, με δίδαξε να είμαι και κυνικός σχετικά με τον κόσμο. Πέρασα από εκεί στην τηλεόραση, η οποία, αν κάτι σου είχε απομείνει, θα περίμενες να στο πνίξει. Αλλά, στην πραγματικότητα, παρέμεινα πιστός σε ορισμένες αξίες, ότι υπάρχουν και καλοί άνθρωποι στον κόσμο που αξίζει να μιλήσεις γι’ αυτούς, που αξίζει να τους υποστηρίξεις αν μπορείς. Ότι υπάρχουν λόγοι να ελπίζεις πως η αλήθεια και η ομορφιά και η αγάπη θα νικήσουν. Εξακολουθώ να πιστεύω σ’ όλ’ αυτά. Μπορεί να μη στέκει, αλλά το πιστεύω» (Munchies, Food by Vice, Σεπτέμβριος 2016).

Πηγή




Η ροκ πλευρά της Eurovision

Η φετινή Eurovision που διεξήχθη στο Ρότερνταμ πέρασε. Οι φετινοί νικητές ήταν οι εκπληκτικοί Måneskin για λογαριασμό της Ιταλίας. Ενώ φυσικά είδαμε και τους εκρηκτικούς Blind Channel να κατακτούν την 6η για λογαριασμό της Φιλανδίας.

Ας ξαναθυμηθούμε τους Måneskin

Ας ξαναθυμηθούμε και τους Blind Channel

Αν δούμε στατιστικά τη παρουσία των Måneskin και των Blind Channel στη κορυφαία 10άδα, σημαίνουν αρκετά για τη ροκ. Τελευταία δυνατή ροκ παρουσία στη κορυφαία 10άδα και μάλιστα διπλή, ήταν της Δανίας στην 5η θέση, αλλά και της Γεωργίας στην 9η θέση, στην Eurovision του 2011 στο Ντίσελντορφ. Επίσης διπλή ροκ παρουσία στη κορυφαία 10άδα, είχαμε ξανασυναντήσει και στην Eurovision του 2005 στο Κίεβο, όταν Ελβετία και Νορβηγία κατέλαβαν την 8η και την 9η θέση αντίστοιχα. Τέλος, νικητήριο ροκ τραγούδι είχαμε να ξαναδούμε από τη Eurovision του 2006 στην Αθήνα, όταν δηλαδή επικράτησε η Φιλανδία. Βέβαια υπήρξαν κι άλλες αξιοσημείωτες παρουσίες στη κορυφαία 10άδα με παρακλάδια της ροκ (soft rock, pop rock, progressive rock, country rock), όπως της Εσθονίας στη Eurovision του 2015 στη Βιέννη (7η θέση), και της Ολλανδίας (δις) στην Eurovision του 2014 στη Κοπεγχάγη (2η θέση), & στην Eurovision του 2013 στο Μάλμε (9η θέση).

Οι Blind Channel (αριστερά) με τους Måneskin (δεξιά)

Η ροκ μουσική, έχει αφήσει το δικό της στίγμα στον ιδιαίτερα αγαπημένο θεσμό, οπότε είδαμε και αρκετές ροκ συμμετοχές. Πάμε να θυμηθούμε μερικές από τις αγαπημένες ροκ συμμετοχές.

AWS – Viszlát Nyár (Ουγγαρία, Eurovision 2018)

Αν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τη τελευταία ροκ συμμετοχή στην Eurovision, ήταν αυτή των Ούγγρων AWS στη Eurovision του 2018 στη Λισαβόνα. Η παρουσία τους στη σκηνή ιδιαίτερα επιβλητική, κι εμφανίστηκαν φαινομενικά σε ευνοϊκή θέση. Αλλά επειδή η συμμετοχή τους δεν είχε την αντίστοιχη βαρύτητα (σε σχέση με άλλες συμμετοχές), τερμάτισαν στη θέση που εμφανίστηκαν, δηλαδή στην 21η θέση. Αρκετοί eurofans δεν θα τη θυμούνται αυτή τη συμμετοχή, ωστόσο αρκετοί metalheads θα τη θυμούνται ιδιαίτερα αυτή τη συμμετοχή της Ουγγαρίας. Και φέτος θα τη θυμούνται ακόμη περισσότερο, καθώς φέτος 6 Φεβρουαρίου, έφυγε από τη ζωή ο τραγουδιστής των AWS εξαιτίας της λευχαιμίας. Rock In Paradise Örs Siklósi.

Waylon – Outlaw in ‘Em (Ολλανδία, Eurovision 2018)

Ο Ολλανδός καλλιτέχνης Waylon, εκπροσώπησε τη χώρα του στην Eurovision του 2018 στη Λισαβόνα για 2η φορά στο θεσμό, αλλά πλέον ως σόλο. Η πρώτη του συμμετοχή, ήταν στην Eurovision του 2014 στη Κοπεγχάγη, καθώς συνυπήρξε στη σκηνή με την Ilse DeLange (τότε ως The Common Linnets), κι ερμήνευσαν το καταπληκτικό Calm After The Storm, όπου κατέλαβαν τη 2η θέση για την Ολλανδία. Στη δεύτερή του συμμετοχή ως σόλο, δεν κατάφερε κάτι παραπάνω από τη 18η θέση. Αν και η συμμετοχή του είχε αρκετή ένταση, δεν είχε όμως και την απαραίτητη βαρύτητα.

O. Torvald – Time (Ουκρανία, Eurovision 2017)

Οι O. Torvald εκπροσώπησαν την οικοδέσποινα (τότε) Ουκρανία, καθώς η Eurovision του 2017 διεξήχθη στο Κίεβο. Το τραγούδι αρκετά συμπαθητικό χωρίς την πολλή ένταση, αλλά η σκηνική τους παρουσία δεν είχε το κάτι ιδιαίτερο, καθώς δεν έδειξαν και την απαραίτητη ενέργεια επί σκηνής. Υπερβολικά χαμηλή η 24η θέση, αλλά εν μέρει δικαιολογημένη.

Minus One – Alter Ego (Κύπρος, Eurovision 2016)

Οι Κύπριοι rockers Minus One εκπροσώπησαν τη χώρα τους στην Eurovision του 2016 που διεξήχθη στη Στοκχόλμη. Η παρουσία τους επί σκηνής ήταν τίμια, το concept με τα κελιά ήταν αρκετά ενδιαφέρον, ωστόσο δεν κατάφεραν κάτι παραπάνω από το να τερματίσουν στην 21η θέση. Δεν έκαναν οι ίδιοι κάτι λάθος, απλά ήταν μια ατυχής περίοδος για τη ροκ, καθώς αρκετοί σνόμπαραν το είδος σ’ αυτό το θεσμό, ιδίως οι κριτικές επιτροπές.

Elina Born & Stig Rästa – Goodbye To Yesterday (Εσθονία, Eurovision 2015)

Δεν θα λέγαμε ότι η συμμετοχή της Εσθονίας στην Eurovision του 2015 ήταν ιδιαίτερα ροκ, αλλά κινείται στο παρακλάδι της ροκ (soft rock/alternative). Η Elina Born και ο Stig Rästa στάθηκαν αξιοπρεπέστατα επί σκηνής, κέρδισαν κοινό κι επιτροπές, και κατέλαβαν την 7η θέση για λογαριασμό της Εσθονίας στη Βιέννη.

The Common Linnets – Calm After The Storm (Ολλανδία, Eurovision 2014)

Άλλη μια περίπτωση που δεν είναι πολύ ροκ, αλλά κινείται στον ήχο της country rock. Ο Waylon και η Ilse DeLange που απάρτιζαν τους The Common Linnets, χάρισαν μια πάρα πολύ όμορφη εικόνα τόσο στο κοινό, όσο και στις κριτικές επιτροπές, με αποτέλεσμα να κατακτήσουν τη 2η θέση για λογαριασμό της Ολλανδίας στην Eurovision του 2014 στη Κοπεγχάγη.

Anouk – Birds (Ολλανδία, Eurovision 2013)

Η Anouk είναι πολύ γνωστή στο ευρύ κοινό, κυρίως με τη μεγάλη της επιτυχία Nobody’s Wife το 1997. Το 2013 αποφάσισε να εκπροσωπήσει τη πατρίδα της στην Eurovision που διεξήχθη στο Μάλμε, και δικαιώθηκε αρκετά με την απόφασή της. Οδήγησε την Ολλανδία για πρώτη φορά στο τελικό της Eurovision μετά από το 2004, και της χάρισε μια θέση στη κορυφαία 10άδα, καθώς κατέλαβε την 9η θέση. Πολλά μπράβο στην Anouk.

Max Jason Mai – Don’t Close Your Eyes (Σλοβακία, Eurovision 2012)

Θα μπορούσαμε να το είχαμε τοποθετήσει στις πιο δυνατές συμμετοχές λόγω το ότι είναι rock/metal, ωστόσο ο Max Jason Mai δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από τη 18η θέση στον 2ο ημιτελικό. Συνεπώς απέτυχε να οδηγήσει τη Σλοβακία στον τελικό. Κρίμα για μια τέτοια συμμετοχή να πάει στράφι στο Μπακού.

Eldrine – One More Day (Γεωργία, Eurovision 2011)

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι θυμίζουν λίγο από Linkin Park και Limp Bizkit, απλά με γυναικεία φωνητικά. Οι Eldrine στάθηκαν επάξια στη σκηνή του Esprit Arena, και οδήγησαν την Γεωργία στην 9η θέση στην Eurovision που διεξήχθη στο Ντίσελντορφ.

A Friend In London – New Tomorrow (Δανία, Eurovision 2011)

Παρόλο που εμφανίστηκαν σε μη ευνοϊκή θέση (3η θέση εμφάνισης), οι A Friend Of London κατάφεραν να κερδίσουν κοινό και επιτροπές με το υπέροχο pop rock τραγούδι τους, το οποίο ακούγεται κι ευχάριστα στα αυτιά του ακροατή. Εκπροσώπησαν επάξια τη Δανία στην Eurovision που διεξήχθη στο Ντίσελντορφ, καθώς την έφεραν στην 5η θέση.

MaNga – We Could Be The Same (Τουρκία, Eurovision 2010)

Παρόλο που δεν τους είχαν υψηλά στις εκτιμήσεις, κυρίως λόγω των στοιχηματικών αποδόσεων, η επιβλητική παρουσία τους στη σκηνή, τους έφερε τη καλύτερη δυνατή θέση. Οι MaNga εκπροσώπησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την Τουρκία, καθώς τερμάτισαν στη 2η θέση στην Eurovision του 2010 που διεξήχθη στο Όσλο.

 Sinéad Mulvey & Black Daisy – Et Cetera (Ιρλανδία, Eurovision 2009)

Άλλη μία από τις pop rock συμμετοχές, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αδικήθηκαν ιδιαίτερα στον θεσμό, ήταν αυτή της Sinéad Mulvey και των Black Daisy που εκπροσώπησαν την Ιρλανδία στην Eurovision του 2009 που διεξήχθη στη Μόσχα. Τερμάτισαν στην 11η θέση του 2ου ημιτελικού, αποτυγχάνοντας ουσιαστικά να περάσουν στον τελικό.

Elnur & Samir – Day After Day (Αζερμπαϊτζάν, Eurovision 2008)

Εξαιρετικό ντεμπούτο για το Αζερμπαϊτζάν στον θεσμό στην Eurovision του 2008 στο Βελιγράδι, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τους Elnur & Samir. Οι άγγελοι επί σκηνής έκλεψαν τις εντυπώσεις με την οπερική ερμηνεία τους σε συνδυασμό με το ροκ τραγούδι. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η 8η θέση.

Natalia Barbu – Fight (Μολδαβία, Eurovision 2007)

Συνδυασμός μεταξύ Evanescence και Within Temptation, με αρκετό βιολί. Πολύ δυναμική η παρουσία της Natalia Barbu για λογαριασμό της Μολδαβίας στο Ελσίνκι που διεξήχθη η Eurovision του 2007. Η επιβλητική ερμηνεία της, και η πολύ όμορφη ροκ σκηνική παρουσία, την έφεραν στη 10η θέση. Ίσως μια από τις καλύτερες συμμετοχές της Μολδαβίας στον θεσμό της Eurovision.

Lordi – Hard Rock Hallelujah (Φιλανδία, Eurovision 2006)

Δεν ήταν από τα πρώτα φαβορί για να κερδίσουν την Eurovision του 2006 στην Αθήνα. Κι όμως τα τέρατα της Φιλανδίας είχαν άλλη άποψη. Η εκρηκτική παρουσία τους, η ιδιαίτερη αμφίεσή τους, αλλά και το πολύ δυναμικό τραγούδι τους, ήταν αυτά τα στοιχεία που δώσανε τη νίκη στους Lordi, πηγαίνοντας κόντρα στα προγνωστικά. Κι αυτή η νίκη προφανώς, ήρθε από τη μεγάλη στήριξη του κοινού. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη ροκ μπάντας στον θεσμό της Eurovision.

Vanilla Ninja – Cool Vibes (Ελβετία, Eurovision 2005)

Η γυναικεία ροκ μπάντα, προερχόμενη από την Εσθονία, εκπροσώπησε την Ελβετία στην Eurovision του 2005 που πραγματοποιήθηκε στο Κίεβο. Το symphonic metal στιλ που ακολούθησαν τότε, σίγουρα θα εκτιμήθηκε ιδιαιτέρως από fans των Nighwish, και σε λοιπούς fans της rock. Το τελικό αποτέλεσμα, είναι η 8η θέση. Αξιοπρεπής ροκ συμμετοχή για την Ελβετία, αν και ήταν 3ο φαβορί.

Wig Wam – In My Dreams (Νορβηγία, Eurovision 2005)

Αν και 2ο φαβορί, σίγουρα το γεγονός που εμφανίστηκαν 5οι στη σειρά εμφάνισης του τελικού, δεν ευνόησε με τίποτα τους εκπροσώπους της Νορβηγίας Wig Wam. Ωστόσο η προβλεπόμενη ροκ σκηνική παρουσία τους, αλλά και η αμφίεσή τους που παραπέμπεται ιδιαίτερα στη hard rock σκηνή του ’80, ήταν αυτά που τους χάρισαν την 9η θέση, για λογαριασμό της Νορβηγίας στην Eurovision του 2005 στο Κίεβο.

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης




Chris Cornell: 4 χρόνια χωρίς τον ιδιαίτερο πρωταγωνιστή της grunge

Ήταν 18 Μαΐου του 2017 όταν ο Chris Cornell αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, καθώς βρέθηκε απαγχονισμένος στη σουίτα του ξενοδοχείου στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, έπειτα από τη συναυλία του με τους Soundgarden. Εμείς θα πάμε να θυμηθούμε ποιος ήταν ο Chris Cornell, ποια τα κατορθώματά του, ποια η σχέση του με την Ελλάδα, και ποια ήταν τα ψυχικά θέματα που αντιμετώπιζε όλα αυτά τα χρόνια.

Ποιος ήταν ο Chris Cornell;

Το κανονικό του όνομα ήταν Christopher John Boyle, και γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1964 στο Σιάτλ της Ουάσιγκτον. Η ιδιότητά του ήταν τραγουδιστής, τραγουδοποιός, και μουσικός. Το επίθετο Cornell το πήρε από τη μητέρα του, καθώς ο ίδιος έμεινε μαζί της όταν χώρισαν με τον πατέρα του. Την επαφή του με τη μουσική, την ξεκίνησε από μικρή ηλικία, καθώς έκανε μαθήματα πιάνου και κιθάρας, Φυσικά και η μητέρα του είχε αγοράσει ένα ταμπούρο, το οποίο έκανε τον Chris Cornell να ακολουθήσει το μονοπάτι στο να γίνει σπουδαίος ροκ μουσικός. Την πρώτη επαφή του με το τραγούδι, την είχε όταν πήγαινε σε καθολικό σχολείο, κι ερμήνευσε μπροστά στο κοινό το αντιπολεμικό τραγούδι One Tin Soldier. Οι μουσικές του επιρροές ήταν Paul McCartneyXTCSiouxsie and the BansheesUltravox, and Bauhaus.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Chris Cornell μπήκε πιο ενεργά στη μουσική, αφού έγινε μέλος ενός cover συγκροτήματος που λεγόταν The Shemps, στο οποίο ο μπασίστας ήταν ο Hiro Yamamoto. Αφού ο Yamamoto έφυγε από τους The Shemps, η μπάντα έφερε τον κιθαρίστα Kim Thayil. Ωστόσο ο Chris Cornell και ο Hiro Yamamoto κράτησαν επαφή μεταξύ τους, και αφού οι The Shemps διαλύθηκαν οριστικά, οι δυο τους ξεκίνησαν jam, πήραν και τον Kim Thayil, για να δημιουργήσουν ένα νέο συγκρότημα.

Η δημιουργία των Soundgarden

Οι Soundgarden δημιουργήθηκαν το 1984, με πρωτεργάτες τον Chris Cornell (φωνή), τον Hiro Yamamoto (μπάσο), και τον Kim Thayil (φωνητικά). Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στη μπάντα και ο Scott Sundquist (τύμπανα), ο οποίος αντικαταστάθηκε στη συνέχεια από τον Matt Cameron. Στα χρόνια που συνυπήρξαν (1984-1997 & 2010-2017), κυκλοφόρησαν μαζί 6 άλμπουμ (Ultramega OK, Louder Than Love, Badmotofinger, Superunknown, Down On The Upside, & King Animal), πούλησαν 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, και κατέκτησαν 11 βραβεία.

Η διάλυση των Soundgarden και το ξεκίνημα της σόλο καριέρας

To 1998, ένα χρόνο μετά τη πρώτη διάλυση των Soundgarden, ο Chris Cornell ξεκίνησε να δουλεύει πάνω σε νέο υλικό για τη σόλο δουλειά του, και το 1999 κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ Euphoria Morning. Με το πέρασμα των χρόνων, κυκλοφόρησε κι άλλα 3 σόλο άλμπουμ όσο ήταν εν ζωή: Carry On (2007), Scream (2009), & Higher Truth (2015). To 2020, κυκλοφόρησε το άλμπουμ No One Sings Like You Anymore Vol. 1, το οποίο εμπεριέχει τις ηχογραφημένες διασκευές του. Συνολικά στη σόλο καριέρα του, πούλησε σχεδόν 15 εκατομμύρια αντίτυπα, και κατέκτησε 4 βραβεία.

Στη σόλο καριέρα του, χάρισε κι ένα πολύ όμορφο soundtrack για τη ταινία James Bond 007: Casino Royale (2006), το You Know My Name. Το συγκεκριμένο τραγούδι του έδωσε βραβείο στη κατηγορία Best Original Song στα Satellite Awards (2006), βραβείο στη κατηγορία Best Original Song Written Directly for a Film στα World Soundtrack Award (2007), και μια υποψηφιότητα στη κατηγορία Best Song Written for a Motion Picture, Television or Other Visual Media στα Grammy Awards (2008).

Το νέο κεφάλαιο με τους Audioslave

Οι Audioslave ξεκίνησαν να υπάρχουν από το 2001, και είναι δημιούργημα των Tom Morello (κιθάρα), Tim Commerford (μπάσο), & Brad Wilk (τύμπανα), οι οποίοι προήλθαν από τους Rage Against The Machine. Στην αναζήτηση τραγουδιστή για τη μπάντα, ο μουσικός παραγωγός Rick Rubin, τους είχε προτείνει να προσεγγίσουν τον Chris Cornell, ο οποίος ήταν ελεύθερος. Κι εφόσον μπήκε ο τελευταίος στη μπάντα, ξεκίνησαν να γράφουν νέα μουσική. Μέχρι και το 2007 που συνυπήρξαν, κυκλοφόρησαν μαζί 3 άλμπουμ (Audioslave, Out Of Exile, & Revelations), και πούλησαν συνολικά πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το 2007 διαλύθηκαν, μετά από την απόφαση του Chris Cornell να αποχωρήσει από τη μπάντα λόγω διαφωνιών.

Τα άλλα μουσικά project του Chris Cornell

Ο Chris Cornell με τους Temple Of The Dog

Πέρα από τους Soundgarden, τους Audioslave, και τη σόλο καριέρα του, ο Chris Cornell εκείνα τα χρόνια συμμετείχε και σε άλλα 3 μουσικά project. Από το 1986 μέχρι το 1987 ήταν μέλος των Center for Disease Control Boys. Το 1990, ο Chris Cornell μαζί με τα μελλοντικά μέλη των Pearl Jam (Eddie Vedder, Stone Gossard, Jeff Ament, Mike McCready, & Matt Cameron), σχημάτισαν τους Temple Of The Dog, προς τιμή του πολύ καλού του φίλου Andrew Wood, που πέθανε εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης της ηρωίνης. Και μαζί με τους Temple Of The Dog κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ το 1991. Και τέλος το 1992, ο Chris Cornell συμμετείχε σ’ άλλο ένα project που λεγόταν M.A.C.C., του οποίου το όνομα προήλθε από τα αρχικά των επωνύμων του Mike McCready, του Jeff Ament, του Matt Cameron, και του Chris Cornell.

Η γενική αναγνώρισή του και τα επιτεύγματά του

Ο Chris Cornell ήταν από τους πρωτοπόρους της grunge μουσικής στη δεκαετία του ’90, μαζί με τον αείμνηστο Kurt Cobain (Nirvana), τον επίσης αείμνηστο Layne Stanley (Alice In Chains), τον Eddie Vedder (Pearl Jam), και τον Scott Weiland (Stone Temple Pilots). Επίσης είχε και την ιδιαίτερη φωνητική του εμβέλεια τεσσάρων οκτάβων. Ως προς τα επιτεύγματά του, πέρα από τα βραβεία που κατέκτησε είτε με τους Soundgarden είτε σόλο, αναδείχθηκε ως ο 4ος καλύτερος Heavy Metal τραγουδιστής όλων των εποχών, ως 9ος καλύτερος lead singer όλων των εποχών από το περιοδικό Rolling Stone, και ως ο 12ος στη λίστα με τους καλλιτέχνες που διαθέτουν τις μεγαλύτερες φωνές της μουσικής του MTV.

Η Ελληνίδα σύζυγός του και η γενική σχέση του με την Ελλάδα

Ο Chris Cornell με τη σύζυγό του Βίκυ Καραγιάννη

Ο Chris Cornell είχε μια μεγάλη σχέση με την Ελλάδα, την οποία τη λάτρευε ως χώρα, αλλά και τον τρόπο της ζωής. Πως ξεκίνησε όλο αυτό; Με τη Βίκυ Καραγιάννη γνωρίστηκαν το 2003 στο Παρίσι σε μια συναυλία του, κι εκεί αναπτύχθηκαν αστραπιαία τα συναισθήματά του γι’ αυτή τη γυναίκα. Λίγο καιρό αργότερα ταξίδεψαν μαζί στην Ελλάδα, την οποία την αγάπησε αμέσως. Μαζί απέκτησαν 2 παιδιά, την Αντόνια (Τόνι), και τον Κρίστοφερ Νίκολας. Τον γιο του, τον βάφτισε η Άννα Βίσση. Μάλιστα, ο Chris Cornell εμφανίστηκε μαζί με την Άννα Βίσση στο Hotel Ermou στην Αθήνα, στις 7 Απριλίου του 2017. Δηλαδή ένα μήνα πριν αποφασίσει να αυτοκτονήσει.

Τα ψυχικά θέματά του και ο θάνατός του

Ο Chris Cornell όλα αυτά τα χρόνια πάλευε με τη κατάθλιψη. Η συνέπεια αυτή προήλθε από τα 12 του, όταν ξεκίνησε τη χρήση LSD και μαριχουάνας, ενώ ξεκίνησε και τον εθισμό του στο αλκοόλ. Αργότερα κατάφερε να το διαχειριστεί όταν ασχολήθηκε περισσότερο με τη μουσική, και δημιούργησε τους Soundgarden. Το 1997, όταν διαλύθηκαν οι Soundgarden και ο πρώτος του γάμος, επέστρεψε στη χρήση άλλων ναρκωτικών ουσιών, και να πέφτει ακόμη περισσότερο. Το 2002 επισκέφτηκε το κέντρο αποκατάστασης για να καταπολεμήσει όλο αυτό που του συμβαίνει, και γύρω στο 2005 σταμάτησε να πίνει αλκοόλ. Αλλά με το πέρασμα των χρόνων ο εθισμός επανερχόταν, και συνέχισε να κάνει κι άλλες χρήσεις. Στις 18 Μαΐου του 2017, και μετά από τη συναυλία των Soundgarden στο FOX Theater, ο Chris Cornell βρίσκεται απαγχονισμένος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενε, στο Ντιτρόιτ. Μια σοκαριστική απώλεια στο χώρο της ροκ μουσικής, αλλά και γενικά στην ευρύτερη μουσική βιομηχανία. Πολλοί μουσικοί, καλλιτέχνες, και διάφορα συγκροτήματα έσπευσαν να αποτίσουν φόρο τιμής προς τον Chris Cornell, μεταξύ των οποίων: Dan Reynolds (Imagine Dragons), Tom Morello, Guns ‘n’ Roses, Faith No More, U2, Serj Tankian (System Of A Down), Pearl Jam, και πολλοί άλλοι.

Ο Chris Cornell μαζί με τον στενό του φίλο Chester Bennington

Αυτός που τίμησε ιδιαιτέρως τον Chris Cornell, ήταν ο στενός του φίλος Chester Bennington (Linkin Park). Ο Chester στη κηδεία του φίλου του, μαζί με τον bandmate του Brad Delson διασκεύασαν το Hallelujah του Leonard Cohen. Επίσης μία μέρα μετά από το θάνατό του, ο Chester Bennington μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των Linkin Park εμφανίστηκαν στην εκπομπή του Jimmy Kimmel, και αφιέρωσε το One More Light στον Chris Cornell. Και τέλος, την ίδια χρονιά, στην ημέρα των γενεθλίων του Chris Cornell, ο Chester Bennington αποφάσισε με τον ίδιο τρόπο να φύγει από τη ζωή.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η απώλεια του Chris Cornell παραμένει μεγάλη για τη μουσική. Η παρακαταθήκη που άφησε όμως, είναι τεράστια. Όπως και να έχει, κανένας καλλιτέχνης δεν θα βρεθεί να τραγουδήσει το ίδιο όπως και ο Chris Cornell. Και δύσκολα κάποιος μπορεί να συγκριθεί μαζί του.

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης




Concert Stories: Όταν ο Lenny Kravitz έδωσε το απίστευτο live performance στη Σόφια (04.05.19, Arena Armeec)

Πέρασαν 2 χρόνια από τότε που ο Lenny Kravitz έδωσε συναυλία στη Σόφια, στα πλαίσια της παγκόσμιας περιοδείας του Raise Vibration Tour. Ο συναυλιολόγος φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να ταξιδέψει μέχρι εκεί για να τον παρακολουθήσει live, και να διηγηθεί σήμερα τις εντυπώσεις του.

Το ημερολόγιο έδειχνε 4 Μαΐου του 2019, ημέρα Σάββατο. Μια μέρα ότι πρέπει για μια συναυλιοεκδρομή από Θεσσαλονίκη με προορισμό τη (πολυαγαπημένη πλέον) Σόφια. Και ήταν μέρα που αρκετός κόσμος ταξίδεψε από τη Βόρεια Ελλάδα, για να παρακολουθήσει την απίστευτη συναυλία στη Σόφια. Ο Lenny Kravitz επρόκειτο να δώσει συναυλία στο γνωστό άγνωστο Arena Armeec. Κι επειδή η συναυλία πραγματοποιήθηκε Σάββατο, και λόγω του μεγάλου ονόματος, όπως ήταν φυσιολογικό η συναυλία έγινε sold out.

Η ώρα πάει 21:00, οπότε κάπου εκεί ξεκινάει το κύριο κομμάτι της συναυλιακής βραδιάς, με τον ίδιο και τη μπάντα του να εμφανίζονται επί σκηνής, και να κάνουν την αρχή με το We Can Get It All Together. Φυσικά το κοινό ξεκινά να ξεσηκώνεται να δημιουργείται ένα ωραίο πάρτι στο στάδιο.

Φυσικά μετά από τη δυναμική έναρξη, ο Lenny Kravitz φρόντισε να δώσει ακόμη πιο δυνατή συνέχεια ερμηνεύοντας στη σειρά τη μεγάλη του επιτυχία Fly Away, το Dig In, και λίγο αργότερα την υπέροχη διασκευή του American Woman των Guess Who. Βεβαίως ο Lenny Kravitz το ζούσε όλο αυτό το κλίμα της συναυλίας, αφού μονίμως ήταν σε κίνηση. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η φωνή του παρέμεινε σχεδόν αναλλοίωτη, σαν να ήταν από στούντιο, μετά από αρκετά χρόνια παρουσίας του στη μουσική βιομηχανία. Δείχνοντας μ’ αυτό το τρόπο ότι ο Lenny Kravitz είναι μια πάστα καλλιτέχνη που δεν καταλαβαίνει ηλικία.

Εντύπωση έκανε που ο Lenny Kravitz από εκείνη τη χρονιά, και τη περίοδο που έδινε συναυλίες στην Ευρώπη, επανένταξε στη setlist του το Stillness Of Heart, καθώς είχε να το ερμηνεύσει live αρκετά χρόνια. Σ’ εκείνο το σημείο της συναυλίας, ο Lenny φρόντισε να φτιάξει ένα πιο συναισθηματικό κλίμα στο κοινό, καθώς μετά από αυτό το τραγούδι ερμήνευσε και το Can’t Get You Off My Mind, αλλά και το It Ain’t Over ‘Til It’s Over.

Πολλοί περίμεναν τη στιγμή να ερμηνεύσει live το τραγούδι που γνώρισε τότε μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία, και τους το πρόσφερε. Ερμήνευσε το Low, και όλο το στάδιο ξεκίνησε να χορεύει, ταξιδεύοντας για κάποια στιγμή νοερά στη δεκαετία του 80. Στη συνέχεια το γύρισε πάλι στο συναισθηματικό ερμηνεύοντας το I Belong To You, ενώ πιο μετά έδωσε γκάζια ερμηνεύοντας Mr. Cab Driver, Bank Robber Man, & Where Are We Runnin’?, για να κλείσει εντυπωσιακά το πρώτο μέρος της συναυλίας με την επίσης μεγάλη του επιτυχία Are You Gonna Go My Way?, και να αποχωρήσει για λίγο από τη σκηνή τηρώντας το συναυλιακό έθιμο.

Επιστρέφοντας στη σκηνή, ξεκίνησε το encore του ερμηνεύοντας το πολύ μελωδικό Here To Love. Στη συνέχεια ερμήνευσε το Let Love Rule, όπου ο Lenny Kravitz πέρασε από όλο σχεδόν το κοινό για να χαιρετήσει, και να βγει selfie της στιγμής με κάποιους τυχερούς. Λίγο έλλειψε να περάσει κι από τον συναυλιολόγο (lol). Την συναυλία του την έκλεισε πολύ όμορφα με το Again, για να εισπράξει στο τέλος το δικαιολογημένα τεράστιο χειροκρότημα.

Ανακεφαλαιώνοντας η συναυλία του Lenny Kravitz κράτησε περίπου 2 με 2.5 ώρες, καλύπτοντας επάξια της προσδοκίες του κοινού, με όλες σχεδόν τις επιτυχίες που είχε στη setlist. Αν βάλουμε μέσα στη ζυγαριά τη διάρκεια της συναυλίας, την εξαιρετική setlist, και το απίστευτο live perfomance του Lenny Kravitz, η συναυλία ήταν value for money, αν λάβουμε ότι το εισιτήριο της αρένας ήταν γύρω στα 35€, και το front of stage στα 50€. Μετά από αυτή τη συναυλία, σίγουρα πολλοί δεν θα πιστέψουν ότι ο Lenny Kravitz είναι πάνω από 50 χρονών (γεννημένος στις 26 Μαΐου του 1956).

Setlist

  1. We Can Get It All Together
  2. Fly Away
  3. Dig In
  4. Bring It On
  5. American Woman (The Guess Who cover)
  6. Get Up, Stand Up (The Wailers cover)
  7. Fields Of Joy
  8. Freedom Train
  9. Who Really Are The Monsters?
  10. Stillness Of Heart
  11. Can’t Get You Out Of My Mind
  12. It Ain’t Over ‘Til It’s Over
  13. Low
  14. I Belong To You
  15. Mr. Cab Driver
  16. Bank Robber Man
  17. Where Are We Runnin?
  18. Are You Gonna Go My Way?
  19. Here To Love
  20. Let Love Rule
  21. Again

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης




Οι δισκογραφικές κυκλοφορίες του Μαΐου

Αισίως μπαίνουμε στον 5ο μήνα του 2021, και όπως είχαμε τονίσει στα προηγούμενα άρθρα, η καλή μουσική δεν σταματά να αναπαράγεται, ανεξάρτητα από τη κρίση που περνάμε αυτό το καιρό. Αρκετοί καλλιτέχνες έχουν προγραμματίσει να κυκλοφορήσουν καινούργιες μουσικές δουλειές τους μέσα στο 2021, αλλά ας δούμε μαζί τους δίσκους που θα κυκλοφορήσουν μέσα στον Μάιο.

Bebe Rexha – Better Mistakes

Αυτό το άλμπουμ θα αποτελέσει μόλις το 2ο προσωπικό για την 31χρονη Αμερικανίδα, η οποία επανέρχεται να συνεχίσει το έργο της 3 χρόνια μετά από τη πρώτη δισκογραφική της δουλειά Expectations (2018). Το Better Mistakes θα κυκλοφορήσει στις 7 Μαΐου, και θα συναντήσουμε singles όπως το Baby, I’m Jealous, το Sacrifice, το Sabotage, & το Die For A Man.

Weezer – Van Weezer

Η ροκ μπάντα από τη Καλιφόρνια φαίνεται να περνά μια δημιουργική φάση, καθώς οι Weezer κυκλοφόρησαν αρχές του έτους το 14ο τους άλμπουμ OK Human (29/1), και περίπου 3 μήνες μετά θα κυκλοφορήσουν και το 15ο τους άλμπουμ Van Weezer, συγκεκριμένα στις 7 Μαΐου. Κάτι αντίστοιχο το επανέλαβαν το 2019 όταν κυκλοφόρησαν το Weezer (Teal Album) (24/1/19), και το Weezer (Black Album) (1/3/19). Από αυτό το επερχόμενο άλμπουμ θα συναντήσουμε το The End Of The Game, το Hero, το Beginning Of The End, και το I Need Some Of That.

The Black Keys – Delta Kream

Το εν λόγω άλμπουμ θα αποτελέσει το 10ο για το Αμερικανικό ροκ δίδυμο. Οι Black Keys επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από 2 χρόνια, καθώς είχαν κυκλοφορήσει το Let’s Rock το 2019. Το Delta Kream θα κυκλοφορήσει στις 14 Μαΐου, και αν αναλογιστούμε το Crawling Kingsnake που κυκλοφόρησαν ως single, τότε πιθανόν σ’ αυτό το άλμπουμ θα κινηθούν σε hill country blues.

Delta Goodrem – Bridge Over Troubled Dreams

Αυτό θα αποτελέσει το 7ο άλμπουμ για την Αυστραλή τραγουδίστρια. Η Delta Goodrem επανέρχεται έπειτα από 3 χρόνια με κανονικό στούντιο άλμπουμ, όταν ουσιαστικά κυκλοφόρησε το I Honestly Love You το 2018. Μέσα στο διάστημα 3 χρόνων είχε κυκλοφορήσει και το Χριστουγεννιάτικο Only Santa Knows. Το Bridge over Troubled Dreams θα κυκλοφορήσει στις 14 Μαΐου, και θα συναντήσουμε singles όπως το Keep Climbing, το Paralyzed, το Solid Gold, το Billionaire, και το All Of My Friends.

Myles Kennedy – The Ides Of March

Ο frontman των Alter Bridge γενικά όλα αυτά τα χρόνια κρατά τον εαυτό του απασχολημένο ως προς τη κυκλοφορία νέου μουσικού υλικού, είτε με τη μπάντα του, είτε με τον Slash (κιθαρίστας των Guns ‘N’ Roses) και τους Conspirators, είτε σόλο. Το The Ides Of March θα κυκλοφορήσει στις 14 Μαΐου, και θα αποτελέσει μόλις τη 2η σόλο δισκογραφική του δουλειά, έπειτα από το Year Of The Tiger (2018). Από αυτό το άλμπουμ κυκλοφόρησε μέχρι τώρα το In Stride, το ομότιτλο single, και το Get Along.

Twenty One Pilots – Scaled And Icy

Πρόκειται να αποτελέσει το 6ο στούντιο άλμπουμ για το Αμερικανικό μουσικό δίδυμο, το οποίο επιστρέφει δισκογραφικά μετά από το 2018, όταν κυκλοφόρησαν το Trench. Οι Twenty One Pilots, μπορεί να ξεκίνησαν το 2009, αλλά κάνανε το μπαμ το 2015 με το Stressed Out. Το Scaled And Icy θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαΐου, κι έχει ως singles το Shy Away, και το Chocker.

Moby – Reprise

Πολύ γνωστός για τις υπέροχες συνθέσεις και παραγωγές του ο 55χρονος Αμερικανός, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί πλήρως στη δισκογραφία, αφού από το 2016 μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί κάθε χρονιά και καινούργια δουλειά. Στις 28 Μαΐου θα κυκλοφορήσει το 19ο άλμπουμ στη καριέρα του, το οποίο εμπεριέχει επιλεγμένα τραγούδια απ’ όλη τη δισκογραφία του σε ορχηστρικές και ακουστικές εκτελέσεις. Τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια που θα συναντήσουμε σ’ αυτό το άλμπουμ σε άλλες εκτελέσεις, είναι το Lift Me Up, το We Are All Made Of Stars, το Porcelain, και το Extreme Ways.

The Veronicas – Godzilla

Το Αυστραλιανό ποπ δίδυμο, επανέρχεται δισκογραφικά μετά από 7 χρόνια, όταν κυκλοφόρησαν την ομώνυμη δισκογραφική τους δουλειά (The Veronicas) το 2014. Το Godzilla θα κυκλοφορήσει στις 28 Μαΐου, και είναι το 1ο από τα 2 άλμπουμ που θα κυκλοφορήσουν οι Veronicas μέσα στο 2021, καθώς θα κυκλοφορήσουν και το Human στις 2 Ιουλίου. Από το Godzilla θα συναντήσουμε το ομότιτλο single, το In My Blood, και το The Only High.

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης




Avicii: 3 χρόνια από τότε που το αστέρι της EDM αποφάσισε να σβήσει νωρίς

Ήταν 20 Απριλίου του 2018 όταν ο Avicii, βρισκόμενος στο Μουσκάτ του Ομάν, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του σε ηλικία 28 ετών, καθώς βρέθηκε αυτοτραυματισμένος με σπασμένο γυάλινο ποτήρι. Εμείς θα πάμε να θυμηθούμε ποιος ήταν ο Avicii, ποια ήταν τα κατορθώματά του, και ποια ήταν τα ψυχικά θέματα και θέματα υγείας που αντιμετώπιζε εκείνα τα χρόνια.

Ποιος ήταν ο Avicii;

Το κανονικό του όνομα ήταν Tim Bergling, και γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1989 στη Στοκχόλμη. Ο Σουηδός DJ ξεχώρισε από τη πρώτη στιγμή στο χώρο της EDM με το ιδιαίτερο μουσικό του στυλ, ενώ μάλιστα έχτισε σχετικά γρήγορα και το όνομά του. Η ιδιότητά του ήταν remixer, μουσικός παραγωγός, και συνθέτης. Το καλλιτεχνικό του όνομα Avicii, όπως εξήγησε και ο ίδιος έχει την έννοια του χαμηλότερου επιπέδου της βουδιστικής κόλασης και επέλεξε το “παρατσούκλι” γιατί το πραγματικό του όνομα είχε ήδη χρησιμοποιηθεί κατά τη δημιουργία της σελίδας του Myspace.

Από τα 8 του ξεκίνησε να κάνει διάφορες μίξεις στο δωμάτιό του, ενώ αντλούσε έμπνευση κι από τον αδερφό του που ήταν επίσης DJ, και στα 16 του ξεκίνησε να δημιουργεί τη δικιά του μουσική. Το 2007, υπέγραψε συμφωνία με την εταιρία Dejfitts Plays. Επίσης ήταν και μέλος σε φόρουμ του Laidback Luke, όπου τελειοποίησε την τέχνη του και, μερικές φορές, έδειχνε το διακριτικό του στυλ στην Deep House μουσική. Επηρεάστηκε μουσικά από Basshunter, Daft Punk, Swedish House Mafia, και Eric Prydz.

Εκείνα τα χρόνια γενικά ο Tim Bergling είχε διάφορα remixes, όπως το Sound of Now, το Muja, το Ryu και το Even. Ωστόσο το 2010 κυκλοφόρησε τη πρώτo του μεγάλo hit Seek Bromance (ως Tim Berg), το οποίο κατάφερε να μπει σε chart διάφορων Ευρωπαϊκών χωρών (Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ηνωμένο Βασίλειο, & Σουηδία). Επίσης ηχογράφησε κι ένα remix του Rapture μαζί με την Nadia Ali (πρώην iiO). Τέλος τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς υπέγραψε συμφωνία με την EMI Music Publishing.

Τον Οκτώβριο του 2011 συστήνεται περισσότερο στον κόσμο ως Avicii, καθώς κυκλοφόρησε τη μεγάλη του επιτυχία Levels. Το εν λόγω τραγούδι χρησιμοποιεί φωνητικό δείγμα της (αείμνηστης πλέον) Etta James από το Something’s Got a Hold on Me (1962), και ήταν ιδέα του Ιρανο-σουηδού παραγωγού Arash Pournouri. Το Levels γνώρισε μεγάλη επιτυχία, καθώς κατατάχθηκε σε υψηλές θέσεις των chart αρκετών χωρών (Ελλάδα, Ιταλία, ΗΠΑ, Ολλανδία, Γερμανία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, κλπ.). Ταυτόχρονα έγινε κι ένας από τους μεγάλους ύμνους των club, καθώς αρκετοί dj’s το έχουν χρησιμοποιήσει είτε σε διάφορες μίξεις τους, είτε γενικά σε dj set τους.

Οι επιτυχίες και τα κατορθώματά του

Ως προς τη δισκογραφία, ο Avicii κυκλοφόρησε το 2013 το πρώτο του ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ με τίτλο True, το οποίο εμπεριέχει τις μεγάλες επιτυχίες Wake Me Up, Hey Brother, & Addicted To You. Το 2015 κυκλοφόρησε το δεύτερο του άλμπουμ με τίτλο Stories, το οποίο εμπεριέχει τη μεγάλη του επιτυχία Waiting For Love. Και το 2019, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, κυκλοφόρησε το τρίτο και τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο TIM, το οποίο εμπεριέχει συνεργασίες με πολλούς καλλιτέχνες, και ηχογραφήθηκαν στο διάστημα 2017-18. Ενδιάμεσα κυκλοφόρησε 1 mix album, 1 remix album, & 6 EP’s. Συνολικά μέσα στη δισκογραφία του, κυκλοφόρησαν 56 singles.

Μέσα στη δισκογραφία του, και γενικά στη καριέρα του, ο Avicii είχε πολλές και σημαντικές συνεργασίες. Συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της μουσικής, όπως: David Guetta, Tiësto, Martin Garrix, Aloe Blacc, Imagine Dragons, Rita Ora, Madonna, Coldplay, Robbie Williams, & Nicky Romero μεταξύ των οποίων.

Πέρα από τη δισκογραφία, τις συνεργασίες, και τις περιοδείες του, ο Avicii είχε και σημαντικές βραβεύσεις και διακρίσεις. Ως προς τα βραβεία, ο Avicii έλαβε συνολικά 22 βραβεία.

American Music Awards Favorite Electronic Dance Music Artist (2014)
Billboard Music Awards Top Dance/Electronic Song (Wake Me Up, 2014)
Echo Music Awards (2) Electronic Dance Music National/International (2014)
Hit des Jahres (2014)
Denmark GAFFA Awards Best Foreign New Act (2013)
Sweden GAFFA Awards Best Dance (True: Avicii by Avicii, 2014)
Grammis Awards (5) Best Innovator (2012)
Best Song (Levels, 2012)
Best Artist (2014)
Best Electro/Dance Album (TIM, 2020)
Best Electro/Dance Song (SOS, 2020)
iHeartRadio Music Awards EDM Song of the Year (Wake Me Up, 2014)
International Dance Music Awards (2) Best Artist (solo) (2013)
Best Album (TIM, 2020)
MTV Europe Music Awards (4) Best Electronic (2013)
Best Swedish Act (2013)
Best Swedish Act (2018)
Best Swedish Act (2019)
MTV Video Music Awards Best Dance Video (Lonely Together, 2018)
Teen Choice Awards Choice EDM Song (Wake Me Up, 2014)
World Music Awards (2) World’s Best Electronic Dance Artist (2014)
World’s Best Swedish Act (2014)

Από τις πιο σημαντικές διακρίσεις του, σίγουρα είναι η 3η που κατέλαβε για 2 συνεχόμενες χρονιές (2012, 2013) στη λίστα των 100 κορυφαίων dj’s απ’ όλο τον κόσμο, που διαμορφώνεται μέσω ψηφοφορίας κάθε χρόνο στο online περιοδικό DJ Magazine. Στη κορυφαία 10αδα της εν λόγω λίστας, βρέθηκε για 5 συνεχόμενες χρονιές (2011-2015).

Η ξαφνική απόσυρση, τα προβλήματά του που βγήκαν στο φως, και ο θάνατός του

Τον Μάρτιο του 2016, κι εκεί που φάνηκαν να κυλούν νορμάλ τα πράγματα για τον Σουηδό DJ, ο ίδιος έρχεται να αιφνιδιάσει τους πάντες, ανακοινώνοντας ότι αποσύρεται από τις περιοδείες και από τη πλήρη εμπλοκή του από τη μουσική. Στην ανοιχτή επιστολή που δημοσίευσε και στα social media, αλλά και στην ιστοσελίδα του, εξήγησε και τους λόγους που τον οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση.

«Πριν δυο εβδομάδες, έκανα το γύρο των ΗΠΑ οδηγώντας με τους φίλους και την ομάδα μου, ώστε απλά για να παρατηρήσουμε να δούμε και να σκεφτούμε για κάποια πράγματα με ένα καινούργιο τρόπο. Οι επιλογές και η καριέρα μου, ποτέ δεν έγιναν με βάση τα υλικά αγαθά, αν και είμαι ευγνώμων για τις ευκαιρίες και τις ανέσεις που μου χάρισε η επιτυχία. Το ξέρω ότι είμαι ευλογημένος που μπορώ να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο παίζοντας μουσική, αλλά έχω αφήσει πίσω μου τη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου πίσω από τον καλλιτέχνη.»

Όσον αφορά με την υγεία του, ο Avicii, διέθετε ένα βαρύ ιστορικό με νοσηλείες και χειρουργικές επεμβάσεις, που τον είχαν αναγκάσει να ακυρώσει πολλές εμφανίσεις του, και σίγουρα τα θέματα υγείας του ήταν από τις βασικές αιτίες που τον οδήγησαν προς την απόσυρσή του. Πιο συγκεκριμένα τα θέματα υγείας του ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2012, όταν ο DJ νοσηλεύθηκε στην Νέα Υόρκη με οξεία παγκρεατίτιδα, λόγω της παρενέργειας από την έντονη κατανάλωση αλκοόλ. Παρέμεινε στο νοσοκομείο για 11 ημέρες. Επίσης τον Μάρτιο του 2013, εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει θέματα υγείας όσο ήταν σε περιοδεία στην Αυστραλία, όπου γιατροί τον κάλεσαν να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση απομάκρυνσης χοληδόχου κύστης, αλλά φυσικά ο Avicii αρνήθηκε, για να συνεχίσει να εργάζεται για τον πρώτο δίσκο του, True. Τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς (2014), ο Avicii νοσηλεύεται στο Μαϊάμι, όπου εκεί προέκυψαν ακόμη πιο σοβαρά θέματα υγείας. Πιο συγκεκριμένα επανήλθε η παγκρεατίτιδα, αλλά κι έπασχε από σκωληκοειδίτιδα. Οπότε υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση της σκωληκοειδούς απόφυσης και της χοληδόχου κύστης και συνέχισε την περιοδεία του το συντομότερο δυνατό. Αλλά μήνες μετά από τη χειρουργική επέμβασή του, ένιωθε έντονους πόνους που τον ανάγκασαν να ακυρώσει μερικές εμφανίσεις του για το υπόλοιπο του 2014, αλλά και όλες τις εμφανίσεις του το 2015.

Φτάνουμε στις 20 Απριλίου του 2018, και σε ηλικία 28 ετών, ο Tim Bergling (aka Avicii) βρίσκεται νεκρός σε δωμάτιο του ξενοδοχείου στο Μουσκάτ του Ομάν. Και βεβαίως βρέθηκε αυτοτραυματισμένος από σπασμένο γυάλινο ποτήρι. 6 ημέρες αργότερα από τον θάνατό του, η οικογένειά του δημοσίευσε ένα μήνυμα που ανέφερε ότι τελευταία ο Avicii έκανε συχνά διάφορες σκέψεις που αφορούσαν το νόημα της ζωής και την ευτυχία. Η ζωή του δεν υπήρξε και η πιο φυσιολογική, αφού από μικρός ξενυχτούσε και κατανάλωνε πολύ αλκοόλ.

Η είδηση του θανάτου του, σκόρπισε μεγάλη θλίψη στο χώρο της EDM, αλλά και γενικά στο χώρο της μουσικής. Και αρκετοί καλλιτέχνες έσπευσαν να αποτίσουν φόρο τιμής προς τον Avicii, ασχέτως αν συνεργάστηκαν μαζί του ή όχι. Μεταξύ των οποίων, το έπραξαν οι: David Guetta, Hardwell, Kygo, Mike Posner, Aloe Blacc, Imagine Dragons, OneRepublic, Martin Garrix, Eric Prydz, Deadmau5, Don Diablo, & Armin Van Buuren.

Ένας στίχος τραγουδιού του Avicii λέει το εξής:

‘One day you’ll leave this world behind, so live a life you will remember’

Ελπίζουμε ο Avicii για τα χρόνια που επέλεξε να ζήσει, και τα όποια προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε κατά καιρούς, να κατάφερε να ζήσει μια ζωή που θα θυμάται ακόμη και τώρα στα ψηλά.

Χριστόφορος Χατζόπουλος
Ραδιοφωνικός Παραγωγός & Μουσικός Συντάκτης