Ο συμβουλευτικός ρόλος του εκπαιδευτικού ειδικής αγωγής προκύπτει χάρη σε μία σειρά παραγόντων στον χώρο της ειδικής αγωγής, όπως οι προσπάθειες για τη σχολική και κοινωνική ένταξη των μαθητών με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και το ενδιαφέρον για την ψυχική τους υγεία. Αφενός, στοχεύει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, των δεξιοτήτων και ικανοτήτων των ατόμων αυτών, ώστε να επιτευχθεί η σχολική και κοινωνική ένταξη, η επαγγελματική τους κατάρτιση και η ισότιμη κοινωνική τους εξέλιξη. Αφετέρου, είναι να αποκτήσουν αυτονομία, να ενταχθούν λειτουργικά στην κοινωνία, να αναπτύξουν διαπροσωπικές σχέσεις και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και να καλλιεργήσουν το αυτοσυναίσθημά τους.

Το συμβουλευτικό έργο του ειδικού παιδαγωγού διευρύνεται στους γονείς, τον διευθυντή, το προσωπικό του σχολείου (συνάδελφοι γενικής αγωγής, ειδικό βοηθητικό και επιστημονικό προσωπικό) και όλους τους φορείς που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία με βασικές διαστάσεις τη συνεργασία, τη στήριξη και την ενημέρωση. Ως προς τους γονείς, η συμβολή τους, η συναίνεση και η συμμετοχή τους είναι καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η θεώρηση της σχέσης ως ισότιμης και η επιδίωξη της ενεργητικής τους συμμετοχής σε όλη τη διαδικασία αποφεύγοντας να περιορίζονται σε παθητικό ρόλο ή να θεωρούνται απλοί βοηθοί. Ο εκπαιδευτικός-σύμβουλος οφείλει να επενδύσει σε μια αμφίδρομη επικοινωνία, στην οικοδόμηση ενός κλίματος εμπιστοσύνης, ασφάλειας και αποδοχής, με γνήσιο ενδιαφέρον και επαγγελματισμό. Οι εκπαιδευτικοί ενημερώνουν τους γονείς και αυτοί με τη σειρά τους τους εκπαιδευτικούς για τις ανάγκες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί.

Στη βάση αυτή της ανταλλαγής πληροφοριών, ο σύμβουλος οφείλει να κατευθύνει τους γονείς στον τρόπο αντιμετώπισης των αναγκών και των δυσκολιών τους, ενώ δεν αποκλείεται να χρειαστεί να τους παραπέμψει σε κάποιον ειδικό. Η συμβουλευτική των γονέων μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, όπως συγκεντρώσεις στο σχολείο, ομάδες γονέων ή και επισκέψεις εκπαιδευτικών στο σπίτι. Ως προς τον διευθυντή, ο σύμβουλος – ειδικός παιδαγωγός λειτουργεί συμβουλευτικά για τον σχεδιασμό του ωρολογίου προγράμματος, την προμήθεια εκπαιδευτικού υλικού και για ζητήματα προσωπικού. Ως προς το προσωπικό του σχολείου, παρέχεται συμβουλευτική υποστήριξη για την ευαισθητοποίηση και τη διαχείριση προβλημάτων μάθησης και συμπεριφοράς των μαθητών και παρουσίαση ειδικών εκπαιδευτικών μέσων και παροχή ειδικών εκπαιδευτικών μέτρων.

Τέλος, ως προς τους φορείς, είναι σημαντική η διασύνδεση των κοινωνικών και ψυχολογικών υπηρεσιών και της κοινωνίας, εν γένει, με τη σχολική κοινότητα και ο σχεδιασμός και εφαρμογή δράσεων για την προετοιμασία του κοινωνικού πλαισίου για ένα «Σχολείο για Όλους». Η σημερινή τάση κινείται προς μια συνεργατική πρακτική μεταξύ γενικών και ειδικών παιδαγωγών.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Γράφει η Σωτηρία Ραυτοδήμου

Απόσταση.

Μια λέξη που μπερδεύει, πληγώνει, ενώνει, χωρίζει, λυτρώνει.Δεν είναι κάτι εύκολο…

Θέλει κότσια για να τα “βάλεις” μαζί της.

Πόσο δυνατή όμως μπορεί να φανεί η απόσταση μπροστά στη θέληση. Πόσο μπορεί να φθείρει μια αληθινή σχέση; Ναι δεν κυλούν όλα όμορφα όταν δεν υπάρχει καθημερινή επαφή αλλά και πάλι πότε είναι όλα καλά;

Οι δυσκολίες πάντα υπάρχουν, είναι όμως στο χέρι μας να τις ξεπερνάμε.

Η επιθυμία όμως “νικά” τα χιλιόμετρα και δεν θα επιτρέψει να τη φθείρουν. Η επιθυμία πηγάζει απο την καρδιά και όχι απ’ το μυαλό.

Όποιος πραγματικά θέλει να μείνει στη ζωή σου θα μείνει, χωρίς δεύτερες σκέψεις χωρίς δικαιολογίες χωρίς “δεν μπορούμε” ή “δε γίνεται”. Γιατί καμμιά απόσταση δεν νίκησε τα συναισθήματα.

Η απόσταση χωρίζει μόνο όσους δεν ήθελαν να μείνουν.

Πηγή

Πηγή εικόνας

Νένα Ευθυμιάδου

O ζωροαστρισμός είναι εξέλιξη του μαζδαϊσμού, μιας αρχαιότατης θρησκείας που δρούσε σε αυτήν εδώ πέρα την περιοχή της Μέσης Ανατολής, και στην πραγματικότητα συνεχίζεται μεταμορφωμένος μέσα στον ζωροαστρισμό.

Ο ζωροαστρισμός υπήρξε μία εύπλαστη θρησκεία, η οποία άλλαξε κατευθύνσεις και πρόσωπα, κρατώντας πάντα έναν κεντρικό πυρήνα, για μακρύ διάστημα. Και σήμερα που οι αρχαιολόγοι βρίσκουν συνεχώς και καινούριες θέσεις ζωροαστρικές και γίνονται περισσότερες μελέτες. Μάλιστα, ισχυρίζεται πως δεν είναι μια θρησκεία η οποία διαμορφώθηκε στον 6ο αιώνα π.Χ., αλλά ότι είναι παλαιότερη θρησκεία, έως πολύ παλαιότερη προ του 1000 π.Χ. και υπάρχουν ευρήματα που μας μετακινούν προς το 1200, προς το 1500 π.Χ. Και κάποιοι μελετητές μιλούν για το 2000 π.Χ.

Αν η ζωροαστρική θρησκεία έχει πράγματι τις απαρχές της στις πρώτες εκατονταετίες της 2ης χιλιετίας π.Χ., για την αρχαιότερη ζώσα θρησκεία του κόσμου.

Ο ζωροαστρισμός λέγεται αλλιώς και μαζδαϊσμός, από το όνομα του Θεού, του καλού Θεού, του μεγάλου Θεού του ζωροαστρισμού, ο οποίος λεγόταν Αχούρα Μάζντα (Ahura Mazda).

Ο ζωροαστρισμός μελετάται και εντοπίζεται αρχαιολογικά από την εξής πλευρά: οι ζωροάστρες ανάμεσα στις διάφορές τους συλλήψεις πίστευαν ότι οι νεκροί δεν πρέπει να θάβονται. Παρατήρησαν τη φύση και είδαν ότι κανένα ζώο δεν θάβει τους νεκρούς του. Άρα θεώρησαν ότι είναι στη φύση να αφήνεις τον νεκρό εκτεθειμένο ούτως ώστε να τρέφει τα όρνεα του ουρανού και τα σκουλήκια και τα ζώα της ξηράς.

Γι’ αυτό και είχαν τη συνήθεια, όταν πεθαίνουν οι νεκροί τους, να τους θρηνούν για ένα διάστημα και έπειτα να μεταφέρουν με μεγάλη αγάπη τη σορό του νεκρού και να την τοποθετούν σε κτιστά τοιχία, τα οποία συνηθίζουν να δημιουργούν, σε μια απόσταση όχι πολύ κοντινή στις κατοικίες τους, αλλά ούτε και πολύ μακρινή.

Όχι πολύ κοντινή για να μην έρχεται η αποφορά των πτωμάτων στην κατοικημένη περιοχή. Όχι όμως και πολύ μακρινή για να είναι οι νεκροί τους σχετικά κοντά. Αυτές οι κατασκευές των ζωροαστρών λέγονται «Τείχη της σιωπής». Είναι τοιχία, τα οποία κτίζονται είτε σε λόφους, αν τύχει να υπάρχουν κοντά λόφοι, είτε και στο πεδίο, αλλά έχουν τη χρησιμότητα πάνω στο πάχος του τοιχίου να μπορεί να τοποθετηθεί η σορός και να εκτεθεί.

Έτσι σήμερα, χάρις σε αυτές τις ανασκαφές που γίνονται στη ζώνη της κεντρικής Ασίας, στις στέπες της κεντρικής Ασίας, αλλά και στο Αφγανιστάν και στο Τουρκμενιστάν και κυρίως στην Περσία.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Καθώς ο καιρός περνά, καθένας από εμάς ξεφεύγει από τον κόσμο μας και ταξιδεύει σε κόσμους μοναδικούς…Οι ανθρώπινες σχέσεις φθείρονται…! Ζούμε σε μία εποχή που τα πάντα φιλτράρονται, ελέγχονται, και τελικά στιβάζονται σε ατελείωτες σκέψεις!

Ο εγωισμός, μας τυφλώνει και τα συναισθήματα μας, φυλακίζονται μέσα μας… έχουμε παγιδευτεί στην ιδέα πως, για να υπάρξει μια σχέση μεταξύ ανθρώπων τα πάντα θα πρέπει να είναι ιδανικά!

Έχουμε σκεφτεί ποτέ, ότι όσα περιμένουμε να έρθουν, ίσως να περιμένουν εμάς να πάμε;

Οι σκέψεις είναι το μαράζι των ψυχών…

Η ζωή αναζητά θαρραλέους ανθρώπους…

Γι’ αυτό, μη φοβάσαι να ζητήσεις συγνώμη από κάποιον που πλήγωσες, μη φοβάσαι να αγκαλιάσεις κάποιον που σου έλειψε, μη φοβάσαι να φωνάξεις δυνατά: «Σ’ Αγαπώ»!…

Μη φοβάσαι να πεις ευχαριστώ, μη ξεχνάς… πες όλα όσα ένιωσες ή σκέφτηκες…Μη φοβάσαι να δείξεις αδύναμος, μπροστά σε κάποιον που κέρδισε μια μάχη ( αλλά όχι τον πόλεμο)… και βασικά, μη φοβάσαι… να φοβάσαι!!! Ρίσκαρε!!!

Τα πάντα είναι ένα παιχνίδι και εσύ καλείσαι να παίξεις…

Μη φοβάσαι αν τους όρους τους βάζει κάποιος άλλος αντί για σένα…Ίσως στην επόμενη παρτίδα να μπορείς εσύ να βάλεις τους όρους σου, γιατί νίκησες την προηγούμενη…

Σε ένα παιχνίδι, υπάρχουν πάντα καλοί και κακοί, κερδισμένοι και χαμένοι…

Από τον τρόπο που θα παίξεις… εξαρτάται η πλευρά που θα είσαι!

Να ξέρεις όμως ότι θα είσαι παίκτης και όχι παρατηρητής…!

Γράφει ο Διογένης Σινώπης

Πηγή : pestomoukiauto.blogspot.com

Πηγή

Νένα Ευθυμιάδου

Ξέρεις τι είναι η σχολική προσαρμογή και πόσο διάστημα διαρκεί;

Τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς, η προσαρμογή στο σχολείο είναι μια ιδιαίτερη περίοδος. Τα άγχη, οι φόβοι, οι δυσκολίες που προκύπτουν δημιουργούν αποπροσανατολισμό και σύγχυση!

Κάποιοι μπορεί να τα έχουν ξεπεράσει ή να έχουν κάνει κάποια βήματα. Κάποιοι, όμως, μπορεί ακόμα να τα βιώνετε. Κάτι το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό διότι η σχολική προσαρμογή διαρκεί 2 μήνες.

Χρειάζεται να δείξουμε υπομονή, υποστήριξη στο παιδί και αποδοχή στον οποιοδήποτε χρόνο προσαρμογής. Η προσαρμογή σε ένα νέο σχολικό περιβάλλον, αλλά και σε κάθε περιβάλλον για το παιδί είναι μια διαφορετική εμπειρία.

Ένας αργός ρυθμός προσαρμογής δεν σημαίνει ότι το παιδί σου δεν θα γίνει ένας ενήλικας αυτόνομος και ανεξάρτητος, αλλά ότι χρειάζεται λίγο παραπάνω χρόνο να προσαρμοστεί σε μια καινούργια κατάσταση.

Είναι σημαντικό, επίσης, το αναπτυξιακό και ηλικιακό στάδιο του παιδιού. Διαφορετικό χρόνο προσαρμογής χρειάζεται ένα βρέφος 15 μηνών, που βρίσκεται στην καρδιά της περιόδου του άγχους αποχωρισμού, από ένα νήπιο 2 ετών και διαφορετικό χρόνο προσαρμογής ένα παιδί δημοτικού.

Οπότε, λοιπόν, δεν χρειάζεται άγχος και πίεση αλλά υπομονή και κατανόηση!

Αναστασία Κακλαμάνου

Μέσα στην καθημερινότητα μας, υπάρχουν στιγμές ή καταστάσεις που μας κάνουν είτε να χάσουμε τον έλεγχο είτε να μιλήσουμε με άσχημο τρόπο στα παιδιά μας…

Το βασικό σε κάθε περίπτωση είναι να κρατάμε την ψυχραιμία μας και να μιλάμε ήρεμα, καθώς ούτε και εμείς θα θέλαμε να μας μιλάνε με τέτοιο τρόπο.

Το πιο σημαντικό είναι να συζητάμε, να ψάχνουμε λύσεις και τρόπους με τους οποίους θα μιλάμε στα παιδιά μας, πώς να τα συμβουλεύουμε, να μη τα στεναχωρούμε και να τους δείχνουμε σεβασμό.

Το ύφος μας παίζει ιδιαίτερο ρόλο όταν προσπαθούμε να συμβουλέψουμε το παιδί μας!

Ο λόγος είναι ένα εργαλείο που αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά μπορεί να έχει μεγάλες επιπτώσεις στην ανάπτυξη των παιδιών. Κανένας γονιός δεν επιθυμεί να πληγώσει το παιδί του, όμως, στην ένταση της στιγμής μας «ξεφεύγουν» λόγια που δεν εννοούμε.

Γι’ αυτό έχω ετοιμάσει μια λίστα με πράγματα που καλό θα ήταν να μη λέμε στα παιδιά μας ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να τα αποφεύγουμε. Ξεκινάμε, λοιπόν:

1. Είσαι πολύ ενοχλητικός/ή!
2. Πάλι κλαις; Σταμάτα επιτέλους!
3. Όταν μιλάνε οι μεγάλοι εσύ δεν θα μιλάς!
4.  Μη πετάγεσαι όταν μιλάω!
5. Αν δε σταματήσεις, δεν θα πας πουθενά!
6. Είσαι κακό παιδί!
7. Αν δεν είσαι καλός μαθητής στο σχολείο δεν θα σου πάρω τίποτα!
8. Αν δεν είσαι καλός μαθητής στο σχολείο δεν θα κάνεις τίποτα στη ζωή σου!
9. Αυτός/-η γιατί είναι καλύτερος από εσένα;
10. Οι άντρες δεν κλαίνε.
11. Είσαι άχρηστος/-η.
12. Θα φας ξύλο αν συνεχίσεις!

Αντί να απαιτείς να σε ακούει το παιδί σου επειδή είσαι ο γονιός, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσεις λιγάκι τα πράγματα και να ακούσεις εσύ λίγο το παιδί σου, τις ανάγκες του.

Να θυμάσαι, «φέρσου στο παιδί σου σαν να είσαι ο ενήλικας που θέλεις να γίνει»!

Αναστασία Κακλαμάνου

Οι δυναμικοί χειρισμοί βοηθούν ιδιαίτερα στη μετάβαση των επιπέδων που εισήγαγε ο van Hiele, αφού οι μαθητές αναλύοντας και μελετώντας τα άπειρα, «ομοειδή» σχήματα που προκύπτουν, μπορεί να ανακαλύψουν τις χαρακτηριστικές ιδιότητές τους και έτσι να τα διακρίνουν και να τα ονοματίσουν.

Σύμφωνα με το πρότυπο, κάθε επίπεδο μάθησης στηρίζεται στο προηγούμενο και επεκτείνει τη σκέψη προετοιμάζοντάς την για το παραπάνω επίπεδο. Αυτό είναι σημαντικό για τους δασκάλους στην επιλογή και την αλληλουχία των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.

Η συνειδητοποίηση και η γνώση των επιπέδων Van Hiele μπορούν να αποτελέσουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα και ένα εργαλείο στην τάξη.

Στο 1ο επίπεδο της «Νοερής Απεικόνισης» αναγνωρίζονται κάποιες τυπικές γεωμετρικές μορφές, ενώ στο 2ο της «Ανάλυσης» οι μαθητές με χρήση των λειτουργιών και εργαλείων του λογισμικού, εντοπίζουν ιδιότητες κάποιων σχημάτων, αν και αδυνατούν όμως, να τις εξηγήσουν και να τις ορίσουν.

Εστιάζοντας στην ειδική αγωγή και αξιοποιώντας όλα τα προηγούμενα, οι μαθητές με εκπαιδευτικές ανάγκες μπορεί να αντιληφθούν, ίσως, την απειρία των ομοειδών σχημάτων, που παράγονται από το λογισμικό και μπορεί να ενθαρρυνθούν και τελικά να οδηγηθούν σε μια σχετική, χαλαρή αναγνώριση και ταξινόμηση.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Τα ΤΠΕ δύνανται να εφαρμοστούν στον χώρο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, λόγω της ευχρηστίας του και της φιλικότητάς του, ενώ και ίχνη προστιθέμενης αξίας του μπορούν να εντοπισθούν στα χαμόγελα των μικρών μαθητών.

Μέσω της χρήσης του προγράμματος μπορεί να βελτιωθεί και η «επαφή», η γνωριμία και η εξοικείωση με τον υπολογιστή. Το συγκεκριμένο λογισμικό είναι σημαντικό μέσο διδασκαλίας και πηγή διαδραστικών δραστηριοτήτων. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν μέσω των ποικίλων εφαρμογών του να διαμορφώσουν κατάλληλες παιδαγωγικές συνθήκες, ώστε οι μαθητές με αναπηρία να οικοδομήσουν και να κατακτήσουν κάποιες γεωμετρικές έννοιες με εύκολο και ευχάριστο τρόπο.

Ακόμα, για παράδειγμα, μπορούν να δημιουργήσουν ένα παραμύθι, μια ιστοριούλα ή και μια απλή ζωγραφιά με διάφορα γεωμετρικά σχήματα.

Τέλος, το πρόγραμμα Cabri Geometry (αλλά και γενικά, κάποιο από τα γνωστά Δυναμικά περιβάλλοντα Γεωμετρίας) αποτελεί ένα εκπαιδευτικό, γνωστικό, διαμεσολαβητικό εργαλείο που «διευκολύνει» τον εκπαιδευτικό στο διδακτικό του έργο και θα ήταν αρκετά χρήσιμο, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, να ενσωματωθεί στο πρόγραμμα διδασκαλίας των μαθητών Ειδικών Σχολείων και να εφαρμόζεται για 30 λεπτά, 1 με 2 φορές την εβδομάδα.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Φθινόπωρο, η αρχή των πάντων.

Δεν είναι τυχαίο που η περίοδος αυτή έρχεται αμέσως μετά την περίοδο των διακοπών. Ένα διάλειμμα, αυτό του Καλοκαιριού, μας βρίσκει το πέρας του μπροστά σε αποφάσεις που οι περισσότερες θα καθορίσουν όχι μόνο το Χειμώνα που έρχεται… αλλά ίσως να είναι ικανές να αλλάξουν ολόκληρη τη ζωή μας.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί στις περισσότερες ταινίες, η εικόνα που αντιπροσωπεύει το Φθινόπωρο είναι η κλασική αμερικάνικη συνήθεια με τη ζεστή σοκολάτα στο χέρι, η μοναχική αυτή φιγούρα σκεπασμένη σκεπτική μπροστά απ’ το βροχερό παράθυρο του σπιτιού; Οι «ρομαντικοί» φιλόσοφοι αποδίδουν την εικόνα αυτή στον καιρό. Ο οποίος αλλάζει, συναντώντας τις βροχές και τον αποχωρισμό των φύλλων απ’ τα δέντρα, φέρνει και τη συναισθηματική μας φύση αντιμέτωπη με ερωτήματα που ίσως και να μας απασχολούσαν και το Καλοκαίρι που αφήσαμε πίσω μας, αλλά να μην ήμασταν έτοιμοι να τα αντικρίσουμε ή/και να τα αποφεύγαμε.

Θυμάμαι, η μητέρα μου από μικρό παιδί να μου περιγράφει πώς αισθάνεται κάθε απογευματινό του Φθινοπώρου που η μελαγχολία, όπως τη χαρακτήριζε, έφτανε να την κατευθύνει στα βιβλία, τη μουσική ή τις σειρές εκείνες που τις χαζεύεις με μοναδικό σκοπό να μη σκέφτεσαι. Πάντοτε την άκουγα, χωρίς να αισθάνομαι απόλυτα όλα όσα μου έλεγε. Μέχρι που ένα Φθινοπωρινό απόγευμα, οι λέξεις που έβρισκα για να το περιγράψω, έφταναν να μου θυμίσουν εκείνες της μητέρας μου.

Τα βιβλία, όλα εκείνα που κάθονται στη βιβλιοθήκη μας σκονισμένα, τείνουμε να τα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον Σεπτέμβρη. Κι όχι γιατί ξεκινάνε τα σχολεία ή τα Πανεπιστήμια. Αλλά γιατί οι λέξεις που είναι γραμμένες, έτοιμες σε προτάσεις από τις σκέψεις άλλων ανθρώπων, να είναι ορισμένες φορές και ικανές να περιγράψουν για εμάς παρόμοια συναίσθηματα και βιώματα. Ο ίδιος λόγος που καταφεύγουμε και στο να ξεκινάμε να βλέπουμε τις σειρές που αρχίζουν αυτή την περίοδο στην τηλεόραση. Είναι το αμέσως επόμενο απ’ τα βιβλία. Η εικόνα. Η ιστορία που μοιάζει με τη δική σου, τώρα τη βλέπεις και μέσα από τα μάτια κάποιου που επέλεξε να την εκφράσει παραστατικά απ’ τη δική του σκοπιά. Με τη δική του πλοκή. Κάπου εκεί, η μελωδία είναι εκέινη που θα δώσει την τελική πινελιά. Η τάση που έχουμε να συνδυάζουμε μουσική με συναίσθημα ή και το αντίθετο. Αν σκέφτείς και τα τρία αυτά χαρακτηριστικά του Φθινοπώρου σου: τα βιβλία, οι σειρές και η μουσική, μπορούν να συνοδεύσουν μέσα και έξω απ’ το σπίτι… φτάνοντας στη μοναχικότητα της εποχής αυτής.

Ανάγκη. Πόσα κομμάτια της τέχνης, περιγράφουν τον έρωτα ως ανάγκη; Ανάγκη η οποία δημιουργείται μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες, χωρίς να περιμένει να εμφανιστεί ξαφνικά και ανεξήγητα όπως στις σαπουνόπερες. Ο έρωτας για να φτάσει σε εμάς, συνήθως περνάει μέσα από περιόδους της ζωής μας που ή είμαστε καλά με τον εαυτό μας και έτοιμοι να τον δεχτούμε, την κατάλληλη όπως ονομάζουν στιγμή ή είμαστε στην πιο ακατάλληλη στιγμή της ζωής μας και ο έρωτας αποτελεί το μέσο εκείνο που θα μας κάνει να δούμε τα πράγματα γύρω μας φορώντας τη ματιά της νέας αρχής.

Η λέξη που αρκεί να αντιπροσωπεύσει κάθε Φθινόπωρο της ζωής μας, μοιάζει να είναι η λέξη «Ευχαριστώ». Μπορεί η μοναχική πλευρά της εποχής, εκείνη που μας ώθησε στο να «οργανώσουμε» εκτός από τη μαθητική μας τσάντα, την κασετίνα των σχεδίων μας και το φάκελο των σημαντικότερων συνεντεύξεων της ζωής μας, είναι ταυτόχρονα και εκείνη που μας έκανε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Ή και τον έρωτα εκείνο που μας έκανε να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Ποιος ξέρει…

Η playlist μας, τα… απογεύματα του Φθινοπώρου λοιπόν ξεκινάνε όλες με το “Thank you” από Dido,

γιατί ακόμη κι αν χάσεις το λεωφορείο, έχεις τη χειρότερη μέρα στη δουλειά και απ’ τη βροχή δεν μπορείς να δεις καθαρά μέσα απ’ το παράθυρό σου, εκεί έξω υπάρχει ο έρωτας εκείνος που σου δίνει την καλύτερη μέρα της ζωής σου. Ακόμη κι αν είναι ανεκπλήρωτος.

Γράφει η Στέλλα Μακαρώνη.

Οι μαθητές με τη δημιουργία και μελέτη κατάλληλων ακολουθιακών δραστηριοτήτων, που αφορούν σε κάθε ιεραρχικό επίπεδο, ενθαρρύνονται σε διαδικασίες διερεύνησης που ξεκινούν από την οπτικοποίηση (νοερή απεικόνιση), κατόπιν, «αναλύονται» και, τέλος, μέσω εικασιών και συσχετισμών μπορούν να καταλήξουν σε, μαθηματικά αυστηρές αποδείξεις.

Επιπλέον, μια σημαντική παράμετρο στη θεωρία των van Hiele αποτελούν οι πέντε φάσεις μάθησης, οι οποίες προσδιορίζουν τη μετάβαση από ένα επίπεδο γεωμετρικής σκέψης στο επόμενο. Συγκεκριμένα οι φάσεις αυτές είναι:

• Διερεύνηση (inquiry – information)
• Καθοδηγούμενο προσανατολισμό (guided – directed orientation)
• Επεξήγηση/ διευκρίνιση (explanation/ explication/explicitation )
• Ελεύθερο προσανατολισμό (free orientation)
• Ολοκλήρωση (integration)

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα λογισμικά δυναμικής γεωμετρίας ενισχύουν τους μαθητές στη μελέτη των γεωμετρικών εννοιών στα παρωθητικά πλαίσια ενεργοποίησης και αξιοποίησης της θεωρίας των van Hiele.

Οι δραστηριότητες που βασίζονται στα επίπεδα σκέψης των van Hiele είναι ευκολότερες και αποτελεσματικότερες με την παρουσία διάφορων τεχνολογικών ερεισμάτων και ειδικά μέσω δυναμικών λογισμικών Γεωμετρίας.

Μάλιστα, η διδασκαλία μέσω των επιπέδων Hiele φαίνεται να παρέχει ένα πλήρες πλάνο διδασκαλίας και μάθησης, όταν χρησιμοποιείται ταυτόχρονα ένα δυναμικό εργαλείο-λογισμικό, αφού ο διαμεσολαβητικός ρόλος των εργαλείων στην εισαγωγή των γεωμετρικών εννοιών προκρίνεται ως λίαν καθοριστικός.

Ανακεφαλαιωτικά και συνοπτικά, οι εκπαιδευτικές πρακτικές που βασίζονται στα πρότυπα Van Hiele και η ταυτόχρονη χρήση Δυναμικών Λογισμικών διαδραματίζουν έναν ειδικό, γενναιόδωρο ρόλο ως προς τη βοήθεια που παρέχουν στους μαθητές για να προχωρήσουν μέσα σε ένα επίπεδο ή ακόμη και να αντιμετωπίσουν και τους μαθησιακούς «σκοπέλους» ενός υψηλότερου επιπέδου.

Το δυναμικό λογισμικό γεωμετρίας αναγνωρίζεται ευρέως ως ένα εργαλείο απεικόνισης που μπορεί να προαγάγει την πρόοδο των μαθητών και υποστηρίζεται ότι οι μαθητές με τη βοήθεια δυναμικών χειρισμών κινούνται από το πρώτο προς το δεύτερο van Hiele επίπεδο.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός