Η Νύχτα που Σκότωσα το Παιδί που μου Έκανε Bullying

Written by on 06/09/2020

image_print

Η ιστορία ενός 18χρονου που δολοφόνησε τον άνθρωπο για τον οποίο είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE US, σε συνεργασία με το Marshall Project.

Τρέμω. Ουρλιάζω. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Σηκώνομαι έντρομος από το κρεβάτι και αμέσως με κλείνουν σιδερένιοι τοίχοι.

Μπροστά μου κάγκελα. Κάνω να τα φτάσω.

«Ας με βοηθήσει κάποιος».

Ακούω μια φωνή, αλλά δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ.

«Είσαι ΟΚ, Jason. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Είναι απλώς ένα όνειρο».

Ξαφνικά, ξυπνάω σε ένα δωμάτιο περίπου στο μέγεθος ενός μεγάλου κρεβατιού, με μια μεγάλη μεταλλική πόρτα μπροστά μου που ανοίγει και κλείνει από ένα αόρατο χέρι. Το κρεβάτι μου είναι ένα κομμάτι μέταλλο, πάνω στο οποίο κάθεται ένα ψιλό πλαστικό στρώμα. Οι τοίχοι είναι βαμμένοι πράσινοι, με το χρώμα να σπάει μόνο από κάποιους λεκέδες που αγνοώ πώς δημιουργήθηκαν.

Είμαι ακόμα πολύ φοβισμένος για να κοιμηθώ, αλλά δεν θέλω να κοιτάω τους τοίχους του κελιού, οπότε καλύπτομαι με τα σκεπάσματα και προσπαθώ να αποκοιμηθώ. Προτιμώ έναν εφιάλτη, παρά αυτό το μέρος.

Πριν από τέσσερις ώρες, η μεταλλική πόρτα έκλεισε πίσω μου, όπως ακριβώς κάθε μέρα εδώ και 18 χρόνια. Αλλά ύστερα από τόσο καιρό, ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω αυτό τον ήχο. Μου θυμίζει το πώς κατέληξα εδώ.

Ήταν Ιούλιος του 1997. Ήμουν 18 ετών, ζούσα στο Sunset Park του Brooklyn και είχα λευκό ποινικό μητρώο. Είχα έναν πατριό ο οποίος είχε σοβαρό πρόβλημα με την κόκα και το ποτό. Και μόνο που ήξερα ότι θα γύριζε σπίτι, φοβόμουν.

Αν έβλεπα τηλεόραση όταν ήθελε να δει εκείνος, μου τραβούσε χαστούκι, με έπνιγε, με γρονθοκοπούσε στο στομάχι με τόση δύναμη που με άφηνε στο πάτωμα πασχίζοντας να αναπνεύσω. Αν δεν μπορούσα να τελειώσω το φαγητό μου, έχωνε το υπόλοιπο φαγητό μου στο πρόσωπό μου και με έβαζε να κάθομαι γονατιστός σε μια γωνία, γυμνός, με το πρόσωπό μου κολλημένο στον τοίχο. Με έβαζε να επαναλαμβάνω: «Παραδέχομαι το λάθος μου. Συγγνώμη, κύριε».

Ο πατριός μου δεν μου προσέφερε δώρα ή στοργή για να κατευνάσει τις ενοχές του, όπως κάνουν κάποια άτομα με τέτοιες συμπεριφορές. Αντ’ αυτού, με έβαζε να κάνω πράγματα για να ικανοποιηθεί σεξουαλικά.

Κάθε στιγμή σεξουαλικής κακοποίησης, με έκανε να νιώθω πως η ζωή μου δεν ήταν δική μου.

Άρχισα να κάνω χρήση ναρκωτικών για να μουδιάζω και, δύο χρόνια πριν πάω φυλακή, γνώρισα ένα παιδί που το έλεγαν Steven ή αλλιώς Drama.

Όταν ο Steven άρχιζε να μου χώνεται, να με εκφοβίζει επειδή ήμουν αδύνατος ή να με βρίζει γι’ αυτά που φορούσα, δεν αμυνόμουν. Είχα μάθει να αντιμετωπίζω την κακοποίηση με σιωπή, άσχετα με το πόση οργή ένιωθα. Με αποκαλούσε δειλό και απειλούσε ότι θα μου στραπατσάρει τη μούρη αν έστω τον κοιτούσα περίεργα. Μου έκλεβε χρήματα, με χαστούκιζε, μου πετούσε πέτρες, με έδερνε με έναν μεταλλικό σωλήνα˙ οτιδήποτε μπορούσε να κάνει για να αποδείξει πόσο εύκολα μπορούσε να μου επιβληθεί. Όσο τον παρακαλούσα να με αφήσει ήσυχο τόσο χειρότερα γίνονταν τα πράγματα. Καθώς περνούσαν οι μήνες, προσπάθησα να τον αποφεύγω αράζοντας σε άλλο τετράγωνο, αλλά εκείνος με αναζητούσε.

Ξεκίνησα να πάσχω από κατάθλιψη. Νιώθοντας να με πνίγει η παράνοια, σκέφτηκα να αυτοκτονήσω. Να κρεμαστώ, να κόψω τις φλέβες μου, να βουτήξω από μια γέφυρα. Κατέληξα ότι ήθελα να βάλω ένα όπλο στο στόμα μου και να τραβήξω τη σκανδάλη.

Τη βραδιά που σκόπευα να αυτοκτονήσω, επικοινώνησα με δύο φίλους μου – ο ένας θα έπαιρνε αλκοόλ και ο άλλος θα έφερνε χόρτο. Μου είπαν ότι θα έρχονταν στις 20.00.

Η μητέρα μου ήταν μισοκοιμισμένη από την ηρωίνη όταν μπήκα στο δωμάτιο. Άνοιξα την ντουλάπα της και άρχισα να ψάχνω τα ρούχα της μέχρι που βρήκα ένα ξύλινο κουτί. Μέσα σε αυτό ήταν το ίδιο όπλο με το οποίο με απειλούσε ο πατριός μου για να μην του αντιμιλάω και να μην πω σε κανέναν για τα περιστατικά κακοποίησης.

Έκλεισα το κουτί και στάθηκα για μια στιγμή. Το άνοιξα ξανά, πήρα το όπλο και το έβαλα στην τσέπη μου. Ένιωθα το βάρος του στο πόδι μου.

Όταν έφτασαν ο Miguel και ο Israel, πήγαμε στην κάβα, όπου ο Israel αγόρασε μισό γαλόνι Bacardi. Μετά, μας άφησε στο κοντινό πάρκο και πήγε να τελειώσει τη βάρδιά του ως ταξιτζής*. Πριν καλά-καλά το καταλάβω, είχα σχεδόν τελειώσει το μπουκάλι. Από εκεί και πέρα αρχίσαμε να καπνίζουμε τσιγάρα.

Άρχισα να σκέφτομαι την αδερφή μου, τη Lenamarie, που πάντα έπλενε και σιδέρωνε τα ρούχα μου και σιγουρευόταν ότι έτρωγα ένα πιάτο φαΐ το βράδυ. Μου έλεγε ιστορίες πριν κοιμηθώ. Προσπαθούσε ακόμα και να με προστατέψει από τον πατριό μου, αλλά αυτός απλώς τη χαστούκιζε και την απειλούσε. Ήθελα να της πω πόσο την αγαπούσα και να την ευχαριστήσω. Ίσως και να ήθελα να την αποχαιρετήσω.

Όταν έφτασα στο σπίτι της, κατάλαβε πόσο μεθυσμένος ήμουν και απαίτησε να μείνω εκεί τη νύχτα. Με το που πήγε στο μπάνιο, έφυγα.

Οι σκέψεις περί αυτοκτονίας με έπνιγαν.

Εγώ και ο Miguel βρήκαμε ξανά τον Israel και τους είπα να με αφήσουν στο πάρκο. Σταματήσαμε αρχικά σε ένα ψιλικατζίδικο για να πάρουμε μπίρα και τσιγάρα.

Βγήκα από το αυτοκίνητο για να πάρω λίγο αέρα. Το μυαλό μου στριφογυρνούσε από το ποτό και το χόρτο.

Καθώς άρχισα να κοιτάω τα πράγματα γύρω μου, παρατήρησα γνώριμα πρόσωπα από την παιδική μου ηλικία. Τέρατα ολόγυρά μου. Ήμουν έντρομος. Τότε ήταν που διέκρινα ένα πλάσμα που ήταν σαν υβρίδιο ανάμεσα στον πατριό μου και τον Steven, το οποίο άρχισε να με γρονθοκοπεί και να με κλοτσά. Τα πρόσωπα άλλαζαν διαρκώς μέσα στο κεφάλι μου και άκουγα το αίμα να πλημμυρίζει το κρανίο μου.

Έβγαλα το όπλο και έκλεισα τα μάτια μου. Θυμάμαι έναν δυνατό ήχο, ένα «ποπ», ένας ήχος που με στοιχειώνει μέχρι και σήμερα.

Άνοιξα τα μάτια μου περιμένοντας σχεδόν να δω την ψυχή μου να φεύγει για τα ουράνια. Αντί γι’ αυτό, είδα κάποιον να κείτεται στο χώμα.

Καθώς κάθομαι σε αυτό το στενό σκοτεινό κελί χωρίς να μπορώ να κοιμηθώ, με στοιχειώνουν όλα αυτά που με έφεραν εδώ και δεν μπορώ παρά να με μισώ γι’ αυτό που έκανα. Επειδή έγινα κι εγώ τέρας.

Σκέφτομαι τον Steven και το γεγονός παραμένει: με εκφόβιζε. Αλλά τον σκότωσα. Σήμερα, σκέφτομαι ότι ίσως κι αυτός είχε κάποιον γονιό που τον κακοποιούσε. Ίσως κάποιος έκανε κακό και σε εκείνον και γι’ αυτό ξεσπούσε πάνω μου. Δεν ξέρω.

Αλλά πλέον έχω σπάσει. Όσο κι αν θέλω να ξυπνήσω από αυτό τον εφιάλτη, η μεταλλική πόρτα που κλείνει μου θυμίζει ότι όλα αυτά είναι πραγματικά.

*Σημείωση: O__Israel δεν συμφωνεί με την περιγραφή του συντάκτη. Υποστήριξε πως δεν ήταν φίλος ούτε με τον Rodriguez ούτε με τον Miguel προτού τους μαζέψει από τον τόπο του εγκλήματος και πως ο Rodriguez τον απήγαγε και του έκλεψε τον ασύρματο από το αυτοκίνητο μετά τον φόνο.

Ο Jason__Rodriguez__, 37 ετών, κρατείται στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα Shawangunk στο Wallkill της Νέας Υόρκης, όπου εκτίει ποινή 37,5 ετών για φόνο δευτέρου βαθμού τον οποίο διέπραξε σε ηλικία 18 ετών. Καταδικάστηκε επίσης για κατοχή όπλου και για κλοπή. Ο Rodriguez υποστηρίζει πως δεν διέπραξε το τελευταίο έγκλημα.

Πηγή

image_print

CityVibes.gr

Read, Listen, Feel

Current track

Title

Artist


 



Current show

Night People

12:00 13:59











Current show

Night People

12:00 13:59