Αγάπα…Σε

Είναι εύκολο να αγαπάς.Ή μάλλον είναι εύκολο να λές ότι αγαπάς.

Στο όνομα της αγάπης έχουν γίνει τρομερά εγκλήματα και εδώ κάπου μπαίνει το ερώτημα,πώς για κάτι τόσο όμορφο και αγνό μπορεί να προκληθεί τόσος πόνος.

Οι άνθρωποι έχουμε μάθει να αγαπάμε με ανταλλάγματα και υπό όρους,να αγαπάμε εύκολα και επιφανειακά,βάζοντας εγωισμούς και ταμπέλες.Ζητάμε από τους άλλους να μας αγαπούν γι’αυτό που είμαστε,ενώ ουσιαστικά ούτε εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε ποιοί είμαστε στην πραγματικότητα.Σε δευτερόλεπτα αγαπάμε και ξεαγαπάμε χωρίς να φιλτράρουμε,παρορμητικά.Φοβόμαστε να εμβαθύνουμε στις καταστάσεις αρκούμαστε σε μια εικόνα, σε ένα like,αυτό μετράει πια,πόσα like έχει ένα profile.

Πασχίζουμε να φτιάξουμε το έξω μας,να είναι λαμπερό,όμορφο,ελκυστικό και για το μέσα μας δεν κάνουμε τίποτα,το αφήνουμε στην τύχη του.Αναλωνόμαστε σε πρόχειρα περιτυλίγματα που φθίνουν σε βάθος χρόνου και καταλήγουμε μόνοι,χωρίς αληθινές φιλίες και σχέσεις,εκεί μας έχει μείνει μόνο ο εαυτός μας,που στην τελική ούτε αυτόν τον αγαπάμε και έτσι εξέλιξη δεν υπάρχει,υπάρχουν μόνο like.

Έρευνες δείχνουν πως στις μέρες μας ένα παντρεμένο ζευγάρι στα δύο με τρία χρόνια παίρνει διαζύγιο.Αναφέρομαι σε αυτό,θέλοντας να εξηγήσω πως πλέον βρισκόμαστε σε μια ατελείωτη μάχη προσπαθώντας να καλύψουμε ανασφάλειες που έχουμε χρησιμοποιώντας άλλους ανθρώπους,πιστεύοντας πως θα μας “ανεβάσουν” και κάπου εκεί χάνουμε το παιχνίδι,γιατί φεύγουν από τη ζωή μας εκείνοι που πραγματικά πιστεύουν στην ομορφιά μας,στην εσωτερική μας ομορφιά.Αυτήν που αντέχει στον χρόνο.

Έχουμε γίνει πλάσματα χωρίς υπομονή γιατί «Ουδείς αναντικατάστατος». Αυτό μας έφαγε.Είναι μαγκιά να έχεις πολλούς φίλους,πολλούς συντρόφους,εφήμερους χωρίς ουσία.Βομβαρδιζόμαστε από πρότυπα,πρότυπα ομορφιάς,ζωής,χαρακτήρα και προσπαθούμε μάταια να γίνουμε αυτά,βυθίζοντας όλο και πιο βαθιά τον πραγματικό μας εαυτό.

Δεν είναι όμως αυτή η ουσία της ζωής,ούτε της αγάπης.Καλό θα ήταν να εστιάζουμε στην αλήθεια,την δικιά μας αλήθεια,να προσπαθούμε να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας,χωρίς να μας νοιάζει το ”φαίνεσθαι”.

Να αγαπιέστε και να αγαπάτε πολύ!Χωρίς πρέπει και ταμπού!