Η φημισμένη “θεωρία των Ιδεών” αποτελεί την σημαντική προσφορά του Πλάτωνα στη φιλοσοφία, αλλά δεν απλώς αφορά το τι υπάρχει, αλλά επεκτείνεται πέρα από αυτό. Είναι επίσης μια θεωρία γνώσης και μια θεωρία για την ανθρώπινη συμπεριφορά ταυτόχρονα, θεμελιώνοντας την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ουσιαστικά, αυτό που προτείνει ο Πλάτων είναι αντίθετο με όσα προέτειναν οι Προσωκρατικοί. Ο Θαλής έλεγε ότι “τα πάντα είναι νερό”, ενώ ο Δημόκριτος μιλούσε για “τα τέσσερα στοιχεία”. Σε αντίθεση με αυτούς, ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι, ενώ υπάρχει ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεων, υπάρχει επίσης ένα δεύτερο επίπεδο πραγματικότητας, το “πεδίο των Ιδεών”. Σε αυτό το πεδίο, οι Ιδέες αποτελούν αυθύπαρκτες νοητές οντότητες που δεν σχετίζονται άμεσα με την αισθητή πραγματικότητα.

Συνεπώς, ο Πλάτωνας “διχάζει” την πραγματικότητα σε δύο επίπεδα: το κατώτερο των αισθήσεων και το ανώτερο των Ιδεών, δίνοντας πρωτοκαθεδρία σε αυτές. Ενώ τα αισθητά είναι σημαντικά, δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην αλήθεια, αφού παρέχουν μόνο τη δόξα ή την άποψη. Αντίθετα, οι Ιδέες αποτελούν την πραγματική πηγή αλήθειας και νοητών οντοτήτων.

Ο Πλάτωνας επίσης προτείνει ένα νέο πρότυπο για την πραγματικότητα, το οποίο αποτελείται από “Σωκράτες” – ατομικές οντότητες – και καθολικές έννοιες, με τις Ιδέες να είναι αυτές που δίνουν νόημα και αξία στην ανθρώπινη εμπειρία. Έτσι, ο Πλάτωνας διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο κατανόησης της πραγματικότητας, όπου οι Ιδέες κατέχουν κεντρική θέση και η νόηση επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοήσει την αλήθεια πέρα ​​από την αισθητή πραγματικότητα.

Η ιδέα ότι ο Σωκράτης μιμείται την Ιδέα της δικαιοσύνης είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς δείχνει ότι ο Πλάτωνας θεωρεί τη φιλοσοφία ως ένα εργαλείο για την κατανόηση και τη μεταρρύθμιση της κοινωνίας.

Η σύγκριση μεταξύ του ιδεώδους προτύπου της δικαιοσύνης και της πραγματικής κατάστασης στις αθηναϊκές και σπαρτιατικές πολιτείες αποτελεί έναν ισχυρό τρόπο κριτικής και αξιολόγησης των πολιτευμάτων της εποχής. Ο Πλάτωνας, με αυτόν τον τρόπο, προτείνει ένα ιδανικό πρότυπο πολιτείας και χρησιμοποιεί τη φιλοσοφία ως εργαλείο για να κρίνει την πραγματικότητα.

Το σχόλιο για την επιστροφή του φιλοσόφου στο σπήλαιο μετά την αντίκριση του φωτός, παρουσιάζει την ιδέα ότι η φιλοσοφία δεν πρέπει να παραμείνει απομονωμένη από την κοινωνία, αλλά πρέπει να επηρεάσει την πραγματικότητα και να οδηγήσει σε αλλαγές.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Η μετάβαση από τον καθολικισμό στον προτεσταντισμό δεν ήταν εύκολη για πολλές χώρες, αλλά η Αγγλία κατάφερε να κατακτήσει μια νέα θρησκευτική ταυτότητα υπό την καθοδήγηση των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών των ηγετών της.

Η Ελισάβετ Α’ ήταν πράγματι μια ηγεμονία που άσκησε μεγάλη επιρροή στην πορεία της χώρας της, ειδικά στον τομέα της θρησκευτικής πολιτικής. Η πολιτική της σύγκρουσης με τον καθολικισμό και η προσπάθειά της να διατηρήσει τον έλεγχο επί της Αγγλικανικής Εκκλησίας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του προτεσταντισμού στην Αγγλία.

Είναι ενδιαφέρον πώς η Αγγλικανική Εκκλησία εξελίχθηκε σε μια από τις πιο επιδραστικές προτεσταντικές εκκλησίες παγκοσμίως, με ένα σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της θρησκευτικής και πολιτικής ταυτότητας της Αγγλίας και του παγκοσμίου της κύκλου.

Η δημιουργία της Αγγλικανικής Εκκλησίας και η επιρροή της Ελισάβετ Α’ αποτελούν σημαντικά κεφάλαια στην ιστορία της Αγγλίας και της θρησκευτικής εξέλιξής της. Η διαμόρφωση της Αγγλικανικής Εκκλησίας υπό τον Ερρίκο Η’ αντιπροσώπευε μια σημαντική αλλαγή στη θρησκευτική ταυτότητα της χώρας και στις σχέσεις της με την Καθολική Εκκλησία και την Ευρωπαϊκή θρησκευτική ιστορία.

Η Ελισάβετ Α’ συνέχισε αυτήν την πορεία, εδραιώνοντας τη θέση της Αγγλικανικής Εκκλησίας και προωθώντας τον προτεσταντισμό σε όλη την Αγγλία και πέρα από αυτήν. Η συνεχής ανάπτυξη και επιρροή της Αγγλικανικής Εκκλησίας αντικατοπτρίζει τη σημαντική θέση που κατέχει στην ιστορία της χώρας και της παγκόσμιας θρησκευτικής κοινότητας.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Η περίοδος της Αντιμεταρρύθμισης, που διήρκεσε από την δεκαετία του 1530 έως τη δεκαετία του 1560 μ.Χ., σηματοδοτεί μια σημαντική εποχή στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Προτεσταντισμός είχε προκαλέσει σοβαρές αναταραχές στο εσωτερικό της εκκλησίας, με την κριτική του προς τις πρακτικές και τις διδασκαλίες της Καθολικής Εκκλησίας.

Αρχικά, η Καθολική Εκκλησία αντιμετώπισε με έκπληξη την εξέλιξη του Προτεσταντισμού και την ταχεία εξάπλωσή του. Οι πάπες και οι υψηλότεροι ιεραρχικοί της εκκλησίας αναγνώρισαν ότι πρέπει να αντιδράσουν και να αναθεωρήσουν ορισμένες πρακτικές και διδασκαλίες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες των προτεσταντών.

Η αντίδραση της Καθολικής Εκκλησίας ήταν η έναρξη μιας διαδικασίας που ονομάστηκε “Αντιμεταρρύθμιση”. Στο πλαίσιο αυτό, διεξήχθησαν σειρά συνεδρίων και σεμιναρίων, γνωστών ως Σύνοδος του Τριδέντο, με στόχο την αναθεώρηση των πρακτικών και των διδασκαλιών της εκκλησίας.

Οι αποφάσεις που πήραν οι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι κατά τη διάρκεια της Συνόδου του Τριδέντο είχαν σημαντικές επιπτώσεις στην εκκλησία και την κοινωνία γενικότερα. Κάποιες από αυτές τις αποφάσεις περιλάμβαναν την εκσυγχρονισμό των παροχών της εκκλησίας προς τους πιστούς, την επαναδιοργάνωση των μοναστηριών και την ενίσχυση της εκπαίδευσης και της κοινωνικής προσφοράς της εκκλησίας.

Ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα της Αντιμεταρρύθμισης ήταν η δημιουργία εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από την Καθολική Εκκλησία. Αυτά τα σχολεία, που ιδρύθηκαν σε διάφορες περιοχές, παρείχαν εκπαίδευση σε παιδιά και ενήλικες, προσφέροντας τους ταυτόχρονα και κοινωνικές υπηρεσίες.

Το πρότυπο αυτό εκπαιδευτικού και κοινωνικού έργου δεν περιορίστηκε μόνο σε ορισμένες περιοχές, αλλά επεκτάθηκε και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Καθολική Εκκλησία μετατράπηκε σε ηγετική φιγούρα σε πολλές χώρες, προσφέροντας βοήθεια και υποστήριξη σε όσους την χρειάζονταν.

Συνολικά, η Αντιμεταρρύθμιση αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας. Η αντιδραστική της προσέγγιση στον Προτεσταντισμό και η αναδιοργάνωση που ακολούθησε ενίσχυσαν την εκκλησία και την έκαναν πιο προσβάσιμη και λειτουργική για τους πιστούς. Η αντίδραση αυτή αποτελεί ένα παράδειγμα της ικανότητας της εκκλησίας να προσαρμόζεται και να ανανεώνεται προκειμένου να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της εποχής της.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Στην περίοδο της αρχαίας Ελλάδας, η συζήτηση γύρω από τη σχέση μεταξύ της γλώσσας, της πραγματικότητας και της πολιτικής σκέψης ανέπτυσσε ένα πλούσιο παρασκήνιο, που διαμορφώθηκε με τη συμβολή των σοφιστών, οι οποίοι ανέδειξαν τη σημασία της τέχνης των λόγων στην αθηναϊκή δημοκρατία.

Οι σοφιστές, γνωστοί για τις γνώσεις τους στη ρητορική και τη διαλεκτική, αναδείχθηκαν ως δάσκαλοι που δίδασκαν την τέχνη του λόγου στους φιλόδοξους Αθηναίους. Μέσα από τα κείμενα που μας έχουν διασωθεί, παρατηρούμε πώς οι σοφιστές δεν περιορίστηκαν μόνο στη διδασκαλία της ρητορικής, αλλά ανέπτυξαν και τη γραμματική και τη σύνταξη της γλώσσας. Μέσω αυτής της προσπάθειας, έθεσαν τη γλώσσα ως αντικείμενο μελέτης και ενίσχυσαν τη συνειδητοποίηση της σημασίας της γλώσσας στην επίτευξη της φιλοσοφικής αλήθειας.

Μια από τις κύριες συζητήσεις που προέκυψαν από τη σοφιστική παράδοση ήταν η διάκριση μεταξύ φύσης και νόμου. Αυτή η αντίθεση αντικατοπτρίζει τη σύγκρουση μεταξύ της πραγματικής ουσίας των πραγμάτων και των συμβατικών νόμων που διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία. Η διάκριση αυτή έχει σημαντικές πολιτικές και ηθικές επιπτώσεις, όπως φαίνεται στο έργο του Σοφοκλή, “Αντιγόνης”, όπου η αντίθεση μεταξύ της φύσης και του νόμου προκαλεί την ηθική σύγκρουση μεταξύ της Αντιγόνης και του Κρέοντα.

Μέσα από αυτές τις συζητήσεις, προέκυψαν ερωτήματα σχετικά με τη φύση της αλήθειας και τη σχέση μεταξύ γλώσσας και πραγματικότητας. Η αντίθεση μεταξύ φύσης και νόμου αναδεικνύει το πεδίο της συνειδητοποίησης της αλήθειας, ενώ η εξέταση της γλώσσας ως μέσου έκφρασης της σκέψης και της πραγματικότητας αποκαλύπτει τη δύναμη της γλώσσας στη διαμόρφωση της πολιτικής και φιλοσοφικής σκέψης.

Στην τελική ανάλυση, η σοφιστική παράδοση μάς καλεί να αναρωτηθούμε για τη σημασία της γλώσσας στη διαμόρφωση της αλήθειας και της πολιτικής σκέψης. Μέσα από τις συζητήσεις των σοφιστών, αναδεικνύεται η συνάντηση μεταξύ της γλώσσας και της πραγματικότητας, η οποία διαμορφώνει την αντίληψή μας για τη φύση της αλήθειας και την επίδρασή της στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Η εποχή της εξέλιξης του χριστιανισμού στο πλαίσιο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν μια περίοδος που επηρέασε σημαντικά τη θέση και την εμπειρία των Εβραίων στον αρχαίο κόσμο. Καθώς η νέα θρησκεία του χριστιανισμού αναπτύσσονταν και εξαπλώνονταν, οι Εβραίοι βρέθηκαν σε μια περίπλοκη θέση λόγω της αντιπαράθεσής τους με τις χριστιανικές κοινότητες.

Η εξέλιξη του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον 4ο αιώνα μ.Χ. άφησε τους Εβραίους σε μια δυσάρεστη θέση. Παρά την κοινή καταγωγή τους με τους χριστιανούς, οι Εβραίοι απέρριπταν τις διδασκαλίες του χριστιανισμού, κρατώντας την παραδοσιακή τους θρησκεία. Αυτή η αντίθεση μεταξύ των δύο θρησκειών οδήγησε σε αντιπαλότητα και αποκλεισμό των Εβραίων από τη χριστιανική κοινότητα.

Εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Εβραίοι βρέθηκαν ανάμεσα στα δύο κύματα: αφενός, αντιμετωπίζοντας τις αυξανόμενες πιέσεις και την αποκλειστικότητα των χριστιανικών κοινοτήτων, και αφετέρου, αντιμετωπίζοντας τη συνεχιζόμενη αντισημιτική ρητορική και πολιτικές αποφάσεις της αυτοκρατορικής διοίκησης.

Η εμφάνιση των αιρέσεων εντός της χριστιανικής κοινότητας προκάλεσε ακόμη περισσότερη δυσκολία για τους Εβραίους. Καθώς ο χριστιανικός κόσμος διαμορφωνόταν και οι διαφορές περί πίστεως γίνονταν όλο και πιο εμφανείς, οι Εβραίοι βρέθηκαν σε μια περιστασιακά εχθρική θέση εντός του χριστιανικού κόσμου.

Παράλληλα, η πολιτική και κοινωνική αναταραχή που έπληττε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε επίσης επιπτώσεις στη θέση των Εβραίων. Οι εσωτερικές διαμάχες και οι διαφορές περί πίστεως εντός του χριστιανικού κόσμου έδιναν τη δυνατότητα στους αντι-εβραίους στερεότυπους και πολιτικές να εντείνονται.

Καθώς η εξουσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υποβαθμιζόταν και η επιρροή της εκκλησίας αυξανόταν, οι Εβραίοι βρέθηκαν ακόμη περισσότερο σε μια θέση εξόριστου. Οι αντι-εβραϊκές αντιλήψεις ενισχύθηκαν από την επίσημη χριστιανική διδασκαλία και πολιτικές αποφάσεις.

Συνολικά, η εποχή της εξέλιξης του χριστιανισμού και των εσωτερικών κρίσεων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αποτέλεσε μια δύσκολη περίοδο για τους Εβραίους. Αντιμετωπίζοντας πιέσεις και αποκλεισμούς από διάφορες κατευθύνσεις, οι Εβραίοι διατήρησαν την ταυτότητά τους και την παράδοσή τους παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη με συγκρούσεις, αντιθέσεις και διαμάχες. Μια από τις πιο σημαντικές και επιδραστικές σειρές συγκρούσεων που διαμορφώνουν τη σύγχρονη κοινωνία μας είναι εκείνη μεταξύ Εβραίων και Ρωμαίων. Αυτή η σύγκρουση, που έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία ιστορία, σημάδεψε την πορεία των δύο λαών και επηρέασε την πορεία της ανθρώπινης πολιτικής και θρησκευτικής εξέλιξης.

Η σύγκρουση μεταξύ Εβραίων και Ρωμαίων έχει τις ρίζες της στην αρχαία ιστορία του Ιουδαϊσμού και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Ιουδαϊσμός ως ανεικονική θρησκεία προκάλεσε αντιπαθεία από τους Ρωμαίους, οι οποίοι θεωρούσαν την απόρριψη των ειδωλολατρικών πρακτικών ως πρόκληση στην αυτοκρατορική εξουσία. Η αμοιβαία δυσπιστία μεταξύ των δύο λαών έφερε αμοιβαίες αντιπαλότητες και συγκρούσεις.

Η σημαντικότερη επανάσταση των Εβραίων κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σημειώθηκε στον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν οι Εβραίοι εξεγερθήκαν ενάντια στη ρωμαϊκή κυριαρχία. Αυτή η εξέγερση, που οδήγησε σε σφοδρές συγκρούσεις και στην καταστροφή του ναού του Σολομώντος, είχε βαθιές επιπτώσεις στην εβραϊκή κοινότητα και στη σχέση μεταξύ των Εβραίων και των Ρωμαίων.

Η σύγκρουση αυτή οδήγησε σε μια μακρά περίοδο διασποράς των Εβραίων σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι Εβραίοι, που προσπάθησαν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και τη θρησκευτική τους παράδοση, διασκορπίστηκαν σε διάφορες χώρες και περιοχές, διατηρώντας ταυτόχρονα ζωντανό τον πολιτισμό τους και την πίστη τους στον Θεό τους.

Η διασπορά των Εβραίων επηρέασε επίσης τις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν. Στην πορεία της ιστορίας, οι Εβραίοι συνυπήρξαν και αλληλεπίδρασαν με διάφορους πολιτισμούς και θρησκείες, συμβάλλοντας στον πολιτιστικό και οικονομικό εμπλουτισμό των περιοχών αυτών.

Παρόλο που η σύγκρουση μεταξύ Εβραίων και Ρωμαίων είχε βαθιές και μακροχρόνιες επιπτώσεις, η σχέση μεταξύ των δύο λαών έχει εξελιχθεί με τον καιρό. Σήμερα, Εβραίοι και Ρωμαίοι μοιράζονται μια πολύπλοκη και πολυδιάστατη σχέση, που συνδυάζει τις ιστορικές τους ρίζες με τις σύγχρονες πραγματικότητες.

Συνολικά, η σύγκρουση μεταξύ Εβραίων και Ρωμαίων αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρωπότητας, που διαμόρφωσε τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα. Η σύγκρουση αυτή δεν αποτελεί απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά ένα βαθύτερο παράδειγμα της συνύπαρξης και της αντιπαράθεσης μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών στον κόσμο μας.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Τι είναι η Βουλή των Εφήβων ;

Η Βουλή των Εφήβων είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που υλοποιείται απο το Ίδρυμα για τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία και το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού. Αγκαλιάζεται κάθε χρόνο απο χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες απο την Ελλάδα, την Κύπρο και τον Απόδημο Ελληνισμό και η πρωτοβουλία υλοποίησης του είναι ευρύτατα αποδεκτή απο την κοινή γνώμη.

Σκοπός του Προγράμματος

Βασικός σκοπός του προγράμματος είναι η μύηση της μαθητικής νεολαίας στην αξία της συμμετοχής στα κοινά και στις αρχές και στον τρόπο λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Θεματική της φετινής Συνόδου

Η φετινή σύνοδος ασχολήθηκε με τη θεματική ”Αφοπλίζοντας τη Βία” , μία θεματική που έχει απασχολήσει αρκετά την κοινωνία μας το τελευταίο διάστημα (μέχρι και σήμερα με το επίκαιρο περιστατικό του Blue Horizon , όντας το πιο πρόσφατο στη σειρά των άπειρων καθημερινών περιστατικών). Η βία όμως έχει πολλές μορφές που φαινόνται διαχρονικά όπως η οπαδική,έμφυλη κλπ.

Τι έγινε συνοπτικά τις ημέρες της προετοιμασίας ..

Η σύνοδος πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (4-7 Σεπτεμβρίου) στην οποία παρεβρέθηκαν έφηβοι βουλευτές απο όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Σε συνδυασμό με την προετοιμασία που γίνεται από τα σχολεία για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα υπήρξαν και άλλες επιμορφωτικές διαλέξεις σε οτι αφορά τη βία απο ειδικούς επιστήμονες που ασχολούνται με τέτοια περιστατικά. Προσωπικά θα διακρίνω τον κ. Λάμπρο Πόλκα για την εξαιρετική του διαδραστική διάλεξη μέσα απο τη μέθοδο Brain Storming αλλά και την ευκαιρία να παραθέσουμε τις απόψεις μας σε σχέση με τη βία και να προβληματιστούμε με το φαινόμενο. Ειδικότερα επιμείναμε στην πρόληψη και όχι στην αντιμετώπιση καθώς η βία αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο. Άλλωστε η λέξη απο μόνη της δεν προφέρεται εύηχα.

Μιλήσαμε με κυβερνητικά στελέχη !

Μας δόθηκε η δυνατότητα να παραθέσουμε τις ερωτήσεις μας στην κα. Ζαχαράκη Υπουργό Οικογένειας και Πρόνοιας αλλά και στον Υφυπουργό Ανάπτυξης και Επεδνύσεων κ.Σενετάκη. Είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε ανοιχτές ερωτήσεις προς κυβερνητικά στελέχη σε θέματα που μας απασχολούν γύρω απο το φαινόμενο της βίας αλλά και απο ζητήματα που πλήττουν την εφηβική κοινότητα και την κοινωνία γύρω μας. Ωστόσο οι απαντήσεις απο τα στελέχη (προσωπικά) δεν θαρρώ οτι με κάλυψαν γύρω απο την ερώτηση που είχα και εγώ και άλλοι έφηβοι βουλευτές. Άλλωστε αυτό το βλέπουμε συχνά και στα media,απο τις αναρτήσεις και τις απαντήσεις των κυβερνητικών στελεχών.

Υπήρξαν στιγμές που διέκρινα μια τάση λογοκρισίας απο τα μέλη της διοργάνωσης , πράγμα που με ενόχλησε ιδιαίτερα καθώς πιστεύω ότι πρέπει κάποια στιγμή να ακούσουμε και τη γενιά που έρχεται στο προσκήνιο. Δεν ενδιαφέρονται όλοι για τον κόσμο γύρω μας , και ούτε μπορούμε να το επιβάλλουμε. Επίσης, ούτε όλοι έχουν εμπεριστατωμένα επιχειρήματα και τεκμήρια για ζητήματα που αφορούν την κοινωνία μας και προτάσεις που μπορούν να την κάνουν καλύτερη, όμως όλοι έχουν υποχρέωση να προσπαθούν για αυτό που θα κάνει την αλλαγή και να μην παραμένουν μόνιμοι κριτές απο την άνεση του καναπέ τους, κουνώντας επιδεικτικά το δάκτυλο.

Φετινή ολομέλεια

Την Πέμπτη 7/09 πραγματοποιήθηκε η ολομέλεια της φετινής συνόδου στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής των Ελλήνων. Οι λόγοι που εκφωνήθηκαν δεν αποτελούσαν προιόν ξύλινου λόγου ( όπως ειπώθηκε απο κάποιους), αλλά προιόν συνολικής δουλειάς και απόψεων που διατύπωθηκαν απο την ως τωρα μελέτη μας.

Προτάσεις βελτίωσης

1. Διευρυμένες θεματικές για πιο πρακτικά θέματα που μας πλήττουν καθημερινά όπως το εργασιακό,μεταναστευτικό κλπ στα οποία να δίνεται η δυνάτοτητα να γίνουν πιο πολλές και στοχευμένες ερωτήσεις
2. Εξατομίκευση των εμπειριών του κάθε βουλευτή απο τον τόπο του και την προσαρμογή των εμπειριών του στο θέμα
3. Καλό θα ήταν να ακούγεται περισσότερο η φωνή των εφήβων χωρίς να υπάρχει λογοκρισία με σκοπό την υποστήριξη πολιτικών συμφερόντων

Μια εξαιρετική εμπειρία για κάθε έφηβο

Θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε κάθε έφηβο που πληροί τα κριτήρια συμμετοχής στο πρόγραμμα να μπορέσει να ζήσει αυτή τη μοναδική εμπειρία , καθώς έτσι θα γνωρίσει θεσμούς που δυστυχώς στο σημερινό λύκειο παρεξηγούνται όπως η συνεργασία , η αλληλεπίδραση και η ευρύτερη γνώση μέσα απο διάφορες μεθόδους και εργαλεία. Επίσης θα του δοθεί η δυνατότητα να συναναστραφεί με πολιτικά πρόσωπα και να εκφράσει τις απόψεις του για κάθε ζήτημα. Σημαντική σημείωση όμως αποτελεί η υποχρέωση της πολιτείας να ακούσει την φωνή των ανθρώπων της (και των εφήβων) που την εκπροσωπούν.

Η Αμερικανική Επανάσταση αναδεικνύεται ως ένα κρίσιμο γεγονός όχι μόνο για την αμερικανική ιστορία, αλλά και για την παγκόσμια εξέλιξη της δημοκρατίας και των πολιτικών ιδεολογιών. Κατά τον 18ο αιώνα, η Αμερική βρέθηκε σε μια συγκυρία ιστορικών γεγονότων που θα οδηγούσαν σε μια επανάσταση που θα σημάδευε το τέλος της αποικιοκρατίας και τη γέννηση μιας νέας, αυτοκρατούμενης δημοκρατίας.

Η εποχή της Αμερικανικής Επανάστασης ήταν μια περίοδος εντατικής ιδεολογικής δράσης και πολιτικής αναταραχής. Οι απόφασεις της αγγλικής κυβέρνησης να επιβάλει φόρους και περιοριστικές πολιτικές στις αποικίες αναζούν το πνεύμα της επανάστασης μεταξύ των αμερικανών πολιτών. Η αντίσταση αυτή ενσωματώθηκε σε μια ευρύτερη ιδεολογική προσπάθεια για την αναζήτηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της επανάστασης ήταν η ενότητα που επιτεύχθηκε μεταξύ των διαφορετικών αποικιών. Πολιτείες όπως το New Jersey, το New York, η Virginia, η South Carolina και η North Carolina ενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν το κοινό εχθρό, την Αγγλία. Αυτή η ενότητα αποδείχθηκε καθοριστική για τη νίκη τους.

Η ολοκλήρωση της Αμερικανικής Επανάστασης το 1783 μ.Χ. σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και τη γέννηση μιας νέας δημοκρατικής εποχής. Με τη θέσπιση ενός Συντάγματος, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής διαμορφώνουν ένα νέο πολιτικό σύστημα που βασίζεται στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της δημοκρατίας.

Αυτή η νέα δημοκρατία είναι ομοσπονδιακή και διακρίνεται από το γεγονός ότι κάθε πολιτεία έχει τη δική της αυτονομία και εκπροσωπείται στην κεντρική κυβέρνηση. Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης αποτελεί ένα πρότυπο για πολλές άλλες χώρες που αναζητούν την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Η επιρροή της Αμερικανικής Επανάστασης διασχίζει τα σύνορα της Αμερικής και επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Γαλλική Επανάσταση, που ξεκίνησε το 1789, έχει ρίζες στις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές που διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Οι αρχηγοί της Γαλλικής Επανάστασης, πολλοί από τους οποίους είχαν συμμετάσχει στον αγώνα των Αμερικανών επαναστατών, εφάρμοσαν παρόμοιες ιδέες για την ανατροπή της αποικιοκρατίας και τη δημιουργία μιας νέας τάξης.

Με την ολοκλήρωση της Αμερικανικής Επανάστασης, μια νέα εποχή ξεκινά για τη διεθνή πολιτική σκηνή. Η εμφάνιση της Αμερικής ως μιας ανεξάρτητης δημοκρατίας ενισχύει τις ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο και διαμορφώνει τη σύγχρονη πολιτική σκηνή. Η Αμερικανική Επανάσταση αποδεικνύεται ως μια ζωτική στιγμή στην παγκόσμια ιστορία, που επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

1. Δεν είναι εξατομικευμένη διδασκαλία.
Δεν διαμορφώνεται ειδικό εκπαιδευτικό υλικό και διδακτικό ρεπερτόριο για κάθε μαθητή. Οι μαθητές ομαδοποιούνται σε μικρές ομάδες των 3-4 ατόμων, ανάλογα με τις κοινές ανάγκες τους, και εργάζονται όπως οι μαθητές σε ένα μονοθέσιο σχολείο.

2. Δεν επικρατεί χαοτική κατάσταση στην τάξη, όπου οι μαθητές κάνουν ό,τι θέλουν.
Αντιθέτως, υπάρχει προ-οργάνωση του χώρου και του τρόπου εργασίας με σαφείς οδηγίες και με οριοθέτηση της συμπεριφοράς των μαθητών.

3. Δεν είναι ευκαιρία για να διαμορφωθούν ομοιογενείς ομάδες ισοδύναμων επιδόσεων και ικανοτήτων στη σχολική τάξη.

Αντιθέτως, οι μαθητές μπορεί να εργάζονται σε κοινού ενδιαφέροντος, αλλά μεικτής επίδοσης ομάδες.

«Για την επίτευξη μιας δίκαιης αξιολόγησης θα τίθεται σε όλους η ίδια εργασία: σκαρφαλώστε στο δέντρο».

Η διαφοροποιημένη διδασκαλία είναι μία διαδραστική διαδικασία μεταξύ του μαθητή και του εκπαιδευτικού, μέσα από την οποία ο μεν εκπαιδευτικός ανταποκρίνεται εκ των προτέρων στις ιδιαίτερες και μοναδικές ανάγκες του μαθητή, ο δε μαθητής μπορεί να συμμετέχει ενεργά και να μαθαίνει συνεχώς στο μέγεθος των δυνατοτήτων του.

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός

Οι ΤΠΕ δεν συνεπάγονται μια αυτοματοποιημένη και μηχανιστική διαδικασία και δεν διασφαλίζουν από μόνες τους την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων εξΑΕ και την ανάπτυξη της επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενων. Η μάθηση που βασίζεται στην τεχνολογία της πληροφορίας απαιτεί περισσότερες δεξιότητες από τον διδάσκοντα. Η επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόκληση, όμως είναι ταυτόχρονα και περισσότερο επίπονη. Ο εκπαιδευτής δεν είναι πλέον ένας απλός φορέας μετάδοσης της γνώσης. Το καθήκον του να καθοδηγεί και να υποστηρίζει τους σπουδαστές επιλέγοντας, ελέγχοντας και αξιολογώντας τις αναρίθμητες διαδικτυακές πηγές και πληροφορίες γίνεται όλο και πιο σημαντικό.

Οι Palloff και Pratt, σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά της διαδικτυακής μάθησης, θεωρούν ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:

• οι συμμετέχοντες και η μεταξύ τους αλληλεπίδραση
• οι πολιτικές και οι διαδικασίες που ακολουθούνται (διατύπωση κοινών στόχων, κατευθυντήριες γραμμές, πρακτικά ζητήματα)
• η εκπαιδευτική διεργασία (συνεργασία, μετασχηματίζουσα μάθηση, ομαδική δουλειά)
• το περιβάλλον διδασκαλίας και μάθησης που υποστηρίζει την εκπαιδευτική λειτουργία.

Μάλιστα, επισημαίνουν ότι όσοι διδάσκουν σε διαδικτυακό περιβάλλον οφείλουν να χρησιμοποιούν τις ΤΠΕ έτσι ώστε:

• να δημιουργούν μια συναρπαστική κοινότητα μάθησης

• να ενθαρρύνουν τους εκπαιδευόμενους να αξιοποιούν όσο το δυνατόν καλύτερα τις ικανότητές τους

• να αναδεικνύουν την δυναμική της ομάδας και των τεχνικών διαλόγου

• να εφαρμόζουν ποικίλες εκπαιδευτικές τεχνικές και μεθόδους διδασκαλίας εκτός από την διάλεξη

• να αποκτούν περαιτέρω κατάρτιση σχετικά με το γνωστικό τους αντικείμενο

• να καθορίζουν στόχους και να κινητοποιούν τους εκπαιδευόμενους να τους επιτύχουν

• να υλοποιούν δημιουργικές και καινοτόμες ιδέες ενθαρρύνοντας την συνεργασία

• να δημιουργούν ένα μαθησιακό κλίμα που βασίζεται στην εμπειρία και σε έναν συνεργατικό και υποστηρικτικό τρόπο μάθησης

• να αξιολογούν τα μαθησιακά αποτελέσματα

Κατερίνα Συμφέρη
Εκπαιδευτικός