Η επιμονή σε λάθος χρόνο
Από την επιθυμία μας να αποκτήσουμε κάποια πράγματα για τα οποία έχουμε παλέψει ή συνεχίζουμε να παλεύουμε, αρκετές φορές παραμερίζουμε την αλήθεια που φωνάζει << άστο >>. Δεν είπε κανείς ότι πάντα οι κόποι μας θα ανταμείβονται ισάξια. Ούτε ότι οι καρποί της επιμονής μας θα ανθίσουν βάση της δικής μας προσδοκώμενης εκτίμησης των πραγμάτων. Όπως το ρητό: <<όποιος περιμένει πολύ να μην περιμένει πολλά>>.
Καμιά φορά η πολύ επιμονή πάνω σε λάθος πράγματα, πιο πολύ μας αποσυντονίζει, από το να μας φέρει πιο κοντά στην υλοποίηση της σκέψης μας. Ναι όπως γνωρίζουμε ο επιμένων νικά, αλλά μόνο στην περίπτωση που έχει γίνει σωστή αυτοπαρατήρηση του ίδιου του ανθρώπου, αλλά και του αντικειμένου πόθου.
Σίγουρα το πείσμα και η επιμονή στην ζωή είναι από τα κυριότερα εργαλεία επιτυχίας, αλλά όλα πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση. Τίποτα δεν είναι για πολύ, όλα χρειάζονται ένα μέτρο, αλλιώς χάνεται η ισορροπία και βγαίνουμε εκτός πορείας χωρίς φυσικά να το αντιληφθούμε. Ο σύγχρονος άνθρωπος δίνει καθημερινά την μάχη του, αν όχι για ένα καλύτερο αύριο, έστω για την σταθεροποίηση της ήδη υπάρχουσας κατάστασης. Λόγο της παγκόσμιας κρίσης σίγουρα οι επιλογές λιγόστεψαν, ή ακόμη χειρότερα, το ζωνάρι έχει σφίξει αρκετά ώστε οι τελευταίες του αντοχές να έχουν επικεντρωθεί πάνω σε ένα πράγμα με την ελπίδα ότι θα του παρέχει μια βιώσιμη καθημερινότητα.
Ανέκαθεν ο άνθρωπος έψαχνε και ψάχνει πάντα για ένα μικρό παραθυράκι που θα του δώσει ελπίδα να συνεχίσει. Σαν τον πνιγμένο που στην ταραχή του βρίσκει ένα σωσίβιο και κρατιέται από αυτό, και ας βρίσκεται στην μέση του πουθενά. Δεν ξέρω αν όντως οι άνθρωποι παλεύουν επειδή αντιλαμβάνονται την αξία της ζωής ή αν και αυτό είναι μια απλή πράξη απομίμησης όπως όλα τα άλλα. Ελάχιστοι άνθρωποι παίρνουν ρίσκα στην ζωή τους ή δοκιμάζουν καινούργια πράγματα χωρίς να έχουν σαν πρώτη σκέψη την αποτυχία. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι περνάνε από αυτήν την ζωή αγκαλιά με τον φόβο, θεωρούν πιο ασφαλές να επιμένουν σε ένα μόνο πράγμα, δικαιολογώντας τους εαυτούς τους ότι προσπάθησαν.
Η προσπάθεια και η επιμονή είναι δύο διαφορετικές έννοιες, το λάθος μας είναι ο κακός συγχρονισμός αυτών των εννοιών. Ότι προορίζεται για τον καθένα μας θα έρθει όταν θα είναι η ώρα του, όσο και αν επιμένουμε ή προσπαθούμε, αν δεν είναι η ώρα του δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Απλά βάζουμε τους εαυτούς μας σε δύσκολες καταστάσεις και δυσκολεύουμε την καθημερινότητα μας.
Δεν λέω, το μυαλό ότι και να το κάνουμε όλη μέρα τρέχει σαν τις οθόνες ενός χρηματιστηρίου, κατεβάζει και κατεβάζει σκέψεις και ιδέες, αλλά η δική μας δουλειά είναι να τις περιορίσουμε μέχρι εκεί που είμαστε εμείς καλά γιατί η υπερβολή δεν ήταν ποτέ σύμμαχος του ανθρώπου.