Ειρήνη Αναγνωστοπούλου: «Συνήθως είμαι ο άνθρωπος που κάνει ταυτόχρονα χίλια πράγματα και ποτέ δεν του φτάνει ο χρόνος!»

Written by on 05/03/2024

image_print

Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης «Moment», η ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης, Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, μιλώντας στον Γιώργο Μαλέκα, μας τοποθετεί στο δικό της «χωρο-χρόνο» και μας μιλάει για την παράσταση:

Σύντομη κριτική:

Μια παράσταση «ονειρική», ικάνη να σε ταξιδέψει στο χρόνο, με τρόπο διαφορετικά αντιλαμβανόμενο στον κάθε ένα μας. Θέτει ερωτήματα, τα οποία καλείσαι μόνος να απαντήσεις, μέσα από απίστευτη ερμηνεία – κινησιολογία… Ναι! Σε απορροφά!

Γιώργος Μαλέκας, cityvibes.gr

Ε: Δε θα ρωτήσω τόσο για το βιβλίο και τις προθέσεις του, διότι είμαι σίγουρος ότι το έχεις απαντήσει. Θα ρωτήσω όμως: Υπάρχουν στιγμές που ανατρέχεις ξανά πίσω σε αυτό;

Α: Ναι, στο βιβλίο του Alan Lightman ανατρέχω ακόμη, όπως το έκανα και κατά τη διάρκεια των προβών, κυρίως ξαναδιαβάζοντας αφηγηματικά κομμάτια που έχουν να κάνουν με τη συνειδητοποίηση της παροδικότητας μας. Της παροδικότητας των στιγμών, και της επίγευσης που αυτές μας αφήνουν. Όταν θέλω να μου υπενθυμίσω να αναστοχάζομαι πάνω στα πράγματα, να τους αφήνω χρόνο να αποτυπωθούν και να αποδεχθώ οτι πέραν τούτου δεν υπάρχει άλλος τρόπος να «κρατήσω» τις στιγμές.


Ε: Μίλησε μας για το «χρόνο». Τι ρόλο διαδραματίζει στη δική σου καθημερινότητα;

Α: Συνήθως είμαι ο άνθρωπος που κάνει ταυτόχρονα χίλια πράγματα και ποτέ δεν του φτάνει ο χρόνος, που αργεί στα ραντεβού του, που τα αφήνει όλα για την τελευταία στιγμή, που κινητοποιείται πολύ από την έννοια του deadline, και που εν ολίγοις …τρέχει και δεν φτάνει! Μέσα σε αυτόν τον καθημερινό πανζουρλισμό ωστόσο υπάρχουν και μικρές «εγκοπές». Μικρά διαστήματα όπου σταματάω την δράση- γιατι τον χρόνο δεν μπορώ να τον σταματήσω- και αφήνομαι έστω και λίγο στο μη στοχο-προσηλωμένο βίωμα. Εκεί είναι και η χαρά.

Ο χρόνος όμως παγώνει και σε κάτι υπέροχα φιλιά που την ώρα που τα δίνεις μια μικρή εσωτερική φωνούλα λέει: «Αυτό είναι η ευτυχία, μη το ξεχνάς»

Ειρήνη Αναγνωστοπούλου


Ε: Πότε νιώθεις ότι παγώνει;

Α: Στ ΄αλήθεια; Ποτέ. Μόνο στις φωτογραφίες, τις οποίες όταν κοιτάζω κατακλύζομαι από νοσταλγία και δεν μου είναι πολύ ευχάριστο. Ο χρόνος όμως παγώνει και σε κάτι υπέροχα φιλιά που την ώρα που τα δίνεις μια μικρή εσωτερική φωνούλα λέει: «Αυτό είναι η ευτυχία, μη το ξεχνάς»


Ε: Και πότε ότι κυλάει πολύ γρήγορα;

Α: Κυλάει γρήγορα όταν παίζω με το παιδί μου ή όταν τρέχω από το ένα πράγμα στο άλλο. Κυλάει γρήγορα … πάντα. Από την άλλη είμαι ευτυχής γιατί ο χρόνος μου κυλάει πολύ γεμάτα. Είτε αυτό έχει να κάνει με φόρτο εργασίας και το δημιουργικό κομμάτι, είτε με στιγμές οικογενειακής ζωής, που είναι το πιο ουσιαστικό κομμάτι της εν τέλει, σύμφωνα με την προσωπική μου ζυγαριά.

Ε: Πόσο δύσκολη ήταν η μεταφορά ή η διασκευή ενός βιβλίου σε θεατρική παράσταση;

Α: Ήταν ένα ομολογουμένως πολύ απαιτητικό εγχείρημα. Ένα λογοτεχνικό έργο μπορεί να εμπνεύσει πολλές διαφορετικές διασκευές και εγώ η ίδια αν ξαναέκανα το ίδιο βιβλίο έναν χρόνο μετά, θα έκανα κάτι τελείως διαφορετικό. Το δυσκολότερο είναι , να διατηρήσεις τον νοηματικό άξονα που θα επιλέξεις ή που έχεις κατανοήσει από το λογοτεχνικό και στη θεατρική του μεταφορά. Και μεγάλη πρόσκληση είναι τα αφηγηματικά κομμάτια που δεν εμπεριέχουν σκηνική δράση ή που μεταφέρουν εικόνες μιας ολόκληρης πόλης, εικόνες πλήθους, που κάνουν άλματα στον χώρο ή στον χρόνο. Ο λογοτέχνης μπορεί με μια πρόταση να κάνει αυτά τα άλματα. Ο δραματουργός και στη συνέχεια ο σκηνοθέτης… δεν μπορεί! Πρέπει να…σπάσει το κεφάλι του κυριολεκτικά!

Είμαι ηθοποιός που παράλληλα γράφει για το θέατρο και έχει σκηνοθετήσει κάποιες φορές- με το ΜΟΜΕΝΤ να είναι η πιο απαιτητική ως τώρα. Ούτε συγγραφέα τολμώ να με αποκαλέσω. Δεν είναι σεμνότητα.

Ειρήνη Αναγνωστοπούλου

Ε: Τελικά, ποιον ρόλο προτιμάς; Αυτόν του σκηνοθέτη ή του ηθοποιού;

Α: Καταρχάς δεν μπορώ να ονομάσω τον εαυτό μου σκηνοθέτη. Όχι ακόμη. Είμαι ηθοποιός που παράλληλα γράφει για το θέατρο και έχει σκηνοθετήσει κάποιες φορές- με το ΜΟΜΕΝΤ να είναι η πιο απαιτητική ως τώρα. Ούτε συγγραφέα τολμώ να με αποκαλέσω. Δεν είναι σεμνότητα. Απλά τέσσερα ή πέντε θεατρικά έργα δεν κάνουν για μένα κάποιον συγγραφέα. Από αυτές τις τρεις ιδιότητες προτιμώ του ηθοποιού!! Και ονειρεύομαι στην επόμενη καλλιτεχνική δουλειά μου να συμμετέχω με την ευθύνη μόνο αυτού του ρόλου. Η θέση του σκηνοθέτη έχει ένα αφόρητο άγχος. Η πίεση είναι τεράστια. Είναι τόσο πολλά τα μέτωπα, που η διαδικασία κάποιες στιγμές γίνεται σχεδόν βασανιστική. Όταν δε έχεις στους ώμους σου και την οργάνωση παραγωγής… περνάς όσο δύσκολα περνάει και ο Αλμπερτ, ο ήρωας του ΜΟΜΕΝΤ , που έχει μισό χρόνο να κοιμηθεί!
Από την άλλη υπάρχει το μικρόβιο- έρχεται μια καλή ιδέα και λες… πάμε να το κάνουμε… Οπότε, όσο κι αν είναι πολύ απαιτητικό το εγχείρημα, δεν μπορώ να πω οτι δεν θα το ξανατολμήσω!

Ε: Πώς κυλάει η συνεργασία με τους συμπρωταγωνιστές σου;

Α: Η συνεργασία με τους ηθοποιούς, όταν τη βιώνει κανείς από τη θέση του σκηνοθέτη, περνάει από πολλά στάδια. Στην αρχή αγαπιόμαστε όλοι πολύ, μετά χρειάζεται να κερδίσεις πολλές φορές ξανά και ξανά την εμπιστοσύνη τους. Μετά έρχονται αμφιβολίες, διαφωνίες και αναπόδραστα κάποιες εντάσεις. Χρειάζεται άπλετη υπομονή και επιμονή. Προς το τέλος η ομάδα σφίγγει ενόψει της ολοκλήρωσης της διαδικασίας και ξανα- αγκαλιάζεται. Είμαι ευτυχής γιατί μεταξύ όλων των ηθοποιών υπάρχει στ αλήθεια ομαδικό κλίμα και είναι μια θερμή και αγκαλιασμένη ομάδα. Μέσα σε αυτό το κλίμα δοτικότητας είμαι πραγματικά ευτυχής που συνεργάζομαι και ως ηθοποιός με τον Ηλία Βογιατζηδάκη, τη Χριστέλα Γκιζέλη, τον Λάμπρο Παπαγεωργίου και τον Γιάννη Πλιάκη.

Σε ευχαριστούμε πολύ, Ειρήνη!

image_print

CityVibes.gr

Read, Listen, Feel

Current track

Title

Artist


Now On Air

So Simply Unique

Music... to the moon and back

00:00 24:00
















Now On Air

So Simply Unique

Music... to the moon and back

00:00 24:00