Είμαστε φίλοι;
Φιλία. Λέξη που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά. Δεν γνωρίζουμε στα αρχικά στάδια της ζωής μας τη σημασία της αλλά έχουμε μάθει να είναι οικεία καθώς μεγαλώνουμε. Πόση αξία τελικά έχει στη ζωή μας η λέξη αυτή; Πόσο έχουμε επενδύσει για να έχουμε γύρω μας σταθερούς ανθρώπους;
Οι πρώτοι μας φίλοι ξεκινούν από τον παιδικό σταθμό. Άδολα και με την αθωότητα που μας διακατέχει ξεκινάμε να στήνουμε φιλίες σαν μικρά τουβλάκια. Παίζουμε μαζί στα διαλείμματα και συναντιόμαστε να ανταλλάξουμε κούκλες και αυτοκινητάκια. Στο δημοτικό αρχίζει να αλλάζει το σκηνικό καθώς νομίζουμε πως έχουμε μεγαλώσει αρκετά , στο λεξιλόγιο μας εισέρχεται η λέξη «κολλητός». Ανάλογα με τη σχολική βαθμίδα στήνονται διάφορες παρέες και φιλίες. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο αν είμαστε τυχεροί θα παγιώσουμε τις παρέες που θα μας ακολουθούν για την υπόλοιπη ζωή μας. Δεν είναι όμως πάντα εφικτό και σταθερό.
Όταν ενηλικιωνόμαστε έχει διαμορφωθεί το κομμάτι του χαρακτήρα μας και της προσωπικότητας μας. Δημιουργούμε φιλίες που τις επιλέγουμε όχι με βάση τη σχολική μας βαθμίδα πια, αν και φτιάχνουμε ισχυρές φιλικές σχέσεις στα πανεπιστημιακά έδρανα. Αναπτύσσουμε φιλικές σχέσεις με άτομα που διαθέτουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινούς κώδικες επικοινωνίας και περνάμε όμορφα μαζί τους τις στιγμές. Το πιο βασικό συστατικό μιας φιλίας είναι η εμπιστοσύνη. Χτίζεται αργά και σταθερά, αν όμως γκρεμίσει παίρνει στο διάβα της , ανθρώπους που μέχρι χθες πιστεύαμε ότι είναι οικογένεια μας.
Οι φιλίες για να χτιστούν και να εδραιωθούν θέλουν χρόνο και χώρο από τις 2 πλευρές. Πρέπει να παλεύεις για να διατηρηθεί η φιλία . Να μη θεωρήσεις τίποτα και κανέναν δεδομένο γιατί όλα μπορούν να ανατραπούν. Φίλος δεν σημαίνει μόνο να στέκεσαι βράχος διπλά στα δύσκολα αλλά να νιώθεις χαρούμενος με τις επιτυχίες και την εξέλιξη του σαν να ήσουν ο ίδιος στην θέση του. Να αντιλαμβάνεσαι πότε θα χρειαστεί τη βοήθεια σου, να τον κρίνει με γνώμονα πως όλοι κάνουμε λάθη και να είσαι παρών να τα ξεπεράσει. Και οι φιλίες που έρχονται ξαφνικά σε διάφορα στάδια της ζωή μας είναι Θεού Δώρο που δεν το πετάμε αλλά το κρατάμε σφιχτά σαν φυλαχτό.
Οι φίλοι μας δεν είναι κτήματα μας. Είναι άτομα που θέλουν το χρόνο και το χώρο τους οφείλοντας να το σεβαστούμε. Απλά κάποιες φορές να ξεπερνάμε τα όρια και αγκιστρωνόμαστε πάνω τους. Είτε γιατί ψυχολογικά δεν είμαστε στα καλύτερα μας, είτε γιατί νιώθουμε μοναξιά όταν δεν είμαστε σε κάποια σχέση είτε γιατί πιστεύουμε λανθασμένα μεν πως αν δεν μιλάμε συνέχεια θα τους χάσουμε από κοντά μας. Αν όμως τα όρια ξεπεραστούν τότε θα έχουμε αντίθετες συνέπειες και θα χάσουμε ότι θεωρούσαμε πως είναι όμορφο. Θα χάσουμε όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που έχουμε περάσει αλλά και που το μέλλον μας επιφυλάσσει. Χρειάζεται λοιπόν μια ισορροπία που οφείλουμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας να διαθέτουμε.
Οι φιλίες είναι το αλάτι της ζωής. Οι σταθερές και όμορφες φιλίες είναι η μαγεία της. Θέλει υπομονή, κότσια και μπόλικη τρέλα για να διατηρήσουμε μια φιλική σχέση ζωντανή. Και αν κάνουμε λάθη να είμαστε διατιθέμενοι να τα διορθώσουμε.