Θεατρικό Παιχνίδι -Κουρετζής

Σύμφωνα με τον Κουρετζή, τον πρώτο άνθρωπο που δημιούργησε και καθιέρωσε μια δομημένη μέθοδο στην Ελλάδα, το Θεατρικό Παιχνίδι αποτελεί ένα μέσο απελευθέρωσης και ενεργοποίησης της φαντασίας του παιδιού, της καλλιέργειας, της επικοινωνίας και κατανόησης των ανθρώπινων σχέσεων. Συνάμα, αποτελεί ένα δυναμικό παιδαγωγικό εργαλείο στα χέρια κάθε ενημερωμένου και ευαίσθητου εκπαιδευτικού-εμψυχωτή.

Μέσα από το Θεατρικό Παιχνίδι το παιδί προσεγγίζει το θεατρικό φαινόμενο και δια μέσου της συνάντησης τόσο του παιχνιδιού, όσο και του θεάτρου μυείται σε αυτό, δημιουργεί, εκφράζεται, αποκτώντας θεατρική αίσθηση και παιδεία. Είναι ένα «δημιουργικό συμβάν» που παρέχει άμεση ικανοποίηση.

Ακόμα, οδηγεί το παιδί στην δημιουργία και την πρόκληση, στο μοίρασμα και την σύνθεση κοινών εμπειριών, συναισθημάτων και σκέψεων με κοινό άξονα το θέατρο. Η διαδικασία αυτή το διευκολύνει να επικοινωνήσει με τον κόσμο των κειμένων, να βιώσει το περιεχόμενό τους μέσα από δραστηριότητες και ως εκ τούτου να καλλιεργήσει την γραπτή και προφορική του έκφραση.

Φυσικά, το Θεατρικό Παιχνίδι χρησιμοποιεί ποικίλες τεχνικές ανάπτυξης και επεξεργασίας, αυτοσχεδιασμούς, σωματική έκφραση, κύρια κωμικά στοιχεία, εκμετάλλευση του τυχαίου, δημιουργία περιβάλλοντος δράσης, οπτικοακουστικά ερεθίσματα, παντομίμα, αποστασιοποίηση. Συνεπώς, στηρίζεται και λειτουργεί σε τέσσερα επίπεδα: το αισθητικό και το παιδευτικό, το ψυχολογικό και το κοινωνικό. Τέλος, δομείται και εξελίσσεται σε τέσσερις φάσεις: την απελευθέρωση (συγκρότηση και ευαισθητοποίηση ομάδας μέσω της αισθησιοκινητικής δράσης), τον σκηνικό αυτοσχεδιασμό (παρουσίαση θεατρικού δρώμενου και σύνθεση), την αναπαραγωγή (ανάπτυξη θεμάτων και παιχνίδια ρόλων), και την ανάλυση (συζήτηση, εικαστική αναπαράσταση, συγγραφή κειμένου).

Αικατερίνη Συμφέρη
Θεολόγος-Εκπαιδευτικός-Προπτυχιακή Ιταλικής Φιλολογίας ΑΠΘ